Εμφανιζόμενη ανάρτηση

ΔΗΜΟΣΚΟΠΉΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ. Ενόψει της επετείου της Οκτωβριανής Επανάστασης - Παράθεση ερευνών κοινής γνώμης για το πώς βλέπουν σήμερα οι πολίτες των τ. σοσιαλιστικών χωρών την περίοδο του σοσιαλισμού (ΔΙΑΡΚΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ - updated 17-4-2019)

ΛΕΝΙΝ: Λοιπόν πώς τα περνάτε στον Καπιταλισμό; Αφιερωμένο στην τεράστια παρακαταθήκη της Οκτωβριανής Επανάστασης παρουσιάζουμε έρευνες...

Δυναμώνουμε το ΚΚΕ παντού! Δημοτικές και Περιφερειακές Εκλογές 2019

Κυριακή 31 Ιουλίου 2011

Προσωρινός αντιλαϊκός συμβιβασμός στην Ευρωζώνη


Από τον Κυριακάτικο Ριζοσπάστη

Την ώρα που η Ελλάδα αναδείχθηκε επίσημα στο πρώτο κράτος - μέλος της Ευρωζώνης με μερική αδυναμία πληρωμής των δανειακών υποχρεώσεών της, η ελληνική κυβέρνηση εμφανίζεται να πανηγυρίζει για την απόφαση της πρόσφατης Συνόδου Κορυφής της ΕΕ. Μια απόφαση που αποδέχεται τη μερική ελεγχόμενη χρεοκοπία της χώρας. Η κυβέρνηση προβάλλει σαν σωτηρία το νέο δανειακό πακέτο των 109 δισ. ευρώ και τη συμφωνία επιμήκυνσης της διαχείρισης του δημόσιου χρέους υπό την αιγίδα της ΕΕ. 

Ποιους αφορά η σωτηρία; Σίγουρα δεν αφορά τους εργαζόμενους που θα δοκιμασθούν με νέα σκληρότερα μέτρα, για να διασφαλιστεί φθηνότερη εργατική δύναμη και επιτάχυνση των ιδιωτικοποιήσεων. Μεγαλύτερη φοροεπιδρομή, ταχύτερη εκποίηση της δημόσιας περιουσίας στους μονοπωλιακούς ομίλους, νέο Μνημόνιο το φθινόπωρο συνοδεύουν τη συμφωνία που υπέγραψε η ελληνική κυβέρνηση. Φυσικά, οι γενικές κατευθύνσεις κλιμάκωσης της αντιλαϊκής επίθεσης δεν αποτελούν ελληνική πρωτοτυπία. Καθορίζονται απ' την αντεργατική στρατηγική «Ευρώπη 2020» και κωδικοποιούνται με το «Σύμφωνο για το ευρώ».

Ομως, η ελληνική κυβέρνηση αποδείχθηκε «βασιλικότερη του βασιλέως». Διασφάλισε για τους πιστωτές ότι «θα τεθεί σε εφαρμογή συμφωνία παροχής εγγυήσεων», δηλαδή η περιουσία του ελληνικού δημόσιου διατίθεται σαν εμπράγματη εγγύηση για το νέο δάνειο. Σ' αυτήν την κατεύθυνση, θα αξιοποιηθεί και το νεοϊδρυθέν Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου.


Τότε ποιους έσωσε η πρόσφατη Σύνοδος Κορυφής, για την οποία πανηγυρίζει η ελληνική κυβέρνηση;

Διασφάλισε, έστω, μια ουσιαστική μείωση του ελληνικού δημόσιου χρέους;

Ο Γάλλος Πρόεδρος Σαρκοζί προσδιόρισε τη μείωση στο 24% του ΑΕΠ. Δηλαδή, δεν επιστρέφουμε καν στο επίπεδο του δημόσιου χρέους που υπήρχε πριν την ενεργοποίηση του μνημονίου το 2009. Το ελληνικό δημόσιο αντί να πληρώσει 34 δισ. ευρώ τόκους, σε εφτάμισι χρόνια, θα πληρώσει πάνω από 57 δισ. ευρώ σε 15 χρόνια. Το σύνολο του χρέους μεταφέρεται στο μέλλον, καθώς μέχρι το 2020 δεν θα καταβληθούν χρεολύσια, αξίας 135 δισ. ευρώ.

Ποιοι σώθηκαν, λοιπόν; Οι ξένοι και εγχώριοι τραπεζικοί όμιλοι και τα κράτη πιστωτές.
Απ' τα 109 δισ. ευρώ του περιβόητου πακέτου σωτηρίας, τα 20 δισ. θα διατεθούν για αναπλήρωση κεφαλαίου των ελληνικών τραπεζών και τα 35 δισ. δεν θα δοθούν στην ελληνική κυβέρνηση, αλλά θα διατηρηθούν ως εγγύηση για τους κινδύνους που διατρέχουν οι ιδιωτικές τράπεζες. Ομως, το κύριο ζήτημα που ανέδειξε η Σύνοδος δεν περιορίζεται στους όρους διαχείρισης του ελληνικού δημόσιου χρέους.

Εύθραυστος συμβιβασμός
Παρά τη στρατηγική συμφωνία τους, για κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης, είναι πλέον φανερή η δυσκολία μεταξύ των κρατών - μελών της ΕΕ και των διάφορων τμημάτων του μεγάλου κεφαλαίου να καταλήξουν σε ένα στέρεο μεσοπρόθεσμο συμβιβασμό σχετικά με την οικονομική διαχείριση στην Ευρωζώνη.

Το θέμα δεν περιορίζεται στη δυσκολία συμφωνίας επιμερισμού των βαρών για τη διαχείριση της υπερχρέωσης της Ιταλίας και της Ισπανίας, το οποίο δεν αναδεικνύουν οι αστικές αναλύσεις. Ασφαλώς τα απόλυτα μεγέθη του δημόσιου χρέους της Ισπανίας και της Ιταλίας είναι πολύ μεγαλύτερα απ' της Ελλάδας και γι' αυτό υπήρξε διευκρίνιση στην πρόσφατη Σύνοδο της ΕΕ ότι η απόφαση αφορά την ελεγχόμενη χρεοκοπία της Ελλάδας είναι «λύση έκτακτου και μοναδικού χαρακτήρα».

Το ζήτημα όμως είναι πολύ βαθύτερο. Οι πολιτικές ηγεσίες της ΕΕ γνωρίζουν ότι η διόγκωση του δημόσιου χρέους αποτελεί μια εκδήλωση των συνεπειών του ανταγωνισμού και της ανισόμετρης ανάπτυξης μεταξύ κρατών - μελών της ΕΕ, που οξύνθηκαν μετά τη δημιουργία της Ευρωζώνης. Η εκδήλωση της καπιταλιστικής κρίσης έθεσε σε δοκιμασία την τεχνητή νομισματική συγκόλληση του ευρώ μεταξύ καπιταλιστικών κρατών με διαφορετικό επίπεδο παραγωγικότητας, βιομηχανικής παραγωγής και ανταγωνιστικότητας.

Τα προηγούμενα χρόνια, η Γερμανία υπήρξε η μεγάλη ωφελημένη της Ευρωζώνης. Διατήρησε το ευρώ σαν ισχυρό διεθνές αποθεματικό νόμισα και ταυτόχρονα ενίσχυσε τις εξαγωγές και την ανταγωνιστικότητά της. Η Ευρωζώνη και ιδιαίτερα τα κράτη του μεσογειακού νότου αποτέλεσαν διέξοδο για να επενδυθούν άμεσα γερμανικά κεφάλαια, να δοθούν δάνεια και να ενισχυθούν οι γερμανικές εξαγωγές.

