Εμφανιζόμενη ανάρτηση

ΔΗΜΟΣΚΟΠΉΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ. Ενόψει της επετείου της Οκτωβριανής Επανάστασης - Παράθεση ερευνών κοινής γνώμης για το πώς βλέπουν σήμερα οι πολίτες των τ. σοσιαλιστικών χωρών την περίοδο του σοσιαλισμού (ΔΙΑΡΚΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ - updated 17-4-2019)

ΛΕΝΙΝ: Λοιπόν πώς τα περνάτε στον Καπιταλισμό; Αφιερωμένο στην τεράστια παρακαταθήκη της Οκτωβριανής Επανάστασης παρουσιάζουμε έρευνες...

Δυναμώνουμε το ΚΚΕ παντού! Δημοτικές και Περιφερειακές Εκλογές 2019

Τετάρτη 31 Ιανουαρίου 2018

Τρία χρόνια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ

K.K.E.

Τρία χρόνια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ

     Τρία χρόνια συμπληρώθηκαν χθες απ' όταν ο ΣΥΡΙΖΑ, από κοινού με τους ΑΝΕΛ, ανέλαβε να διεκπεραιώσει από κυβερνητικές θέσεις τη βρώμικη για το κεφάλαιο δουλειά. Μέσα σε αυτό το διάστημα, παίρνοντας τη σκυτάλη της αντιλαϊκής πολιτικής από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ έχει καταφέρει σε χρόνο ρεκόρ να ολοκληρώσει μια σειρά από βρώμικες αποστολές για το κεφάλαιο, που οι προηγούμενοι άφησαν στη μέση, κερδίζοντας τα εύσημα από τα ...«γεράκια», όπως αποκαλούσε ο ΣΥΡΙΖΑ τους εκπροσώπους της ΕΕ και του ΔΝΤ παλιότερα.

     Τρία χρόνια μετά, οι επιχειρηματικοί όμιλοι, τα αστικά επιτελεία και από κοντά οι ιμπεριαλιστικοί «θεσμοί» έχουν κάθε λόγο να γεμίζουν συγχαρητήρια και «ευχές για μακροημέρευση» την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, που στη διακυβέρνησή της «όλα έγιναν πολύ ευκολότερα» για τα σχέδια της αστικής τάξης. Έχουν κάθε λόγο να συγχαίρουν την κυβέρνησή τους, για το πώς προώθησε τους στρατηγικούς της στόχους, «βάζοντας βάσεις» για τον επόμενο γύρο καπιταλιστικής κερδοφορίας, ώστε η χώρα να γίνει - μέσα από την ατελείωτη σειρά των αντιλαϊκών μέτρων - «παράδεισος» κερδοφορίας για τους επιχειρηματικούς ομίλους. Ψηφίζοντας ένα τρίτο μνημόνιο, κλείνοντας - μόνο από πέρυσι τέτοια εποχή και με συνοπτικές διαδικασίες - δύο «αξιολογήσεις» με εκατοντάδες «προαπαιτούμενα» αντιλαϊκά μέτρα, που ανοίγουν νέα πεδία κερδοφορίας, θωρακίζοντας περαιτέρω το νομοθετικό πλαίσιο για την ένταση της εκμετάλλευσης, «στριμώχνοντας» σε ορίζοντα πολλών χρόνων τις λαϊκές ανάγκες για να δώσει και άλλο «δημοσιονομικό χώρο» στις ανάγκες των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων. Να πανηγυρίζουν για το ότι ήταν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ που με την προβιά της «αριστεροσύνης» «πετυχαίνει» εκεί όπου οι προηγούμενοι δεν μπόρεσαν, ξεθεμελίωσε το απεργιακό δικαίωμα, απελευθέρωσε τις ομαδικές απολύσεις, έδωσε το «λοκ άουτ» στην εργοδοσία, σπάει - με το μαστίγιο και το καρότο - «όλα τα ταμπού», όπως βαφτίζουν τα αστικά επιτελεία τα δικαιώματα που κατέκτησαν οι εργαζόμενοι τα προηγούμενα χρόνια. Να βλέπουν με ικανοποίηση το πώς ο «αντιλαϊκός οίστρος» της κυβέρνησης επεκτείνεται και σε διεθνές επίπεδο. Εκεί όπου η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, για λογαριασμό των συμφερόντων της αστικής τάξης και του «οράματός» της για μετατροπή της χώρας σε κόμβο μεταφοράς Ενέργειας και εμπορευμάτων, διεκδικεί το ρόλο σημαιοφόρου των αμερικανο-ΝΑΤΟικών σχεδιασμών στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων, της Μ. Ανατολής, της ΝΑ Μεσογείου. Η χρονιά που πέρασε, με την πολύπλευρη επέκταση της εμπλοκής στους επικίνδυνους σχεδιασμούς, με αποκορύφωμα το «ξέπλυμα» στον αμερικανικό ιμπεριαλισμό, και μάλιστα στο πρόσωπο του «διαβολικά καλού» (όπως δήλωνε ο ίδιος ο Τσίπρας) Ντ. Τραμπ, είναι παραπάνω από αποκαλυπτική.

Τρίτη 30 Ιανουαρίου 2018

Σε δίκη ο Κ. Πελετίδης γιατί υπερασπίστηκε τα συμφέροντα των εργαζομένων

Σε δίκη ο Κ. Πελετίδης γιατί υπερασπίστηκε τα συμφέροντα των εργαζομένων


Την Τετάρτη, 31 Γενάρη, δικάζεται στο Τριμελές Πλημμελειοδικείο Πατρών ο Δήμαρχος Πατρέων, Κώστας Πελετίδης για το αδίκημα της παράβασης καθήκοντος.
Κατηγορείται γιατί υπερασπίστηκε τα συμφέροντα των εργαζόμενων του Δήμου, το δικαίωμά τους στην εργασία. Δικαίωμα που το κατηγορητήριο βαφτίζει «παράνομο όφελος».
Σε δελτίο Τύπου του Δήμου Πατρέων, αναφέρεται: 
«Με σχετικό νόμο, η τότε συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ επιχείρησε να προχωρήσει σε χιλιάδες απολύσεις, μέσω του προσχηματικού ελέγχου των συμβάσεων αορίστου χρόνου στο δημόσιο και τον ευρύτερο δημόσιο τομέα.
Θυμίζουμε ότι Το Δημοτικό Συμβούλιο, με την 405/24-9-2014 απόφασή του, σημείωνε: "(...) κανένα στοιχείο και φάκελοι εργαζόμενων να μη δοθούν με οποιοδήποτε τρόπο και να μην αποσταλούν ώστε να διευκολυνθεί ο στόχος της κυβέρνησης για απολύσεις (…) στηρίζουμε τους αγώνες των εργαζόμενων (...)".

Πέμπτη 25 Ιανουαρίου 2018

ΠΓΔΜ, ονοματολογία, διαπραγματεύσεις, σχέδια και υλοποίηση.

Με αφορμή την επίσπευση – μετά από δεκαετίες ακινησίας – της «επίλυσης» του ζητήματος του ονόματος της πΓΔΜ και της ολοκλήρωσής της στο ΝΑΤΟ και ΕΕ, θυμηθήκαμε τον «πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία» και να ένα άρθρο διαφωτιστικό στον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ της 24.03.2009. Διαβάστε !


......................................... ///

 Γιουγκοσλαβία
Σαν σήμερα, πριν δέκα χρόνια, στις 24 Μάρτη του 1999, άρχιζε το μακελειό που κράτησε 78 μέρες. Η Γιουγκοσλαβία, μια χώρα που ο λαός της όρθωσε το ανάστημά του στις μεραρχίες του Χίτλερ, δεν υπάρχει πια. Τη διέλυσε το ΝΑΤΟ σε συνεργασία με την ΕΕ.
*
Οι χειροκροτητές της θηριωδίας των 5.000 νεκρών, των «παράπλευρων απωλειών», των ΝΑΤΟικών «λαθών», των εκτελέσεων αμάχων, του βομβαρδισμού νοσοκομείων, σχολείων, ΜΜΕ και νεκροταφείων (!), υποστήριζαν ότι τα αμερικανικά «Στελθ» αποτελούσαν προάγγελο της «δημοκρατίας» και της «ειρήνης» στα Βαλκάνια και τον κόσμο.
Η αλήθεια είναι ότι εκείνος ο πόλεμος, που έγινε με πρόσχημα τα «δικαιώματα των μειονοτήτων», εξελίχτηκε σε «προληπτικό πόλεμο» στο Αφγανιστάν και μετεξελίχτηκε σε «ανθρωπιστικό πόλεμο» στο Ιράκ.
*
Στον ένα χρόνο από τη λήξη των βομβαρδισμών στο «απελευθερωμένο» Κοσσυφοπέδιο είχαν συμβεί τα εξής:
4.121 επιθέσεις εναντίον Σέρβων Κοσσοβάρων, 757 Σέρβοι δηλώνονταν αγνοούμενοι, είχαν καταστραφεί 1.134 εκκλησίες, 102 μοναστήρια, 6 οστεοφυλάκια, 96 πύργοι και άλλα ιστορικά μνημεία. Φυσικά πρέπει να προστεθούν και δεκάδες χιλιάδες πρόσφυγες Σέρβοι από την περιοχή.
*
Η Γιουγκοσλαβία αποτέλεσε το πειραματικό εργαστήριο για την εμπέδωση της παγκόσμιας «νέας τάξης» μέσω των βομβαρδιστικών. Αμέσως μετά τους βομβαρδισμούς, είχε και μια ακόμα πρωτιά: Εγινε το πειραματικό εργαστήριο για την εφαρμογή της «νέας τάξης» και με τη μέθοδο της κάλπης, και με τη μέθοδο των εκλογών. Στη μετά τους βομβαρδισμούς Γιουγκοσλαβία «αναγεννήθηκε» μέχρι και ο πρίγκιψ Καραγεώργεβιτς, ο τύπος που τον έφερε ο Παπανδρέου στην Αθήνα και τον αποκαλούσε «υψηλότατο». Στη μετα-βομβαρδισμένη Γιουγκοσλαβία το πολιτικό δολάριο είχε μεγάλη πέραση: Σε εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια υπολόγιζε η «Ουάσιγκτον Ποστ» τα χρήματα που μέσω της CIA έπαιξαν το δικό τους ρόλο στις εκλογές στη Γιουγκοσλαβία μετά την επιδρομή...

