Κινηματογράφος: Οι ταινίες της εβδομάδας (Trailer)

Λατινική Αμερική αυτήν τη βδομάδα, με μια ταινία μυθοπλασίας από τη Γουατεμάλα και μια κινουμένων σχεδίων από τη Βραζιλία... Στα υπόλοιπα, τώρα: Δέκα οι συμβατικές πρεμιέρες της βδομάδας, με τον τεράστιο αριθμό να οφείλεται στην καταναλωτική «αγιοσύνη» των ημερών. Στην καταναλωτική πρωτοκαθεδρία το νεοαφειχθέν τρίτο μέρος «Xόμπιτ: Η μάχη των πέντε στρατών» (2014), το φινάλε της επικής τριλογίας του Πίτερ Τζάκσον, βασισμένης στο δημοφιλές έργο του Τζ. Ρ. Ρ. Τόλκιν, «Χόμπιτ», κυκλοφορεί σε 3D και HFR 3D έκδοση (Δείτε εδώ το Trailer). Ακολουθούν ένα συγκινητικό - μα αδιάφορο κι ένα κάκιστο αμερικάνικο δράμα. «Η αγάπη είναι παράξενη» (2014) σε σκηνοθεσία Αϊρα Ζακς - το συγκινητικό - πραγματεύεται τα σοβαρά προβλήματα με τον κοινωνικό περίγυρο που αντιμετωπίζει ένα ώριμο, νεοϋορκέζικο ζευγάρι του ιδίου φύλου που επισημοποιεί δια γάμου την 40χρονη σχέση του (Δείτε εδώ το Trailer). «Η πρώτη αγάπη» (2014) του Μάικλ Χόφμαν - το επιεικώς κάκιστο - μια δακρύβρεχτη, χιλιοϊδωμένη ερωτική ιστορία βασισμένη σε μπεστ σέλερ του κιλού του συγγραφέα Νίκολας Σπαρκς (Δείτε εδώ το Trailer).

Ακολουθούν δυο ελληνικές παραγωγές. Σε γνώριμο κινηματογραφικά καρμπόν η πρώτη, με τίτλο«Οι αισθηματίες» (2014) του Νίκου Τριανταφυλλίδη. Εμπόριο αρχαιοτήτων και σκληροτράχηλοι και αδίστακτοι νεαροί εκτελεστές των βρωμοδουλειών του αφεντικού που, όμως, κάνουν το λάθος να είναι ...αισθηματίες! (Δείτε εδώ το Trailer). Η δεύτερη, «Ο παραμυθάς και οι ιστορίες του» (2014) του Κωνσταντίνου Πιλάβιου, αφηγείται ιστορίες για μικρά παιδιά (Δείτε εδώ το Trailer). Τέλος, «Ψυχρά κι ανάποδα / Τραγουδιστά» (2014), τιτλοφορείται η νέα ταινία κινουμένων σχεδίων της Ντίσνεϊ, σε σκηνοθεσία Κρις Μπακ και Τζένιφερ Λι, μια γοητευτικά θεαματική διασκευή της ιστορίας του Χανς Κρίστιαν Αντερσεν «Η Βασίλισσα των Πάγων», μεταγλωττισμένη στα Ελληνικά (Δείτε εδώ το Trailer).

Επίσης, από σήμερα το βράδυ έως και την Τετάρτη 24/12, θα προβάλλεται στις 21.30 καθημερινά, στον νεο-ανακαινισμένο, ιστορικό κινηματογράφο «Στούντιο» της πλατείας Αμερικής (Σταυροπούλου 33, τηλ. 210.8640.054), μία ταινία, από την τετραλογία του Αλεξάντερ Σοκούρωφ «Η φύση της εξουσίας» που συντίθεται από τους εξής τίτλους: FAUST (2011), ταινία βασισμένη στο ομώνυμο έπος του Γκαίτε. Ο ΗΛΙΟΣ (2005), μια εκθαμβωτικά διαισθητική σπουδή στον Ιάπωνα αυτοκράτορα Χιροχίτο. ΤΑΥΡΟΣ (2001), μια λυρική ματιά στις δύο τελευταίες μέρες του Λένιν, του ανθρώπου που άλλαξε την πορεία της ιστορίας και τέλος ΜΟΛΩΧ (1999), ταινία για τον Χίτλερ, τον πατέρα της ολοκληρωτικής καταστροφής. Καλή σας θέαση!

