Εμφανιζόμενη ανάρτηση

ΔΗΜΟΣΚΟΠΉΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ. Ενόψει της επετείου της Οκτωβριανής Επανάστασης - Παράθεση ερευνών κοινής γνώμης για το πώς βλέπουν σήμερα οι πολίτες των τ. σοσιαλιστικών χωρών την περίοδο του σοσιαλισμού (ΔΙΑΡΚΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ - updated 17-4-2019)

ΛΕΝΙΝ: Λοιπόν πώς τα περνάτε στον Καπιταλισμό; Αφιερωμένο στην τεράστια παρακαταθήκη της Οκτωβριανής Επανάστασης παρουσιάζουμε έρευνες...

Δυναμώνουμε το ΚΚΕ παντού! Δημοτικές και Περιφερειακές Εκλογές 2019

Τετάρτη 19 Δεκεμβρίου 2018

Οι υποψήφιοι του ΚΚΕ στην Περιφέρεια και στους Δήμους της Δυτικής Μακεδονίας



ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΔΥΤΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ
Μουράτη 4 - 50100 ΚΟΖΑΝΗ
τηλ.: 24610-29078   fax: 24610-29078


Οι υποψήφιοι του ΚΚΕ στην Περιφέρεια και στους Δήμους
της Δυτικής Μακεδονίας

Για την Περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας: 
Υποψήφιος περιφερειάρχης θα είναι ο Θανάσης Χαστάς, 33 χρονών, Γραμματέας της Επιτροπής Περιοχής Δυτικής Μακεδονίας του ΚΚΕ και δημοτικός σύμβουλος Γρεβενών από το 2014. Απόφοιτος του Τμήματος Αγρονόμων και Τοπογράφων Μηχανικών ΑΠΘ. Υπήρξε μέλος του Γραφείου του Κεντρικού Συμβουλίου της ΚΝΕ (2010-2016).



Υποψήφιοι Δήμαρχοι στους Δήμους της Δυτικής Μακεδονίας:
ΠΕ Κοζάνης:
Για το Δήμο Κοζάνης: ο Νόντας Στολτίδης, 43 χρονών, οικονομολόγος, μέλος του Γραφείου της ΕΠ Δυτικής Μακεδονίας του ΚΚΕ και Γραμματέας της ΤΕ Ενέργειας. Υπήρξε μέλος του ΔΣ του Εργατικού Κέντρου Κοζάνης.
 
Για το Δήμο Εορδαίας: η Αντωνία Χόλμπα – Τζιφρή: 63 χρονών, συνταξιούχος νηπιαγωγός, μέλος της ΤΕ Κοζάνης του ΚΚΕ. Την περίοδο 2011-2014 ήταν εκλεγμένη περιφερειακή σύμβουλος. Δημοτική σύμβουλος στο δήμο Εορδαίας από το 2014 μέχρι σήμερα. Είναι πρόεδρος της Επιτροπής Ειρήνης Εορδαίας και μέλος του Εθνικού Συμβουλίου της Ελληνικής Επιτροπής για τη Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη.

Για το Δήμο Βοΐου: ο Μιχάλης Καραμπατζιάς, 55 χρονών,  αυτοαπασχολούμενος γουνοποιός, μέλος του Γραφείου της ΕΠ Δυτικής Μακεδονίας του ΚΚΕ, δημοτικός σύμβουλος για 25 συνεχή χρόνια στο δήμο Σιάτιστας και στο μετέπειτα Δήμο Βοϊου. Για πολλά χρόνια μέλος της διοίκησης και πρόεδρος του Μορφωτικού και Πολιτιστικού Συλλόγου Σιάτιστας «Μαρκίδες Πούλιου».





Για το Δήμο Σερβίων – Βελβεντού: ο Νίκος Γεωργακόπουλος, 52 χρονών, εργαζόμενος στη ΔΕΗ  ΑΕ, μέλος της ΤΕ Ενέργειας του ΚΚΕ. Είναι εκλεγμένος στη Διοίκηση του κλαδικού Σωματείου Εργατοτεχνιτών και Εργαζομένων στην Ενέργεια Δυτικής Μακεδονίας (Σ.Ε.Ε.ΕΝ.) και στο ΔΣ του Σωματείου «ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ». Δημοτικός σύμβουλος στο Δήμο Σερβίων – Βελβεντού από το 2014 μέχρι σήμερα. Είναι γραμματέας στο Μορφωτικό – Πολιτιστικό Σύλλογο Πολυρράχου.


ΠΕ Φλώρινας:
Για το Δήμο Φλώρινας: η Ευθυμία (Μιμίκα) Ναλπαντίδου, 56 χρονών, δασκάλα, μέλος της ΕΠ Δυτικής Μακεδονίας του ΚΚΕ.








Για το Δήμο Αμυνταίου: ο Κυριάκος Ελευθεριάδης, 31 χρονών, απόφοιτος του τμήματος Πλαστικών Τεχνών και Επιστημών της Τέχνης στα Ιωάννινα, με ειδίκευση στις εφαρμοσμένες τέχνες και απόφοιτος της σχολής Αρχιτεκτονικής του Πανεπιστημίου του Westminster στο Λονδίνο, όπου ζούσε και εργαζόταν τα τελευταία 6 χρόνια.
Για το Δήμο Πρεσπών: ο Γιώργος Ιωαννόπουλος (Ίτσες), 34 χρονών, Ηλεκτρολόγος Μηχανικός, υποψήφιος διδάκτορας του Πολυτεχνείου Ξάνθης, ελεύθερος επαγγελματίας, γραμματέας του Συλλόγου Μεταπτυχιακών Φοιτητών και Υποψηφίων Διδακτόρων του Πολυτεχνείου Ξάνθης.




ΠΕ Καστοριάς:
Για το Δήμο Καστοριάς: η Βασιλική Χαραμοπούλου, 34 χρονών, χημικός, Γραμματέας της ΤΕ Καστοριάς του ΚΚΕ. Δημοτική σύμβουλος στο δήμο Καστοριάς από το 2014 μέχρι σήμερα.







Για το Δήμο Άργους Ορεστικού: η Αννέτα Γραμμένου, 32 χρονών, φυσικός, μέλος της ΤΕ Καστοριάς του ΚΚΕ.