Απ' την άλλη, η μεταποίηση των μεσογειακών χωρών υποχώρησε στον ανταγωνισμό. Γι' αυτό και η γαλλική κυβέρνηση την περίοδο 2008 - 2010 άσκησε σκληρή κριτική στη γερμανική, με αποκορύφωμα τη δήλωση της τότε υπουργού οικονομικών Κρ. Λαγκάρντ το Μάρτη του 2010 ότι τα «εμπορικά πλεονάσματα της Γερμανίας είναι τα ελλείμματα του μεσογειακού Νότου»

Ωστόσο, με το πέρασμα του χρόνου άλλαξε ο συσχετισμός σε βάρος της Γαλλίας και των μεσογειακών συμμάχων της. Αυτό αποτυπώθηκε με την επίσημη συμπόρευση, παρά τις διαφωνίες της γαλλικής κυβέρνησης στις επιλογές της καγκελαρίου Μέρκελ, μετά τον περιβόητο συμβιβασμό της Ντόβιλ, τον Οκτώβρη του 2010.

Καθώς, όμως, οι ανισότητες στο εσωτερικό της Ευρωζώνης μεγαλώνουν, τα στρατηγικά διλήμματα αυξάνονται σε κάθε ιμπεριαλιστικό επιτελείο, εντός και εκτός ΕΕ. Στο εσωτερικό της άρχουσας τάξης της Γερμανίας ισχυροποιείται η τάση που ζητά αναμόρφωση της Ευρωζώνης και κινήσεις εμβάθυνσης των σχέσεων συνεργασίας με τη Ρωσία και την Κίνα, καθώς αναβαθμίζεται η σημασία των ασιατικών αγορών για τις γερμανικές εξαγωγές.

Ο συμβιβασμός ενδοαστικών αντιθέσεων στο εσωτερικό της Γερμανίας αποτυπώνεται στο δίλημμα που θέτει στην ουσία η γερμανική κυβέρνηση στα άλλα κράτη - μέλη της ΕΕ. «Πιο αυστηρή εναρμόνιση της οικονομικής πολιτικής, ιδιαίτερα της δημοσιονομικής ή στενότερη ζώνη του ευρώ» Σ' αυτήν την κίνηση, η Γερμανία στηρίζεται από άλλα ισχυρά ευρωπαϊκά κράτη όπως η Ολλανδία, η Αυστρία, η Φινλανδία.

Σ' αυτό το πλαίσιο, η Γερμανία απαίτησε και πέτυχε, εκτός των άλλων, μια μικρή συμμετοχή των τραπεζικών ομίλων πιστωτών της Ελλάδας στον επιμερισμό της αναγκαίας απαξίωσης κεφαλαίου για να επιτευχθεί μια συμβιβαστική λύση.

Απ' τη πλευρά της, η Γαλλία ζήτησε, χωρίς επιτυχία, ανάληψη μεγαλύτερου βάρους διαχείρισης από πλευράς Γερμανίας, στοχευμένη φορολόγηση των τραπεζικών ομίλων, μετεξέλιξη του Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, (EFSF) σε ένα ευρωπαϊκό ΔΝΤ και ορισμένα μέτρα επεκτατικής διαχείρισης για την τόνωση των επενδύσεων.

Η αμερικανική κυβέρνηση άσκησε επίσης πίεση και κριτική στην περιοριστική πολιτική της γερμανικής κυβέρνησης. Ομως, την ίδια ώρα οι Ρεπουμπλικάνοι ασκούν αντίστροφη κριτική στον Πρόεδρο Ομπάμα για τη διόγκωση του δημόσιου χρέους και την αύξηση της φορολογίας που προκαλεί η επεκτατική πολιτική του. Η αντιφατική στάση των ΗΠΑ απέναντι στη Γερμανία καθορίζεται και απ' την ανησυχία της στενότερης προσέγγισης Γερμανίας - Ρωσίας - Κίνας, σε περίπτωση αναμόρφωσης της Ευρωζώνης.

Το επόμενο διάστημα, η συνοχή του γαλλογερμανικού άξονα θα δοκιμαστεί ακόμα περισσότερο, καθώς μεγαλώνει η διαφορά οικονομικής ισχύος των δύο πόλων και αποκλίνουν τα συμφέροντά τους στη διαχείριση των υπερχρεωμένων κρατών της Ευρωζώνης.

Αυτό που σίγουρα έχει ήδη αποδειχθεί είναι ότι καμία εκδοχή της αστικής διαχείρισης δεν μπορεί να ματαιώσει την εκδήλωση της κρίσης υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου. Καμιά απόφαση των αστικών κυβερνήσεων δεν μπορεί να υπερβεί της εγγενείς αντιφάσεις και τις συνέπειες της ανισόμετρης ανάπτυξης στο εσωτερικό της Ευρωζώνης και της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να παγιδευθούν ανάμεσα στις υπαρκτές αντιθέσεις και τις αναδιατάξεις συμμαχιών μεταξύ τμημάτων της άρχουσας τάξης και ιμπεριαλιστικών δυνάμεων σχετικά με τον επιμερισμό των βαρών της κρίσης. Η λαϊκή ευημερία θα θυσιάζεται στο βωμό της ανταγωνιστικότητας τόσο στη φάση της καπιταλιστικής κρίσης όσο και στην περίοδο των ψηλών ρυθμών καπιταλιστικής ανάπτυξης και μεγάλων αναπτυξιακών προγραμμάτων.

Η παγίδευση του εργατικού κινήματος στις ενδοαστικές αντιθέσεις θα είναι καταστροφική για την πορεία του. Αντίθετα, απαιτείται επαγρύπνηση, για να μπορεί να αξιοποιήσει απ' τη σκοπιά του δικού του ταξικού συμφέροντος μια πιθανή όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων π.χ. με αφετηρία τη δυσκολία διαχείρισης της υπερχρέωσης στην Ιταλία.

ΣΥΡΙΖΑ - ΝΑΡ: Προτάσεις ενσωμάτωσης
Μέσα σ' αυτήν τη συγκυρία, αυξάνονται οι δυνατότητες οργάνωσης της λαϊκής αντεπίθεσης. Καθοριστικής σημασίας για την επίτευξη αυτού του στόχου είναι ο απεγκλωβισμός των λαϊκών στρωμάτων από τις αυταπάτες που καλλιεργεί το οπορτουνιστικό ρεύμα σχετικά, με τη δυνατότητα άμεσης ανώδυνης φιλολαϊκής διεξόδου χωρίς σύγκρουση και ρήξη με την εξουσία των μονοπωλίων και τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες που τη στηρίζουν.

Το δηλητήριο των ανώδυνης άμεσης φιλολαϊκής λύσης προσφέρεται σε δύο συσκευασίες. Η πρώτη αφορά στην περιβόητη «επανίδρυση της ΕΕ» σύμφωνα με τις προτάσεις του ΚΕΑ που συγκλίνουν με τις αντίστοιχες της γερμανικής και γαλλικής σοσιαλδημοκρατίας. Προτάσεις που προβάλλει ο ΣΥΝ και οι οποίες εστιάζουν στην αναδιάρθρωση του χρέους σε ευρωπαϊκό επίπεδο, με επιλεκτική διαγραφή ενός μέρους του και ενεργοποίηση των ευρωομολόγων. Προτάσεις που ζητούν μια πιο επεκτατική σοσιαλδημοκρατική διαχείριση με κρατική ενίσχυση των επενδύσεων και συμβολή της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.

Οι συγκεκριμένες προτάσεις στην πραγματικότητα ζητούν απ' τη γερμανική κυβέρνηση να αποδεχθεί ένα μεγαλύτερο μερίδιο στον επιμερισμό των βαρών διαχείρισης του προβλήματος των υπερχρεωμένων κρατών (ευρωομόλογα) σε αντάλλαγμα για την ηγεμονία της στο σύνολο της Ευρωζώνης.

Αυτές οι προτάσεις προώθησης της ευρωπαϊκή ενοποίησης δεν μπορούν να εξαλείψουν τις συνέπειες της ανισόμετρης ανάπτυξης στο πλαίσιο της ΕΕ.
Η κρατική στήριξη των επενδύσεων (δημόσιων και ιδιωτικών) οδηγεί τελικά στην κρίση υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου και στην υπερχρέωση του κράτους.

