Εμφανιζόμενη ανάρτηση

ΔΗΜΟΣΚΟΠΉΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ. Ενόψει της επετείου της Οκτωβριανής Επανάστασης - Παράθεση ερευνών κοινής γνώμης για το πώς βλέπουν σήμερα οι πολίτες των τ. σοσιαλιστικών χωρών την περίοδο του σοσιαλισμού (ΔΙΑΡΚΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ - updated 17-4-2019)

ΛΕΝΙΝ: Λοιπόν πώς τα περνάτε στον Καπιταλισμό; Αφιερωμένο στην τεράστια παρακαταθήκη της Οκτωβριανής Επανάστασης παρουσιάζουμε έρευνες...

Δυναμώνουμε το ΚΚΕ παντού! Δημοτικές και Περιφερειακές Εκλογές 2019

Τετάρτη 21 Νοεμβρίου 2012

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΟΥ ΚΚΕ ΣΤΗ ΦΛΩΡΙΝΑ. ΔΕΥΤΕΡΑ 6 ΤΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ ΣΤΟ ΕΡΓ. ΚΕΝΤΡΟ


Π Ρ Ο Σ Κ Λ Η Σ Η
     Το ΚΚΕ συμπληρώνει φέτος 94 χρόνια ζωής και δράσης. 94 χρόνια μεγάλων αγώνων και θυσιών στην υπηρεσία της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων. Διδασκόμαστε από αυτή τη μεγάλη ιστορική διαδρομή. Η γνώση της αποτελεί αναντικατάστατο παράγοντα στην οργάνωση και αποτελεσματικότητα της πάλης κατά των μονοπωλίων, για την οικοδόμηση της λαϊκής συμμαχίας για το σοσιαλισμό / κομμουνισμό.
     Δεν υπάρχει μικρός ή μεγάλος αγώνας από τον οποίο το ΚΚΕ απουσίασε. Οι αγώνες που έγιναν και γίνονται τα τελευταία χρόνια με το ξέσπασμα της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, έχουν την αποφασιστική και πρωτοπόρα συμβολή οπαδών και φίλων του ΚΚΕ.
     Ζούμε μέρες άγριας επίθεσης ενάντια στην εργατική τάξη, τη φτωχολογιά, τη νεολαία από την αστική τάξη και τα κόμματα της. Θέλουν το λαό καθηλωμένο, φοβισμένο και, στο βαθμό που δεν το πετυχαίνουν, χειραγωγημένο, για να διοχετευτεί η αγωνία, η αγανάκτηση σε ανώδυνα για το σύστημα κανάλια, να μην αμφισβητηθούν οι μονόδρομοι της Ε.Ε, της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας.
     Το ΚΚΕ άντεξε σε δύσκολες συνθήκες, δεν λύγισε από την αντεπανάσταση, δεν υποχωρούμε σπιθαμή, ειδικά σήμερα που η καπιταλιστική κρίση και οι συνέπειες της στα φτωχά λαϊκά στρώματα είναι άμεσες και αφορούν την μεγάλη πλειοψηφία του λαού.    
     Η πρόταση του ΚΚΕ απαντά στα άμεσα και ζωτικά συμφέροντα των εργαζομένων. – Σύγκρουση και ρήξη με τα μονοπώλια, την Ε.Ε, λαϊκή συμμαχία, για τη λαϊκή εξουσία.
     Στα πλαίσια αυτά, η Κομματική Οργάνωση Φλώρινας,  τιμώντας τα 94 χρόνια ζωής και δράσης του ΚΚΕ, διοργανώνει πολιτική εκδήλωση με θέμα «Οι πολιτικές εξελίξεις και η πρόταση διεξόδου του ΚΚΕ», τη Δευτέρα 26 Νοέμβρη στις 6:00΄μ.μ στο Εργατικό Κέντρο, με ομιλητή τον Κώστα Σταμπολίδη, - Γραμματέα της Επιτροπής Περιοχής Δυτικής Μακεδονίας και μέλος της Κ.Ε του Κ.Κ.Ε.    


Τρίτη 20 Νοεμβρίου 2012

Το ΚΚΕ για την χρυσή αυγή (Βίντεο)


Αρχίσανε οι «διευκρινίσεις»...



«...Το μεγαλύτερο έγκλημα δεν είναι οι μισθοί και οι συντάξεις, γιατί αυτούς θα τους επαναφέρουμε με έναν νόμο και ένα άρθρο,όταν πολύ γρήγορα θα βρεθούμε, με τη βοήθεια του λαού, σε θέση διακυβέρνησης για να αντιστρέψουμε αυτή την καταστροφή».
*
Αυτά ακριβώς ήταν τα λόγια του κ. Τσίπρα κατά τη διάρκεια της ομιλίας του, την περασμένη Πέμπτη, στη ΛΑΡΚΟ.
Αλλά αυτό το... υποδεέστερο έγκλημα - τις μειώσεις μισθών και συντάξεων δηλαδή - φαίνεται ότι το ξανασκέφτηκαν στο ΣΥΡΙΖΑ. Και αποφάσισαν ότι δεν είναι και τόσο υποδεέστερο. Γι' αυτό και, όπως αναδρομικά αποφάνθηκαν, ο κ. Τσίπρας αυτά που είπε στη ΛΑΡΚΟ «δεν τα είπε»...
Ναι, αλλά αν ο κ. Τσίπρας «δεν είπε» όσα είπε, τότε τι τελικά είπε; Ισχύουν ή δεν ισχύουν οι δηλώσεις του;
Για το θέμα των δηλώσεων του κ. Τσίπρα στη ΛΑΡΚΟ και για την υπόσχεσή του ότι «θα επαναφέρει με έναν νόμο και ένα άρθρο» τους μισθούς και τις συντάξεις, ρωτήθηκε χτες ο εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο κ. Π. Σκουρλέτης έδωσε τις ακόλουθες... διευκρινίσεις (στον ρ/σ «Real FM»):
*
«(Ο κ. Τσίπρας) δεν είπε κάτι τέτοιο (...). Σκοπός μας είναι να αποκαταστήσουμε σε ένα βάθος χρόνου και με βάση μια διαδικασία ανασυγκρότησης της ελληνικής οικονομίας όσο το δυνατόν μεγαλύτερο μέρος των απωλειών και κατά προτεραιότητα όσων ήτανε στα χαμηλότερα κλιμάκια. Δεν έχουμε πει, όμως, γιατί δεν γίνεται αυτό το πράγμα, ότι μπορούμε με ένα διακόπτη να γυρίσουμε το χρόνο. Αυτή είναι η πραγματική διάσταση και το περιεχόμενο των δηλώσεών του»...
*
Τα συμπεράσματα δικά σας.
Μία επισήμανση μόνο:
Αυτό το «άλλα λέω, κι άλλα εννοώ», που αποτελεί την άλλη όψη του «άλλα λέω κι άλλα κάνω», το έχουμε ζήσει στην Ελλάδα κάτι δεκαετίες τώρα. Με το ΠΑΣΟΚ...


 Ριζοσπάστης, 20-11-2012 (Μπογιόπουλος)

Παρασκευή 16 Νοεμβρίου 2012

ΚΑΛΕΣΜΑ ΤΗΝ ΛΑΙΚΗΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ ΔΗΜΟΥ ΦΛΩΡΙΝΑΣ ΓΙΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΗΝ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΕΤΕΙΟ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ


Η Λαϊκή Συσπείρωση Δήμου Φλώρινας καλεί όλους τους πολίτες να συμμετάσχουν μαζικά και δυναμικά στο συλλαλητήριο που οργανώνουν στην κεντρική πλατεία της Φλώρινας το ΠΑΜΕ και τα ταξικά συνδικάτα και φορείς, το Σάββατο και ώρα 17:00

Ιδιαίτερα καλεί όλους τους εργαζόμενους στην Τοπική Διοίκηση και το Δημόσιο που τώρα έρχονται και αυτοί αντιμέτωποι με την απόλυση να δώσουν μαζικό και βροντερό παρόν. Όλοι οι εργαζόμενοι να δείξουμε την αλληλεγγύη μας σαν μια γροθιά. Να μην περάσουν τα σχέδια της κυβέρνησης και της εργατικής αριστοκρατίας των συμβιβασμένων συνδικαλιστικών ηγεσιών να σπείρουν διχόνοια ανάμεσα στους εργαζομένους.

ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΕΤΕΙΟ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ! ΦΛΩΡΙΝΑ, ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΠΛΑΤΕΙΑ 17/11 ΚΑΙ ΩΡΑ 17:00


ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΟ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ      ΠΑΝΑΓΡΟΤΙΚΗ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ
ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΑΝΤΙΜΟΝΟΠΩΛΙΑΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΕΒΕ
ΜΕΤΩΠΟ ΑΓΩΝΑ ΣΠΟΥΔΑΣΤΩΝ      ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ

Συνεχίζουμε τον αγώνα ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική κεφαλαίου – κυβέρνησης – ΕΕ
Οργανώνουμε την πάλη μας σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε λαϊκή γειτονιά
Όλοι στο συλλαλητήριο το Σάββατο 17 Νοέμβρη στις 5:00΄ το απόγευμα
στην κεντρική πλατεία της Φλώρινας
Τα νέα μέτρα-σφαγείο που ψήφισε η συγκυβέρνηση ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ, με τις ευλογίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, των βιομηχάνων και των τραπεζιτών αποδεικνύουν ένα πράγμα:Τα μέτρα τους δεν σώζουν το λαό αλλά τα κέρδη της πλουτοκρατίας. Τα χαμένα εργατικά δικαιώματα, η φθηνή εργατική δύναμη είναι το καύσιμο για να πάρει μπρος η ατμομηχανή της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Με τον νέο αντιλαϊκό προϋπολογισμό η κυβέρνηση μας στέλνει στη χρεοκοπία για να εξασφαλιστεί η κερδοφορία των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων και η πληρωμή των καπιταλιστών δανειστών.
Ο δικός μας Νοέμβρης είναι ο Νοέμβρης της σύγκρουσης
με την κυβέρνηση ΝΔ – ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ, με την ΕΕ και τα μονοπώλια. Για να παρεμποδίσουμε το τσάκισμα της ζωής και του μέλλοντός μας.
 Για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής.
Απορρίπτουμε τους εκβιασμούς, τα διλλήματα που βάζουν η κυβέρνηση και η Ε.Ε. Η εξασφάλιση της δόσης είναι πρόσχημα και εκβιασμός για να δικαιολογηθεί η επίθεση στα δικαιώματα του λαού και της νεολαίας. Αυτό που θέλουν είναι τζάμπα εργαζόμενους για να σώσουν την ΕΕ και τα κέρδη των μονοπωλίων! Τα ίδια θα λένε και για τις υπόλοιπες δόσεις. Αυτή είναι η απαίτηση της ελληνικής πλουτοκρατίας και της ΕΕ.
Ξέρουμε καλά ότι η πολιτική τους είναι αντιλαϊκή,επέβαλε στο λαό και τα παιδιά του, που σπουδάζουν, χαράτσια, μνημόνια διαρκείας. Γι’ αυτό παλεύουμε ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική κεφαλαίου – ΕΕ-κυβέρνησης και σε οποιοδήποτε επίδοξο διαχειριστή της ίδιας βαρβαρότητας.Παλεύουμε για την πλήρη αποδέσμευση της χώρας μαςαπό τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς ΕΕ-ΝΑΤΟ. Δεν συμβαδίζει η φιλολαϊκή ανάπτυξη με την παραμονή σε αυτές τις λυκοσυμμαχίες. Καμιά εμπλοκή της χώρας μας στον νέο πόλεμο που ετοιμάζεται ενάντια στους λαούς της Συρίας και του Ιράν.