Για το Δήμο Νεστορίου: ο Γιώργος Τίγκας, 35 χρονών, εκπαιδευτικός. Είναι γραμματέας του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Λευκάδας «Άγγελος Σικελιανός» και πρόεδρος της Επιτροπής Ειρήνης Λευκάδας.




ΠΕ Γρεβενών:
Για το Δήμο Γρεβενών: η Παναγιώτα Ντάγκα, 51 χρονών, εκπαιδευτικός, Γραμματέας της ΤΕ Γρεβενών του ΚΚΕ. Δημοτική σύμβουλος στο δήμο Γρεβενών από το 2010. Μέλος του ΔΣ του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Γρεβενών.







Για το Δήμο Δεσκάτης: ο Δημήτρης Γαλάνης, 62 χρόνων, συνταξιούχος καθηγητής Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, απόφοιτος του Ιστορικού της Φιλοσοφικής Σχολής του ΑΠΘ. Στέλεχος του ΚΚΕ. Διετέλεσε για χρόνια στη Διοίκηση της ΕΛΜΕ Γρεβενών και στο Μορφωτικό Σύλλογο Δεσκάτης.







ΚΟΖΑΝΗ 18/12/2018        ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΕΠ ΔΜ ΤΟΥ ΚΚΕ
  

Τρίτη 4 Δεκεμβρίου 2018

«ΛΑΪΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ» ΣΤΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΚΕΔΕ

Όχι στους δήμους - επιχειρηματίες και τις μεταρρυθμίσεις που στηρίζουν το κεφάλαιο και βλάπτουν το λαό


Συνεχίζονται σήμερα οι εργασίες του ετήσιου συνεδρίου της Κεντρικής Ένωσης Δήμων Ελλάδας (ΚΕΔΕ) που ξεκίνησαν χθες, με την ατζέντα να περιλαμβάνει θέματα όπως οι αλλαγές στον τρόπο λειτουργίας των δήμων μετά από την ψήφιση του «Κλεισθένη», η συμμετοχή της αυτοδιοίκησης στο διάλογο για τη συνταγματική αναθεώρηση, τα οικονομικά των δήμων κ.ά.
Στις σημερινές εργασίες μίλησε η Ελπίδα Παντελάκη δημοτική σύμβουλος Πειραιά και εκπρόσωπος της «Λαϊκής Συσπείρωσης», επισημαίνοντας ότι το συμπέρασμα από τη συζήτηση που διεξάγεται είναι η «ταύτιση και συμφωνία των παρατάξεων στην ΚΕΔΕ με τη στρατηγική και την κατεύθυνση της παρέμβασης της κεντρικής εξουσίας σε βάρος των δικαιωμάτων των εργαζομένων, των λαϊκών στρωμάτων και του λαού γενικότερα» (Διαβάστε εδώ περισσότερα και δείτε βίντεο). 
Στη συνέχεια το λόγο πήρε ο δήμαρχος Πατρέων Κώστας Πελετίδης ο οποίος ξεκινώντας την ομιλία του επισήμανε πως «οι αλλαγές που προωθούνται από τον "Κλεισθένη" είναι σε αντιδραστική κατεύθυνση γιατί και με τη σημερινή κυβέρνηση αυτοί που κάνουν κουμάντο στην οικονομία είναι το κεφάλαιο». Αυτό επισήμανε μεταξύ άλλων ο Κώστας Πελετίδης δήμαρχος Πάτρας επισημαίνοντας ότι «αξιοποιήθηκε η κουβέντα για την απλή αναλογική για να κρύψει την ουσία της μεταρρύθμισης του "Καλλικράτη", που στην πραγματικότητα μετατρέπει δήμους και περιφέρειες σε πεδία επιχειρηματικής λειτουργίας, για να αβγατίζουν τα κέρδη του κεφαλαίου». (Διαβάστε εδώ περισσότερα και δείτε βίντεο). 

Οι εργασίες της πρώτης μέρας

Ο υπουργός Εσωτερικών, Αλ. Χαρίτσης, από το βήμα του συνεδρίου δήλωσε πως τα επόμενα τρία χρόνια θα γίνουν 1.500 προσλήψεις στους δήμους, θέλοντας ουσιαστικά να παρουσιάσει με αυτόν τον τρόπο πως θα καλυφθούν μια σειρά ανάγκες σε προσωπικό. Ωστόσο, μπροστά στις πραγματικές ανάγκες καθώς και στις δραματικές περικοπές που έχουν γίνει τα προηγούμενα χρόνια με αποτέλεσμα την υπολειτουργία ή το σταμάτημα μιας σειράς υπηρεσιών, αυτό μοιάζει (εάν υλοποιηθεί) σταγόνα στον ωκεανό.
Επιπλέον, τέτοιες υποσχέσεις αποτελούν πρόκληση και κοροϊδία, όταν βρίσκονται και θα βρίσκονται σε ισχύ προβλέψεις όπως οι «ισοσκελισμένοι προϋπολογισμοί», που απαγορεύουν την οποιαδήποτε πρόσληψη ή προβλέψεις, όπως προσλήψεις ανταποδοτικού χαρακτήρα, δηλαδή μόνο στην περίπτωση που οι εργαζόμενοι δημότες θα χαρατσώνονται επιπλέον για να διατηρείται μια θέση εργασίας των 300 ή 400 ευρώ. Επιπλέον είναι εμπαιγμός αυτό που είπε ο υπουργός, ότι δηλαδή καλεί τους δημάρχους να συνεργαστούν για την υλοποίηση των προσλήψεων. Κι αυτό γιατί ήδη βρίσκεται σε εξέλιξη από την κυβέρνηση η άρνηση να γίνουν προσλήψεις σύμφωνα με τις προτάσεις του προγραμματισμού προσλήψεων των δήμων, μία άρνηση που φτάνει ακόμα και το 80%!
Ακόμα, ο υπουργός ανακοίνωσε κάποιες αλλαγές στο νόμο για τις αυτοδιοικητικές εκλογές, που αφορούν:
- την αύξηση του αριθμού των υποψήφιων δημοτικών και περιφερειακών συμβούλων, που, πλέον, θα έχουν τη δυνατότητα να είναι έως και +50% (από +30%) από τον αριθμό των συμβούλων που θα εκλεγούν και
- την εκλογή των προέδρων των τοπικών κοινοτήτων, που πλέον θα γίνεται ανάμεσα στους δύο πρώτους των δύο πλειοψηφούντων συνδυασμών.