Σήμερα, γνωρίζουμε, απ' την ίδια μας την πείρα στην Ελλάδα, πού οδήγησε η σοσιαλδημοκρατική διαχείριση της πρώτης πενταετίας του ΠΑΣΟΚ και η πολιτική προσέλκυσης σημαντικών ξένων επενδύσεων απ' τις κυβερνήσεις στη συνέχεια π.χ. «Ντόιτσε Τέλεκομ» στον ΟΤΕ, «Κόσκο» στον ΟΛΠ. Τα κρατικά πακέτα διαχείρισης της κρίσης οδηγούν σε νέα αφαίμαξη των λαϊκών νοικοκυριών για τη διασφάλισή τους και αύξηση της υπερχρέωσης.

Οι προτάσεις του ΣΥΝ μεταθέτουν τα βασικά ζητήματα της ταξικής πάλης στο υπερεθνικό επίπεδο, του «ευρωμονόδρομου», παραγνωρίζοντας την ανισόμετρη ανάπτυξη, τη διαφορά του συσχετισμού στο πολιτικό επίπεδο κάθε κράτους και το ρόλο του εθνικού αστικού κράτους σαν βάση της κεφαλαιοκρατικής συσσώρευσης. Ετσι, αδυνατίζουν την πάλη σε εθνικό επίπεδο και απονευρώνουν κάθε ουσιαστική προσπάθεια αλλαγής του διεθνούς συσχετισμού.

Ο ΣΥΝ εξαπατά, τελικά, το λαό για τη δυνατότητα φιλολαϊκής μετεξέλιξης της ΕΕ. Η ΕΕ απ' τους ιδρυτικούς της στόχους, τη δομή και την αποστολή της αποτελεί φύλακα της εξουσίας και της κερδοφορίας των μονοπωλίων, φραγμό στην προοπτική του σοσιαλισμού.

Την άλλη όψη του ίδιου νομίσματος αποτελούν οι προτάσεις που προβάλλουν συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ για έξοδο του αστικού κράτους της Ελλάδας απ' το ευρώ και την ΕΕ. Προτάσεις που διανθίζονται με την καταγγελία σημείων της κυβερνητικής πολιτικής (το χαμηλό τίμημα εκποίησης της δημόσιας περιουσίας κ.λπ.) και προβάλλονται σαν κρίκος αντικαπιταλιστικής συσπείρωσης, ενδιάμεσο «μεταβατικό πλαίσιο» και άλλα ηχηρά παρόμοια.

Ετσι, μια εναλλακτική σοσιαλδημοκρατική διαχείριση που έχει στόχο να συμβάλει στην ταχύτερη προσωρινή ανάκαμψη του ελληνικού καπιταλισμού απ' τη βαθιά του κρίση προβάλλεται σαν καινοτόμα πρόταση επαναστατικής τακτικής.

Η αστική τάξη έχει χρησιμοποιήσει διεθνώς τη λύση του προστατευτισμού της καπιταλιστικής οικονομίας μιας χώρας σαν εναλλακτική διέξοδο για τη θωράκιση της ανταγωνιστικότητας των μονοπωλιακών ομίλων. Προχωρώντας σε υποτίμηση του νομίσματος για την ενίσχυση των εξαγωγών και τη συγκράτηση των εισαγωγών, καλεί πάντα την εργατική τάξη σε νέες θυσίες στο βωμό της ανταγωνιστικότητας. Το παράδειγμα της Αργεντινής με τις δραματικές συνέπειες στους μισθούς, στην εκτίναξη της φτώχειας και της ανεργίας μετά την εφαρμογή αυτής της λύσης είναι χαρακτηριστικό.

Στο πλαίσιο του αστικού κράτους, μια μείωση του δημόσιου χρέους δεν οδηγεί σε μέτρα ικανοποίησης των λαϊκών αναγκών αλλά σε νέες φοροαπαλλαγές και κρατικές ενισχύσεις του μεγάλου κεφαλαίου. Η επίθεση της αστικής τάξης για να διασφαλίσει φθηνότερη εργατική δύναμη θα συνεχισθεί επίσης αποφασιστικά, είτε η Ελλάδα είναι εντός είτε εκτός Ευρωζώνης και ΕΕ. Μια ματιά στη Σουηδία, στη Βρετανία, στη Δανία, στην Ιαπωνία και στις ΗΠΑ αρκεί για να πείσει και τον πιο δύσπιστο.

Ρήξη ή ενσωμάτωση;
Τα ζητήματα αυτά δεν είναι καινούργια, ούτε αποτελούν σύγχρονες θεωρητικές συλλήψεις του οπορτουνιστικού ρεύματος. Οι κλασικοί αντιμετώπισαν αντίστοιχες απόψεις στην εποχή τους.
Γι' αυτό ο Μαρξ, στο Συνέδριο των Βρυξελλών του 1847, ενώ αναγνωρίζει ότι ο προστατευτισμός είναι επωφελής για τμήματα της άρχουσας τάξης και ενώ αποδεικνύει ότι το ελεύθερο εμπόριο δεν αμβλύνει τα προβλήματα της εργατικής τάξης στον καπιταλισμό, τάσσεται κατά του προστατευτισμού.
Γι' αυτό ο Λένιν, επίσης, τονίζει το 1916 ότι οι ριζοσπαστικές δημοκρατικές διεκδικήσεις όπως η διαγραφή του χρέους δεν είναι πραγματοποιήσιμες σε σταθερή κλίμακα υπέρ του λαού στα ιμπεριαλιστικά κράτη, παρά μόνο με επαναστατικές μάχες κάτω απ' τη σημαία της σοσιαλιστικής επανάστασης.

Αντίστοιχα, σήμερα, κάθε προσπάθεια ανασύνταξης του εργατικού κινήματος πρέπει να σημαδεύει την καρδιά της αστικής διαχείρισης και να απεγκλωβίζει από αυταπάτες. Η ένταση και ο συντονισμός των αγώνων, των απεργιών σε κάθε κλάδο, χωρίς την πολιτικοποίησή τους δεν μπορούν να διασφαλίσουν συνέχεια, διάρκεια, νικηφόρα προοπτική.

Αυτό που πρέπει να κατανοηθεί είναι ότι ακόμα και για να αποκρούσουμε τα χειρότερα που έρχονται απαιτείται γραμμή ρήξης, που να στοχεύει τον πραγματικό αντίπαλο, την εξουσία των μονοπωλίων σ' όλα τα επίπεδα απ' το χώρο εργασίας και τον κλάδο μέχρι το γενικό πολιτικό επίπεδο.

Τώρα που η δυσκολία της αστικής διαχείρισης γίνεται πιο ορατή και το μέλλον της Ευρωζώνης κλυδωνίζεται μπορούμε από καλύτερες θέσεις να αναδείξουμε ότι στη χώρα μας υπάρχουν αντικειμενικά προϋποθέσεις για μια ριζικά διαφορετική οργάνωση της κοινωνίας, με τη μετατροπή της ιδιοκτησίας του μεγάλου κεφαλαίου σε κοινωνική κρατική ιδιοκτησία, με κεντρικό επιστημονικό σχεδιασμό της παραγωγής και εργατικό έλεγχο. Ξεδιπλώνοντας τη λαϊκή αντεπίθεση με αφετηρία την απαίτηση «Να πληρώσουν την κρίση τα μονοπώλια» και προβάλλοντας αγωνιστικά ριζοσπαστικούς άξονες πάλης (π.χ. πλήρη - σταθερή εργασία) που ανοίγουν το δρόμο της αποφασιστικής σύγκρουσης.

Η λύση υπάρχει, φτάνει ο λαός να πιστέψει στις δυνάμεις του: Αποδέσμευση απ' την ΕΕ και διαγραφή του χρέους με λαϊκή εξουσία.

Του
Μάκη ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ*
*O Μάκης Παπαδόπουλος είναι μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ υπεύθυνος του Τμήματος Οικονομίας

Παρασκευή 29 Ιουλίου 2011

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΠΑΣΥ ΓΙΑ ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΟΥΣ‏



ΠΑΝΑΓΡΟΤΙΚΗ  ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ  ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ


Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Σ Η
Να αποσυρθεί το νομοσχέδιο – εργαλείο συντριβής της μικρομεσαίας αγροτιάς
για τους Συνεταιρισμούς.