39 χρόνιαμετά την εξέγερση του Νοέμβρη…
…από τις μέρες που χιλιάδες εργαζόμενου λαού και νεολαίας συγκρούστηκαν με την πολιτική του κεφαλαίου, που τότε εξέφραζε η χούντα των συνταγματαρχών, η ανάγκη για αντιμονοπωλιακή, αντιιμπεριαλιστική πάλη είναι πιο επίκαιρη από ποτέ.
Οι ανάγκες των μονοπωλιακών ομίλων υπηρετήθηκαν, στη συνέχεια, με το μοντέλο εναλλαγής μονοκομματικών κυβερνήσεων και τα τελευταία χρόνια με ισχυρές κυβερνήσεις συνεργασίας.
Σήμερα το πολιτικό σύστημα αναμορφώνεται,αλλάζει μάσκες για να κρύψει τη σήψη του, χρησιμοποιεί τις εφεδρείες του. Δημιουργείται ένα νέο δίπολο, ένας νέος δικομματισμός για να αντιμετωπίσουν τη διογκούμενη λαϊκή οργή, να διαχειριστούν τους ανταγωνισμούς μέσα κι έξω από την ΕΕ, τα αδιέξοδα του καπιταλιστικού συστήματος. Ενισχύεται η φασιστική συμμορία της Χρυσής Αυγής, το μαστίγιο του συστήματος, για να χτυπήσει το εργατικό-λαϊκό κίνημα και όποιον σηκώνει κεφάλι.
Η εξέγερση του Νοέμβρη ήταν από τις κορυφαίες στιγμές της αντιδικτατορικής πάλης,της πάλης κατά του ιμπεριαλισμού, κατά των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ. Είχε προηγηθεί συνειδητή προεργασία, η πολύχρονη αντίσταση, η πολύχρονη παράνομη δουλειά,πολλές θυσίες από αγωνιστές που δεν δείλιασαν μπροστά σε δυσκολίες και βασανιστήρια. Τα διδάγματα του τότε είναι επίκαιρα σήμερα.
Λαϊκή κυριαρχία,ο λαός να αποφασίζει με βάση τα δικά του συμφέροντα , σημαίνει ότι έχει στα χέρια του τον πλούτο που παράγεται στη χώρα από τα δικά του χέρια, με το δικό του μυαλό.Σημαίνει αποδέσμευση από την ΕΕ και κάθε ιμπεριαλιστική ένωση. Ανατροπή της κυριαρχίας των μονοπωλίων.Τα σχέδια«εθνικής σωτηρίας» είναι σχέδια για να σώσουν το σύστημά της εκμετάλλευσης, για να υποτάξουν και να τσακίσουν το Λαό.
Όπως και τότε έτσι και σήμερα κάνουμε στην άκρη τις φωνές της υποταγής και της ενσωμάτωσης. Τότε έσπερναν αυταπάτες για δήθεν εκδημοκρατισμό της χούντας. Τώρα μιλάνε για καπιταλισμό με ανθρώπινο πρόσωπο,για «καλύτερη διαπραγμάτευση» με τους δυνάστες του λαού. Είναι αυταπάτηότι με άλλους καλύτερους διαχειριστές, χωρίς και αυτοί να συγκρουστούν με την ΕΕ και τα μονοπώλια, θα ζήσουμε καλύτερα, θα γίνει η ευρωπαϊκή λυκοσυμμαχία «αρνάκι». Δεν υπάρχει περιθώριο διαπραγμάτευσης μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Όσοι το λένε είναι επικίνδυνοι!
39 χρόνια μετά το πραγματικό δίλημμα παραμένει ίδιο:
με τα μονοπώλια και την εξουσία τους, ή με το λαό και την εξουσία του;
Με τα κέρδη των πλουτοκρατών και με τα βάρη της κρίσης να πέφτουν στους εργαζόμενους; Ή με τις πραγματικές μας ανάγκες, που είναι σε σύγκρουση με την ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου, σε σύγκρουση με την πολιτική κυβέρνησης – ΕΕ-ΔΝΤ;
Οι ανάγκες μας για μόνιμη και σταθερή δουλειά με αξιοπρεπείς μισθούς και δικαιώματα, για δωρεάν Υγεία,ξεκούραση κι ασφάλεια για το μέλλον, δεν χωράνε στα πλαίσια της ΕΕ και της κυριαρχίας των μονοπωλίων.
Έχουμε τη δύναμη να τους ανατρέψουμε!
Η αντιδικτατορική πάλη του λαού και της νεολαίας διδάσκει ότι τίποτα δεν κερδίζεται με τον λαό στη γωνία. Φοβισμένος λαός σημαίνει θυσίες χωρίς τέλος. Αντίθετα κανένας μηχανισμός, καμιά εξουσία, όσο ισχυρή και αν φαίνεται, δεν μπορεί να υποτάξει και να νικήσει έναν αποφασισμένο και οργανωμένο λαό.
Οργάνωση σημαίνει αντοχή, σημαίνει συνέχεια γιατί ο αγώνας για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής δεν μπορεί να είναι έργο μιας πράξης, μιας απεργίας ή μιας διαδήλωσης.
Δυναμώνουμε τη μεγάλη κοινωνική συμμαχία που χτίζεται κάθε μέρα.

Τετάρτη 14 Νοεμβρίου 2012

Ανακοίνωση της ΚΝΕ για την 39η επέτειο του Πολυτεχνείου


Ξεσηκωμός! Με ταξικό αγώνα γράφει ιστορία ο λαός.