Γιατί τέτοια βιασύνη ;

K.K.E.
Γιατί τέτοια βιασύνη και τι στοχεύουν ΕΕ και ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια;

     Οι συζητήσεις για τις σχέσεις Ελλάδας - ΠΓΔΜ και οι διεργασίες αυτής της περιόδου με αιχμή την ονοματολογία εντείνονται και είναι εύλογο το ερώτημα: Τι μεσολάβησε και μετά από τόσα χρόνια αναθερμάνθηκε η ονοματολογία και επισπεύδονται διαδικασίες που είχαν βαλτώσει για πάνω από δυο δεκαετίες;

     Αναζητώντας απάντηση στο ερώτημα, δεν μπορούμε να περιορίσουμε την προσοχή μας στο θόρυβο για το όνομα της ΠΓΔΜ ούτε καν μόνο στο ζήτημα των σχέσεων Ελλάδας - ΠΓΔΜ. Η καρδιά του θέματος βρίσκεται στο γεγονός ότι η ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων και ιδιαίτερα τα Δυτικά Βαλκάνια αποτελούν πεδίο κλιμάκωσης σκληρών ανταγωνισμών ανάμεσα σε ιμπεριαλιστικά κέντρα και αστικές τάξεις της περιοχής, για το ποιος θα αποκτήσει προβάδισμα και πλεονεκτική θέση στην προσέλκυση κεφαλαίων, ποιος θα εξασφαλίσει ότι οι ενεργειακοί διάδρομοι θα περάσουν από το δικό του έδαφος επιλέγοντας την πιο συμφέρουσα κάθε φορά πολιτική, οικονομική και στρατιωτική συμμαχία, για να πετύχει αυτούς τους στόχους.

     Το γεγονός είναι ότι ΕΕ, ΗΠΑ, Ρωσία, Κίνα έχουν διασταυρούμενους σχεδιασμούς για τα Βαλκάνια, που εκτείνονται ασφαλώς και πέρα από αυτή, στη ΝΑ Μεσόγειο, τη Μ. Ανατολή, την Ουκρανία κ.α. Κονταροχτυπιούνται για το ποιος θα προωθήσει τα συμφέροντα των δικών του μονοπωλίων στις αγορές των Βαλκανίων, ανοίγοντας επίσης με τους πιο συμφέροντες όρους ενεργειακή δίοδο στα Δυτικά Βαλκάνια προς την υπόλοιπη Ευρώπη, εκτοπίζοντας τους ανταγωνιστές του. Η διαπάλη συμπεριλαμβάνει και το ποιος θα μοσχοπουλήσει τα εξοπλιστικά του προγράμματα, θα εξασφαλίσει στρατιωτικά στηρίγματα με αντίστοιχες βάσεις και αναπτυγμένη στρατιωτική συνεργασία. Η κατάσταση αυτή, σε συνδυασμό με τη σφοδρή διαπάλη για τον προσανατολισμό και τις συμμαχίες της Τουρκίας – του εξ ανατολών προθάλαμου των Βαλκανίων – αναδεικνύει ένα πλήθος στοιχείων που τονίζουν τους κινδύνους για το φούντωμα της φωτιάς στα Βαλκάνια, σε βάρος των λαών. Άλλωστε, μεταξύ άλλων, η Τουρκία ποντάρει πολλά στον επηρεασμό των μουσουλμανικών πληθυσμών της περιοχής και στις αναπτυγμένες σχέσεις της με την Αλβανία.
     Ποιους θέλουν να προλάβουν;
     Η ΕΕ, οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ έχουν αναπροσαρμόσει την τακτική τους, παίρνοντας υπόψη τις κινήσεις των αντιπάλων τους. Πιο συγκεκριμένα, τα τελευταία χρόνια η Ρωσία στα Βαλκάνια επιχείρησε συστηματικά να κερδίσει έδαφος για να προωθήσει τα συμφέροντά της με εξοπλιστικές και άλλες συμφωνίες με τη Σερβία. Κατέκτησε αναπτυγμένες σχέσεις με την κυβέρνηση Γκρούεφσκι της ΠΓΔΜ, η οποία μέσα από έντονη ενδοαστική διαπάλη και πιέσεις της ΕΕ, των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ ανατράπηκε, δρομολογώντας την αναθέρμανση της διαδικασίας ένταξης σε ΝΑΤΟ και ΕΕ. Ανάλογη ενδοαστική διαπάλη κλιμακώθηκε πρόσφατα και στο Μαυροβούνιο, όπου επικράτησε τελικά η μερίδα της αστικής του τάξης που έχει συμφέροντα στη βάση στενότερων σχέσεων με την ΕΕ και το ΝΑΤΟ και όχι με τη Ρωσία. Την ίδια στιγμή, η Κίνα διεκδικεί και σε αυτήν την περιοχή ρόλο ανάλογο του πολιτικοοικονομικού της εκτοπίσματος. Ο κινεζικός «Δρόμος του Μεταξιού» έχει βασική αρτηρία του τα Βαλκάνια, επιδιώκει εμπορικές και διαμετακομιστικές συμφωνίες και ενεργειακά σχέδια ειδικά στα Δυτικά Βαλκάνια, ως κλειδί για την πρόσβαση των συμφερόντων της στη Δυτική Ευρώπη. Σε ένα τέτοιο φόντο εξηγείται και η πρόσφατη απόφαση της ΕΕ, βασικά Γερμανίας και Γαλλίας, να υιοθετήσουν αυστηρότερες διαδικασίες για την έγκριση επιθετικών εξαγορών από κινεζικά, ρωσικά, αλλά και αμερικανικά μονοπώλια, με στόχο να θωρακίσουν στρατηγικούς κλάδους των οικονομιών τους.

Τετάρτη 24 Ιανουαρίου 2018

Επίσημη ιδεολογία της ΕΕ ο αντικομμουνισμός



Επίσημη ιδεολογία της ΕΕ ο αντικομμουνισμός

Πακτωλός χρημάτων για το ξαναγράψιμο της Ιστορίας και την εξίσωση κομμουνισμού - ναζισμού

Όσο κι αν ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να ξεπλύνει την ΕΕ, παρουσιάζοντας την  αντικομμουνιστική φιέστα στις 23-8-2017 στην Εσθονία σαν «παραφωνία» στις «αρχές» και τις «αξίες» της, η διακηρυγμένη στρατηγική της Ευρωένωσης δεν μπορεί να κρυφτεί, αφού η βρώμικη και αντιεπιστημονική «γραμμή» εξίσωσης του ναζισμού με τον κομμουνισμό αποτελεί επίσημη πολιτική της.

Η ΕΕ κουβαλάει από τα γεννοφάσκια της τον αντικομμουνισμό και φροντίζει με κάθε ευκαιρία να το υπενθυμίζει στους λαούς. Οχι τυχαία άλλωστε, στο πλαίσιο ξαναγραψίματος της Ιστορίας, η ΕΕ δεν δίστασε να βαφτίσει «μέρα της Ευρώπης» την 9η Μάη, τη μέρα δηλαδή της Αντιφασιστικής Νίκης, που οι λαοί, με εμπροσθοφυλακή τον Κόκκινο Στρατό, σήκωναν την κόκκινη σημαία με το σφυροδρέπανο στο Ράιχσταγκ, σηματοδοτώντας τη συντριβή του φασισμού.