     Η κυβέρνηση κατέθεσε κατακαλόκαιρο στη Βουλή προς ψήφιση, το νομοσχέδιο περί Συνεταιρισμών και αγροτικού συνδικαλισμού, που πρωτοδημοσίευσε αρχές της χρονιάς, γνωρίζοντας μεγάλες αντιδράσεις.
     Ορισμένες επιμέρους ασήμαντες αλλαγές που έγιναν, δεν αλλάζουν την ουσία και το χαρακτήρα του και γίνονται καθαρά για διευκόλυνση της κυβερνητικής προπαγάνδας. Οι διαμαρτυρίες, αλλά και παραιτήσεις από κομματικά «πόστα» του κυβερνώντος κόμματος, συμβιβασμένων και ξεπουλημένων στελεχών της ΠΑΣΕΓΕΣ, καθώς και οι αντιδράσεις άλλων συνεταιριστικοπατέρων, δεν αφορούν την ουσία και τους στόχους του νομοσχεδίου, που είναι η συντριβή της μικρομεσαίας αγροτιάς και η ενίσχυση των επιχειρηματιών μεγαλοαγροτών, αλλά και δικά τους προσωπικά συμφέροντα, αφού, όλα αυτά τα χρόνια, βάζουν πλάτη υπέρ της ΚΑΠ και γενικότερα των αντιαγροτικών πολιτικών των κυβερνήσεων και της ΕΕ, που έχουν οδηγήσει στο ξεκλήρισμα εκατοντάδες χιλιάδες μικρούς και μεσαίους αγρότες.
     Κύριος στόχος αυτού του νομοσχεδίου είναι η νομοθετική προσαρμογή και θωράκιση του αστικού κράτους με τις αναγκαίες καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις για συνεταιρισμούς - εταιρείες, που θα εξυπηρετούν τις μεγάλες καπιταλιστικές αγροτικές μονάδες. Επιταχύνοντας τη διαδικασία ξεκληρίσματος της μικρομεσαίας αγροτιάς και διευκολύνοντας τη συγκέντρωση της γης και της παραγωγής στους μεγάλους επιχειρηματίες που δρουν στον αγροτοδιατροφικό τομέα.  
     Σ’ όλο το νομοσχέδιο είναι διάχυτη η πρεμούρα και η αγωνία των κυβερνώντων, να κόψουν κάθε πρόσβαση και να πετάξουν έξω από τις νέες μορφές αγροτικών οργανώσεων τους «ανενεργούς» και «μη επαγγελματίες» αγρότες και συνεταιρισμούς. Ταυτόχρονα, μέσα από το νομοσχέδιο, καθιστούν κυρίαρχους τους κάθε είδους επιχειρηματίες που δραστηριοποιούνται στον αγροτοδιατροφικό τομέα.
     Το «καλάθι της περιφέρειας» είναι ο κράχτης των επώνυμων επιχειρηματιών στην κάθε περιοχή και όχι, βέβαια, το καλάθι προϊόντων από τα χωράφια των μικρομεσαίων αγροτών.
     Ο κυβερνητικός αυταρχισμός για τον πλήρη έλεγχο, πως θα συνεταιρίζεται και πως θα συνδικαλίζεται η αγροτιά, είναι έκδηλος, προκλητικός και ξεπερνάει κάθε όριο, αφού επιβάλλει αναγκαστική εκκαθάριση Αγροτικών Συνεταιρισμών «ανενεργών», όπως αυθαίρετα τους χαρακτηρίζει, από το δεύτερο κιόλας έτος, χωρίς να δίνει ούτε τον ορισμό και τους όρους που χαρακτηρίστηκαν ως ανενεργοί.
     Είναι καθαρό πως η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, με το νομοσχέδιο για το «Θεσμικό πλαίσιο για τους αγροτικούς συνεταιρισμούς, τις συλλογικές οργανώσεις και την επιχειρηματικότητα του αγροτικού κόσμου. – Οργάνωση της εποπτείας του κράτους», επιχειρεί να εκσυγχρονίσει, στα πλαίσια των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, τους συνεταιρισμούς, δίνοντας κύριο βάρος στις Ομάδες Παραγωγών και τις αγροτικές εταιρικές συμπράξεις, ώστε καλύτερα να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα των μεγαλοαγροτών και επιχειρηματιών, καθώς και η συγκέντρωση γης και παραγωγής στους λίγους.
Η ΠΑΣΥ καταδικάζει, καταγγέλλει και διεκδικεί απόσυρση αυτού του νομοσχεδίου.
     Αποτελεί εργαλείο για πιο γρήγορο ξεκλήρισμα της μικρομεσαίας αγροτιάς. Θα συρρικνώσει τους σημερινούς εκφυλισμένους και χρεοκοπημένους συνεταιρισμούς, μετατρέποντας, όσους απομείνουν, σε επιχειρήσεις - εταιρείες, όπου θα συμμετέχουν ως κεφαλαιούχοι μεγαλοαγρότες και επιχειρηματίες. Οι νέες μορφές συνεταιριστικοποίησης απαιτούν ελάχιστο συνεταιριστικό κεφάλαιο 60.000 ευρώ και συγκέντρωση του 80% της παραγωγής, ενώ για τις Αγροτικές Εταιρικές Συμπράξεις το συνεταιριστικό κεφάλαιο θα είναι 100.000 ευρώ. Θα λειτουργούν με καθαρά ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια και στόχος θα είναι το κέρδος για τους μεγαλομετόχους.
     Η πλειοψηφία των φτωχών αγροτών, που δεν μπήκε στο Μητρώο Αγροτών, αλλά και χιλιάδες άλλοι που τυπικά θα μπορούν να γίνουν μέλη, ουσιαστικά θα αποκλειστούν από τις νέες οργανώσεις, γιατί δεν θα μπορούν να καταβάλουν το αντίτιμο της μετοχής και του μεριδίου. Έτσι, οι νέοι συνεταιρισμοί θα μετατραπούν σε αποκλειστικό φέουδο των μεγαλοαγροτών - επιχειρηματιών. Στη διαδικασία διάλυσης των υπαρχόντων συνεταιρισμών και ενώσεων, που θα προηγηθεί της εφαρμογής του νέου νόμου, αναμένονται εκποιήσεις των περιουσιακών τους στοιχείων και μαζικές απολύσεις συνεταιριστικών υπαλλήλων. Συνεπώς, οι μικρομεσαίοι αγρότες και οι συνεταιριστικοί υπάλληλοι επιβάλλεται να συντονίσουμε τη δράση μας και τον αγώνα μας ενάντια στο νομοσχέδιο της ανεργίας και της καταστροφής. Επίσης θα βάλουν χέρι στα περιουσιακά στοιχεία όσων συνεταιρισμών κριθούν από την αρχή ή και αργότερα ανενεργοί, αφού τίθεται σε καθεστώς αναγκαστικής εκκαθάρισης και η ακίνητη περιουσία παραχωρείται σε άλλο συνεταιρισμό. Από τους 6.300 περίπου συνεταιρισμούς που υπάρχουν σήμερα, αναμένεται να μείνουν 200 – 300. Ο εκφυλισμός και η απαξίωση της πλειοψηφίας των συνεταιρισμών, οι συνεταιρισμοί - σφραγίδες, η κακοδιοίκηση και η υπερχρέωση, που επικαλείται η κυβέρνηση, έχουν αιτίες. Βαριές ευθύνες έχουν οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ και η πολιτική της ΚΑΠ.