Η ομιλία του Νίκου Σοφιανού 



Στη βάρβαρη μνημονιακή, εναλλασσόμενη και διαδοχική πολιτική, που υπήρξε αυτά τα πέντε χρόνια, αναφέρθηκε ο Νίκος Σοφιανός, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και δημοτικός σύμβουλος Αθήνας με τη «Λαϊκή Συσπείρωση», μιλώντας χθες στο Τακτικό Συνέδριο της ΚΕΔΕ. 
Όπως είπε, αυτή η πολιτική φόρτωσε «ασήκωτα βάρη στο λαό. Οι δήμοι συμμετείχαν σε αυτή την επίθεση, με αιχμή τις αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις, την περίφημη αποκέντρωση που μοχλό είχε την απόλυτη μείωση της χρηματοδότησης από το κράτος. Μια απόλυτη μείωση σε 60%, που παραμένει και φυσικά δεν αλλάζει με τα 36 εκατομμύρια παραπάνω που θα δοθούν το 2019». 

Τετάρτη 28 Νοεμβρίου 2018

Στη Φλώρινα το Ντοκιμαντέρ για τα 100χρονα του ΚΚΕ. 29/11 έως 01/12 - Πολιτιστικό Κέντρο Φλώρινας (τρέιλερ)


Από τις 29 Νοέμβρη μέχρι και 1 Δεκέμβρη (ώρα 7:00 μμ)  θα προβάλλεται στην αίθουσα του Πολιτιστικού Κέντρου Φλώρινας - αίθουσα «Θεόδωρος Αγγελόπουλος», το Ντοκιμαντέρ «Ο Δρόμος μας», που είναι αφιερωμένο στα 100 χρόνια του ΚΚΕ.
Καρέ-καρέ μέσα σε 100 λεπτά διατρέχει την πλούσια Ιστορία του ΚΚΕ. Σπάνια αρχειακά ντοκουμέντα, δραματοποιημένο οπτικοακουστικό υλικό, πρωτότυπη μουσική. Πάνω από 100 συντελεστές, οι οποίοι δούλεψαν ακούραστα και εθελοντικά.
Για τα γυρίσματα του Ντοκιμαντέρ δημιουργήθηκε κινηματογραφική ομάδα, αποτελούμενη από τους: Σήφη Στάμου, Παυλίνα Αγαλιανού, με υπεύθυνο τον Κώστα Σταματόπουλο. Ακόμα, για το σενάριο και την έρευνα του Ντοκιμαντέρ δημιουργήθηκε ομάδα αποτελούμενη από τους: Θανάση Λεκάτη, Φάνη Παρρή, Αλέξανδρο Βαλσαμή, με υπεύθυνο τον Γιάννη Κλεφτογιάννη.
Τη διεύθυνση φωτογραφίας έκανε ο Άκης Αποστολίδης. Μουσικά έντυσε το Ντοκιμαντέρ η Σοφία Καμαγιάννη.
Σπικάζ: Δανάη Κατσαμένη, Μίλτος Δημουλής.
Μοντάζ: Σωτήρης Γκέκας.
Στο Ντοκιμαντέρ εμφανίζονται και αφηγούνται on camera οι: Παύλος Ορκόπουλος, Μαριάνθη Σοντάκη, Δημήτρης Αλεξανδρής και Λίλα Καφαντάρη. Σε αφηγήσεις, απαγγελίες λογοτεχνικών κειμένων και ντοκουμέντων δανείζουν επίσης τη φωνή τους οι: Δημήτρης Καταλειφός, Κώστας Καζάκος, Ελένη Γερασιμίδου, Διονύσης Ξενάκης.
Συμμετέχουν ακόμα δεκάδες ηθοποιοί και μουσικοί.

Δευτέρα 26 Νοεμβρίου 2018

ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΕΞΑΛΕΙΨΗΣ ΤΗΣ ΒΙΑΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ



ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
                               
            ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΕΞΑΛΕΙΨΗΣ ΤΗΣ ΒΙΑΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ

Η Ομοσπονδία Γυναικών Ελλάδας (ΟΓΕ) όλα τα χρόνια ζωής και δράσης της αντιπαλεύει την πολύμορφη βία που δέχονται οι γυναίκες.
Η βία κατά των γυναικών, αυτό το σοβαρό και υπαρκτό κοινωνικό φαινόμενο,  συνδέεται άρρηκτα με τις εκμεταλλευτικές κοινωνίες όπου κυριαρχεί ο  ανταγωνισμός, ο ατομικός τρόπος ζωής, οι αναχρονιστικές απόψεις για τη θέση της γυναίκας στην κοινωνία που αγκαλιάζουν και τις σχέσεις μεταξύ των δύο φύλων. 
Παραβλέποντας όλα αυτά, κυβέρνηση και Ευρωπαϊκή Ενωση αντιμετωπίζουν το φαινόμενο με μεγάλες δόσεις υποκρισίας, με κριτήριο το “κόστος” για το κράτος για την εργοδοσία και όχι την ουσιαστική κοινωνική προστασία των κακοποιημένων γυναικών.
 Η σωματική,  λεκτική, ψυχολογική ή όποια άλλη μορφή βίας,  υφίστανται οι γυναίκες, δεν προκύπτει σε “κενό αέρος”.  Ούτε περιορίζεται σε συγκεκριμένες μορφές, όπως η ενδοοικογενειακή βία, η πορνεία, το εμπόριο ανθρώπων, στις οποίες ύπουλα εστιάζουν.

Οι γυναίκες σήμερα αντιμετωπίζουν μια εργασιακή ζούγκλα. Βιώνουν την εργοδοτική και κρατική βία. Ζουν τον εφιάλτη της ανεργίας και των ευέλικτων εργασιακών σχέσεων, τη βία του να μην έχεις αργία ούτε μια Κυριακή για να την αφιερώσεις στην οικογένειά και στα ενδιαφέροντά σου. Εργάζονται χωρίς συλλογικές συμβάσεις και δικαιώματα, πολλές χωρίς να δικαιούνται άδεις μητρότητας και επιδόματα.  Άλλες βιώνουν τη βία της απόλυσης, λόγω εγκυμοσύνης, φέτος για πρώτη φορά και με τη βούλα του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου. Εργαζόμενες απολύονται γιατί τολμούν να διεκδικήσουν τα αυτονόητα δικαιώματά τους στην εργασία και τη μητρότητα, η συνδικαλιστική δράση, η απεργία αντιμετωπίζονται με το εργοδοτικό μαστίγιο και την κρατική καταστολή. Σε αυτό το απάνθρωπο εργασιακό καθεστώς καταγράφονται περιστατικά σεξουαλικής παρενόχλησης και στο χώρο εργασίας.