     Απ' το μεγάλο ξεσηκωμό του Πολυτεχνείου, το Νοέμβρη του '73 βγάζουμε συμπεράσματα: Ο λαός, η νεολαία δεν μπορούν να είναι θεατές στη σφαγή τους. Με την αποφασιστική, την οργανωμένη δράση τους μπορούν να βάλουν τη δική τους σφραγίδα, να επιβάλουν το δικό τους δίκιο, ενάντια στο ζυγό των μονοπωλίων και του ιμπεριαλισμού.
Ποιοι και γιατί επέβαλαν τη στρατιωτική δικτατορία;
     Η διακυβέρνηση της χώρας, την 21η Απριλίου 1967, πέρασε από τα αστικά κόμματα σε τμήματα δυνάμεων του στρατού. Το πραξικόπημα έγινε στο όνομα του υποτιθέμενου "κομμουνιστικού κινδύνου". Αποδείχθηκε, για μια ακόμη φορά, πως ο αντικομμουνισμός είναι πάντοτε προπομπός συνολικότερων αντιλαϊκών σχεδίων, έχει στο στόχαστρο συνολικά το λαό.
     Οι λόγοι που επέβαλαν τη δικτατορία ήταν η εξυπηρέτηση εσωτερικών αναγκών του συστήματος, καθώς υπήρχαν αντιθέσεις ανάμεσα σε αστικά κόμματα και το Παλάτι, που υπήρχε ακόμα και ήταν μέρος του αστικού πολιτικού συστήματος, αλλά και για να στηριχθούν οι επιδιώξεις του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού στην περιοχή.
     Η εξουσία δεν άλλαξε χέρια, την κρατούσαν οι καπιταλιστές, τα μονοπώλια. Αυτό που άλλαξε ήταν η μορφή άσκησής της. Η δικτατορία ήταν ένα καθεστώς τρόμου - με εξορίες, βασανιστήρια, φυλακές, εκτελέσεις, - που υπεράσπιζε την εξουσία των μονοπωλίων. Το κεφάλαιο, τα μονοπώλια βγήκαν ενισχυμένα απ' τη χουντική διακυβέρνηση. Τα κέρδη τους εκτινάχθηκαν, ενώ εντάθηκε η εκμετάλλευση της εργατικής τάξης, τσακίστηκε το εργατικό κίνημα με το βούρδουλα της καταστολής.
Το ΚΚΕ και η ΚΝΕ οργανώνουν τον αντιδικτατορικό αγώνα.
     Η αδυναμία του λαϊκού κινήματος να αντιτάξει άμεσα αντίσταση, παρότι τα σχέδια της δικτατορίας ήταν γνωστά, ώστε με καλύτερους όρους να οργανωθεί από την αρχή η αντιδικτατορική πάλη, αποδεικνύουν πως μονάχα ένα γερά οργανωμένο εργατικό - λαϊκό κίνημα που αντιπαλεύει την εξουσία των μονοπωλίων μπορεί να είναι έτοιμο για να αντιμετωπίσει τα σχέδια σε βάρος του λαού.
     Βασική προϋπόθεση, για να μπορέσει το εργατικό - λαϊκό κίνημα να ανασυνταχθεί και να οργανωθεί, όπως αποδείχτηκε και από την περίοδο του αγώνα ενάντια στη δικτατορία, είναι το δυνάμωμα του ΚΚΕ και της ΚΝΕ.
Το χρονικό του αγώνα
     Τα πρώτα χρόνια μετά την επιβολή της δικτατορίας, όταν κυριαρχούσε ακόμα ο φόβος και η ηττοπάθεια, καθοριστική σημασία για το σπάσιμο αυτού του κλίματος, για να πάρει κουράγιο ο λαός είχε η αταλάντευτη στάση των κομμουνιστών απέναντι στους ανακριτές, στους δεσμοφύλακες, στους βασανιστές.
     Τα θεμέλια της ανασύνταξης του κινήματος μπαίνουν το 1968. Το ΚΚΕ ανασυγκροτεί τις παράνομες Οργανώσεις του, ξεκαθαρίζει τις γραμμές του απ' τους οπορτουνιστές που ήθελαν να το διαλύσουν, συντρίβει τις επικίνδυνες για το λαό απόψεις τους. Ξεκινά το Μάρτη η κυκλοφορία του παράνομου "Ριζοσπάστη". Λίγους μήνες μετά, το Σεπτέμβρη, ιδρύεται η ΚΝΕ. Η απόφαση αυτή σκορπίζει ενθουσιασμό, δίνει κουράγιο στο λαό. Ταυτόχρονα, ξεκινά και η έκδοση του παράνομου "Οδηγητή".
     Με πρωτοβουλία του ΚΚΕ και της ΚΝΕ και καθώς αναπτύσσονται οι Οργανώσεις τους, ιδρύονται οι αντιδικτατορικές Οργανώσεις: το Πανελλήνιο Αντιδικτατορικό Μέτωπο (ήδη απ' το Μάη του '67), το ΠΑΜ Νέων, η Ενιαία Συνδικαλιστική Αντιδικτατορική Κίνηση - ΕΣΑΚ (τον Απρίλη του '68), η Αντιδικτατορική Φοιτητική Ένωση Ελλάδας – Αντι-ΕΦΕΕ και η Μαθητική Οργάνωση Δημοκρατικής Νεολαίας Ελλάδας - ΜΟΔΝΕ.
     Σε πρώτη φάση, ο αγώνας είχε διάφορες μορφές: Διαβήματα, υπομνήματα, διακίνηση του παράνομου Τύπου, προπαγανδιστική δουλειά με πέταγμα τρικ, αναγραφή συνθημάτων και μετάδοση ηχογραφημένων μηνυμάτων, κινητοποιήσεις με οικογένειες κρατουμένων κατά των βασανιστηρίων.
     Στα τέλη του 1971 και καθώς εξελίσσεται διεθνής καπιταλιστική οικονομική κρίση (η λεγόμενη "πετρελαϊκή"), ο αντιδικτατορικός αγώνας αρχίζει να σημειώνει άνοδο.
     Ιδιαίτερα το 1973, υπάρχουν σοβαρές αντιδράσεις απ' την εργατική τάξη. Στην πρώτη γραμμή μπαίνουν διεκδικήσεις για τα μεροκάματα, τα ωράρια, τις συνδικαλιστικές ελευθερίες. Οργανώνονται απεργίες στους τυπογράφους της Αθήνας, στους αλιεργάτες της Καβάλας, στους τεχνικούς της "Ολυμπιακής", στη ΔΕΗ, κ.α.
     Κινητοποιήσεις οργανώνονται απ' τους φοιτητές - σπουδαστές, που είχαν περισσότερες δυνατότητες νόμιμης και ημινόμιμης δράσης.
     Απ' το 1972, ξεκινούν κινητοποιήσεις, με αιχμή το αίτημα της διεξαγωγής γνήσιων σπουδαστικών εκλογών. Το 1973, με αφορμή τον "καταστατικό χάρτη" της Ανώτατης Παιδείας που προωθούσε η χούντα, οι αγώνες κλιμακώνονται. Το Φλεβάρη, οι φοιτητές καταλαμβάνουν τη Νομική για δύο μέρες. Μέσα στους μήνες Μάρτη - Απρίλη γίνονται καταλήψεις στην Ιατρική, ξανά στη Νομική, διάφορες κινητοποιήσεις σε άλλες σχολές της Αθήνας, της Πάτρας, της Θεσσαλονίκης.
     Αγωνιστικές κινητοποιήσεις οργανώνονται και από τους αγρότες, γίνονται συλλαλητήρια εναντίον των απαλλοτριώσεων γης που εφαρμόζονταν για την εξυπηρέτηση των μονοπωλίων.
     Παράλληλα, πραγματοποιούνται και εκδηλώσεις με καθαρά πολιτικό - αντιδικτατορικό χαρακτήρα. Τέτοιες μέρες κινητοποίησης του λαού ήταν η 28η Οκτώβρη του '72, η επέτειος του πραξικοπήματος το '73, η Πρωτομαγιά του '73, η νυχτερινή διαδήλωση μετά το σχηματισμό της κυβέρνησης Μαρκεζίνη.
     Η ανάπτυξη του αντιδικτατορικού αγώνα, βέβαια, δεν προέκυψε μόνο απ' το ανέβασμα των μορφών πάλης, αλλά και με την όξυνση της ιδεολογικοπολιτικής διαπάλης. Είχε μεγάλη σημασία, για να προχωρήσει το κίνημα μπροστά, να ηττηθούν οι απόψεις που ήθελαν συμβιβασμό με τη χούντα, στη λογική του μικρότερου κακού, του ρεαλισμού της υποταγής. Βασικός φορέας αυτών των απόψεων ήταν ο πρόγονος του σημερινού ΣΥΡΙΖΑ, το λεγόμενο "ΚΚΕ Εσωτερικού".
     Μέσα απ' αυτή τη διαδρομή, φτάνουμε στο Νοέμβρη του '73 και την κατάληψη του Πολυτεχνείου, που δεν ήρθε σαν ξέσπασμα, σαν "κεραυνός εν αιθρία", αλλά ήταν το επιστέγασμα και η κορύφωση όλης της προηγούμενης αγωνιστικής πορείας του λαού και της νεολαίας.
Ο ξεσηκωμός του Πολυτεχνείου
     Το απόγευμα της Τετάρτης 14 Νοέμβρη, ξεκινά η κατάληψη του Πολυτεχνείου. Φτιάχνεται ο πρώτος ραδιοφωνικός πομπός, αρκετός κόσμος μαζεύεται γύρω απ' το Πολυτεχνείο ως το βράδυ.
     Την επόμενη μέρα, η Κομματική Οργάνωση Αθήνας καλεί τους εργαζόμενους και τους νέους να κατέβουν μαζικά στο Πολυτεχνείο. Από εκείνη τη στιγμή, η κατάληψη του Πολυτεχνείου καθώς ενώνεται με το εργατικό - λαϊκό κίνημα αποκτά χαρακτήρα παλλαϊκού ξεσηκωμού. Δίπλα στο σύνθημα "Ψωμί - Παιδεία - Ελευθερία", δυνάμωναν και τα "Έξω οι ΗΠΑ, έξω το ΝΑΤΟ" και "Κάτω η Χούντα". Το μήνυμα ήταν πολιτικό, ανατρεπτικό, αντιιμπεριαλιστικό.
     Ο ρόλος του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, παρά τις ελλείψεις που παρουσιάστηκαν, ήταν σημαντικός και πολλές φορές καθοριστικός.
     Η 16η Νοέμβρη ήταν η μέρα της κορύφωσης της εξέγερσης. Οι φοιτητές της Θεσσαλονίκης και της Πάτρας προχωρούν και αυτοί σε καταλήψεις. Στην Αθήνα, χιλιάδες λαού κατεβαίνουν με πυκνά και μεγάλα μπλοκ στο Πολυτεχνείο. Οι οικοδόμοι και οι ιδιωτικοί υπάλληλοι έχουν τα μαχητικότερα μπλοκ. Περίπου 150.000 λαού είναι στους δρόμους. Η αστυνομία χτυπά το λαό, χωρίς να μπορεί να διαλύσει τις διαδηλώσεις. Αργά το απόγευμα, πέφτουν οι πρώτοι νεκροί.
     Ξημερώματα της 17ης Νοέμβρη, τα τανκς κυκλώνουν το Πολυτεχνείο. Στις 3 το πρωί, ένα απ' τα τανκς πέφτει πάνω στην πύλη του Πολυτεχνείου. Η θυσία δεν πήγε χαμένη: Άνοιξε ο δρόμος για την κατάρρευση της δικτατορίας, χιλιάδες νέοι και νέες, απ' το παράδειγμα του Πολυτεχνείου διαπαιδαγωγήθηκαν με τα ιδανικά του αγώνα, της οργανωμένης απειθαρχίας και ανυπακοής.
Οργανωνόμαστε για την ανατροπή!
     Όλη η 7χρονη αντιδικτατορική πάλη του λαού μας, ο παλλαϊκός ξεσηκωμός του Πολυτεχνείου απέδειξαν πως κανένας αντιδραστικός μηχανισμός, όσο κι αν εμφανίζεται παντοδύναμος και αιώνιος, δεν μπορεί να αναμετρηθεί με την υπεροχή του οργανωμένου εργατικού - λαϊκού κινήματος.
     Το εργατικό - λαϊκό κίνημα μπορεί να αποκτήσει γιγάντια δύναμη όταν απορρίψει και αφήσει τις λογικές διαχείρισης του σημερινού σάπιου συστήματος, τους υπουργούς και τις κυβερνήσεις της μιας ή της άλλης πολιτικής δύναμης, που τάχα θα του λύσουν το πρόβλημα. Όταν συναντηθεί και γράψει στις σημαίες των αγώνων του αιτήματα ρήξης και ανατροπής του ίδιου του εκμεταλλευτικού συστήματος.
     Εύκολες λύσεις χωρίς αγώνα και θυσίες ποτέ δεν έρχονται. Ο μαζικός ηρωισμός καλλιεργείται πρώτα και κύρια από τους πρωτοπόρους, τους κομμουνιστές. Έτσι και σήμερα. Γι' αυτό χτυπάνε πρώτα τους κομμουνιστές για να τους λυγίσουν, να τους αποκόψουν από το λαό.
     Ο λαός ακόμα κι αν είναι "μικρός", όταν είναι οργανωμένος και ενωμένος, όταν ξέρει για τι παλεύει και "πολεμά" είναι ανίκητος! Συνεχίζουμε την πάλη για να ανατρέψουμε τη δικτατορία των μονοπωλίων, για να κατακτήσει ο λαός την εξουσία και να γίνει κυρίαρχος του πλούτου που παράγει.