     Το νομοσχέδιο διατηρεί τις Διεπαγγελματικές Οργανώσεις ανά προϊόν ή ομάδα ομοειδών προϊόντων  και επιδιώκει, μέσω αυτών,  να δώσει νέα κέρδη στους βιομήχανους και εμπόρους, σε βάρος των μικρομεσαίων αγροτών και συνεταιρισμών, όπως συμβαίνει και σήμερα. Προωθεί σύσταση εταιρειών στις περιφέρειες, με τη συμμετοχή εμπόρων, μεταποιητών και επιχειρήσεων τουρισμού, που θα αξιοποιούν τα «καλάθια» προϊόντων, δηλαδή ενισχύσεις μόνο στους μεγαλοκεφαλαιούχους και κανένα όφελος για τους μικρούς και μεσαίους αγρότες και τους καταναλωτές. Επιβάλλει τα συμβόλαια για μελλοντική πώληση των αγροτικών προϊόντων των μελών τους, που δεν μπορεί να είναι μικρότερης διάρκειας από ένα έτος, δεσμεύοντας την παραγωγή που θα συμφωνηθεί και την τιμή, εξασφαλίζοντας μ’ αυτόν τον τρόπο μόνο τον έμπορο (τη φύλαξη για τον όγκο της παραγωγής, την ποιότητα και την τιμή των προϊόντων). Θεσμοθετεί τα δημοπρατήρια αγροτικών προϊόντων σαν Ανώνυμες Εταιρείες, στα οποία οι συνεταιρισμοί συμμετέχουν στο μετοχικό κεφάλαιο, μαζί με τους εμπόρους και τους επενδυτές, – δηλαδή συνδιαχειρίζονται την κλοπή του αγροτικού εισοδήματος, υποχρεώνοντας τους συνεταιρισμούς που είναι μέτοχοι να διαθέτουν την παραγωγή τους μέσα από το δημοπρατήριο. Δικαίωμα πρόσβασης στα δημοπρατήρια έχουν μόνο οι έμποροι που είναι γραμμένοι στο μητρώο εμπόρων, όχι οι συνεταιρισμοί. Διατηρεί την ΠΑΣΕΓΕΣ σαν ιδεολογική και συντονιστική οργάνωση, διατηρώντας το άδικο πλειοψηφικό εκλογικό σύστημα, με αυξημένη χρηματοδότηση, που φτάνει στο 2% από τις εισφορές των αγροτών στον ΕΛΓΑ (που μεταφράζεται σε 1.800.000 ευρώ το χρόνο), ώστε να συνεχίσει τον υπονομευτικό ρόλο της στις αγωνιστικές κινητοποιήσεις των μικρομεσαίων αγροτών, αλλά και ως δήθεν εκπρόσωπος των αγροτών για να περνάει την αντιαγροτική πολιτική της κυβέρνησης. Οι όποιες διαφωνίες εκφράζει για το νομοσχέδιο η ΠΑΣΕΓΕΣ, δεν αφορούν τη στήριξη των μικρομεσαίων αγροτών, αλλά μιας μερίδας συνεταιριστικοπατέρων που δρουν και βολεύονται σε βάρος της αγροτιάς. Χρηματοδοτεί, επίσης, τους καρεκλοκένταυρους της ΓΕΣΑΣΕ με 0,60% και της ΔΥΔΑΣΕ με 0,40% από τον ΕΛΓΑ (που αντιστοιχεί σε 1.000.000 ευρώ) για να υπονομεύουν καλύτερα τους αγώνες της αγροτιάς.
     Η ΠΑΣΥ ποτέ δεν υποστήριξε αυτούς του σημερινούς συνεταιρισμούς και πάντα αναδείκνυε τη χειραγώγηση και τον εκφυλισμό τους. Σήμερα, όμως, είναι ώριμο και ανάγκη ταυτόχρονα να υπάρξει αγροτική ανάπτυξη σε όφελος του λαού και ενάντια στα μονοπώλια και στους μεγαλοαγρότες. – Ανάπτυξη που θα υλοποιείται με τον κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας και την κοινωνικοποίηση των βασικών μέσων παραγωγής και της γης, με κρατικές καθετοποιημένες αγροτικές παραγωγικές μονάδες και τους παραγωγικούς συνεταιρισμούς της μικρομεσαίας αγροτιάς, που θα εξασφαλίζει μόνιμη και σταθερή δουλιά και ικανοποιητικό εισόδημα στους αγρότες, θα αξιοποιεί όλες τις παραγωγικές δυνατότητες της χώρας για την κάλυψη των διατροφικών αναγκών του λαού με φτηνά, υγιεινά και ποιοτικά προϊόντα, αλλά και τις απαραίτητες πρώτες ύλες τη μεταποιητική βιομηχανία.
     Στο ίδιο νομοσχέδιο επιχειρείται η υποταγή του αγροτικού συνδικαλιστικού κινήματος, η πολυδιάσπασή του και, ουσιαστικά, η διάλυσή του, γιατί δεν θέλουν ένα μαχητικό μαζικό αγροτικό κίνημα να σταθεί εμπόδιο στην αντιαγροτική λαίλαπα που έρχεται με τη νέα ΚΑΠ (2014 – 2020) και στο μεγάλο ξεκλήρισμα της αγροτιάς. Διαχωρίζει τους Αγροτικούς Συλλόγους σε φυτικής, ζωικής και αλιευτικής παραγωγής, προσπαθώντας να διασπάσει και να φέρει τον έναν αντιμέτωπο στον άλλον με συντεχνιακά αιτήματα, όταν τα προβλήματα είναι κοινά για όλους.  Προωθεί ουσιαστικά τη διάλυση, αφού θα μπορούν να συγκροτήσουν Ομοσπονδία σε επίπεδο Περιφέρειας μόνο ότ5αν έχουν αγροτικούς συλλόγους στο 50% των Δήμων της Περιφέρειας και 7 Ομοσπονδίες μια Συνομοσπονδία σε επίπεδο χώρας, όταν είναι γνωστές οι δυσκολίες των μεγάλων αποστάσεων σε μια Περιφέρεια. Με αυτόν τον τρόπο θα ξεφυτρώνουν Ομοσπονδίες και Συνομοσπονδίες πλήρως ελεγχόμενες και χρηματοδοτούμενες από τις εισφορές των αγροτών στον ΕΛΓΑ, ώστε να υπάρχουν οι «αξιόπιστοι» και προνομιακοί συνομιλητές που επιθυμεί η κυβέρνηση για να περάσει «αναίμακτα» τη λαίλαπα της νέας ΚΑΠ 2014 – 2020.
     Η ΠΑΣΥ καλεί τους αγρότες να ενισχύσουν μαζικά τους ήδη υπάρχοντες αγροτικούς συλλόγους και τις Ενωτικές αγωνιστικές Ομοσπονδίες, να δημιουργηθούν νέοι αγροτικοί σύλλογοι, να δυναμώσει η ΠΑΣΥ σε κάθε νομό, με γνώμονα την υπεράσπιση των συμφερόντων της μικρομεσαίας αγροτιάς.  Με αγωνιστικά πλαίσια πάλης και στόχους που θα διεκδικούν άμεσες λύσεις, αλλά και το πιο βασικό αίτημα της ικανοποίησης των διατροφικών αναγκών του λαού με ασφαλή, υγιεινά, ποιοτικά και φτηνά προϊόντα, σε συμμαχία και κοινή δράση με τους εργατοϋπαλλήλους, τους μικροεπαγγελματίες και αγωνιστικά κινήματα γυναικών και νεολαίας, που θα ανοίγουν το δρόμο σε ριζικές αλλαγές, σε επίπεδο οικονομίας και εξουσίας, για την ανατροπή της σκληρής, αντιλαϊκής, βάρβαρης πολιτικής της ΕΕ και των ελληνικών κυβερνήσεων.