Οι όροι ζωής των γυναικών και των οικογένειών τους επιδεινώνονται ακόμα περισσότερο από το ξήλωμα της δημόσιας και δωρεάν Υγείας, Παιδείας και Πρόνοιας, από την πολιτική που αντιμετωπίζει τη μητρότητα ως κόστος για τους επιχειρηματικούς ομίλους και το κράτος. Κάτω από αυτές τις συνθήκες οι γυναίκες  δυσκολεύονται περισσότερο να σταθούν ανεξάρτητες οικονομικά και να μην εγκλωβίζονται, παρά τη θέλησή τους, σε προσωπικές και οικογενειακές σχέσεις, παθογόνες και προβληματικές, επικίνδυνες για τις ίδιες και τα παιδιά τους. Σε αυτό το έδαφος  αυξάνονται και τα ποσοστά ενδοοικογενειακής βίας, το ποσοστό των γυναικών που εκπορνεύονται, τα φαινόμενα και οι πρακτικές που παραβιάζουν θεμελιώδη δικαιώματα των γυναικών.
Οι φαρισαϊκές διακηρύξεις της κυβέρνησης περί “ισότητας δικαιωμάτων” ανδρών και γυναικών  έχουν μία και μόνη μετάφραση : ισοπέδωση  εργασιακών, ασφαλιστικών και κοινωνικών δικαιωμάτων γυναικών και ανδρών. Οι εργαζόμενες άλλωστε έχουν πληρώσει ήδη ακριβά αυτήν την “ισότητα” τις προηγούμενες δεκαετίες με την απαράδεκτη εξίσωση των ορίων συνταξιοδότησης, την κατάργηση μιας σειράς μέτρων προστασίας του γυναικείου οργανισμού. Δίπλα σ’ αυτά τα μέτρα ήρθαν να προστεθούν και τα μνημόνια, οι εκατοντάδες εφαρμοστικοί νόμοι που φορτώνουν νέα βάρη στις γυναίκες και τις οικογένειές τους.

Είναι τουλάχιστον υποκριτικό να υλοποιεί η κυβέρνηση προγράμματα καταπολέμησης της βίας για τις γυναίκες πρόσφυγες, ενώ εμπλέκεται ενεργά στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ, όταν δίνει 2% του ΑΕΠ, 4 δισ. το χρόνο για τους εξοπλισμούς της δολοφονικής μηχανής του ΝΑΤΟ, που σκορπάει τον πόλεμο και την προσφυγιά.  Την ίδια στιγμή δε βγάζει άχνα για τις συνθήκες βαρβαρότητας και βιασμών που βιώνουν οι γυναίκες  πρόσφυγες στα hot spot των νησιών.
Στη χώρα μας οι υπηρεσίες πρόληψης και στήριξης των κακοποιημένων γυναικών δεν διαθέτουν το απαραίτητο προσωπικό, ούτε την αναγκαία χρηματοδότηση. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ  επαφίεται στα ευρωπαϊκά κονδύλια, με ημερομηνία λήξης για τη χρηματοδότηση των δομών πρόληψης και στήριξης των κακοποιημένων γυναικών.  

Η Ομοσπονδία Γυναικών Ελλάδας καλεί τις εργαζόμενες της πόλης και της υπαίθρου, τις άνεργες γυναίκες  να διεκδικήσουμε  μαζί μέτρα που ουσιαστικά μπορούν να συμβάλλουν στην εξάλειψη της  βίας κατά των γυναικών.
Σήμερα που υπάρχουν όλες οι δυνατότητες δεν μας αρκεί να συμβιβαστούμε με τα ψίχουλα των ευρωπαϊκών προγραμμάτων για ολιγοήμερη φιλοξενία στους ξενώνες και μετά μες στη μιζέρια της "φιλόπτωχης αλληλεγγύης", αντί να διεκδικήσουμε  δουλειά με δικαιώματα, αξιοπρεπή μισθό, προνοιακές παροχές.

ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ

·                     Χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό για τη λειτουργία των κρατικών κοινωνικών υπηρεσιών και υποδομών για την πρόληψη του φαινομένου της βίας κατά των γυναικών και για τη στήριξη των κακοποιημένων γυναικών (ξενώνες, τηλεφωνικές γραμμές κ.α.), με την άμεση και πλήρη στελέχωσή τους από εξειδικευμένο προσωπικό με μόνιμη και σταθερή εργασία χωρίς καμία εμπλοκή ΜΚΟ και ΚΟΙΝΣΕΠ.

·                     Μέτρα στήριξης των άνεργων γυναικών, των γυναικών από μονογονεϊκές και πολύτεκνες οικογένειες,  μόνιμη και σταθερή δουλειά με αξιοπρεπείς μισθούς, κατοχυρωμένους από Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, για να μπορέσουν οι γυναίκες να σταθούν με αξιοπρέπεια στα πόδια τους και να πάρουν τη ζωή στα χέρια τους. Επίδομα ανεργίας χωρίς όρους και προϋποθέσεις.



                                                                                                          Αθήνα, 22/11/18
                                                                                             Το Γραφείο Τύπου της ΟΓΕ

Δευτέρα 19 Νοεμβρίου 2018

Αύριο η εκδήλωση της ΟΓΕ για τη Ρόζα Ιμβριώτη !

Εκδήλωση Συλλόγου Γυναικών Φλώρινας, Μέλους της Ομοσπονδίας Γυναικών Ελλάδας (Ο.Γ.Ε.)

Ρόζα Ιμβριώτη
Παιδαγωγός – Αγωνίστρια
  • Η ζωή της
  • Το παιδαγωγικό της έργο
  • Ο αγώνας της για τη γλώσσα και τη μόρφωση του λαού.
  • Η μόρφωση στην εξορία
  • Η εκπαίδευση του βουνού

20 Νοέμβρη 2018
Ώρα 13.00 στην αίθουσα NK3 του Πανεπιστημίου

Κυριακή 18 Νοεμβρίου 2018

45η επέτειος από την εξέγερση του Πολυτεχνείου!