Απ' αυτήν τη σκοπιά, ξεχωρίζει το ψήφισμα που εγκρίθηκε στο Ευρωκοινοβούλιο στις 2/4/2009, ανακηρύσσοντας την 23η Αυγούστου πανευρωπαϊκή Μέρα Μνήμης «για τα θύματα όλων των ολοκληρωτικών και αυταρχικών καθεστώτων», το οποίο χαρακτηρίζει τον κομμουνισμό «ολοκληρωτικό καθεστώς» και κατηγορεί τις κυβερνήσεις στα πρώην σοσιαλιστικά κράτη για «εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας».
Ούτε λίγο ούτε πολύ, το Ευρωκοινοβούλιο θεωρεί τις χώρες όπου οικοδομήθηκε ο σοσιαλισμός «απότοκο» του φασισμού, υποστηρίζοντας ότι «η ευρωπαϊκή ενοποίηση υπήρξε εξαρχής μια απάντηση στα δεινά που επέφεραν δύο παγκόσμιοι πόλεμοι και η ναζιστική τυραννία που οδήγησε στο Ολοκαύτωμα και στην επιβολή ολοκληρωτικών και αντιδημοκρατικών κομμουνιστικών καθεστώτων στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη».
Ακόμα, ξεκαθαρίζει ότι στόχος ήταν και παραμένει το ξαναγράψιμο της Ιστορίας, σημειώνοντας ότι «η Ευρώπη δε θα ενωθεί ποτέ αν δεν μπορέσει να καταλήξει σε κοινή θεώρηση της Ιστορίας της, να αναγνωρίσει το ναζισμό, το σταλινισμό και τα φασιστικά και κομμουνιστικά καθεστώτα ως μέρος της κοινής Ιστορίας της και αν δεν διεξαγάγει τίμιο και ουσιαστικό διάλογο για τα εγκλήματα των καθεστώτων αυτών κατά τον περασμένο αιώνα».

Αντικομμουνισμός χτες και σήμερα

Ο αντικομμουνισμός είναι συστατικό στοιχείο της ιδεολογίας και της πολιτικής της αστικής τάξης. Ιδιαίτερα σήμερα που «η δυσαρέσκεια και η αγανάκτηση δημιουργούν προϋποθέσεις αμφισβήτησης της βαρβαρότητας του καπιταλισμού».  Διαμάντω Μανωλάκου, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ.




ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΓΙΑ ΤΑ 100 ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ ΚΚΕ

ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΓΙΑ ΤΑ 100 ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ ΚΚΕ

http://www.kke.gr/anakoinoseis_grafeioy_typoy/diakhryksh_ths_kentrikhs_epitrophs_gia_ta_100_xronia_toy_kke


http://www.kke.gr/anakoinoseis_grafeioy_typoy/diakhryksh_ths_kentrikhs_epitrophs_gia_ta_100_xronia_toy_kke

13/01/18

«Το ΚΚΕ έρχεται από πολύ μακριά και πάει πολύ μακριά,
γιατί η υπόθεση του προλεταριάτου, ο κομμουνισμός,
είναι η πιο καθολικά ανθρώπινη,
η βαθύτερη, η πιο πλατιά». 
(Από το Πρόγραμμα του ΚΚΕ)





Ο καπιταλισμός, ο ιμπεριαλισμός είναι το παρελθόν

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗΣ ΤΗΣ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗΣ ΤΗΣ ΚΕ ΓΙΑ ΤΑ 100ΧΡΟΝΑ ΤΟΥ ΚΚΕ

Ο καπιταλισμός, ο ιμπεριαλισμός είναι το παρελθόν, το ΚΚΕ παλεύει για τον νέο κόσμο!

Η ομιλία του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρη Κουτσούμπα



Στο ίδιο στρατόπεδο!

K.K.E.

Στο ίδιο στρατόπεδο!
 Πολλή κουβέντα γίνεται από την Κυριακή γύρω από το συλλαλητήριο που οργάνωσαν διάφοροι φορείς της Βόρειας Ελλάδας, από κοινού με φορείς της ομογένειας, εργοδοτικές ενώσεις, θρησκευτικές οργανώσεις, ακροδεξιά μορφώματα, φορείς της Τοπικής Διοίκησης και άλλους, με αίτημα να μην αναγνωριστεί η ΠΓΔΜ με όνομα που θα περιλαμβάνει τον όρο «Μακεδονία».
     Στην πραγματικότητα, τόσο το συλλαλητήριο όσο και η αντιπαράθεση που ακολούθησε, αποσιωπούν συνειδητά και αποκρύπτουν την ουσία, που είναι οι επικίνδυνοι σχεδιασμοί των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ στα Βαλκάνια και την ευρύτερη περιοχή. Δεν είναι τυχαίο, αφού και οι δύο πλευρές, είτε στέκονται στην πλευρά του εθνικισμού είτε του κοσμοπολιτισμού, «συστεγάζονται» κάτω από την κοινή ομπρέλα των ευρωατλαντικών σχεδίων στην περιοχή και της συμμετοχής της αστικής τάξης της Ελλάδας σε αυτά. Είναι γνωστό άλλωστε ότι ο κοσμοπολιτισμός της αστικής τάξης είναι η άλλη όψη του εθνικισμού και ότι αλείφουν εξίσου «βούτυρο στο ψωμί» των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών, πάντα σε βάρος των λαών και με απαραίτητο συμπλήρωμα τον αντικομμουνισμό, που οξύνεται με αφορμή και την ΠΓΔΜ. Χαρακτηριστική εδώ είναι η αντιπαράθεση κυβέρνησης - ΝΔ με αφορμή το συλλαλητήριο, και με βασικό ερώτημα, όπως επαναλαμβάνουν, το «ποιος είναι πιο ικανός και υπεύθυνος ώστε να υπηρετήσει το εθνικό συμφέρον», όπως βαφτίζονται τα συμφέροντα και οι στόχοι της αστικής τάξης για αναβάθμιση της θέσης της στην περιοχή.
     Τόσο η ΝΔ, που με την παρουσία των βουλευτών της και τις δηλώσεις του προέδρου της προσπαθεί να ψαρέψει στα θολά νερά του εθνικισμού, «ξεπλένοντας» έτσι φασιστικές και αντιδραστικές δυνάμεις όπως η Χρυσή Αυγή, όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ, που αξιοποιεί τη στάση της ΝΔ για να προσδώσει «προοδευτικό» περιεχόμενο στην πολιτική της κυβέρνησης στα Βαλκάνια και επιδίδεται σε ένα ακόμα ρεσιτάλ υποκρισίας, κάνοντας ότι δεν είδε τον κυβερνητικό του εταίρο να πρωτοστατεί στο συλλαλητήριο ή «ξεχνώντας» το πώς συμπορεύτηκε στο παρελθόν με τέτοιες αντιδραστικές δυνάμεις, αυτούς ακριβώς τους στόχους της αστικής τάξης υπηρετούν.

Η ονοματολογία για την ΠΓΔΜ

K.K.E.

Η ονοματολογία για την ΠΓΔΜ είναι το δέντρο που κρύβει το δάσος

     Έχοντας συμφωνία στα βασικά ζητήματα που διακυβεύονταν για την αστική τάξη την περίοδο αμέσως μετά τις ανατροπές στις σοσιαλιστικές χώρες και τη διάλυση της πρώην ενιαίας Γιουγκοσλαβίας, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και Συνασπισμός (ο πρόγονος του σημερινού ΣΥΡΙΖΑ) δεν ήταν δύσκολο να ταυτιστούν και στο θέμα της ΠΓΔΜ, χαράσσοντας από την αρχή τη λεγόμενη «εθνική γραμμή», πάνω στον άξονα της ονοματολογίας, απορρίπτοντας οποιοδήποτε όνομα που να περιέχει τον όρο «Μακεδονία» ή παράγωγό του.
     Μόνο το ΚΚΕ διαφοροποιήθηκε από την πρώτη στιγμή, ανέδειξε τον πραγματικό χαρακτήρα και τους κινδύνους από τις ανατροπές που συντελούνταν στα Βαλκάνια με την ωμή επέμβαση ισχυρών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων και την επαναχάραξη των συνόρων. Προειδοποίησε για τις συνέπειες και κάλεσε το λαό να μην πέσει στην παγίδα του εθνικισμού, να αντιπαλέψει τα βρώμικα ιμπεριαλιστικά σχέδια στην περιοχή, τη συμμετοχή της Ελλάδας σε αυτά. Το ΚΚΕ κατήγγειλε τη στάση όλων των άλλων κομμάτων που περιόριζαν το θέμα με τα Σκόπια αποκλειστικά στο όνομα, αποσιωπώντας συνειδητά τους κινδύνους που παραμόνευαν συνολικά για τους λαούς της Βαλκανικής. Κατήγγειλε την έξαρση του σοβινισμού στην Ελλάδα, με ευθύνη των αστικών κομμάτων και του Συνασπισμού, που μαζί με την Εκκλησία διοργάνωναν εθνικιστικά συλλαλητήρια, καταγγέλλοντας το ΚΚΕ ότι σ' αυτά συμμετέχουν όλοι, «πλην Λακεδαιμονίων», όπως έλεγε τότε ο βουλευτής του Συνασπισμού και «πατριάρχης» της λεγόμενης «Ανανεωτικής Αριστεράς», Λ. Κύρκος. Ταυτόχρονα, το ΚΚΕ είναι το μόνο κόμμα που και στο θέμα της ονομασίας της ΠΓΔΜ κράτησε την ίδια συνεπή στάση από το 1992 μέχρι σήμερα: Από τη στιγμή που διεξάγεται διαπραγμάτευση για «κοινώς αποδεκτή λύση», κάθε λύση στην οποία περιλαμβάνεται το όνομα «Μακεδονία» ή όποια παράγωγά του, θα πρέπει ρητά να ορίζεται μόνο ως γεωγραφικός προσδιορισμός. Επίσης, να μπει τέλος στην αλυτρωτική προπαγάνδα, να υπάρξει αμοιβαία αναγνώριση του απαραβίαστου των συνόρων, της εδαφικής ακεραιότητας και κυριαρχίας των δύο χωρών.