14 – 11 – 2012   



http://www.rizospastis.gr/getImage.do?size=medium&id=16136&format=.jpg

ΑΙΤΗΣΗ ΤΗΣ ΛΑΙΚΗΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ ΓΙΑ ΑΜΕΣΗ ΣΥΓΚΛΗΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ

Η Λαϊκή Συσπείρωση Δήμου Φλώρινας υπέβαλε την παρακάτω αίτηση (ΑΠ 424/14-11-2012) προς την Πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου ζητώντας την άμεση σύγκληση του Δημοτικού Συμβουλίου σε έκτακτη συνεδρίαση ώστε να μπει φραγμός στα σχέδια της κυβέρνησης για μαζικές απολύσεις εργαζομένων μέσω διαθεσιμότητας και στον Δήμο Φλώρινας

Η Δημοτική Αρχή φέρει τεράστια ευθύνη καθώς δεν υπάρχει αντεργατική κυβερνητική επιλογή που να μην υλοποίησε η ίδια, με προθυμία. Πρέπει ο κ Δήμαρχος, οι Δημοτικές Παρατάξεις και κάθε σύμβουλος να πάρουν ξεκάθαρη θέση, διότι οι σημερινές απομακρύνσεις από την εργασία είναι μόνο η αρχή.

Η αίτηση έχει ως εξής:

ΠΡΟΣ

Την κ. Πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου Δήμου Φλώρινας

ΑΙΤΗΣΗ

Κυρία Πρόεδρε,

Η χρηματοδότηση των Δήμων και των Περιφερειών, όπως ψηφίστηκε στον Κρατικό Προϋπολογισμό του 2013, συνολικά της Τοπικής Διοίκησης, όχι  μόνο εντάσσεται πλήρως στη λογική της δημοσιονομικής πειθαρχίας, αλλά αποτελεί βασικό κρατικό εργαλείο για την επιβολή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας στην καθημερινότητα των εργαζομένων.
Σε αυτά τα πλαίσια ανοίγουν οι ασκοί του Αιόλου και ήδη δρομολογείται η θέση σε διαθεσιμότητα και τελικά η απόλυση χιλιάδων εργαζομένων. Ζούμε καταστάσεις ανθρωποφαγίας. Ας μην ξεγελαστεί κανένας εργαζόμενος ότι δήθεν τέτοια μέτρα αφορούν λίγους και αποσκοπούν στην αποκατάσταση του κύρους του Δημοσίου ή την δήθεν αποκατάσταση της αξιοκρατίας. Οι εργαζόμενοι έχουν πλέον αρκετή πείρα για να καταλάβουν ότι κανείς δεν πρόκειται να γλιτώσει από την αντιλαϊκή λαίλαπα. Είναι θέμα χρόνου οι γενίκευση των απολύσεων σε κάθε κατηγορία υπαλλήλου είτε έχει προσληφθεί μέσω ΑΣΕΠ είτε όχι, ειδικά εφόσον εντός του 2013 ξεκινήσουν οι διαδικασίες αναθεώρησης του συντάγματος.
Η «διαφωνία» του ΔΣ της ΚΕΔΕ στον Κρατικό Προϋπολογισμό εξαντλείται σε καταγγελίες επί παντός επιστητού, αφήνοντας στο απυρόβλητο τη στρατηγική του κεφαλαίου που γεννά μεσοπρόθεσμα, μνημόνια και εξαθλίωση των εργαζομένων. Την ίδια στιγμή αυτή η πολιτική εφαρμόζεται και εξειδικεύεται από την συντριπτική πλειοψηφία των αιρετών-στελεχών των κομμάτων του Ευρωμονοδρόμου και διευκολύνουν διαχρονικά τις κυβερνήσεις να επιταχύνουν σε νέα πιο βάρβαρα μέτρα: απολύσεις, φορολογική επιδρομή, ιδιωτικοποιήσεις έργων και υποδομών.
Το ΚΚΕ και η Λαϊκή Συσπείρωση σε όλη την Ελλάδα αναλαμβάνουν πρωτοβουλία αντίστασης.

Για τον λόγο αυτό η Λαϊκή Συσπείρωση Δήμου Φλώρινας αιτείται την άμεση σύγκληση έκτατης συνεδρίασης του Δημοτικού Συμβουλίου, το οποίο θα κληθεί να αποφασίσει:

Να μην εφαρμόσει ο Δήμος Φλώρινας  την απόφαση της κυβέρνησης. Να μη σταλούν ονομαστικοί κατάλογοι των εργαζομένων γιατί αυτό αποτελεί προϋπόθεση για την κατάργηση των οργανικών θέσεων, διαθεσιμότητα των υπαλλήλων και τελικώς την απόλυσή τους. Να μην σταλούν στοιχεία με τους εργαζομένους που η κυβέρνηση θέτει σε διαθεσιμότητα.

Η Λαϊκή Συσπείρωση Δήμου Φλώρινας καλεί όλους τους εργαζόμενους σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα να δείξουν τώρα την αλληλεγγύη τους. Να συσπειρωθούν στα ταξικά συνδικάτα και στο Π.Α.ΜΕ και να δώσουν την μάχη για να αποτραπεί η πολιτική των μνημονίων διαρκείας και της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.

Φλώρινα, 14/11/2012
Ο αιτών σύμβουλος

Βασίλειος Καραντζίδης
Δημοτικός Σύμβουλος
Λαϊκή Συσπείρωση Φλώρινας




"Αν οι Καρχαρίες ήταν Άνθρωποι" του Μπ. Μπρεχτ



H εκπληκτική αλληγορία του Μπέρτολντ Μπρεχτ 

Κυριακή 11 Νοεμβρίου 2012

ΠΑΜΕ: Συγκέντρωση διαμαρτυρίας ενάντια στον κρατικό προϋπολογισμό σήμερα στην Φλώρινα



Την Κυριακή η κυβέρνηση, με την ψήφιση του κρατικού προϋπολογισμού, συμπληρώνει και ολοκληρώνει τη σφαγή των εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων. 
Με το εργαλείο του κρατικού προϋπολογισμού, προσφέρουν στα μονοπώλια έξοδο από την κρίση τσακίζοντας ακόμα περισσότερο την τιμή της εργατικής δύναμης.
Κάθε μέτρο, κάθε κίνηση της κυβέρνησης υπηρετεί έναν και μόνο σκοπό: Την ανάκαμψη της κερδοφορίας των μονοπωλιακών ομίλων με όρους εξαθλίωσης των εργαζομένων και της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού. Η απόφαση των πολιτικών υπαλλήλων του κεφαλαίου για βίαιη ανακατανομή του πλούτου, μέσω του κρατικού προϋπολογισμού, στα καπιταλιστικά παράσιτα να μας βρει για μια ακόμα φορά στους δρόμους.

Συγκέντρωση διαμαρτυρίας 

Κυριακή 11/11/2012, στις 6:00' μ.μ.,
στην κεντρική πλατεία της Φλώρινας.

Πέμπτη 8 Νοεμβρίου 2012

Η απεργιακή συγκέντρωση του ΠΑΜΕ στο Σύνταγμα 7/11/2012


Πως γίνεται χιλιάδες και χιλιάδες αγωνιστών στα μπλοκ του ΠΑΜΕ να εξαφανίζονται κυριολεκτικά από τα κανάλια και τις εφημερίδες των αστών; 

Τρίτη 6 Νοεμβρίου 2012

ΟΛΟΙ ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ ΣΤΙΣ 6 ΤΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ ΣΤΗΝ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΟΥ ΠΑΜΕ ΣΤΗΝ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΠΛΑΤΕΙΑ ΤΗΣ ΦΛΩΡΙΝΑΣ






Με επιτυχία ολοκληρώθηκε η πρώτη ημέρα κινητοποιήσεων του Π.Α.ΜΕ και των ταξικών δυνάμεων και στη Φλώρινα στα πλαίσια της Διήμερης Απεργίας.
Το πρωί από τα ξημερώματα συγκροτήθηκε απεργιακή φρουρά του ΠΑΜΕ στον ΑΗΣ Μελίτης και στις 11 το πρωί δεκάδες εργαζόμενοι απεργοί μετείχαν στην συγκέντρωση.

Αύριο Τετάρτη να είμαστε ακόμη περισσότεροι. Όλοι στις 6 το απόγευμα στην συγκέντρωση του ΠΑΜΕ στην κεντρική πλατεία της Φλώρινας. Παλαιικός ξεσηκωμός για να μην περάσουν τα μέτρα. να είμαστε όλοι εκεί.  

Μια γεύση από το προηγούμενο τέυχος του "ΟΔΗΓΗΤΗ"


Παράλογο;
 Σε ένα πρόσφατο παραλήρημά του στο “Έθνος”, ο άνθρωπος σύμβολο της “αντικειμενικής” δημοσιογραφίας, ο Παντελής Καψής (δεν έχει σχέση αυτός με κόμματα, πολιτικές και τέτοια, μία υπουργική καρεκλίτσα είχε), σε ένα άρθρο που δικαιολογεί απόλυτα τον τίτλο του, αναφέρει: «Θα πρέπει να είναι κανείς τυφλός για να μην αναγνωρίσει ότι η Ευρώπη είναι μια όαση ευημερίας και κοινωνικής δικαιοσύνης». Για τους αστούς κοινωνική δικαιοσύνη είναι να πλουτίζουν οι λίγοι, να πεινάνε οι πολλοί, να δουλεύουν 12 και 13 ώρες την ημέρα για μια μπουκιά ψωμί και τα αφεντικά να είναι χορτάτα. Κοινωνική δικαιοσύνη είναι οι 45 εκατ. επίσημα καταγεγραμμένοι άνεργοι και υποαπασχολούμενοι στις χώρες της ΕΕ σύμφωνα με τα δικά της στοιχεία (καταλαβαίνετε τι γίνεται πραγματικά). Βέβαια το πώς ένα σύστημα που βασίζεται στην εκμετάλλευση μπορεί να είναι και κοινωνικά δίκαιο το ξέρει μόνο ο αρθρογράφος και οι του συναφιού του, δεξιοί και αριστεροί διαχειριστές.
Γιατί λέμε ότι το άρθρο δικαιολογεί τον τίτλο του; Γιατί ο τίτλος είναι: «Η επέλαση του παραλόγου», και δεν έχει μπει με διάθεση αυτοσαρκασμού από τον ίδιο.