Με τη μεγάλη πορεία στην αμερικάνικη πρεσβεία, στην Αθήνα, κορυφώθηκαν οι εκδηλώσεις για τον αγωνιστικό εορτασμό της 45ης επετείου από την  εξέγερση του Πολυτεχνείου.

«Όχι στα σχέδια κυβέρνησης - ιμπεριαλιστών. Έξω το ΝΑΤΟ και οι βάσεις του από την Ελλάδα», έγραφε το πανό του ΚΚΕ στην κεφαλή των μαζικών μπλοκ του Κόμματος και της ΚΝΕ, που έδωσε το στίγμα της κινητοποίησης, που χαρακτηρίστηκε από τον μεγάλο όγκο των διαδηλωτών, την έντονη παρουσία της νεολαίας και τον μεγάλο παλμό της. 

Στην πορεία προς την αμερικάνικη πρεσβεία παραβρέθηκε πολυμελής αντιπροσωπεία της ΚΕ του ΚΚΕ, με επικεφαλής το Γενικό Γραμματέα της, Δημήτρη Κουτσούμπα.
Οι Οργανώσεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ συγκεντρώθηκαν στη Σταδίου και στη συνέχεια ξεκίνησε η πορεία. Τα συνθήματα για τα 100 χρόνια του ΚΚΕ, μαζί με αντιιμπεριαλιστικά συνθήματα κυριάρχησαν σε όλη τη διάρκεια της πορείας, κατά την οποία συνεργεία του ΚΚΕ πλάι στα μπλοκ των διαδηλωτών έκαναν εξόρμηση διακινώντας τον «Ριζοσπάστη του Σαββατοκύριακου».
https://www.youtube.com/watch?time_continue=4&v=VYC4bRUhnH8

Τετάρτη 14 Νοεμβρίου 2018

Μοναδική έκδοση αφιερωμένη στα 100 χρόνια του ΚΚΕ !!!

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Κυκλοφορεί στις 17 - 18 Νοέμβρη με μια μοναδική έκδοση αφιερωμένη στα 100 χρόνια του ΚΚΕ



Με μια μοναδική έκδοση θα κυκλοφορήσει ο «Ριζοσπάστης» το Σαββατοκύριακο 17 και 18 Νοέμβρη, ανήμερα της επετείου ίδρυσης του ΚΚΕ, πριν από 100 χρόνια ακριβώς.
Τιμώντας την κορυφαία επέτειο, ο «Ριζοσπάστης» και η «Σύγχρονη Εποχή» επανεκδίδουν τα Πρακτικά του Α' Πανελλαδικού Σοσιαλιστικού Συνεδρίου, που «γέννησε» το Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα Ελλάδας.
Τα πρακτικά πρωτοδημοσιεύτηκαν το 1982, σε έκδοση της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ, προς τιμήν του 11ου Συνεδρίου του Κόμματος, και αφορούν στις πέντε από τις εφτά συνολικά μέρες που διήρκεσε το Πρώτο (Ιδρυτικό) Συνέδριο του ΣΕΚΕ (ΚΚΕ).
Οι Οργανώσεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ σε όλη τη χώρα προετοιμάζουν μεγάλη πανεξόρμηση με τον «Ριζοσπάστη» του επόμενου Σαββατοκύριακου, βάζοντας αυξημένα πλάνα.
Τιμώντας τα 100 χρόνια ηρωικής ζωής και δράσης του ΚΚΕ, στόχος είναι να διακινηθεί πλατιά η εφημερίδα σε οπαδούς και φίλους του Κόμματος, σε χώρους δουλειάς, γειτονιές, σχολεία και σχολές. Σε χιλιάδες ανθρώπους που τιμάνε την Ιστορία και τους αγώνες του ΚΚΕ, παρακολουθούν τις θέσεις του και συμπορεύονται στο κίνημα, έστω κι αν δεν συμφωνούν σε όλα μαζί του.
Μαζί με όλους αυτούς γιορτάζουμε τα 100χρονα του ΚΚΕ! Βάζουμε ψηλότερα τον πήχη για την ισχυροποίηση του Κόμματος παντού!

Συνταγματική αναθεώρηση: Προεκλογικό τρικ ή ανάγκη του συστήματος;

Συνταγματική αναθεώρηση: Προεκλογικό τρικ ή ανάγκη του συστήματος;