     Η κοινή στάση όλων των άλλων κομμάτων διαμορφώθηκε μέσα από τις τρεις συσκέψεις που έγιναν το 1992 υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Κωνσταντίνο Καραμανλή (18/2/1992, 13/4/1992, 14/6/1992).  Καθοριστική ήταν η δεύτερη σύσκεψη (13/4/1992), από την οποία προέκυψε το «κοινό ανακοινωθέν» που συνυπέγραφαν όλα τα κόμματα, εκτός από το ΚΚΕ. Σε αυτό αναφέρονταν μεταξύ άλλων: «Σχετικά με το θέμα των Σκοπίων, η πολιτική ηγεσία της χώρας, με εξαίρεση το ΚΚΕ, συμφώνησε ότι η Ελλάδα θα αναγνωρίσει ανεξάρτητο κράτος των Σκοπίων, μόνο εάν τηρηθούν και οι τρεις όροι που έθεσε η ΕΟΚ, στις 16 Δεκεμβρίου '91, με την αυτονόητη διευκρίνιση ότι στο όνομα του κράτους αυτού δε θα υπάρχει η λέξη "Μακεδονία"». [Σε δηλώσεις της μετά τη δεύτερη σύσκεψη, η τότε ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, σημείωνε: «Είτε απαλειφθεί το όνομα, είτε δεν απαλειφθεί, είτε υπάρξει παραλλαγή του, τα προβλήματα για την Ελλάδα, αλλά και για τους λαούς των Βαλκανίων θα υπάρχουν, θα γίνονται όλο και πιο έντονα, εφόσον συνεχίζεται επέμβαση ξένων δυνάμεων στα Βαλκάνια, ηγετικών χωρών της ΕΟΚ και των ΗΠΑ. Εφόσον συνεχιστεί η πολιτική του "διαίρει και βασίλευε". Εφόσον χρησιμοποιούνται υπαρκτές αλλά και ανύπαρκτες μειονότητες ως μέσο επεμβάσεων και υποκίνησης εμφυλίου πολέμου, μέσω του οποίου δίνεται η δυνατότητα για τις μεγάλες δυνάμεις να κατακερματίζουν τα Βαλκάνια. Αυτή είναι η βασική αφετηριακή διαφωνία, την οποία θέλαμε να την υπογραμμίσουμε για άλλη μια φορά και στη σημερινή σύσκεψη αλλά και δημόσια στον ελληνικό λαό»].

Δευτέρα 22 Ιανουαρίου 2018

Σεργκέι Αϊζενστάϊν - 120 χρόνια από τη γέννησή του


Σαν σήμερα,  πριν από 120 χρόνια γεννήθηκε  ο πρωτοπόρος της 7ης τέχνης Σεργκέι Αϊζενστάιν



Για τον κινηματογράφο της νέας εποχής

«Ο νέος κινηματογράφος δε συνέχισε μια παράδοση, αλλά έφερε μια καινούργια καλλιτεχνική προσέγγιση, μια έντονη εμπάθεια σε ό,τι ήταν μπαγιάτικο και απορριπτέο, μια ασυμφιλίωτη εχθρότητα σε σκύβαλα και εντυπωσιασμούς, μια σταθερή αποφασιστικότητα να κρατηθούν έξω από το σινεμά οι παλιές και τετριμμένες πρακτικές, καθ' ολοκληρία ασύμβατες με την έκφραση της καινούργιας σκέψης, των καινούργιων ιδεών, των καινούργιων συναισθημάτων και καινούργιων λέξεων της νέας εποχής»
Σεργκέι Αϊζενστάιν
Η πιο σημαντική απ' όλες τις τέχνες
Μιλώντας για τον Αϊζενστάιν είναι αδύνατον να μην αναφερθεί κανείς στην ορμή της νικηφόρας Οχτωβριανής Επανάστασης και στη νέα εποχή που αυτή έφερε και στο χώρο της Τέχνης.
«Από σήμερα, μαζί με την κατάλυση του τσαρικού καθεστώτος, καταργείται η ύπαρξη της Τέχνης στις αποθήκες και τα ντοκ του ανθρώπινου πνεύματος [...] Οι πίνακες να απλωθούν από σπίτι σε σπίτι, πάνω από τους δρόμους και τις πλατείες, σαν ουράνια τόξα από πολύτιμους λίθους, για να χαροποιούν και να εξευγενίζουν το βλέμμα του διαβάτη [...] Ολη η Τέχνη στο λαό!», έγραφε ο Μαγιακόφσκι το 1917.
Ο σοβιετικός κινηματογράφος «γεννήθηκε» στις 27 Αυγούστου 1919, τη μέρα που ο Λένιν υπέγραψε το ιστορικό διάταγμα για την εθνικοποίηση του παλιού τσαρικού κινηματογράφου. Στη Μόσχα ιδρύεται η πρώτη κρατική σχολή κινηματογράφου στον κόσμο. Η νεαρή σοβιετική εξουσία αποδίδει στον κινηματογράφο το χαρακτηρισμό «η πιο σημαντική απ' όλες τις τέχνες», καθώς θεωρήθηκε ως ένα ζωτικό εργαλείο της Επανάστασης στον αγώνα για τη διαπαιδαγώγηση του νέου ανθρώπου, κάτι που είχε τονίσει και ο ίδιος ο Λένιν.
Στα πρώτα του βήματα, ωστόσο, ο σοβιετικός κινηματογράφος σκόνταψε σε σημαντικές υλικές δυσκολίες, λόγω και του εμφύλιου πολέμου, που στέρησαν από τους κινηματογραφιστές ηλεκτρισμό, φιλμ, θέρμανση, ακόμα και διατροφή. Χωρίς όμως να λογαριάζουν πείνα, κούραση και κακουχίες, οι καλλιτέχνες απ' όλο το φάσμα της Τέχνης προπαγανδίζουν τη νέα εξουσία. Οργώνουν την επαρχία μέσα στις φλόγες του εμφυλίου με τα τρένα «ΑΓΚΙΤ-ΠΡΟΠ» διακοσμημένα με συνθήματα, στίχους και ζωγραφιές, φορτωμένα με βιβλία και μπροσούρες και οργανώνουν συγκεντρώσεις και προβολές κινηματογραφημένων επικαίρων σε ανθρώπους που ποτέ δεν είχαν δει κινηματογράφο... Στο Μέτωπο ο Βερτόφ, ο Τισέ και ο Κουλέχοφ γυρίζουν επίκαιρα...
Σε αυτή την εποχή ζει ο Αϊζενστάιν , ο σκηνοθέτης που άλλαξε τα δεδομένα στην κινηματογραφική τέχνη, ο σκηνοθέτης που έφερε με ανυπέρβλητο τρόπο, σε πρώτο πλάνο, την πάλη των λαϊκών μαζών.



Ποιος ήταν ο Αϊζενστάιν

Ο Σεργκέι Μιχαήλοβιτς Αϊζενστάιν γεννήθηκε στη Ρίγα στις 23 Γενάρη 1898. Το 1915 ξεκίνησε σπουδές μηχανικού στην Πετρούπολη. Παράλληλα, ασχολείται με τη ζωγραφική... Την άνοιξη του 1918 κατατάσσεται εθελοντής στον Κόκκινο Στρατό. Ασχολείται και με το θέατρο...