“Ανωνυμία στο διαδίκτυο”… Το άλλο με τον Τοτό το ξέρεις;

Δεν είναι καινούργιο το ανέκδοτο με την ανωνυμία στο διαδίκτυο και κατ’ επέκταση στις σελίδες κοινωνικής δικτύωσης. Όπως επίσης δεν είναι και λίγοι αυτοί που για παράδειγμα, προκειμένου να “κοροϊδέψουν” το Facebook βάζουν ψεύτικα ονόματα, για να προστατευτούν τάχα από την ανωνυμία που επιφανειακά παρέχει το μέσο, για να μην τα δίνουν “τάχα” όλα στο πιάτο κτλ. Ο παραπάνω συλλογισμός πάντα ήταν ψευδαίσθηση.
Πλέον το Facebook θα ρωτάει τους καταχωρημένους ως φίλους του κατόχου του “χ” λογαριασμού για το αν ο “χ” είναι όντως αυτός που λέει ή όχι. Και μετά από όλα αυτά κάποιοι συνεχίζουν να λένε ότι «το ΚΚΕ βλέπει φαντάσματα για τις σελίδες κοινωνικής δικτύωσης»
ΥΓ. Το ότι “η ανωνυμία στο διαδίκτυο” είναι ένα σύντομο ανέκδοτο επιβεβαιώνει και η όλη ιστορία με τη σκοταδιστική δίωξη του “Παστίτσιου” …

Η ισπανική κοροϊδία του… ΘΥΡΙΖΑ (ή ΘΥΡΙΔΑ πιο ισπανικά)
Οι εξελίξεις στην Ισπανία είναι αποκαλυπτικές για το “κυβερνητικό μέλλον” του ΣΥΡΙΖΑ. Προεκλογικά, ο κ. Τσίπρας είχε αναγορεύσει τον Ισπανό πρωθυπουργό Μ. Ραχόι ως πρότυπο και μέντορά του και λίγο-πολύ έλεγε πως αν μαζέψει τα απαιτούμενα κουκιά για να κάνει κυβέρνηση θα κάνει κι αυτός όσα επαναστατικά κάνει ο Ραχόι.
Να τι έλεγε ακριβώς στην προεκλογική του ομιλία στην Πάτρα τον Ιούνη: «Αυτές τις μέρες, η Ισπανία πέτυχε τη στήριξή της από τους ευρωπαϊκούς μηχανισμούς, χωρίς Μνημόνιο. (…) Το όχι στο Μνημόνιο του κεντροδεξιού Ραχόι στην Ισπανία είναι το όχι στο Μνημόνιο του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ στην Ελλάδα.»
Δεν πέρασαν καλά-καλά 3 μήνες και πάρτον τον… Ραχόι. 40 δις ευρώ μέτρα! Ο ΣΥΡΙΖΑ, τώρα “κλαψουρίζει” για τα “δυσβάσταχτα” μέτρα, ξεχνά όμως ότι πανηγύριζε για τη “νίκη” της Ισπανίας, που θα έσωζε το λαό της! Η πλήρης “δικαίωση” του ΣΥΡΙΖΑ!
Αποδεικνύεται πως καμιά διαχείριση, καμιά διαπραγμάτευση μέσα στο σφαγείο της ΕΕ δεν μπορεί να σώσει το λαό. Όποιος το ισχυρίζεται αυτό, κοροϊδεύει το λαό, έχει πολιτική υπέρ του κεφαλαίου, είναι με το τσάκισμα του λαού με ή χωρίς Μνημόνια.
Ας στρέψουν το βλέμμα προς την Ισπανία οι εργαζόμενοι, και ας δουν σε πλήρη εφαρμογή το “κυβερνητικό πρόγραμμα” του ΣΥΡΙΖΑ…

Μαθήματα δημοκρατίας …made by EU
Ευκαιρία δεν χάνει η λυκοσυμμαχία της ΕΕ να παρεμβαίνει με εκπαιδευτικά προγράμματα στα σχολεία, πόσο μάλλον όταν μέσα από αυτά επιδιώκει να φανεί ως  “η καρδιά της δημοκρατίας”!
Έτσι εξηγείται που ξαφνικά θυμήθηκε ότι υπάρχει δημοκρατικό έλλειμμα, και καλεί μαθητές, στα πλαίσια του εκπαιδευτικού προγράμματος Euroscola”, να διαγωνιστούν στην έκθεση με θέμα «η συμβολή του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στην αντιμετώπιση του δημοκρατικού ελλείμματος».
Εύκολα όμως θα μπορούσε ένας μαθητής να προβληματιστεί… Πώς η ΕΕ που δήθεν νοιάζεται για τη δημοκρατία, έχει στις κατευθύνσεις της “σχολεία της αγοράς”, όπου δεν αφήνουν τους μαθητές να κάνουν Γενικές Συνελεύσεις, να συζητούν, να αποφασίζουν, να εκλέγουν μαθητικά συμβούλια χωρίς την ανάμειξη διευθυντών, όπου τρομοκρατούν τους μαθητές όταν διεκδικούν και αγωνίζονται;
Για μια “δημοκρατία” νοιάζεται η ΕΕ, για τη δικτατορία των μονοπωλίων. Εδώ που “δημοκρατικά” οι μαθητές μπουκώνονται με ψέματα και αντικομμουνισμό, για να αποδέχονται τη δουλειά μέχρι τον τάφο, την ακριβοπληρωμένη αμάθεια και την ανεργία και “δημοκρατικά” τους τρομοκρατούν όταν σηκώνουν κεφάλι…

Δείτε στην TV
Το κοριτσάκι με τα σπίρτα, κοινωνική ταινία
Σε μια ένδειξη κοινωνικής αλληλεγγύης, τα κανάλια Mega-Ant1-Alpha παρουσιάζουν φέτος το χειμώνα, την πολυδάπανη συμπαραγωγή “Το κοριτσάκι με τα σπίρτα” βασισμένη στο γνωστό παραμύθι του Χ.Χ. Άντερσεν. Η υπόθεση μεταφέρεται στη σημερινή Ελλάδα όπου μετά τους νέους φόρους-φωτιά στο πετρέλαιο, χιλιάδες ελληνικές οικογένειες ανάβουν σπίρτα για να ζεσταθούν… Ο ΣΚΑΪ απαντώντας στην πρωτοβουλία των άλλων καναλιών, προχώρησε στη διανομή 3.299 κουτιών σπίρτων αλλά και εναλλακτικών αναπτήρων.

Το CD της Λαγκάρντ …βρέθηκε!
Δεν ήταν usb, δεν ήταν σκληρός δίσκος!
Τα λαγωνικά του “Ο” έκαναν πάλι το θαύμα τους! Κατάφεραν να ξετρυπώσουν το περιβόητο CD που έδωσε η Κ. Λαγκάρντ στο Γ. Παπακωνσταντίνου και σας το παρουσιάζουν σε παγκόσμια αποκλειστικότητα! Όπως αποδείχθηκε βέβαια, το CD δεν είχε μέσα λίστα αλλά… playlist! Πρόκειται για μια επιλογή τραγουδιών που ακούγονται στις συνεδριάσεις κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ.
Οι επιτυχίες που περιέχονται στο CD είναι…
Μου ‘φαγες όλα τα μεροκάματα…
Γκρέμιστα, όλα γκρέμιστα
Πάρτα όλα, πάρτα όλα μισθούς και επιδόματα…
Φοροκαταιγίδα… έσκασε μόλις σε είδα…
Νά ‘χα εκατό ζωές, να σε φορολογώ 1000 φορές…
Ζωγράφισέ μου τα μέτρα και κύκλωσε εκείνα που θα πάρουμε εμείς…
Τα μέτρα περνάνε και κόβουν βαθιά…
Κομμένα πια τα φάρμακα…
Κάτσε και …μέτρα πόσες θυσίες έχω ζητήσει από εσένα (λαέ) εγώ…
Ένα φόρο για σένα, για να θυμάσαι (σιγά να μη θυμάσαι βέβαια τόσοι που είναι)…


Κέντρα ΕΞΑΘΛΙΩΣΗΣ Νεοσυλλέκτων
Πέρυσι τα εμβόλια που δεν γίνονταν, φέτος οι λιποθυμίες από την ασιτία. Η κατάσταση μέσα στα Κέντρα Εκπαίδευσης είναι τραγική. Από την Αυλώνα στη Θήβα και από τη Σπάρτη στο Ναύπλιο και το Μεσολόγγι, οι δυσκολίες για τους φαντάρους είναι ανυπολόγιστες. Συνήθως το φαγητό είναι σε κακή ποιότητα και το γάλα δεν φτάνει για όλους τους νεοσύλλεκτους. Δεν υπάρχουν ούτε τα βασικά μέσα υγιεινής (καθαριστικά, σακούλες, γάντια κλπ) και κινδυνεύει η υγεία των φαντάρων. Η λαϊκή οικογένεια που αντιμετωπίζει την ανεργία, τους φόρους και τα μέτρα δεν μπορεί να στείλει ούτε λίγα ευρώ στο παιδί της.
Απέναντι σε αυτήν την κατάσταση κανένας φαντάρος δεν πρέπει να λυγίσει, να επιλέξει τον ατομικό δρόμο, να ψάχνει για “βύσμα” για να βολεύεται εις βάρος των συναδέλφων του. Στην αλληλεγγύη μεταξύ των φαντάρων βρίσκεται η λύση. Στη συλλογική διεκδίκηση, η οποία εκεί που αναπτύσσεται φέρνει αποτελέσματα.
ΥΓ: Πληροφορίες που κάνουν λόγο για σκληρή διαπραγμάτευση για να σωθεί ο μισθός των φαντάρων ελέγχονται ως ανακριβείς ή ως ισοδύναμα;


Πήραν το ίδιο σκονάκι;
Σε άρθρο του μέσα στον προηγούμενο μήνα με τον τίτλο “Η ευκαιρία της Χρυσής Αυγής για τη δημοκρατία” γράφει ο ανεκδιήγητος και άρρωστος αντικομμουνιστής Κασιμάτης, στην εφημερίδα “Καθημερινή”: «Η δημοκρατία μπορεί να υπερισχύσει εκείνων που επιβάλλουν τη βία, είτε μαύρη είτε κόκκινη», ενώ παρακάτω ταυτίζει και τα Τάγματα Ασφαλείας που ορκίζονταν στον Χίτλερ, με τον ΕΛΑΣ που ως στρατός του ΕΑΜ, στο οποίο ψυχή και αιμοδότης υπήρξε το ΚΚΕ, πολέμησε ντόπιους και ξένους εχθρούς του λαού.
Την ίδια μέρα στο “Βήμα” σε άρθρο με παρόμοιο τίτλο με το προηγούμενο («Χρυσή ευκαιρία») ο αστός δημοσιολόγος Πρετεντέρης έγραφε: «Μπορεί η Χρυσή Αυγή να αποδειχθεί χρυσή ευκαιρία; Ναι, μπορεί» και λίγο παρακάτω χρέωνε προβοκατόρικα στους απεργούς εργάτες τις δολοφονίες των τριών ανθρώπων στην Marfin τον Μάη του 2010.
Η προσπάθεια της αστικής τάξης να εξισωθεί το δικό της παιδί, ο φασισμός με τον κομμουνισμό βγάζει μάτι. Και σε αυτήν την περίσταση η “Χρυσή Αυγή” προσφέρει τις υπηρεσίες της στο σύστημα. Όσο για την χρονική και θεματική σύμπτωση των άρθρων, λέτε να είναι τυχαίο; Ή μήπως, Πρετεντέρης και Κασιμάτης, “Βήμα και Καθημερινή”, τα μεγάλα πνεύματα εν γένει συναντιούνται;