29 – 7 – 2011                            

Πέμπτη 28 Ιουλίου 2011

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ της Ν.Ε. Φλώρινας του ΚΚΕ ΓΙΑ ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΝΟΜΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΩΤΑΤΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ


Κομμουνιστικό  Κόμμα  Ελλάδας
Νομαρχιακή Επιτροπή Φλώρινας


Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Σ Η
ΟΧΙ στην Ανώτατη Εκπαίδευση της αγοράς.
Λαϊκή Παιδεία. – ΕΝΙΑΙΑ ΑΝΩΤΑΤΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ στην υπηρεσία των λαϊκών αναγκών.

     Μεσούσης της καπιταλιστικής κρίσης – και αξιοποιώντας αυτήν την κρίση, – η κυβέρνηση έδωσε στη δημοσιότητα το σχέδιο του Νόμου - πλαισίου (το οποίο ήδη κατέθεσε στη Βουλή για να ψηφιστεί το επόμενο διάστημα) για την Ανώτατη Εκπαίδευση.  Πρόκειται για ένα νομοσχέδιο, που εναρμονίζεται απόλυτα με τη γενικότερη κυβερνητική πολιτική. Μέσα από τις διατάξεις του, η Ανώτατη Εκπαίδευση προσαρμόζεται πλήρως, ως προς το περιεχόμενο και τη δομή στα άμεσα συμφέροντα και στις στρατηγικές στοχεύσεις της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας του κεφαλαίου.    
     Για το κεφάλαιο, η Τριτοβάθμια Εκπαίδευση θεωρείται, εδώ και χρόνια, μια αγορά «τεράστια και ώριμη για συγκομιδή». Το τεράστιο ενδιαφέρον του κεφαλαίου για επενδύσεις στο χώρο της Ανώτατης Εκπαίδευσης έχει εκδηλωθεί επίσημα, τόσο με τις αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όσο και με τις αποφάσεις του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου για την «απελευθέρωση της αγοράς της ανώτατης εκπαίδευσης» μέχρι το 2010. Παράλληλα, καθώς το κάθε εκπαιδευτικό σύστημα ήταν πάντοτε συνδεδεμένο με την οικονομία, οι αναδιαρθρώσεις της καπιταλιστικής οικονομίας και οι ανάγκες αύξησης της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας του ευρωπαϊκού κεφαλαίου, απαιτούν αναδιαρθρώσεις στην Ανώτατη Εκπαίδευση. Σ’ αυτό αποβλέπουν όλες οι σχετικές ευρωπαϊκές αποφάσεις (της Μπολόνια, της Λισσαβόνας, της Πράγας και του Βερολίνου).
     Συγκεκριμένα:
     Α) Η Ανώτατη Εκπαίδευση ανοίγει ένα νέο πεδίο επενδύσεων με αναμενόμενη υψηλή κερδοφορία (υψηλά δίδακτρα, κέρδη που θα προκύπτουν από τα ευρωπαϊκά και εθνικά προγράμματα κατάρτισης, κλπ).
     Β) Επιχειρείται επιτάχυνση του επιχειρηματικού μετασχηματισμού των δημόσιων πανεπιστημίων και υποταγής τους στους νόμους της αγοράς και στις επιχειρήσεις – χορηγούς. Η συνεχιζόμενη υποβάθμιση των δημόσιων ΑΕΙ (αποτέλεσμα κυρίως του δραστικού περιορισμού των δημοσίων δαπανών για την εκπαίδευση και της πολιτικής ίδρυσης πλήθους νέων τμημάτων) χρησιμοποιείται σαν άλλοθι για την υποστήριξη των ιδιωτικών ΑΕΙ και την επιχειρηματοποίηση των δημόσιων.
     Γ) Θα κυριαρχεί η ΠΩΛΗΣΗ φτηνής κατάρτισης στη μεγάλη μάζα των φοιτητών, ενώ επιστημονική εκπαίδευση υψηλού επιπέδου θα παρέχεται στους λίγους, που θα έχουν τη δυνατότητα να πληρώσουν το αντίστοιχο αντίτιμο. Οι νέοι θα μαθαίνουν ότι είναι απολύτως απαραίτητο για τη λειτουργία της καπιταλιστικής οικονομίας.
     Δ) Από την Ανώτατη Εκπαίδευση αποφοιτούν, τόσο τα στελέχη της καπιταλιστικής οικονομίας και πολιτικής, όσο και η μεγάλη μάζα των μισθωτών επιστημόνων. Παρά τον επιχειρηματικό μετασχηματισμό των κρατικών πανεπιστημίων, το πανεπιστημιακό κίνημα κρατάει κάποιες κατακτήσεις, όπως η ακαδημαϊκή ελευθερία, το πανεπιστημιακό άσυλο, η ελεύθερη διακίνηση ιδεών, η συλλογικότητα, η συνδικαλιστική και πολιτική οργάνωση και δράση, – στοιχεία που, όμως είναι ασυμβίβαστα με το ιδιωτικό πανεπιστήμιο. Με τις αλλαγές που προβλέπει το νομοσχέδιο, ο αυριανός επιστήμονας θα εκπαιδεύεται σ’ ένα καθεστώς, όπου το διευθυντικό δικαίωμα και οι νόμοι προστασίας των επενδύσεων και της εξασφάλισης των κερδών του καπιταλιστή είναι πάνω από ανθρώπινα δικαιώματα. Θα εκπαιδεύεται να υποτάσσεται στην επιχείρηση που εργάζεται, χωρίς την εμπειρία της συλλογικής διεκδίκησης των δικαιωμάτων του.
     Ε) Η ουσία των αναδιαρθρώσεων / αλλαγών στην Ανώτατη Εκπαίδευση είναι η προσπάθεια να προσαρμοστεί στις αντιδραστικές αλλαγές που προωθούνται στις εργασιακές σχέσεις (ελαστικές σχέσεις εργασίας, ανασφάλιστη εργασία, κατάργηση της πληρωμής υπερωριών, γενίκευση της απλήρωτης εργασίας των νέων επιστημόνων για την απόκτηση επαγγελματικής πείρας, αλλαγή επαγγέλματος 6 - 7 φορές  στη διάρκεια της ενεργού οικονομικής ζωής, κλπ.), με στόχο τη δημιουργία στρατιάς ευέλικτου και ευκίνητου εργατικού δυναμικού ανώτερου μορφωτικού επιπέδου, που θα είναι προσαρμόσιμο στις συνεχείς αλλαγές.
     Σαν αποτέλεσμα, η απελευθέρωση της αγοράς της Ανώτατης Εκπαίδευσης, θα έχει τη διεύρυνση του ταξικού χάσματος ανάμεσα στους πλούσιους και τους φτωχούς, τη διευκόλυνση της ιδεολογικής και πολιτικής κυριαρχίας του κεφαλαίου στην κοινωνία και της επίθεσης στα εργασιακά, ασφαλιστικά, κοινωνικά και δημοκρατικά δικαιώματα.  