Παρασκευή 19 Ιανουαρίου 2018

Κάλπικη αντιπαράθεση

Κάλπικη αντιπαράθεση


Από τη μία, η κυβέρνηση υλοποιεί με αποφασιστικότητα, με «καρότο και μαστίγιο», παλιά και νέα μέτρα, που κληρονόμησε ή ψήφισε μαζί με τη ΝΔ. Από την άλλη, αξιοποιεί την πλειοδοσία που κάνει η ΝΔ στην αντιλαϊκή της πολιτική, για να πείσει το λαό ότι θα πρέπει να λέει και «ευχαριστώ», που με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ «γλιτώνει τα χειρότερα».
Η ΝΔ, διεκδικώντας εκείνη το χρίσμα από το κεφάλαιο, καταλογίζει στον ΣΥΡΙΖΑ ότι είναι άτολμος στις αντεργατικές μεταρρυθμίσεις και διαφημίζει τη δική της αποφασιστικότητα να «τρέξει» πιο γρήγορα το σύνολο της αντιλαϊκής πολιτικής. Ως στοιχείο «αφερεγγυότητας» και «ασυνέπειας» στην αντεργατική πολιτική αξιοποιεί την «αριστερή» καταγωγή στελεχών του, κάτι που δεν φαίνεται βέβαια να ενοχλεί ιδιαίτερα τους επιχειρηματικούς ομίλους, αφού κάνουν μια χαρά τη δουλειά τους, ενώ από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ αξιοποιείται για «αντιδεξιές» κορόνες. Η μεταξύ τους αντιπαράθεση γίνεται πάνω σε κάλπικες διαχωριστικές γραμμές, που δεν αφορούν στα συμφέροντα των εργαζομένων και του λαού, αλλά στοχεύουν στον εγκλωβισμό τους.
Ας δούμε ορισμένα παραδείγματα: Στην προσπάθειά της να δικαιολογήσει και να νομιμοποιήσει τη διάταξη που περιορίζει το απεργιακό δικαίωμα, η κυβέρνηση αξιοποίησε σαν «μπαμπούλα» τις προτάσεις της ΝΔ, που είναι πιο «προωθημένες» και ασκούν πίεση για να επιταχυνθεί το ξήλωμα της απεργίας.
Καθόλου τυχαία, άλλωστε, ο λόγος, που επικαλέστηκε η ΝΔ για να καταψηφίσει τη συγκεκριμένη διάταξη, είναι ότι χαρακτηρίζεται από «ασάφειες» και «αποσπασματικότητα», προσπαθώντας έτσι να κρύψει την επί της ουσίας συμφωνία της σε αυτό που απαιτούν εργοδοσία, κεφάλαιο και διεθνείς ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί: Τον περιορισμό του δικαιώματος της απεργίας, γιατί αυτό είναι αναγκαίο για τη στήριξη της «ανταγωνιστικότητας», της κερδοφορίας του κεφαλαίου, για τη θεσμοποίηση σωματείων του κοινωνικού εταιρισμού και όχι οργανωτών της πάλης των εργαζομένων.

Κ.Κ.Ε. «Ψήνονται» εξελίξεις!


«Ψήνονται» εξελίξεις!

     Βδομάδα εξελίξεων είναι αυτή που διανύουμε σε ότι αφορά τις διευθετήσεις με την ΠΓΔΜ. Όπως όλα δείχνουν, οι διεργασίες επιταχύνονται, με στόχο να υπάρξει μια καταρχήν συμφωνία μέχρι το Μάρτη, η οποία θα ανοίξει το δρόμο για να προετοιμαστεί, ολοκληρωθεί και εγκριθεί τον Ιούλη, στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ, η πρόσκληση προς την ΠΓΔΜ να γίνει πλήρες μέλος της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας.

     Παρά τις διαφορετικές αναγνώσεις και προσεγγίσεις γύρω από το ονοματολογικό, η κυρίαρχη άποψη που προβάλλουν τα αστικά επιτελεία είναι ότι η σημερινή συγκυρία αποτελεί την καταλληλότερη τα τελευταία χρόνια για να υπάρξει «επαναπροσδιορισμός» των σχέσεων με την ΠΓΔΜ, που θα δώσει ώθηση στην «ευρωατλαντική ολοκλήρωση» των Βαλκανίων, στην ένταξη δηλαδή και των υπόλοιπων κρατών της Βαλκανικής (Αλβανίας και κρατών της πρώην Γιουγκοσλαβίας) στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ, από την οποία η ελληνική αστική τάξη προσδοκά ισχυρά οφέλη. Γι' αυτό η κυβέρνηση αναλαμβάνει αναβαθμισμένο ρόλο στην εμπέδωση αυτών των σχεδιασμών, που δεν εκπορεύονται βέβαια από το συμφέρον των λαών της περιοχής να ζουν ειρηνικά και σε συνεργασία, αναπτύσσοντας σχέσεις στη βάση του αμοιβαίου οφέλους, αλλά από τις επιδιώξεις ισχυρών μονοπωλιακών ομίλων να κατοχυρώσουν αγορές, ενεργειακούς διαύλους και δρόμους για τα εμπορεύματά τους, προκειμένου να αυξήσουν τα κέρδη τους, ανταγωνιστικά προς άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα και κράτη.
     Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι εξελίξεις του τελευταίου διαστήματος τροφοδοτούνται κατά κύριο λόγο από την προσπάθεια των ΗΠΑ να περιορίσουν τη ρωσική επιρροή στα Βαλκάνια. Ενδεικτική ως προς αυτό είναι η έκθεση του ινστιτούτου «Atlantic Council» για τη στρατηγική των ΗΠΑ στα Δυτικά Βαλκάνια, η οποία δημοσιοποιήθηκε τον περασμένο Νοέμβρη στην Ουάσιγκτον, παρουσία μάλιστα των υπουργών Εξωτερικών Αλβανίας, Σερβίας, Μαυροβουνίου, Βοσνίας - Ερζεγοβίνης, ΠΓΔΜ και Κοσσόβου. Στην έκθεση αυτή «προτεινόταν» ανάμεσα σε άλλα η εγκαθίδρυση μόνιμης αμερικανικής στρατιωτικής παρουσίας στην περιοχή και συγκεκριμένα στη βάση Μπόντστιλ στο Κόσσοβο, με το βλέμμα στραμμένο προς τη Ρωσία. Ξεχώριζε επίσης η πρόταση για μια «ιστορική επαναπροσέγγιση» των ΗΠΑ με τη Σερβία, η οποία αναδεικνύεται σε μεγάλο «αγκάθι» σε ότι αφορά την προσπάθεια της αμερικανικής κυβέρνησης να αφαιρέσει από τη Ρωσία ερείσματα στην περιοχή.

Οι συνέπειες μιας «διαβολικά θεόσταλτης» λύσης


Οι συνέπειες μιας «διαβολικά θεόσταλτης» λύσης

     Το ΚΚΕ παρακολουθεί με προσοχή τις εξελίξεις, που διεξάγονται γύρω από το ζήτημα της ονοματοδοσίας της ΠΓΔΜ. Είναι πασίγνωστο πως από τις αρχές της δεκαετίας του '90 το ΚΚΕ τοποθετήθηκε στο ζήτημα αυτό από θέσεις αρχών και η νηφάλια τοποθέτησή του ερχόταν κόντρα στο κυρίαρχο εθνικιστικό ρεύμα, που καλλιέργησαν όλα τα άλλα πολιτικά κόμματα από την «άκρα δεξιά» έως την «ανανεωτική αριστερά», τον τότε ΣΥΝ, μετέπειτα ΣΥΡΙΖΑ. Μάλιστα, ο «πατριάρχης» της τελευταίας, Λ. Κύρκος, συμμετέχοντας καιροσκοπικά στα πατριδοκάπηλα συλλαλητήρια, είχε εκστομίσει το γνωστό «πλην Λακεδαιμόνιων», για την απουσία των κομμουνιστών από τις γνωστές «φιέστες».

     Το ΚΚΕ και τότε και σήμερα πατά σταθερά στην πραγματικότητα, η οποία διδάσκει πως για να εξασφαλιστεί η ειρήνη, η ασφάλεια και η ευημερία των λαών, δεν είναι αρκετό το όνομα. Μάλιστα, η ονοματολογία μπορεί να δράσει αποπροσανατολιστικά, να κρύψει τους πραγματικούς κινδύνους για τους λαούς, που βρίσκονται στη σύγκρουση των συμφερόντων μεγάλων μονοπωλίων και στην επέμβαση των ιμπεριαλιστών στην περιοχή. Άλλωστε, ας μην ξεχνάμε πως με τη δική τους απροκάλυπτη παρέμβαση φτάσαμε στη διάλυση της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας και στη δημιουργία του προβλήματος.
     Οι ιμπεριαλιστές και οι αστικές τάξεις επιδιώκουν την αξιοποίηση μειονοτικών και αλυτρωτικών ζητημάτων, για την εξυπηρέτηση των δικών τους οικονομικών και γεωπολιτικών συμφερόντων. Αυτά τα συμφέροντα, που είναι ξένα προς τα συμφέροντα των εργαζομένων, μπορεί να προκαλέσουν πραγματικό μακελειό. Δεν τελειώνουμε, όπως μας καθησυχάζουν οι κυβερνητικοί παράγοντες, με το όνομα, ακόμα κι αν εισακουστεί μετά από 25 χρόνια το ΚΚΕ και επιλεγεί ένα όνομα για όλες τις χρήσεις, που στην περίπτωση που έχει το όνομα «Μακεδονία» ή τα όποια παράγωγά του, αυτό να έχει αποκλειστικά και μόνο γεωγραφικό προσδιορισμό. Απομένουν ακόμα πολλά να γίνουν ώστε να αποτραπεί η αλυτρωτική προπαγάνδα από κυρίαρχους κύκλους της ΠΓΔΜ, αλλά και από εθνικιστικές δυνάμεις στη χώρα μας. Εκείνο, μάλιστα, που είναι το κρίσιμο ζήτημα, είναι αυτό της διεύρυνσης και ενίσχυσης στην περιοχή μας τέτοιων ιμπεριαλιστικών ενώσεων, όπως είναι το ΝΑΤΟ και η ΕΕ.