“Ίσως πρέπει να βρούμε και άλλους τρόπους”
Τάδε έφη ο Σκουρλέτης του ΣΥΡΙΖΑ θέλοντας να στηρίξει ότι οι απεργίες δεν έχουν αποτελέσματα, και ότι είναι καλύτερο να γίνονται άλλα πράγματα εκτός από απεργίες. Ψάξαμε κι εμείς και βρήκαμε κάτι άλλους τρόπους που κατά καιρούς έχουν αξιοποιήσει οι του ΣΥΡΙΖΑ και οι υπόλοιποι εργατοπατέρες. Πέρα από τους κοινωνικούς διαλόγους, πέρα από την ανοιχτή απεργοσπασία, πέρα από κάτι διευθυντάδες στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ σε σχολεία που εμποδίζουν τους μαθητές να κινητοποιηθούν, βρήκαμε και αυτό από το σχετικά πρόσφατο παρελθόν:
Μπροστά στην προετοιμασία γενικής απεργίας το Φλεβάρη του 2011 τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και της ΠΑΣΚΕ στο Σωματείο Εργαζομένων στην Εθνική Τράπεζα πρότειναν άλλες μορφές πάλης και όχι απεργία. Και το εφάρμοσαν τελικά. Τι εννοούσαν “άλλες μορφές”; Η ΠΑΣΚΕ πρότεινε να φορέσουν οι εργαζόμενοι μαύρα μπλουζάκια και οι του ΣΥΡΙΖΑ έσπευσαν να προτείνουν συγκεκριμένο λογότυπο!
Από πού προκύπτει ότι αυτοί αγωνιούν για την αποτελεσματικότητα των αγώνων; Αυτοί που δε θέλουν να αγωνιστούν, που καθοδηγούν την απεργοσπασία και το συμβιβασμό με την κυρίαρχη πολιτική είναι λογικό να λένε ότι οι αγώνες δε φέρνουν αποτελέσματα. Βάζουν μπροστά την αναποτελεσματικότητα των αγώνων για να κρύψουν ότι είναι πορωμένοι εραστές της συμφιλίωσης με την εργοδοσία…

Μικρές αγγελίες

ΣΕ ΕΙΔΑ

Με ακόμα 3 συνιστώσες σε εστιατόριο στο Κολωνάκι να πίνετε γαλλικό κρασί στις 8 το απόγευμα και να μπουρδολογείς  για τον αντινεοφιλελευθερισμό. Είχατε βρει τους “άλλους τρόπους” αγώνα κόντρα στις …”ξεπερασμένες απεργίες”.

 ΖΗΤΕΙΤΑΙ

Σύγχρονος δούλος λευκού χρώματος και Έλληνας υπήκοος για δουλειά 14 ώρες τη μέρα με μεροκάματο 18 ευρώ. Εμείς σου βάζουμε τις αλυσίδες προσεκτικά και χειριζόμαστε το μαστίγιο με ακρίβεια. Θα μας βρεις στο: douleia_ftini@xrysh_aygh.gr

 ΖΗΤΕΙΤΑΙ

Από ένα πρώτο ψάξιμο στις λίστες μας, μας λείπουν κάποια στελέχη του ΠΑΣΟΚ που δεν έχουμε ακόμα συνομιλήσει μαζί τους. Η επιτροπή management του ΣΥΡΙΖΑ καλεί όσους δεν έχουν έρθει ακόμα σε επαφή με το νέο τους κόμμα να στείλουν μέιλ στις εξής διευθύνσεις: pasoke_ela@syriza.gr και keni_karekla@aristeri_kyvernisi.gov

 ΣΕ ΧΑΝΩ, ΣΕ ΒΡΙΣΚΩ

Πού σε χάνω, πού σε βρίσκω όλο φέρνεις βόλτα, βραδινές (και όχι μόνο) περιπολίες… Για σένα γράφτηκε το τραγούδι. Με τον Ράιχενμπαχ σε είδα, με το Στουρνάρα σε είδα, με το Σουλτς σε είδα, με τους εργατοπατέρες σε είδα (σαν άλλος ΓΑΠ). Δείξε μου τους φίλους σου να σου πω ποιος είσαι, λένε. Ε, ΣΥΡΙΖΑ;

Ο Ιωάννης Μεταξάς και το «Κοινωνικό Κράτος»