Η πρωτοβουλία της κυβέρνησης να εκκινήσει τη διαδικασία της συνταγματικής αναθεώρησης επικρίθηκε από τα κόμματα της αστικής αντιπολίτευσης ως μια κίνηση προεκλογικού και επικοινωνιακού χαρακτήρα. Παρά το γεγονός ότι υπάρχουν και τέτοιες σκοπιμότητες στην πρωτοβουλία της κυβέρνησης, για να τροφοδοτηθεί ο διπολικός καβγάς, κυρίως με τη ΝΔ, εντούτοις μια τέτοια προσέγγιση είναι επιφανειακή και απλοϊκή.
Μέσα απ' τη συνταγματική αναθεώρηση επιδιώκονται βαθύτεροι στρατηγικοί στόχοι, που έχει σήμερα ανάγκη η άρχουσα τάξη. Ποιοι είναι αυτοί οι στόχοι; Αυτοί που ομολόγησε ο κ. Τσίπρας, κατά τη διάρκεια της ομιλίας του στην ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ: Αφενός η εξασφάλιση της κυβερνητικής σταθερότητας και η συνέχεια στην άσκηση της κυβερνητικής πολιτικής, που δεν πρέπει να διαταράσσεται από διάφορους παράγοντες (π.χ. εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, πρόταση δυσπιστίας), αφετέρου η προσπάθεια αναστήλωσης του κύρους του αστικού πολιτικού συστήματος, το οποίο έπληξαν η καπιταλιστική οικονομική κρίση, η υλοποίηση αντιλαϊκών πολιτικών, η ασυνέπεια λόγων - έργων. Ιδιαίτερα στο τελευταίο ζήτημα ο ΣΥΡΙΖΑ αναδείχθηκε πρωταθλητής.
Και ποιος καλύτερος, απ' τον ΣΥΡΙΖΑ, για να φέρει σε πέρας αυτό το έργο, από τη στιγμή που, όλα αυτά τα χρόνια, έχει εξελιχθεί σ' έναν στυλοβάτη του αστικού πολιτικού συστήματος και έχει δώσει εξετάσεις στην προώθηση των αντιλαϊκών επιλογών - απ' τα μνημόνια μέχρι τα επικίνδυνα και εγκληματικά αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια - χωρίς μάλιστα να κουβαλάει κάποιες από τις παλιές «αμαρτίες» της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ; Να γιατί σωστά το ΚΚΕ επισημαίνει ότι, μετά τη νομιμοποίηση των μνημονίων, ο ΣΥΡΙΖΑ προσφέρει άλλη μια υπηρεσία στο σύστημα, αυτήν τη φορά με τη συνταγματική αναθεώρηση.
Την ίδια στιγμή, βέβαια, ο ΣΥΡΙΖΑ επιδιώκει να παίξει - και με αφορμή τη συνταγματική αναθεώρηση - το γνωστό παιχνίδι της κάλπικης αντιπαράθεσης με τη ΝΔ, σε μια περίοδο που ταυτίζονται σε όλα τα κρίσιμα και στρατηγικά ζητήματα.
Ο μεν ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζει αυτήν την αντιπαράθεση ως σύγκρουση της «προόδου» με τη «συντήρηση», του «νέου» με το «παλιό», η δε ΝΔ ως σύγκρουση της «ιδεοληψίας» με τον «εκσυγχρονισμό».
Ούτε το χρονικό σημείο γι' αυτήν την πρωτοβουλία δεν είναι τυχαίο. Εχουν ήδη προχωρήσει σε μεγάλο βαθμό, με προηγούμενες συνταγματικές αναθεωρήσεις, οι αναγκαίες προσαρμογές που αφορούσαν το πεδίο της οικονομίας, με βάση τις σύγχρονες ανάγκες του κεφαλαίου. Οπως επίσης έχει προχωρήσει η σχετική, με τα παραπάνω, διαδικασία ενσωμάτωσης της χώρας στο ευρωενωσιακό πλαίσιο.
Είναι χαρακτηριστικό, για παράδειγμα, ότι τα τελευταία χρόνια, με τις αναθεωρήσεις που έγιναν, ενισχύθηκε ακόμη περισσότερο η ισχύς του δικαίου της ΕΕ, όχι μόνο έναντι των τυπικών νόμων, αλλά και έναντι του ίδιου του Συντάγματος. Με βάση αυτά υλοποιήθηκαν τα μνημόνια και τα αντιλαϊκά μέτρα υπέρ του κεφαλαίου, που εκπορεύονται από την ΕΕ και ισχύουν για όλα τα κράτη - μέλη. Φυσικά, ο ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο δεν αγγίζει αυτές τις διατάξεις, αλλά αντίθετα αυτοπροβάλλεται ως βασική δύναμη υπεράσπισης της εμβάθυνσης της ΕΕ. Ασχετα αν την ίδια στιγμή «κλαίει» για την «ενίσχυση υπερεθνικών, κρατικών και ιδιωτικών μηχανισμών που κινούνται έξω από το πλαίσιο του λαϊκού ελέγχου»1, κρύβοντας ότι αυτό επιτάσσουν οι διεθνείς συμμαχίες της αστικής τάξης, τις οποίες και ο ίδιος υπηρετεί.
Οπότε, αυτό που επείγει τώρα είναι οι αναγκαίες προσαρμογές στο πολιτικό εποικοδόμημα, στον τρόπο λειτουργίας του αστικού κράτους και των κυβερνήσεών του, παίρνοντας υπόψη ότι ο σημερινός πολιτικός συσχετισμός δεν επιτρέπει τη συγκρότηση σταθερών μονοκομματικών κυβερνήσεων, με τον τρόπο που αυτό γινόταν στο παρελθόν. Εξ ου και η αγωνία για την κυβερνητική σταθερότητα. Εξ ου και η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για ένα - συνταγματικά κατοχυρωμένο - αναλογικότερο εκλογικό σύστημα, που του δίνει τη δυνατότητα για κυβερνητικές συνεργασίες με εν δυνάμει περισσότερους συνεταίρους.
Αλλωστε, «το Σύνταγμα δε διαμορφώνει, κυρίως αποτυπώνει σε νομική μορφή και κατοχυρώνει τις ήδη υπάρχουσες καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής, τα ταξικά συμφέροντα της αστικής τάξης...» (...) «Κατά κανόνα η διαδικασία προσαρμογής του αστικού Συντάγματος γίνεται εκ των υστέρων, όταν συνειδητοποιούνται οι αντικειμενικές εξελίξεις, όταν έχουν διαπιστωθεί ότι λειτουργούν και "άγραφοι" νόμοι»2.
Με βάση τα παραπάνω, οι προτεινόμενες αλλαγές μπορούν να ομαδοποιηθούν σε τρεις επιμέρους κατηγορίες:
Η πρώτη κατηγορία αλλαγών αφορά τη βασική στόχευση της κυβερνητικής σταθερότητας. Αυτό επιδιώκουν τόσο η πρόταση που αποτρέπει τη διάλυση του Κοινοβουλίου, με αφορμή την αδυναμία εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας (ΠτΔ) όσο και η λεγόμενη εποικοδομητική ψήφος δυσπιστίας, σύμφωνα με την οποία πρόταση δυσπιστίας δεν μπορεί να γίνει δεκτή από το Κοινοβούλιο, παρά μόνο υπό την προϋπόθεση ότι υπερψηφίζεται ταυτόχρονα και άλλος πρωθυπουργός3.
Αυτόν το στόχο υπηρετεί και η συζήτηση για αύξηση των αρμοδιοτήτων του ΠτΔ, σε συνδυασμό με την πιθανή ανάδειξή του με γενικές εκλογές. Μια τέτοια προοπτική ισχυροποιεί εκ των πραγμάτων το ρόλο του ΠτΔ στο αστικό πολιτικό σύστημα, συνεπώς συνιστά μια αντιδραστική εξέλιξη.
Επίσης, αυτόν το στόχο υπηρετούν και άλλες επιμέρους προτάσεις, που έχουν ακουστεί, όπως η στελέχωση των λεγόμενων ανεξάρτητων αρχών ή της ανώτερης κρατικής υπαλληλίας (π.χ. γενικοί γραμματείς υπουργείων), έτσι ώστε να διαμορφωθούν θεσμοί και πρόσωπα που, ανεπηρέαστα από την εκάστοτε πολιτική συγκυρία και κυρίως από την παρέμβαση και τους αγώνες του λαού, θα είναι άτεγκτοι και αφοσιωμένοι στην εφαρμογή της αντιλαϊκής πολιτικής και η όποια εναλλαγή κυβερνήσεων δεν θα διαταράσσει την υλοποίησή της.
Ο στρατηγικός χαρακτήρας αυτών των προτάσεων, για την κυβερνητική πολιτική σταθερότητα, που για το λαό είναι εχθρική, επιβεβαιώνεται και απ' το γεγονός ότι αυτές, με ελάχιστες διαφορές, συμπεριλαμβάνονται και στις προτάσεις της ΝΔ για τη συνταγματική αναθεώρηση.
Αυτή η σύμπτωση δεν κρύβεται ούτε από την προσπάθεια της ΝΔ και του ΚΙΝΑΛ να επικεντρώσουν στις δικές τους προτάσεις έναντι του «ιδεοληπτικού» ΣΥΡΙΖΑ, με βασική την αναθεώρηση του άρθρου 16 για την ίδρυση μη κρατικών πανεπιστημίων, που παραγνωρίζει ότι η εμπορευματική - επιχειρηματική λειτουργία του δημόσιου πανεπιστημίου έχει εν πολλοίς συντελεστεί, με τη συμβολή του ίδιου του ΣΥΡΙΖΑ.
Η δεύτερη κατηγορία αφορά την προσπάθεια αναπαλαίωσης του αστικού πολιτικού συστήματος, με προτάσεις όπως η αλλαγή της διάταξης περί ευθύνης υπουργών, ο περιορισμός στη θητεία των βουλευτών, η αλλαγή του θεσμού της βουλευτικής ασυλίας κ.λπ.
Μάλιστα, αυτές οι προτάσεις διατυπώνονται παράλληλα με μια αποπροσανατολιστική «θεωρία», που εμφανίστηκε τα χρόνια της κρίσης, με βασικό φορέα τον ΣΥΡΙΖΑ (κι άλλες δυνάμεις, ακόμη και απ' τη ναζιστική Χρυσή Αυγή), σύμφωνα με την οποία για την ίδια την εκδήλωση της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης και για τις αρνητικές συνέπειες στη ζωή του λαού φταίει ο τρόπος λειτουργίας του πολιτικού συστήματος. Συνεπώς, αν αλλάξει αυτός ο τρόπος λειτουργίας, αν οι μονοκομματικές κυβερνήσεις αντικατασταθούν από κυβερνήσεις συνεργασίας, αν μειωθεί ο αριθμός των βουλευτών, αν υπάρξουν κάποια μέτρα διαφάνειας, τότε θα αντιμετωπιστεί η κρίση ή θα δημιουργηθούν μεγαλύτερες δυνατότητες για την επίλυση των λαϊκών προβλημάτων.
Με αυτόν τον τρόπο επιδιώκεται να μείνει στην αφάνεια και τελικά στο απυρόβλητο η πραγματική αιτία της κρίσης και των λαϊκών προβλημάτων, που είναι η ίδια η οικονομική και πολιτική εξουσία του κεφαλαίου, το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα, η ΕΕ, δηλαδή ο δρόμος τον οποίο υπηρέτησαν και υπηρετούν παλιά και νέα κυβερνητικά κόμματα. Απόδειξη γι' αυτό αποτελεί το γεγονός ότι η κρίση χτύπησε όλες τις χώρες, ακόμη και εκείνες που έχουν προχωρήσει σε αλλαγές, όπως αυτές που προτείνονται από την κυβέρνηση ή από άλλα κόμματα. Ούτε το βάθος της κρίσης στην Ελλάδα έχει να κάνει με τα παραπάνω φαινόμενα, αλλά με τη θέση κάθε χώρας στην ΕΕ και την Ευρωζώνη, με την ανισομετρία που είναι σύμφυτη με τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης.
Η τρίτη κατηγορία παρουσιάζεται με τα ψευδεπίγραφα συνθήματα, όπως είναι η «εμβάθυνση της δημοκρατίας» και η «προστασία των κοινωνικών δικαιωμάτων». Σε αυτήν συμπεριλαμβάνονται οι προτάσεις για τα δημοψηφίσματα, τη δήθεν προστασία των εργαζομένων, την «αποκλειστική αρμοδιότητα των κοινωνικών εταίρων να ορίζουν τον κατώτατο μισθό» κ.λπ.
Ο υποκριτικός χαρακτήρας αυτών των προτάσεων είναι προφανής: Πάει πολύ να μιλάει ο ΣΥΡΙΖΑ για δημοκρατία και λαϊκή κυριαρχία, τη στιγμή που ήταν αυτή η πολιτική δύναμη, που στο δημοψήφισμα του 2015 μετέτρεψε το ΟΧΙ σε ΝΑΙ, ενώ υλοποίησε σειρά αντιλαϊκών μέτρων με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου και κατεπείγοντα νομοσχέδια. Που έφερε ρύθμιση η οποία βάζει μεγάλα εμπόδια στο δικαίωμα στην απεργία και ενεργοποίησε το μνημονιακό νόμο της ΝΔ για καθορισμό του κατώτατου μισθού με υπουργική απόφαση κ.λπ. Που, την ίδια στιγμή που μιλάει για τη λαϊκή νομοθετική πρωτοβουλία, κρατάει κλειδωμένη στα συρτάρια την πρόταση νόμου 500 σωματείων, την οποία κατέθεσε στη Βουλή το ΚΚΕ.