     Βεβαίως φανταζόμαστε τις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει ο κύριος Τσίπρας απέναντι στον «διαβολικά καλό», όπως τον χαρακτήρισε, Αμερικανό Πρόεδρο, Τραμπ. Λέμε φανταζόμαστε, γιατί επίσημα, παρά το ότι το ΚΚΕ τον έχει προκαλέσει να μιλήσει γι' αυτές από το βήμα της Βουλής, κάτι τέτοιο δεν έχει γίνει. Γνωρίζουμε, ωστόσο, πως ότι «μαγειρεύεται» αυτήν την εποχή γύρω από το όνομα της ΠΓΔΜ, έχει ορίζοντα τη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ και αποσκοπεί στη διευκόλυνση της ένταξης αυτής της χώρας στο ΝΑΤΟ.

     Κάποιος, βλέποντας τις εξελίξεις κοντόφθαλμα, θα έλεγε «δεν βαριέσαι», αν είναι να λυθεί ένα ζήτημα που ταλανίζει τις σχέσεις δύο χωρών εδώ και 25 χρόνια, ...«μαζί με το βασιλικό ας ποτιστεί κι η γλάστρα», δηλαδή στην προκειμένη περίπτωση το ΝΑΤΟ. Μονάχα που τα πράγματα δεν είναι έτσι, γιατί το ΝΑΤΟ δεν είναι ...«γλάστρα», αλλά ο πολιτικο-στρατιωτικός «βραχίονας» του αμερικανο-ευρωπαϊκού ιμπεριαλισμού. Και αυτός ο «βραχίονας», με την κίνηση αυτή, όπως λίγο νωρίτερα με την ενσωμάτωση του Μαυροβουνίου στους «κόλπους» του (χωρίς καν δημοψήφισμα, όπως είχαν υποσχεθεί οι αρχές της χώρας), αποσκοπεί στο να βάλει φραγμό στα ανταγωνιστικά μονοπωλιακά συμφέροντα της Ρωσίας στην περιοχή των Βαλκανίων, να «σφραγίσει» την περικύκλωση της Ρωσίας από τη Βαλτική έως τη Μαύρη Θάλασσα και τον Ειρηνικό Ωκεανό. 
Πρόκειται για μια πολύ επικίνδυνη εξέλιξη, λαμβάνοντας υπόψη πως η διαπάλη δημιουργεί πλέον ανοικτές πολεμικές πληγές που αιμορραγούν, στη Συρία, στη Βόρεια Αφρική, στη Μέση Ανατολή, στην Ουκρανία κ.α. Επιπλέον, αν νομίζει κανείς πως η ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ αυτόματα θα αποσοβήσει τυχόν κινδύνους παραπέρα εμπλοκής των διμερών σχέσεων, ας ρίξει μια ματιά στην πολύχρονη πείρα των ελληνοτουρκικών σχέσεων, που αποδεικνύει πως η συμμετοχή στο ΝΑΤΟ όχι μόνο δεν εξασφαλίζει την ειρήνη, την εδαφική ακεραιότητα και ασφάλεια των λαών, αλλά, αντίθετα, αποτελεί παράγοντα όξυνσης των προβλημάτων και ενδυνάμωσης αμφισβητήσεων κυριαρχικών δικαιωμάτων.
     Να γιατί το ΚΚΕ αγωνίζεται για να αναπτυχθεί ισχυρή αντίσταση στα ιμπεριαλιστικά σχέδια του «διαίρει και βασίλευε» στα Βαλκάνια και ευρύτερα, ενάντια στη χρησιμοποίηση από τους ιμπεριαλιστές υπαρκτών ή και ανύπαρκτων μειονοτικών ζητημάτων, ενάντια στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, στους διαμελισμούς κρατών, στη δημιουργία προτεκτοράτων, στις στρατιωτικές αποστολές εκτός συνόρων. Η πείρα του λαού μας επιβεβαιώνει πως η συμμετοχή της Ελλάδας στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ εμπλέκει τη χώρα και το λαό μας σε επικίνδυνους σχεδιασμούς και επιπλέον κάθε άλλο παρά διασφαλίζει τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας. Η θέση μας είναι πως οι ανάγκες των λαών της περιοχής, η αμοιβαία επωφελής συνεργασία των χωρών, μπορεί να διασφαλιστεί μόνο με την αποδέσμευση από αυτές και κάθε άλλες ιμπεριαλιστικές ενώσεις, με τους λαούς νοικοκύρηδες στον τόπο τους.


10/1/2018

Παρασκευή 12 Ιανουαρίου 2018

Κάτω τα Ξερά σας από την Απεργία

Είναι ώρα οργάνωσης και πάλης!
Όλοι στον Αγώνα!
Το ΠΑΜΕ καλεί σε μαζική, μαχητική, αγωνιστική δράση τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες, τη νεολαία, τους συνταξιούχους, τους ανέργους, τους αγρότες, τους ελευθεροεπαγγελματίες, όλο το λαό. Η κυβέρνηση που φέρνει ένα νέο πολυνομοσχέδιο - φωτιά τις επόμενες μέρες να πάρει δυναμική απάντηση.
Υλοποιούν κατά γράμμα τις παραγγελίες του μεγάλου κεφαλαίου, φέρνοντας νέο γύρο ασφυκτικών μέτρων «δημοσιονομικής προσαρμογής» αλλά και καταστολής των εργατικών-λαϊκών αγώνων, με προμετωπίδα το χτύπημα τους δικαιώματος στην απεργία, την επέκταση των πλειστηριασμών, δουλεύοντας για την προστασία της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων.
Βγαίνουμε από αύριο στους δρόμους του αγώνα. Παίρνουμε μέρος στις αγωνιστικές πρωτοβουλίες των Συνδικάτων, Ομοσπονδιών, Εργατικών Κέντρων και των άλλων φορέων του λαϊκού κινήματος, ως και τη μέρα που θα φέρουν προς ψήφιση τα νέα μέτρα.
Το ΠΑΜΕ καλεί επίσης συνδικαλιστικές οργανώσεις να στηρίξουν την απεργία των Ομοσπονδιών και Εργατικών Κέντρων και να αυξηθούν οι αποφάσεις συμμετοχής για την Παρασκευή, 12 Γενάρη, ημέρα που το πολυνομοσχέδιο θα βρίσκεται για συζήτηση στην Ολομέλεια της Βουλής.




Το αγωνιστικό πρόγραμμα:
Τρίτη 9/1, μέρα μαζικής εξόρμησης και ενημέρωσης στους κλάδους, στους χώρους δουλειάς, στις βιομηχανικές περιοχές, στα εμπορικά καταστήματα, στις γειτονιές. Στις 4μμ όλες και όλοι σε συγκέντρωση στην Ομόνοια, αντίστοιχες συγκεντρώσεις οργανώνονται σε όλη τη χώρα.
Την Τετάρτη 10/1, Συνεχίζουμε τις συγκεντρώσεις, εξορμήσεις, συζητήσεις στους χώρους δουλειάς. Στις 3.30μμ καλούμε τους εργαζόμενους, στα ειρηνοδικεία όλης της χώρας ώστε να αποτρέψουμε τους πλειστηριασμούς, να απαντήσουμε μαχητικά στην ποινικοποίηση της δράσης όσων αγωνίζονται για να προστατεύσουν την εργατική-λαϊκή κατοικία, να καταγγείλουμε την επέκταση των πλειστηριασμών που βρίσκεται στο πολυνομοσχέδιο.
Την Πέμπτη 11/1, προετοιμάζουμε την αγωνιστική απεργιακή απάντηση της επόμενης μέρας, με περιοδείες, συσκέψεις, εξορμήσεις σε χώρους δουλειάς. Αξιοποιούμε κάθε τρόπο να φτάσει το αγωνιστικό-απεργιακό κάλεσμα παντού, στα διαλείμματα, στην έναρξη και τη λήξη των βαρδιών. Στηρίζουμε τις συγκεντρώσεις που οργανώνονται στις γειτονιές από Σωματεία και φορείς του λαϊκού κινήματος.
Η Παρασκευή 12/1 είναι μέρα ΑΠΕΡΓΙΑΣ των Ομοσπονδιών, Εργατικών ΚέντρωνΣτην Αθήνα η απεργιακή συγκέντρωση του ΠΑΜΕ στις 12μμ στην Ομόνοια. Καλούμε τους εργαζόμενους να πάρουν μέρος στην απεργία, στις στάσεις εργασίας και τις απεργιακές συγκεντρώσεις που έχουν κηρύξει δευτεροβάθμιες και πρωτοβάθμιες συνδικαλιστικές οργανώσεις, κόντρα στα εμπόδια που βάζει ο κυβερνητικός και εργοδοτικός συνδικαλισμός σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ.
Το Σάββατο και την Κυριακή 13-14/1, σωματεία αλλά και άλλοι φορείς του μαζικού-λαϊκού κινήματος προχωράμε σε ενημερωτικές εξορμήσεις.
Τη Δευτέρα 15/1 μέρα ψήφισης των μέτρων, το ΠΑΜΕ καλεί τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες, τους ανέργους, τους συνταξιούχους, τη νεολαία σε μεγάλο συλλαλητήριο στις 6μμ στην Ομόνοια.