Ο Ιωάννης Μεταξάς και το «Κοινωνικό Κράτος»
Εξόριστοι από το καθεστώς του Μεταξά στην Ανάφη
Οι απόγονοι του φασισμού - ναζισμού, της 4ηςΑυγούστου και της δικτατορίας του 1967, η «Χρυσή Αυγή» (ΧΑ), ο ΛΑ.Ο.Σ. κ.ά. πολλές φορές, με ιστορικές αναδρομές σε περιόδους των προγόνων τους, επιδιώκουν να δώσουν στις πολιτικές τους προτάσεις για την «εθνική ανάπτυξη» της χώρας ιστορικό προηγούμενο εφαρμογής και αποτελεσματικότητας.Μια τέτοια αναφορά αναρτήθηκε πρόσφατα στο σάιτ της ΧΑ, με τίτλο: «Η καθιέρωση του κοινωνικού κράτους τότε και η ολοκληρωτική αποδόμησή του σήμερα». Εκτός από το θαυμασμό των φασιστοειδών στον Βίσμαρκ («θεμελιωτής του μοντέρνου κοινωνικού κράτους θεωρείται ο Γερμανός καγκελάριος Οττο φον Βίσμαρκ (1815-1898)»), μεταξύ άλλων αναφέρουν: «Στην πατρίδα μας, πρωτεργάτης του κοινωνικού κράτους υπήρξε ο Ιωάννης Μεταξάς».
Το «κοινωνικό κράτος» και η «κοινωνική μεταρρύθμιση» για τα οποία υπερηφανευόταν ο δικτάτορας, με τα ίδια επιχειρήματα και μέτρα που αράδιασαν στο σάιτ τους οι απόγονοί του είναι: το 8ωρο, οι συλλογικές συμβάσεις, η λειτουργία του ΙΚΑ, η καταπολέμηση της ανεργίας, η ρύθμιση των αγροτικών χρεών κ.ά.
Η προπαγάνδα της 4ηςΑυγούστου προσπάθησε σταθερά και με χοντροκομμένα ιδεολογήματα, όπως π.χ. «Ελληνικός Πολιτισμός», να δημιουργήσει την εντύπωση ότι εξασφάλισε τη συνέχεια του ελληνικού έθνους, γιατί ήρθε σε ρήξη με το προηγούμενο διεφθαρμένο καθεστώς, όμως δεν ήταν καμιά ρήξη με το παρελθόν, αλλά η αναγκαία μπροστά στις εξελίξεις συνέχειά του.
Φυλακισμένοι στην Ακροναυπλία στη Μεταξική δικτατορία
Η τεταρτοαυγουστιανή δικτατορία ήταν η πολιτική έκφραση των συμφερόντων της αστικής τάξης στο επίπεδο της διακυβέρνησης. Ηταν αναγκαιότητα για τη στήριξη και ενίσχυση του ελληνικού καπιταλισμού, στο πλαίσιο του ιμπεριαλισμού, σε συνθήκες προετοιμασίας του Β΄ Παγκοσμίου ιμπεριαλιστικού πολέμου, λύνοντας προσωρινά τις ενδοαστικές αντιθέσεις των αστικών «κοινοβουλευτικών» κομμάτων της εποχής που της ανέθεσαν μέσω του κοινοβουλίου την εξουσία.Ο ίδιος ο Μεταξάς, μέσα από ομιλίες του, αρκετές φορές είχε δώσει με σαφήνεια το περιεχόμενο της 4ης Αυγούστου:
«Η αδιάκοπος φροντίς διά την στερέωσιν του αστικού καθεστώτος με όλας τας αναγκαίας θυσίας διά το σύνολον της κοινωνίας και ιδίως διά τας ενδεείς τάξεις».
«Εστηρίξαμεν το αστικόν καθεστώς της Ελλάδος και του εδώσαμεν να εννοήσει ότι το πρώτον καθήκον ενός τιμίου και πραγματικού πατριωτικού αστικού κόσμου, είναι, το να είναι αλληλέγγυος με τους δύο κλάδους, τον κόσμον τον εργατικόν και τον κόσμον τον αγροτικόν και εζητήσαμεν από τους αστούς, από τους βιομήχανους... θυσίας τας οποίας ο αστικός κόσμος μας τας έδωσε προθύμως». (Σπ. Λιναρδάτου, «4η Αυγούστου», «Π.Λ.Ε.», 1967, σελ. 104).
Το καθεστώς του Ι. Μεταξά με την προπαγάνδα περί «εθνικής επανάστασης» και «κοινωνικής ευημερίας» εφάρμοσε πλευρές της κεϊνσιανής θεωρίας περί «κρατικής ρύθμισης της καπιταλιστικής οικονομίας», όπως έκαναν τότε διάφορες αστικές κυβερνήσεις, από τον Χίτλερ μέχρι τον Ρούσβελτ (new deal) μετά την οικονομική κρίση 1929 - 1933. Η προσωρινή οικονομική ανάκαμψη του καπιταλισμού μέχρι τη νέα κρίση του το 1939, έδωσε, σε συμφωνία με τους καπιταλιστές, τη δυνατότητα μικροπαραχωρήσεων στους εργαζόμενους, με στόχο τη γενικότερη στήριξη του καπιταλισμού.
Φυλακισμένοι κομμουνιστές και άλλοι αγωνιστές στην Ακροναυπλία
Η 4η Αυγούστου ήταν ένα αντικομμουνιστικό, αστικό, ταξικό κράτος. Παρενέβη κατασταλτικά αλλά και με την άμεση ανάληψη από το κράτος ενός μέρους της αναπαραγωγής της εργατικής δύναμης με κρατική κοινωνική πολιτική, με στόχο την ενσωμάτωση στην πολιτική του των λαϊκών στρωμάτων.
Η καθιέρωση του 8ωρου και οι Συλλογικές Συμβάσεις
Στην Ελλάδα, η καθιέρωση του 8ωρου έγινε με το νόμο 2269 το 1920, με τη νομοθετική κύρωση της Διεθνούς Σύμβασης Εργασίας. Για να εφαρμοστεί σταδιακά χρειάστηκαν οι πολύχρονοι αγώνες των εργατών με πρωτοπόρους τους κομμουνιστές. Χύθηκε πολύ αίμα στις συγκρούσεις των εργατών με το αστικό κράτος.
Αργότερα, με Προεδρικό Διάταγμα (ΠΔ) στις 27/6/1932, έγινε η επέκταση και η κωδικοποίηση όλων των διατάξεων που ίσχυαν γι' αυτό μέχρι τότε στους διάφορους κλάδους.
Αυτό που έκανε η κυβέρνηση Μεταξά ήταν με το βασιλικό διάταγμα 368/24/8/1936 να επεκτείνει την εφαρμογή του και σ' άλλες κατηγορίες μισθωτών.
- Οπως προκύπτει, λοιπόν, δεν είναι αλήθεια ότι ο Μεταξάς καθιέρωσε το 8ωρο, αλλά ότι επέκτεινε την εφαρμογή του. Εκεί, όμως, που επιχειρείται η πλήρης αντιστροφή της πραγματικότητας από τη ΧΑ είναι ότι «ο Μεταξάς καθιέρωσε την Κυριακή αργία». Η κυριακάτικη αργία έχει καθιερωθεί από το 1911. Αυτό που έκανε η κυβέρνηση Μεταξά ήταν να καταργήσει την Κυριακή αργία και το κυριακάτικο μεροκάματο να δίνεται στο κράτος για την «Εθνική Αμυνα».
- Οι ελεύθερες Συλλογικές Συμβάσεις ήταν άλλη μια παλιά εργατική διεκδίκηση. Το 1927 είχε υποβληθεί στη Βουλή νομοσχέδιο για την καθιέρωσή τους, όμως η ψήφισή του δεν έγινε λόγω διάλυσης της Βουλής. Αναγκαστικός Νόμος (ΑΝ) περί Συλλογικών Συμβάσεων ψηφίστηκε στη δικτατορία του Γεωρ. Κονδύλη στις 16/1/1935, που κάθε άλλο παρά ελεύθερες Συλλογικές Συμβάσεις επέτρεπε. Τον ίδιο χρόνο με τον ΑΝ 539/1935 καθιερώθηκαν και οι άδειες των εργαζομένων με αποδοχές. Αλλο ένα ψέμα του σάιτ των φασιστοειδών: «καθιέρωση αδείας μετ' αποδοχών» από Ι. Μεταξά!
Το συνδικαλιστικό κίνημα επέμενε να διεκδικεί ελεύθερες Συλλογικές Συμβάσεις. Ο Μεταξάς, πριν καταργήσει τον κοινοβουλευτισμό (4 Αυγούστου 1936), ετοίμασε νέο νόμο περί υποχρεωτικής διαιτησίας, κάτι ανάλογο με αυτά που γίνονται στις μέρες μας με τις Συλλογικές Συμβάσεις, που προκάλεσε - όπως ήταν επόμενο - θύελλα αντιδράσεων από τα εργατικά σωματεία (Μάης 1936).
Με την εγκαθίδρυση της δικτατορίας, οι «συλλογικές συμβάσεις» μεταξύ των κεφαλαιοκρατών και των διορισμένων από τη δικτατορία συνδικαλιστών αποκτούν ισχύ νόμου 2045/7/9/1936 και με τίτλο «κατώτατον όριον μισθών των Ιδιωτικών Υπαλλήλων και ελάχιστον ημερομίσθιον εργατών Βιομηχανίας».
Κάτω από τις συνθήκες που επέβαλε η δικτατορία, της αναγκαστικής διαιτησίας, της απαγόρευσης των απεργιών και της φασιστικοποίησης των συνδικάτων, «αι Εθνικαί Συμβάσεις Εργασίας», όπως τις αποκαλούσε ο Μεταξάς, ήταν καθαρός εμπαιγμός, όπως είναι και τα αντισυστημικά παραμύθια των Χρυσαυγιτών θαυμαστών του.
Οπως σχολιάζουν αναλυτές της περιόδου, η αύξηση των ημερομισθίων κατά τα έτη 1935 - 1940 υπολογίζεται σε 50%. Η ονομαστική δύναμη των μισθών των εργαζομένων ήταν πολύ κάτω από το επίπεδο του 1929, παρά την αύξηση της παραγωγικότητας και την οικονομική ανάπτυξη. (Γ. Τρίμη, «Η κοινωνική πολιτική της τελευταίας οκταετίας», Αθήνα 1947).
Ο Γ. Τρίμης, τέως διευθυντής του υπουργείου Εργασίας, αναφέρει εξάλλου χαρακτηριστικά: «Εάν η ωφελιμότης των συλλογικών συμβάσεων (...) δεν κατέστη έκδηλος τούτο αποδοτέον εις το γεγονός ότι από της 4ης Αυγούστου 1936 ανεστάλησαν αι συνδικαλιστικαί ελευθερίαι». (Γ. Τρίμη, «Αι διεκδικήσεις των εργαζομένων», Αθήναι, 1948, σελ. 29).
Την περίοδο 1936 - 1939, λόγω της οικονομικής ανάκαμψης και των έργων πολεμικής ετοιμασίας, περιορίστηκε η ανεργία, όμως δεν εξαλείφθηκε, όπως διακήρυσσε η προπαγάνδα του καθεστώτος του «πρώτου εργάτου» (Μεταξάς). Ο ίδιος ο δικτάτορας σε λόγο του την Πρωτομαγιά του 1940 σε συγκέντρωση στον Πειραιά, ισχυριζόταν ότι κατόρθωσε να εξαλείψει την ανεργία, ενώ ταυτόχρονα ανέφερε ότι «από τον Οκτώβριον του 1939 έως τον Φεβρουάριον του 1940 έγιναν 135.000 απολύσεις λόγω της κήρυξης του παγκοσμίου πολέμου και την δημιουργημένην ψυχολογίαν». («Τέσσερα χρόνια διακυβέρνησης Ι. Μεταξά», τόμ. Α', σελ. 222).
Για την καταπολέμηση της ανεργίας, ο Μεταξάς θέσπισε κάτι ανάλογο με τις σημερινές αστικές κυβερνήσεις, το σύστημα της «εκ περιτροπής εργασίας» με τον ΑΝ 2000/1939 και με τον τίτλο «περί λήψεως μέτρων καταπολεμήσεως της ανεργίας». Ο Γ. Τρίμης κάνει για το νόμο αυτό το εξής σχόλιο:
«Το σύστημα της εκ περιτροπής εργασίας (...) είτε υπό την μορφήν του περιορισμού των ωρών της ημερησίας εργασίας, είτε υπό την μορφήν του αριθμού των ημερομισθίων (...) συνηπάγετο πάντοτε την περικοπήν εισοδήματος των εργαζομένων προς συντήρησιν των ανέργων». (Γ. Τρίμη, «Αι διεκδικήσεις των εργαζομένων», Αθήναι, 1948, σελ. 108 - 109).
Οι Κοινωνικές Ασφαλίσεις και το ΙΚΑ