Κατεδαφίζουν ότι έχει απομείνει από το δημόσιο χαρακτήρα της Ανώτατης Εκπαίδευσης.
     Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, κινούμενη στις παραπάνω κατευθύνσεις, συνεχίζει το έργο της κυβέρνησης της ΝΔ, αποφασισμένη να κατεδαφίσει ότι έχει απομείνει από το δημόσιο χαρακτήρα της Ανώτατης Εκπαίδευσης. Ο νέος νόμος πλαίσιο επιχειρεί να εφαρμόσει το σύνολο των αντιδραστικών κατευθύνσεων, που χρόνια τώρα επεξεργάζονται και δρομολογούν οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, μαζί με την ΕΕ, προκειμένου να προσαρμόσουν την Ανώτατη Εκπαίδευση στις απαιτήσεις και στις ανάγκες των επιχειρηματικών ομίλων. Εκπαίδευση και έρευνα θα υπηρετούν αποκλειστικά την κερδοφορία και την ισχυροποίηση των μονοπωλίων, με καταστροφικές συνέπειες για το δικαίωμα των παιδιών των λαϊκών στρωμάτων στη μόρφωση, αλλά και για το λαό συνολικά. Ο νέος νόμος - πλαίσιο είναι ένας νόμος προσαρμοσμένος στη ζούγκλα της καπιταλιστικής αγοράς, σε συνθήκες κρίσης.
     Σύμφωνα με το προσχέδιο νόμου: Θεσμοθετούνται 3 κύκλοι σπουδών, μονοετή και διετή προγράμματα σπουδών, κύκλοι κατάρτισης. Με τον τρόπο αυτό δημιουργούνται πτυχία πολλών ταχυτήτων, ενώ, παράλληλα, το πτυχίο αποσυνδέεται πλήρως από το επάγγελμα. Για την πλειοψηφία των σπουδαστών προορίζονται μόνο ταχύρυθμες καταρτίσεις, ακόμα και μονοετείς, που θα αξιολογούνται και θα πιστοποιούνται από τα μονοπώλια, με άξονα την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία του κεφαλαίου, την παραγωγή εργατικού δυναμικού με μισθούς Ινδίας και Αφρικής! Προγράμματα σπουδών θα «στήνονται» και θα καταργούνται, θα χρηματοδοτούνται ανάλογα με τους σχεδιασμούς των μεγάλων επιχειρήσεων. Η οικονομική και διοικητική αυτοτέλεια των Σχολών, οι εμπορικές συμφωνίες με τις επιχειρήσεις είναι το «χαλί» για να εισβάλουν πιο βίαια τα μονοπώλια στη δομή, στη λειτουργία και στο περιεχόμενο της Ανώτατης Εκπαίδευσης. Γενικεύεται το καθεστώς των συμβασιούχων διδασκόντων, που υπογράφουν συμβάσεις χωρίς δυνατότητα ανανέωσης. Η αξιολόγηση από τις επιχειρήσεις, με όρους ανταποδοτικότητας, θα είναι ο μοχλός για την κατάργηση της μονιμότητας και τη μείωση των μισθών για εκπαιδευτικό και λοιπό προσωπικό. Η επιχειρηματική λειτουργία των ΑΕΙ βαθαίνει ακόμη περισσότερο με την ολοκληρωτική παράδοση των υποδομών και της φοιτητικής μέριμνας (Εστίες, Λέσχες, κλπ) σε ιδιώτες, που θα πωλούν υπηρεσίες σε φοιτητές, εξωθώντας τη φτωχή λαϊκή οικογένεια να χώσει ακόμα πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη για να σπουδάσουν τα παιδιά της. Η διοικητική δομή των Ιδρυμάτων συγκενρωποιείται, – μια χούφτα καθηγητές και στελέχη επιχειρήσεων αποκτούν πλήρεις αρμοδιότητες να συνδιαλέγονται με τα μονοπώλια. Επιχειρείται δραστικό χτύπημα στην οργανωτική συνδικαλιστική δομή του φοιτητικού κινήματος, μεθοδεύεται η κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου και απαγορεύεται κάθε πολιτική δράση στα ΑΕΙ. Το νομοσχέδιο χτυπάει, πριν απ’ όλα, τους εργαζόμενους φοιτητές και σπουδαστές, βάζοντας φραγμούς στο χρόνο αποπεράτωσης των σπουδών, ενισχύοντας τα οικονομικά βάρη για τις σπουδές, που γίνονται θηλιά στο λαιμό των παιδιών της φτωχής λαϊκής οικογένειας.
*               *               *

ΕΝΙΑΙΑ ΑΝΩΤΑΤΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ στην υπηρεσία των λαϊκών αναγκών.  
     Στις σημερινές συνθήκες, οι ανάγκες της καθημερινής ζωής, – τόσο στην επαγγελματική, όσο και στην οικογενειακή και προσωπική δραστηριότητα, – δεν είναι αυτές που ήσαν πριν από μερικές δεκαετίες. Οι επιστημονικές και τεχνολογικές εξελίξεις έχουν ενσωματωθεί, σε μεγάλο βαθμό, σε κάθε δραστηριότητα. Το απαιτούμενο μορφωτικό επίπεδο του σύγχρονου ανθρώπου πρέπει να είναι και πιο υψηλό και πιο ολοκληρωμένο.
     Η απάντηση στις διευρυμένες σύγχρονες ανάγκες, αλλά και στην κατάσταση που διαμορφώνεται στην Ανώτατη Εκπαίδευση, δεν είναι ένα εκπαιδευτικό σύστημα που υπηρετεί την οικονομία της αγοράς και την κερδοφορία του κεφαλαίου. Είναι η διαμόρφωση μιας Ανώτατης Εκπαίδευσης που θα στηρίζει την εξέλιξη των επιστημών και την αξιοποίηση των παραγωγικών δυνατοτήτων της χώρας, με στόχο την ολόπλευρη ανάπτυξη του επιστημονικού δυναμικού, ικανού να συμβάλει στην άνοδο του υλικού και πνευματικού επιπέδου του λαού, – επιστημονικού δυναμικού που θα υπηρετεί την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών και όχι τα μονοπώλια.   
     Σ’ αυτά τα πλαίσια, οι γενικοί άξονες μιας Λαϊκής Παιδείας πρέπει να είναι:
     ** Η Ανώτατη Εκπαίδευση να είναι αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν, σύγχρονη, υψηλού επιπέδου, με δημοκρατική λειτουργία, χωρίς σχολές και τμήματα πολλών κατηγοριών, ταχυτήτων, ακαδημαϊκών επιπέδων και επαγγελματικών προοπτικών, χωρίς οικονομικά εμπόδια πρόσβασης σε αυτήν.
     ** Χρηματοδότηση του συνόλου των εκπαιδευτικών και ερευνητικών  προγραμμάτων και αναγκών από τον κρατικό προϋπολογισμό.
     ** Τμήματα συγκροτούνται ανά επιστημονικό αντικείμενο. Το περιεχόμενο και οργάνωση των προγραμμάτων σπουδών εισάγουν τους φοιτητές στις βασικές αρχές της έρευνας, παρέχουν επιστημονική ειδίκευση και πλήρη επαγγελματική επάρκεια με την απόκτηση του πτυχίου, σε ενιαίο κύκλο προπτυχιακών σπουδών. – Κατάργηση του αναχρονιστικού - αντιεπιστημονικού διαχωρισμού σε πανεπιστημιακή και μη πανεπιστημιακή –τεχνολογική ανώτατη εκπαίδευση.         
     ** Μεταπτυχιακές σπουδές, ενιαίες ανά επιστημονικό αντικείμενο, που οδηγούν στην παραγωγή νέας γνώσης και καταλήγουν αποκλειστικά σε διδακτορικό δίπλωμα.
     ** Καθιέρωση ενιαίου βασικού δωδεκάχρονου υποχρεωτικού σχολείου – αποκλειστικά δημόσιου και δωρεάν – για τη διεύρυνση της γενικής εκπαίδευσης, ώστε να πάψει η πρόωρη επαγγελματική επιλογή πριν τη συμπλήρωση του μορφωτικού έργου του σχολείου και την ενηλικίωση του νέου ανθρώπου. – Σχολείο που θα βοηθά τους μαθητές να κατανοήσουν τους νόμους της φύσης και της κοινωνικής ζωής, τη θέση και το ρόλο τους μέσα σ’ αυτήν.
     ** Μετά τη δωδεκάχρονη υποχρεωτική γενική εκπαίδευση, ανάπτυξη ενός αποκλειστικά δημόσιου και δωρεάν συστήματος επαγγελματικών σχολών, ενταγμένων στο εκπαιδευτικό σύστημα, για όσα επαγγέλματα δεν χρειάζονται πανεπιστημιακές σπουδές.
     ** Επαναπροσδιορισμός της έρευνας, ώστε η αποστολή της να υπηρετεί τις λαϊκές ανάγκες και να μην καθορίζεται από τα ιδεολογικά, πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα των επιχειρηματιών. Χρηματοδότησή της από τον κρατικό προϋπολογισμό για να καλύπτονται με επάρκεια όλοι οι τομείς της και να συμμετέχει σ’ αυτήν το σύνολο των ιδρυμάτων και των ερευνητών.
     ** Θωράκιση του δημόσιου χαρακτήρα του πανεπιστημίου με επαρκείς αμοιβές των λειτουργών του, που, ταυτόχρονα, θα έχουν σαν πλήρη και αποκλειστική απασχόληση την ενασχόληση με την επιστημονική έρευνα και διδασκαλία, χωρίς να υποβάλλονται σε εκβιασμούς για να γίνουν επιχειρηματίες ή υπεργολάβοι και υπάλληλοι επιχειρηματικών συμφερόντων. – Απάλειψη κάθε δυνατότητας επιχειρηματικής δραστηριότητας και δημιουργίας εταιρειών οποιουδήποτε τύπου, είτε από τα ίδια τα πανεπιστήμια, είτε από μέλη ΔΕΠ.
     ** Κατάργηση κάθε είδους διδάκτρων, εξασφάλιση δωρεάν συγγραμμάτων, σίτισης, στέγασης για όλους τους φοιτητές. Παροχή υποτροφιών για όλους τους υποψήφιους διδάκτορες.