Το Γραφείο Τύπου

Τετάρτη 10 Ιανουαρίου 2018

Ψήφισμα του Δημοτικού Συμβουλίου Φλώρινας για την ονομασία της ΠΓΔΜ

Λαϊκή Συσπείρωση Δήμου Φλώρινας

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Εχτές 10.01.2018, το Δημοτικό Συμβούλιο Φλώρινας, σε έκτακτη συνεδρίασή του με θέμα τις διαπραγματεύσεις για την ονομασία της ΠΓΔΜ εξέδωσε ψήφισμα το οποίο ψηφίστηκε κατά πλειοψηφία. 
Η Λαϊκή Συσπείρωση Δήμου Φλώρινας, εκφράζοντας την άποψη του ΚΚΕ, διαφώνησε με το περιεχόμενο του ψηφίσματος αυτού γιατί: 
1. Θεωρούμε ότι η ένταξη της πΓΔΜ στο εγκληματικό ΝΑΤΟ και στην λυκοσυμμαχία της Ευρωπαϊκής Ένωσης μόνο κακό μπορεί να φέρει στο λαό της χώρας αυτής και 
2. Ειδικά για το όνομα των Σκοπίων, το ΚΚΕ παραμένει σταθερό στη θέση πως από τη στιγμή που διεξάγεται διαπραγμάτευση για «κοινώς αποδεκτή λύση», κάθε λύση στην οποία περιλαμβάνεται το όνομα «Μακεδονία» ή όποια παράγωγά του, θα πρέπει ρητά να ορίζεται μόνο ως γεωγραφικός προσδιορισμός. Επίσης, να μπει τέλος στην αλυτρωτική προπαγάνδα, να υπάρξει αμοιβαία αναγνώριση του απαραβίαστου των συνόρων, της εδαφικής ακεραιότητας και κυριαρχίας των δύο χωρών.

     Θεωρούμε ότι σήμερα, τα Βαλκάνια βρίσκονται ξανά στο επίκεντρο επικίνδυνων σχεδίων και ανταγωνισμών, στους οποίους η Ελλάδα διεκδικεί αναβαθμισμένο ρόλο. Από αυτήν τη σκοπιά πρέπει ο λαός να κρίνει τις εξελίξεις και τη στάση όλων των κομμάτων και, προπάντων, να βρίσκεται σε επαγρύπνηση.

                                                                                             Φλώρινα, 11.01.2018

Σχετικά με την αντιπαράθεση για την ονομασία της ΠΓΔΜ

Σχετικά με την αντιπαράθεση για την ονομασία της ΠΓΔΜ



Το δέντρο και το δάσος...

     Μπροστά σε δρομολογημένες όπως όλα δείχνουν εξελίξεις, εντείνεται η πολιτική αντιπαράθεση γύρω από την ΠΓΔΜ, έχοντας σταθερά στο επίκεντρο την ονοματολογία. Αν και σε νέους ρόλους, οι πρωταγωνιστές παραμένουν ίδιοι όπως όταν ενέσκηψε το ζήτημα, με το διαμελισμό της πρώην ενιαίας Γιουγκοσλαβίας. Τότε ήταν η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και ο Συνασπισμός που διαμόρφωναν την «εθνική γραμμή» στο θέμα της ΠΓΔΜ, μέσα από τις συμφωνίες τους στις συσκέψεις των πολιτικών αρχηγών υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, το 1992, εστιάζοντας στο όνομα της γείτονος χώρας. Τώρα, η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και ο διάδοχος του Συνασπισμού, ο ΣΥΡΙΖΑ, τσακώνονται για το ποιος ευθύνεται που το ζήτημα παραμένει σε εκκρεμότητα 26 χρόνια μετά, αναπαράγοντας όπως και τότε την ονοματολογία.

     Όπως τότε, έτσι και τώρα, κρύβουν επιμελώς τους σχεδιασμούς ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ για τα Βαλκάνια. Σχεδιασμούς, που τότε οδήγησαν στη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, ενώ σήμερα αφορούν ένα νέο γύρο ξαναμοιράσματος σφαιρών επιρροής, σε ανταγωνισμό με τη Ρωσία.
     Τότε, οι ελληνικές κυβερνήσεις, για λογαριασμό της αστικής τάξης, εκπλήρωναν το δικό τους ρόλο στην προώθηση αυτών των επικίνδυνων σχεδιασμών, ενώ (και) σήμερα, υπηρετώντας τα ίδια συμφέροντα, υποστηριχτές και πάλι της ένταξης των κρατών της Βαλκανικής στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ, οι αστικές δυνάμεις αποτελούν δραστήριο τμήμα υλοποίησης των ιμπεριαλιστικών επιδιώξεων. Άλλωστε, ο στόχος της «ευρωατλαντικής ολοκλήρωσης» των Βαλκανίων συνδέεται άμεσα με το «όραμα» της ελληνικής αστικής τάξης και των κομμάτων της για ανάδειξη της χώρας σε ενεργειακό και διαμετακομιστικό κόμβο.

     Τον ίδιο στόχο, αυτόν της αναβάθμισης του ρόλου της Ελλάδας στην ευρύτερη περιοχή, ως της μοναδικής έως τότε χώρας - μέλους της ΕΟΚ και του ΝΑΤΟ, υπηρετούσε και η αποδοχή του διαμελισμού της πρώην ενιαίας Γιουγκοσλαβίας, τον οποίο η Γερμανία χαρακτήρισε «μεγάλη επιτυχία» της εξωτερικής της πολιτικής, ενώ ΗΠΑ και ΝΑΤΟ συμμετείχαν ενεργά. ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και «Συνασπισμός» συντάσσονταν πλήρως με αυτά τα σχέδια, υπηρετώντας τα συμφέροντα του ελληνικού κεφαλαίου, που τα επόμενα χρόνια αναδείχτηκε σε οικονομικό «παίχτη» στα Βαλκάνια, παρά τις διαφορές που παρέμεναν για το όνομα των Σκοπίων. Θυμίζουμε ότι η ΝΔ, ως κυβέρνηση, έπαιξε ρόλο στο διαμελισμό της πρώην Γιουγκοσλαβίας και ο τότε υπουργός Εξωτερικών, Α. Σαμαράς, συνυπέγραψε την απόφαση των ομολόγων του για αναγνώριση της Βοσνίας και της Κροατίας, στις 16 Δεκέμβρη 1991, που άνοιξε τον ασκό του Αιόλου. Το ΠΑΣΟΚ, από την πλευρά του, κατήγγειλε στα λόγια την απόφαση της ΕΟΚ, βρίσκοντας «ελλειμματικό» το γεγονός ότι δεν συνοδεύτηκε από εγγυήσεις ως προς τη μελλοντική ονομασία των Σκοπίων! Λίγες μέρες νωρίτερα, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ είχε συμφωνήσει στην αναγνώριση της Βοσνίας και της Κροατίας, στη συνάντηση των Ευρωπαίων σοσιαλιστών στις Βρυξέλλες! Αλλά και ο τότε «Συνασπισμός» κατάπιε αμάσητη την ΕΟΚική απόφαση για διάλυση της πρώην Γιουγκοσλαβίας και το μόνο που βρήκε να ψελλίσει, ήταν ότι «είναι θετικές και αξιοποιήσιμες» οι προϋποθέσεις που έθεσε η ΕΟΚ για την αναγνώριση της ΠΓΔΜ.

     Μπροστά στον ορυμαγδό της ονοματολογίας που αναζωπυρώνεται, λειτουργεί αποπροσανατολιστικά και συγκαλύπτει τις επικίνδυνες εξελίξεις που κυοφορούνται στα Βαλκάνια, χρειάζεται να αποκαλυφθούν οι υπηρεσίες που πρόσφεραν διαχρονικά όλα τα κόμματα, πλην ΚΚΕ, στην εμπέδωση των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών στην ευρύτερη περιοχή. Μόνο το ΚΚΕ αποκάλυψε από την πρώτη στιγμή τις πραγματικές ιμπεριαλιστικές στοχεύσεις και τους κινδύνους που έκρυβε ο διαμελισμός της πρώην ενιαίας Γιουγκοσλαβίας, καλώντας το λαό να αντιταχθεί σθεναρά. Μόνο το ΚΚΕ κατήγγειλε την έξαρση του εθνικισμού, με τη σκόπιμη εμμονή όλων των άλλων κομμάτων στην ονοματολογία.