Κριτική: Τζία Γιοβάνη

«Κελί από χρυσάφι» (La Jaula De Oro) του Ντιέγκο Κεμάδα – Ντίεζ

Η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του Ισπανού Ντιέγκο Κεμάδα - Ντίεζ - του επί 20ετία βοηθού σκηνοθέτη βαρύγδουπων ονομάτων, μεταξύ άλλων του Κεν Λόουτς και σήμερα εγκατεστημένου στην Αμερική - εμπνευσμένη από μαρτυρίες μεταναστών, μας βυθίζει στην κόλαση ενός οδοιπορικού απελπισίας προς τις ΗΠΑ, τη Γη της Επαγγελίας του «αμερικανικού ονείρου» με τους ελεύθερους σκοπευτές να καλωσορίζουν με σφαίρες όσους περνούν τα σύνορά της. Τρεις νεαροί από τις παραγκουπόλεις της Γουατεμάλας - αναμεταξύ τους μια κοπέλα καμουφλαρισμένη σε αγόρι για το δρόμο - και ένας παρείσακτος συνομήλικος Ινδιάνος. Μαζί αντιμετωπίζουν τους κινδύνους του δρόμου. Τους οργανωμένους ληστές, τους διεφθαρμένους αστυνομικούς, τις οπλισμένες εγκληματικές συμμορίες που απαγάγουν, βιάζουν και εμπορεύονται νεαρές γυναίκες... Άξονας στην ταινία, που δικαίως έλαβε το 1ο βραβείο στη Θεσσαλονίκη φέτος, η έννοια σύνορο ως όριο και αποκλεισμός. Γραμμή που χωρίζει φτωχούς και πλούσιους. Ο Ντίεζ βρίσκεται κοντά στο ντοκιμαντέρ και γνωρίζει πώς να χρησιμοποιεί το κύριο εργαλείο της μυθοπλασίας, τη δραματουργία. Το μείγμα αυτό κάνει την ταινία εντυπωσιακή.

Η δύναμη αυτής της τραχιάς, ασυμβίβαστης και σοκαριστικής ταινίας κείται στον τρόπο που το «ντοκιμαντέρ» και το «μυθοπλαστικό» αλληλοτροφοδοτούνται και αλληλοξεγελώνται, πατώντας στην απόφαση της ανάδειξης και κατάδειξης της ωμότητας της πραγματικότητας. Πρόκειται για σπουδαία ταινία, σε σημεία εύθραυστη, αλλού φρικιαστικά βίαια πάνω στη μοίρα των μεταναστών. Όλα ιδωμένα με βλέμμα ψυχρό, μέσα από την οπτική της εφηβείας, ενώ ο σκηνοθέτης πασχίζει και κρατά με μαεστρία τη βία εκτός πεδίου. Παρά τη σαφήνεια των εικόνων και περιγραφών πάνω στους οποίους χτίζεται η ταινία, δεν συνιστά ταινία με «θέση», δεν αναδεικνύει δηλαδή ένα καυτό γεωπολιτικό πρόβλημα, αλλά είναι μια ταινία οι θεματικές της οποίας συντάσσονται με την αφηγηματική γραμμή, με την ανάσα της μυθοπλασίας και την εξέλιξη των χαρακτήρων. «Η κοινωνική πραγματικότητα στη Λατινική Αμερική - λέει ο Ντίεζ - απαιτεί έναν κινηματογράφο απόλυτα συνυφασμένο με τον κόσμο, έτσι όπως είναι. Αυτό που με ενδιαφέρει είναι να κάνω ταινίες βαθιά ριζωμένες στη σύγχρονη κοινωνία. Ο πραγματικός ρεαλισμός, εξάλλου, τα έχει όλα: τη φαντασία και τη λογική, το μαρτύριο και την ουτοπία, την ευτυχία και τον πόνο της ύπαρξης».

Η ταινία, με ταλαντούχα σκηνοθεσία και αξιοπρόσεχτες ερμηνείες, είναι φορτισμένη με την αλήθεια και τη δύναμη ενός ντοκιμαντέρ, με τη συγκίνηση που προκαλεί ένα λογοτεχνικό κείμενο, με το λυρισμό, με έντονο το περιπετειώδες και το επικό στοιχείο, αρχίζει να βρίσκει ουσιαστική ισορροπία και να αποκτά βαρύτητα κάπου στη μέση. Έκτοτε η κατεύθυνση που ακολουθεί είναι εκπληκτική... (αποκλειστικά στην «Ααβόρα»).

Με τους: Μπράντον Λόπεζ, Κάρεν Μαρτίνεζ, Ροντόλφο Ντομίνγκεζ, κ.ά.

Παραγωγή: Μεξικό, Ισπανία, Γουατεμάλα (2013).

Δείτε εδώ το Trailer.