Πέρα από το γεγονός ότι πίσω από ορισμένες προτάσεις, όπως ο δημόσιος έλεγχος στο νερό και την ηλεκτρική ενέργεια κ.ά., υποκρύπτεται η πρόθεση να προχωρήσει πιο γρήγορα η απελευθέρωση σε αυτούς τους τομείς, με το Δημόσιο να παίζει το ρόλο του «τροχονόμου» των επιχειρηματικών συμφερόντων.
Όλα αυτά αποδεικνύουν ότι η επίκληση κάποιων δικαιωμάτων στο Σύνταγμα έχει περισσότερο διακηρυκτικό χαρακτήρα και συνοδεύεται με ρήτρες, προϋποθέσεις, νόμους που το καταστρατηγούν στην πράξη. Είναι εν πολλοίς ένα ευχολόγιο, όσο αναγνωρίζεται η ατομική καπιταλιστική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, όσο κατοχυρώνεται η ταξική εκμετάλλευση και καταπίεση.
Την ίδια στιγμή, ο ΣΥΡΙΖΑ είτε δεν ακουμπά είτε ξεπερνά με ημίμετρα κάποιους υπερώριμους αστικούς εκσυγχρονισμούς, όπως είναι ο πλήρης διαχωρισμός κράτους - Εκκλησίας ή ο μη διορισμός της ηγεσίας των δικαστηρίων από την εκάστοτε κυβέρνηση.
Βεβαίως, το ΚΚΕ παλεύει στις σημερινές συνθήκες για να διευρυνθούν τα λαϊκά δημοκρατικά δικαιώματα. Ενδεικτικές είναι οι προτάσεις που κατέθεσε για να προστατευτεί το δικαίωμα στην απεργία, για να καταργηθεί ο «τρομονόμος» και μια σειρά άλλων συναφών διατάξεων, οι οποίες απορρίφθηκαν από τη - «δημοκρατικά ευαίσθητη» - κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Αυτούς τους στόχους προωθεί, κυρίως, με την καθημερινή του πάλη στους χώρους δουλειάς, εκεί όπου κρίνονται η «συνταγματική νομιμότητα» και η «αστική δημοκρατία». Ο αγώνας του λαού - κι όχι οι δήθεν αλλαγές απ' τα πάνω - είναι εκείνος ο παράγοντας που μπορεί να κατοχυρώσει αυτά τα δικαιώματα.
Την ίδια στιγμή προβάλλει την ανάγκη να υπάρξουν αλλαγές στο Σύνταγμα, όπως για παράδειγμα:
Η αλλαγή στο άρθρο 48 και τον εφαρμοστικό νόμο 566/1977 «περί κατάστασης πολιορκίας», που στοχοποιεί τον «εσωτερικό εχθρό», δηλαδή το εργατικό - λαϊκό κίνημα και κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες (π.χ. πολεμική εμπλοκή), αναστέλλει μια σειρά από δικαιώματα, όπως της απεργίας, του συνεταιρίζεσθαι, της ελευθερίας του Τύπου, δίνει τη δυνατότητα ακόμη και για τη συγκρότηση έκτακτων δικαστηρίων.
`Η η αλλαγή στο άρθρο 28 και στο άρθρο 80 που αφορά την εκχώρηση αρμοδιοτήτων σε διακρατικές συμμαχίες και ερμηνεύει το Σύνταγμα υπό το πρίσμα του ευρωενωσιακού δικαίου καθώς και μια σειρά άλλα που θα αναδειχτούν κατά τη διαδικασία της συνταγματικής αναθεώρησης.
Φυσικά, δεν τρέφουμε αυταπάτες ότι μπορεί να υπάρξει «προοδευτικό», «συμμετοχικό», «δημοκρατικό» Σύνταγμα, στο πλαίσιο της σημερινής εξουσίας του κεφαλαίου. Γιατί αυτή η εξουσία και η οικονομική της βάση είναι που καθορίζουν τα στενά και ασφυκτικά - για το λαό - όρια, ακόμη και του πιο «προοδευτικού» Συντάγματος.
Πραγματικά κυρίαρχος μπορεί να γίνει ο λαός, όταν θα έχει στην ιδιοκτησία του τον πλούτο που παράγει. Γι' αυτό απαιτείται μια άλλη εξουσία, η εργατική εξουσία, που θα έχει ως βασική της αποστολή την κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής, τον κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας, τον εργατικό - λαϊκό έλεγχο, την αποδέσμευση της χώρας από τους διεθνείς οργανισμούς, όπως είναι η ΕΕ και το ΝΑΤΟ.
Σε αυτό το πλαίσιο, μιας νέας κοινωνικής οργάνωσης, που θα κινείται με κριτήριο την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, μπορούν να υπάρχουν νέοι λαογέννητοι θεσμοί διακυβέρνησης και εξουσίας, μια ανώτερη μορφή δημοκρατίας, που θα εδράζεται στους τόπους δουλειάς, δηλαδή στην παραγωγική μονάδα, στην κοινωνική υπηρεσία, στις εργατικές συνελεύσεις, στους κλάδους, θα οργανώνεται σε τοπικό, περιφερειακό και πανελλαδικό επίπεδο, σε μια πρωτόγνωρη μορφή άμεσης συμμετοχής, ελέγχου, αιρετότητας, λογοδοσίας και ανάκλησης των εκλεγμένων αντιπροσώπων του λαού.
Ο λαός έχει το δικαίωμα να παλεύει σε μια τέτοια κατεύθυνση και επίσης έχει τη δύναμη να την επιβάλει. Αλλωστε, το άγχος των κυρίαρχων πολιτικών δυνάμεων, του ίδιου του συστήματος, να εξασφαλίσουν την πολιτική σταθερότητα δείχνει την ανησυχία τους για πιθανές αστάθειες. Τέτοια αστάθεια του αστικού πολιτικού συστήματος ο λαός όχι μόνο δεν πρέπει να τη φοβηθεί, αλλά και να την αξιοποιήσει προς όφελός του, για να εμποδίσει μέτρα σε βάρος του, να αποσπάσει ό,τι μπορεί. Πάνω από όλα για να διαμορφώσει συσχετισμό και προϋποθέσεις σύγκρουσης με το σάπιο καπιταλιστικό σύστημα, που ούτε διορθώνεται ούτε εξυγιαίνεται, παρά μόνο ανατρέπεται.
Παραπομπές:
1. Από την ομιλία του Αλ. Τσίπρα στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, στις 30/10/2018.
2. Αλέκα Παπαρήγα «Για το αστικό Σύνταγμα και τις αναθεωρήσεις του», ΚΟΜΕΠ, τεύχος 5, 2018.
3. Από την ομιλία του Αλ. Τσίπρα στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, στις 30/10/2018.

Του Γιάννη ΓΚΙΟΚΑ*
*Ο Γιάννης Γκιόκας είναι μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και βουλευτής