     Ειδικά για το όνομα των Σκοπίων, το ΚΚΕ παραμένει σταθερό στη θέση πως από τη στιγμή που διεξάγεται διαπραγμάτευση για «κοινώς αποδεκτή λύση», κάθε λύση στην οποία περιλαμβάνεται το όνομα «Μακεδονία» ή όποια παράγωγά του, θα πρέπει ρητά να ορίζεται μόνο ως γεωγραφικός προσδιορισμός. Επίσης, να μπει τέλος στην αλυτρωτική προπαγάνδα, να υπάρξει αμοιβαία αναγνώριση του απαραβίαστου των συνόρων, της εδαφικής ακεραιότητας και κυριαρχίας των δύο χωρών.

     Σήμερα, τα Βαλκάνια βρίσκονται ξανά στο επίκεντρο επικίνδυνων σχεδίων και ανταγωνισμών, στους οποίους η Ελλάδα διεκδικεί αναβαθμισμένο ρόλο. Από αυτήν τη σκοπιά πρέπει ο λαός να κρίνει τις εξελίξεις και τη στάση όλων των κομμάτων και, προπάντων, να βρίσκεται σε επαγρύπνηση.



9/1/2018

Τρίτη 2 Ιανουαρίου 2018

ΑΝΑΖΩΠΥΡΩΣΗ ΤΗΣ ΟΝΟΜΑΤΟΛΟΓΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΓΔΜ

Παλιοί πρωταγωνιστές σε νέους ρόλους...

Το ζήτημα της ονομασίας της ΠΓΔΜ επανέρχεται στην επικαιρότητα, με τους εμπλεκόμενους να συμφωνούν ότι διαμορφώνονται προϋποθέσεις για να υπάρξει ουσιαστική εξέλιξη στις διαπραγματεύσεις σχετικά με το όνομα μέχρι τη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ, τον Ιούλη του 2018. Το σενάριο που επανέρχεται ως πιθανότερο, είναι να υπάρξει συμφωνία για μια σύνθετη ονομασία «έναντι όλων», που θα περιλαμβάνει τον όρο «Μακεδονία» με γεωγραφικό προσδιορισμό.
Διακηρυγμένος στόχος τους είναι να παραμερίσουν τα εμπόδια που υπάρχουν για την ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, με βασικό αυτό της ονομασίας. Απ' αυτήν τη σκοπιά, και με δεδομένο το σχεδιασμό ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ να προχωρήσει η ευρωατλαντική ολοκλήρωση στα Δυτικά Βαλκάνια, προκειμένου, από τη μια, να ανακοπεί η ρώσικη επιρροή στην περιοχή και, από την άλλη, να υπηρετηθούν τα οικονομικά και γεωπολιτικά σχέδιά τους στη Βαλκανική, η ελληνική κυβέρνηση αναλαμβάνει ρόλο, αλλά και την ευθύνη να «τρέξει» τις διευθετήσεις, όχι μόνο με την ΠΓΔΜ, αλλά και με άλλες χώρες, όπως η Αλβανία.
Με δεδομένη τη στήριξη όλων των ελληνικών αστικών κομμάτων στην ευρωατλαντική προοπτική των Βαλκανίων, μέσα από την οποία περνάει και ο στόχος της ελληνικής αστικής τάξης για ανάδειξη της χώρας σε ενεργειακό και διακομιστικό κέντρο, ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ - ΔΗΣΥ αναλώνονται σε έναν δημαγωγικό καβγά για το ποιος ευθύνεται που το όνομα της ΠΓΔΜ παραμένει ως πρόβλημα μέχρι σήμερα, αλλά και για το ποιος και με ποιους όρους μπορεί να πετύχει την καλύτερη διευθέτηση.
Η προσπάθειά τους να χαράξουν διαχωριστικές γραμμές δεν μπορεί να συγκαλύψει το γεγονός ότι τα κόμματα αυτά, δηλαδή η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και ο τότε «Συνασπισμός», συντάχθηκαν πίσω από κοινές θέσεις σε ό,τι αφορά το ζήτημα του ονόματος, όταν το 1991, η ΠΓΔΜ ανακηρύχτηκε σε ανεξάρτητο κράτος, με τη συνταγματική ονομασία «Δημοκρατία της Μακεδονίας» προσανατολίζοντας στο δέντρο και κρύβοντας το δάσος.

Από τα συλλαλητήρια που οργανώθηκαν το 1992, με τη συμμετοχή όλων των κομμάτων, εκτός του ΚΚΕ


Την ίδια ώρα που σήκωναν κουρνιαχτό περί ονοματολογίας έκαναν τα «στραβά μάτια» στο γεγονός ότι με ανοιχτή παρέμβαση ΝΑΤΟ και ΕΕ ξαναχαράζονταν τα σύνορα στα Βακλάνια και αποσταθεροποιούνταν η περιοχή. Η κοινή τους στάση, που επισφραγίστηκε στις συσκέψεις των πολιτικών αρχηγών υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, το 1992, συνέβαλε καθοριστικά στο να καλλιεργηθεί κλίμα εθνικιστικού παροξυσμού.

Κόντρα στο ρεύμα η στάση του ΚΚΕ

Η μόνη διαφορετική και συνεπής φωνή ήταν και παραμένει αυτή του ΚΚΕ. Κόντρα στο ρεύμα και στο δηλητηριώδες κλίμα της εποχής, με συνέντευξη Τύπου τον Γενάρη του 1992, το ΚΚΕ κατήγγειλε την πολιτική ΗΠΑ - ΕΕ ως υπαίτια για την κατάσταση στα Βαλκάνια. Παράλληλα, τόνιζε την ανάγκη διατήρησης των συνόρων, όπως αυτά διαμορφώθηκαν μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, σεβασμού στα δικαιώματα των μειονοτήτων, απεγκλωβισμού της Ελλάδας από την πολιτική του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, εξάντλησης όλων των δυνατοτήτων, ώστε να μη διαλυθεί η Γιουγκοσλαβία, αλλά να παραμείνει ενιαία.
Τον Φλεβάρη του 1992 η ΚΕ του ΚΚΕ έδωσε στη δημοσιότητα αναλυτικές θέσεις για τα Βαλκάνια, όπου υποδεικνύεται ως ένοχος «η πολιτική των ΗΠΑ και της ΕΟΚ, κυρίως της Γερμανίας, ο μεταξύ τους ανταγωνισμός για δημιουργία σφαιρών επιρροής και κατάκτηση νέων αγορών» και υπογραμμιζόταν ότι είναι μονόδρομος για τα συμφέροντα των βαλκανικών λαών μια πολιτική απόκρουσης των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων στην περιοχή. Σε μια επίδειξη άκρατης πατριδοκαπηλίας, στις 14/2/1992, οργανώθηκε εθνικιστικό συλλαλητήριο στη Θεσσαλονίκη, με συνθήματα όπως «Η Μακεδονία είναι μία και είναι ελληνική». Συμμετέχουν όλοι ...πλην Λακεδαιμονίων, όπως ο Λ. Κύρκος, βουλευτής του τότε «Συνασπισμού», χαρακτήρισε το ΚΚΕ, που αρνήθηκε να συνδράμει την εθνικιστική έξαρση.


Η πρώτη σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών

Στις 18/2/1992 συγκλήθηκε η πρώτη σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Σύμφωνα με το ανακοινωθέν που εξέδωσε η Προεδρία της Δημοκρατίας, «η σύσκεψη υπήρξε χρήσιμη, διότι έδωσε την ευκαιρία να γίνει μια αμοιβαία ενημέρωση σε βάθος για όλες τις πτυχές των εθνικών μας θεμάτων και διότι επιβεβαίωσε το πνεύμα της εθνικής υπευθυνότητας με το οποίο αντιμετωπίζει τα θέματα αυτά η πολιτική ηγεσία του τόπου».
Το ΚΚΕ έθεσε από την πρώτη στιγμή ως επείγον ζήτημα την απόκρουση των πολύμορφων ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων στα Βαλκάνια, που τροφοδοτούν και ενισχύουν την κρίση και την αποσταθεροποίηση, όπως και την αποκάλυψη και απόκρουση του καλλιεργούμενου εθνικισμού και σοβινισμού.
Εξηγώντας τη στάση του ΚΚΕ, η τότε ΓΓ της ΚΕ Αλ. Παπαρήγα, σε δήλωσή της επισήμανε: «Οσον αφορά εμάς, έχουμε ουσιαστικές διαφορές με το σύνολο της εξωτερικής πολιτικής της κυβέρνησης αλλά και σε κρίσιμα ζητήματα, διαφορές και με τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης (...) Για μας η υπόθεση των Βαλκανίων, της ειρήνευσης, οπωσδήποτε περνάει μέσα από τη διατήρηση του "στάτους κβο" των διεθνών συνόρων, μέσα από την απόκρουση κάθε μορφής επέμβασης από δυνάμεις εκτός Βαλκανίων και οπωσδήποτε με την αντιμετώπιση του εθνικισμού και σοβινισμού που διατρέχει όλα τα Βαλκάνια και δυστυχώς και τη χώρα μας».