Μετά από πολύμορφους αγώνες της εργατικής τάξης, για πρώτη φορά το 1922 ψηφίστηκε ο νόμος 2868 για τις Κοινωνικές Ασφαλίσεις. Με βάση το νόμο αυτό έως το 1929 ιδρύθηκαν τα κλαδικά επαγγελματικά ασφαλιστικά ταμεία διάφορων κλάδων, όπως καπνεργατών, αρτεργατών κ.ά. Με τη συνεχή δε πίεση του συνδικαλιστικού κινήματος, το 1932 η κυβέρνηση Βενιζέλου ψήφισε το νόμο 5733 «περί κοινωνικών ασφαλίσεων». Ο νόμος δεν εφαρμόστηκε, γιατί η κυβέρνηση έπεσε το Μάρτιο του 1933. Το Σεπτέμβριο του 1934, η κυβέρνηση του Λαϊκού Κόμματος ψήφισε τον 6298 που δεν εφαρμόστηκε λόγω των αντιδράσεων του κεφαλαίου και της όξυνσης των ενδοαστικών αντιθέσεων (κίνημα 1935, πραξικόπημα Γ. Κονδύλη, επαναφορά βασιλείας κ.ά.).
Η εφαρμογή του νόμου της Κοινωνικής Ασφάλισης συνέχισε να είναι βασικό αίτημα των εργατικών αγώνων. Ηταν βασικό αίτημα της προκήρυξης και ετοιμασίας της πανεργατικής απεργίας της 5ηςΑυγούστου και από τις δύο Εργατικές Συνομοσπονδίες. Τι έκανε η κυβέρνηση Μεταξά μπροστά σ' αυτό το αίτημα; Κήρυξε δικτατορία την προηγούμενη μέρα, στις 4 Αυγούστου, με το πρόσχημα της «κομμουνιστικής στάσης».
Τελικά, σε εφαρμογή του 6298/34 ιδρύθηκε το ΙΚΑ την 1/11/1937 και λειτούργησε από 1/12/1937 έως το τέλος του χρόνου σε Αθήνα, Πειραιά, Θεσσαλονίκη και από τα τέλη του 1938 άρχισε η επέκτασή του στις άλλες πόλεις.
Οι παροχές του συστήματος, αν και πενιχρές και σε μικρό αριθμό εργαζομένων, ήταν μια ανακούφιση που όμως με τη νέα κρίση του 1939 σταμάτησαν, γιατί το σύστημα κατέρρευσε.
Με το πρόσχημα της «Εθνικής Αμυνας», έγινε κάτι ανάλογο με το σημερινό «κούρεμα» των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων. Η δικτατορία κατάσχεσε, με τη μορφή δανείου προς το κράτος, όλα τα αποθεματικά των ασφαλιστικών οργανισμών που έφταναν «τα 850 εκατομμύρια δραχμές, από τα οποία τα 500 εκατομμύρια ήταν του ΙΚΑ» (Σπ. Λιναρδάτου, «4η Αυγούστου», σελ. 110).
Αυτό, όμως, που αποτελεί μια πρωτοτυπία της αστικής διακυβέρνησης της 4ηςΑυγούστου είναι οι παροχές και τα τεράστια για την εποχή χρηματικά ποσά, που διέθεσε το καθεστώς στους διάφορους εργατοπατέρες επικεφαλής των διορισμένων, κρατικοποιημένων, φασιστικοποιημένων συνδικάτων. Ο νόμος 971/1937, εκτός από την ίδρυση του ταμείου συντάξεων των εργατοπατέρων συνδικαλιστών, προέβλεπε την κρατική επιχορήγηση για «στέγασιν και ΕΥΠΡΟΣΩΠΟΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΙΝ των επαγγελματικών και εργατικών οργανώσεων». (Σπ. Λιναρδάτου, «4η Αυγούστου», σελ. 110).
Οι αγρότες και ο Ι. Μεταξάς
Η δικτατορία διατυμπάνισε ως σταθμό στην ιστορία της ελληνικής γεωργίας και ως λύση του αγροτικού προβλήματος το νόμο 677/14/5/1937, για τη ρύθμιση των αγροτικών χρεών.
Ενώ οι αγρότες πριν τη δικτατορία πάλευαν για διαγραφή όλων των χρεών, με το συγκεκριμένο νόμο έγινε διαγραφή καθυστερούμενων τόκων και μόνο προς τους ιδιώτες πιστωτές, για χρέη συναφθέντα από την 1η Ιανουαρίου 1935 και έδινε τη δυνατότητα νέας εξόφλησης κεφαλαίου σε 12 ετήσιες δόσεις με τόκο 3%.
Ηταν μια σταγόνα στον ωκεανό της οικονομικής καταχρέωσης των φτωχών αγροτών και μια προσπάθεια εξυγίανσης, στήριξης της ελληνικής βιομηχανίας που είχε δυσκολίες από τα ληξιπρόθεσμα χρέη και τα χρωστούμενα τοκοχρεολύσια του εξαθλιωμένου αγροτικού πληθυσμού.
«Δεν είναι συμπτωματικό ότι μία από τις μεγαλύτερες βιομηχανικές επιχειρήσεις της χώρας, η εταιρεία Χημικών Προϊόντων και Λιπασμάτων (ο γιος του ιδιοκτήτη Νικολάου Κανελλόπουλου, Αλέξανδρος, ήταν πρόεδρος της φασιστικής νεολαίας Εθνική Οργάνωσις Νέων (ΕΟΝ) που ήταν κρατική οργάνωση), βρισκόταν σε εξαιρετικά δύσκολη θέση εξαιτίας των αγροτικών οφειλών, ενώ σε αντίστοιχη θέση βρίσκονταν μηχανολογικές/μηχανουργικές εταιρείες που κατασκεύαζαν γεωργικές μηχανές και εργαλεία». (Κ. Κωστή, «Η οικονομία, 1932-1940», στο ένθετο ΤΑ ΝΕΑ, ΙΣΤΟΡΙΑ, «ΕΞΙ ΣΤΙΓΜΕΣ ΤΟΥ ΕΙΚΟΣΤΟΥ ΑΙΩΝΑ», σελ. 89).
Οπως παραδέχεται και ο καθηγητής Χρ. Ευελπίδης, τα καλλιεργητικά δάνεια αποτέλεσαν «άντλησιν επί τον πίθον των Δαναΐδων», το τραπεζικό κεφάλαιο προτιμά τα βραχυπρόθεσμα δάνεια που του αποδίδουν με τη μορφή τόκων, τόκων υπερημερίας ασφαλίστρων και προμηθειών 15%. (Σπ. Λιναρδάτου, «4η Αυγούστου», σελ. 113»).
Η 4η Αυγούστου και η οικονομική ολιγαρχία
Η τετραετία της δικτατορίας ήταν χρυσή εποχή για το μεγάλο κεφάλαιο. Η ένταση της εκμετάλλευσης των δεμένων χειροπόδαρα εργαζομένων, η καπιταλιστική οικονομική αναθέρμανση της περιόδου και η άμεση κρατική παρέμβαση με νέα Δημόσια Εργα πολεμικών προπαρασκευών αύξησαν την καπιταλιστική κερδοφορία.
Τα διάφορα τμήματα του κεφαλαίου - βιομηχανικό, πιστωτικό, εμπορικό - αποκόμισαν τεράστια κέρδη και ταυτόχρονα προχώρησε σημαντικά η συγκέντρωση και συγκεντροποίησή τους. Οι Αφοί Ηλιάσκοι, μέσω της Τράπεζας Αθηνών, το 1949 ήταν κάτοχοι του 15% όλων των ανώνυμων εταιρειών της χώρας. Η Εθνική Τράπεζα, η Τράπεζα Αθηνών, η Εταιρεία Λιπασμάτων, το Καλυκοποιείο, η «Πάουερ», οι εταιρείες Λαναρά, καπνέμποροι, η ΑΓΕΤ Ηρακλής κ.ά. στήριξαν ανοιχτά τη δικτατορία. Μερικοί κεφαλαιοκράτες και με απαίτησή τους πήραν επίκαιρες κυβερνητικές θέσεις. Π.χ. ο Ανδρέας Χατζηκυριάκος της ΑΓΕΤ έγινε υπουργός Εθνικής Οικονομίας, ο Κων/νος Ζαβιτσάνος, διοικητής της Εθνικής Τράπεζας, έγινε υπουργός Οικονομικών, ο Δημ. Μάξιμος, διευθυντής της Εθνικής, έγινε υπουργός Εσωτερικών, ο Αλέξανδρος Κορυζής, εκτός από υπουργός Υγείας - Πρόνοιας, έγινε πρωθυπουργός μετά το θάνατο του Μεταξά.
Η 4η Αυγούστου, που παρουσιαζόταν σαν «Εθνική Επανάσταση» και κατηγορούσε τα παλιά αστικά κόμματα ως «προδότες», συνέχισε τις διασυνδέσεις του ελληνικού καπιταλισμού με το ξένο κεφάλαιο. Μια από τις πρώτες πράξεις της ήταν η συμφωνία της με τους ομολογιούχους και δανειστές. Η προσφορά του καθεστώτος ήταν να πληρώσει τοκοχρεολύσιο για τα έτη 1935 - 1937 40% από 30% που πλήρωναν οι προηγούμενες αστικές κυβερνήσεις, αργότερα δε το 1940 το τοκοχρεολύσιο έφτασε 43%. Εκανε νέα ανοίγματα για ξένες επενδύσεις, με στόχο «ένα νέο μοντέλο ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας, το οποίο θα στηρίζονταν στην αξιοποίηση των εγχώριων πλουτοπαραγωγικών πηγών». (Κ. Κωστή, ό.π., σελ. 98).
Αυτό που είναι ιστορικά βέβαιο, είναι ότι δεν έγιναν «γεωτρήσεις για άντληση πετρελαίου στο Κατάκολο» που αναφέρει στο εν λόγω σάιτ η ΧΑ, αλλά έρευνες για εντοπισμό πετρελαίου και εκμετάλλευσης υδροηλεκτρικών λιγνιτικών και άλλων ενεργειακών αποθεμάτων.
Η κυβέρνηση, όμως, βρέθηκε μπροστά σε δυσκολίες για την εξασφάλιση ξένων επενδύσεων από τις χώρες που είχε σχέσεις (Αγγλία, Γερμανία). Μπορεί γι' αυτό να μην κατάφερε τελικά να βγάλει πετρέλαιο, όμως έβγαλε στο σφυρί την εκμετάλλευση των νερών του Αχελώου. Με σύμβαση του ελληνικού κράτους και των αμερικανικών εταιρειών Hugh Cooper και Chemical.co.corporation που κυρώθηκε με τον ΑΝ 2220 του 1940 ίσχυε ειδικό καθεστώς προστασίας και προνομίων για τις εταιρείες. Εκτός από την αποκλειστική εκμετάλλευση του ποταμού Αχελώου και των παραποτάμων του, τους δινόταν η δυνατότητα ίδρυσης διάφορων άλλων βιομηχανιών και εκμεταλλεύσεων, όπου οι εγκαταστάσεις τους δεν επιτρεπόταν να περιέλθουν στην κυριότητα του κράτους πριν το έτος 2010 που έληγε η σύμβαση και που μπορούσε μονομερώς να φτάσει με παράταση έως το 2035. Παρά την κύρωσή της, η συμφωνία δεν μπόρεσε να εφαρμοστεί λόγω του πολέμου.
Ενα συμπέρασμα
Τα παραμύθια της «Χρυσής Αυγής» για το εθνικό και κοινωνικό έργο του Ι. Μεταξά, της δικτατορίας του 1967, το έργο του Χίτλερ, το εθνικό έργο των Ταγμάτων Ασφαλείας στην κατοχή κ.ά. δεν έχουν στόχο την καταγραφή της «Χρυσής Αυγής» σαν μιας γραφικής νοσταλγικής φασιστικής πολιτικής δύναμης της χώρας μας.
Η «Χρυσή Αυγή», κόμμα του αστικού πολιτικού συστήματος, με αυτές τις ιστορικές αναφορές επιδιώκει να αναδείξει ότι η πολιτική της πρόταση έχει ιστορικό παρελθόν. Αναδείχνει τα «επιτεύγματα» του αστικού κράτους στις περιόδους που χτυπήθηκε το κομμουνιστικό και το εργατικό κίνημα και που παραμερίστηκαν από τις «υγιείς εθνικές δυνάμεις» τα «προδοτικά κεφαλαιοκρατικά» αστικά κόμματα, που έφεραν την «ηθική, κοινωνική και οικονομική κατάρρευση».
Στοχεύει τελικά σε δύο αλληλοτροφοδοτούμενες κατευθύνσεις: Να ενισχύσει την επιρροή της σε ευρύτερα λαϊκά στρώματα μπολιάζοντάς τα με αντιδραστικές ιδέες, περιτυλιγμένες με δήθεν αντιπλουτοκρατική γραμμή. Να στείλει μήνυμα σε τμήματα της αστικής τάξης, τα οποία δυσανασχετούν ή αντιτάσσονται στα μείγματα διαχείρισης της κρίσης, ότι διαθέτει τα προσόντα και τα ιστορικά εχέγγυα να της ανατεθεί από το κεφάλαιο να βγάλει το αστικό σύστημα από πιθανές νέες δυσκολίες διαχείρισής του. Και ότι αυτό το μπορεί πολύ καλύτερα από τις άλλες αστικές πολιτικές δυνάμεις, όπως το μπόρεσαν οι Μεταξάς - Παπαδόπουλος ή το προσπάθησαν τα Τάγματα Ασφαλείας, και αυτά πρόγονοί της.

Του
Διονύση ΑΡΒΑΝΙΤΑΚΗ* ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 27-10-2012