     Το ΚΚΕ καταγγέλλει και καταδικάζει το κυβερνητικό νομοσχέδιο και τους αντιλαϊκούς - αντιεκπαιδευτικούς σχεδιασμούς που εμπεριέχει. Καλεί τους διδάσκοντες και εργαζόμενους σε πανεπιστήμια, ΤΕΙ και Ερευνητικά Κέντρα να αρνηθούν να γίνουν υπεργολάβοι των μονοπωλίων. Να αντιταχθούν στη νέα λαίλαπα. Να αγωνιστούν να μην περάσει ο νέος νόμος - πλαίσιο, που θα είναι η ταφόπλακα του δημόσιου πανεπιστήμιου.
     Το ΚΚΕ, θεωρώντας ότι το ζήτημα της Παιδείας είναι ζήτημα που αφορά, από κάθε άποψη, την εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα, τους καλεί να παλέψουν για μια Ανώτατη Εκπαίδευση ενιαία, αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν, σύγχρονη, υψηλού επιπέδου, με δημοκρατική λειτουργία, που θα υπηρετεί έναν άλλο δρόμο ανάπτυξης, προς όφελος του λαού, θα ετοιμάζει επιστημονικό δυναμικό ικανό να αναπτύξει στο έπακρο τις παραγωγικές και πνευματικές δυνατότητες της χώρας. Για να είναι αποτελεσματικός ο αγώνας ενάντια στα αντιδραστικά μέτρα, για Ανώτατη Εκπαίδευση στην υπηρεσία του λαού και του τόπου, για λαϊκή Παιδεία, πρέπει να συνοδεύεται με την πάλη για αλλαγή συσχετισμού δυνάμεων σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο, σε βάρος των κομμάτων που υπηρετούν τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας και του «ευρωμονόδρομου», για ριζικές αλλαγές, τόσο στο επίπεδο της οικονομίας, όσο και στο επίπεδο της εξουσίας, – για τη Λαϊκή Εξουσία - Λαϊκή Οικονομία.  


28 – 7 – 2011           

Δευτέρα 25 Ιουλίου 2011

Δηλαδή αυτό το "παλικάρι" που κυνηγάει εν ψυχρώ το τυχαίο μετανάστη στο κέντρο της Αθήνας δεν θα μπορούσε να είναι ο Νορβηγός killer;


Δηλαδή αυτό το "παλικάρι" που κυνηγαει εν ψυχρω το τυχαίο μετανάστη με το σουγιά απο τα προσφατα επεισόδια λυντσαρισματος των μεταναστων στο κέντρο της Αθήνας δεν θα μπορούσε να είναι ο Νορβηγός killer;
 
 
Από το blog  "τα ψιλά"

ΚΚΕ για τα αποτελέσματα της συνόδου κορυφής.


1 στους 7 Αμερικανούς σε συσσίτια – αυξάνεται η τάξη των working poors

Αναδημοσιευση απο Σχολιαστες χωρις Συνορα

Πάνω από 45 εκατομμύρια Αμερικανοί πολίτες (το 1/7 του συνολικού πληθυσμού) σιτίζονται πλέον με κουπόνια από το Ειδικό Πρόγραμμα Παροχής Συμπληρωματικής Σίτισης (SNAP) των υπηρεσιών πρόνοιας της χώρας. Μάλιστα, το υπουργείο Γεωργίας των ΗΠΑ, εκτιμά ότι μόνο τα 2/3 των δικαιούχων έχουν δηλώσει συμμετοχή, κάτι που σημαίνει ότι όσοι δεν έχουν αρκετό εισόδημα είναι ακόμη περισσότεροι. Σημειώνεται ότι οι σιτιζόμενοι με κουπόνια αυξήθηκαν κατά 11 εκατομμύρια τα τελευταία τρία χρόνια, από τότε δηλαδή που ξέσπασε η χρηματοπιστωτική κρίση. Παρά τα αλλεπάλληλα πακέτα τόνωσης της αγοράς και ενίσχυσης του τραπεζικού συστήματος, η αμερικανική οικονομία δυσκολεύεται να ανακάμψει και η ανεργία παραμένει σταθερά πάνω από το 9%.

Η μέση επιχορήγηση είναι 133 δολάρια τον μήνα και η μεγαλύτερη 200 – για άτομα με μηδενικό εισόδημα. Το 50% είναι ανήλικοι και το 8% ηλικιωμένοι. Μόλις το 14% όσων συμμετέχει στο SNAP έχουν εισοδήματα πάνω από το όριο της φτώχειας, ενώ το 18% δεν έχει καθόλου.

Καθημερινή 19-7-11

«Σήμερα, οι ΗΠΑ δεν αποτελούν το όνειρο των μεταναστών, αλλά τον εφιάλτη για εκείνους που προσπαθούν να επιζήσουν σε έναν κόσμο όλο και πιο επικίνδυνο και σε μια χώρα όλο και πιο «τρελή»», λέει ο Αμερικανός συγγραφέας Ντον ΝτεΛίλο, και φαίνεται πως έχει δίκιο, αφού όχι μόνο οι μετανάστες αλλά και πολλοί Αμερικανοί πολίτες έχουν χάσει τις δουλειές τους αλλά και το σπίτι τους και ζουν κάτω από τα όρια της φτώχειας.

Οι άνθρωποι αυτοί, οι «working poors», όπως αποκαλούνται, αποτελούν μια σχετικά νέα τάξη Αμερικανών που δείχνει όλο και πιο καθαρά το πρόσωπό της. Πρόκειται για εργαζόμενους που καταφεύγουν στα συσσίτια διάφορων οργανώσεων, αφού με τα χρήματα που κερδίζουν δεν μπορούν να εξασφαλίσουν ούτε το φαγητό τους.

«Δουλεύω σε ένα εργοτάξιο», λέει ένας από αυτούς στον ανταποκριτή της εφημερίδας «Λιμπερασιόν», στην Ουάσιγκτον, «αλλά, καθώς δεν ανήκω σε κάποιο συνδικάτο, κερδίζω μόνο δέκα δολάρια την ώρα, χωρίς όμως να έχω δουλειά κάθε μέρα. Τα λεφτά μου φτάνουν μόνο για το νοίκι, 600 δολάρια (426 ευρώ) το μήνα για μια γκαρσονιέρα».

Σύμφωνα με τους υπεύθυνους της οργάνωσης SOME (So Others Might Eat Για να μπορούν να σιτίζονται και άλλοι), την οποία είχε επισκεφτεί μάλιστα και ο Ομπάμα με τη σύζυγό του πριν από μερικούς μήνες, ο αριθμός των φτωχών αυξάνεται συνεχώς (υπολογίζονται επισήμως σε 44 εκατομμύρια που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, δηλαδή αποτελούν το 14% του συνολικού πληθυσμού της χώρας). «Το 2009 σερβίραμε 10.000 περισσότερα γεύματα από το 2008 και όλα δείχνουν πως ο αριθμός θα αυξηθεί περισσότερο στους επόμενους μήνες. Το νέο στοιχείο είναι ότι αυξάνεται και ο αριθμός εκείνων που εργάζονται και έρχονται εδώ για ένα πιάτο φαγητό».

Πολλοί από τους ανθρώπους που έρχονται στην οργάνωση λένε πως η ζωή τους άλλαξε εξαιτίας κάποιας ασθένειάς τους. «Μέχρι πέρυσι, λέει η 52χρονη Κορολάιν, εργαζόμουν ως κοινωνική λειτουργός σε ένα σχολείο. Ομως αρρώστησα με καρκίνο και απουσίαζα συχνά από τη δουλειά. Καθώς τα οικονομικά του σχολείου είχαν περιοριστεί, έγιναν απολύσεις και έτσι έχασα κι εγώ τη δουλειά μου». Πριν φτάσει σε αυτήν την κατάσταση, είχε το δικό της σπίτι, αλλά τώρα μένει σε ένα μικρό χώρο στη μεγαλύτερη εστία για άστεγους, στην Ουάσιγκτον.

Οπως όλοι οι υπάλληλοι της εστίας, έτσι και ο Μαρκ είναι άστεγος. «Δεν θα το μαντεύατε αν δεν σας το έλεγα, έτσι δεν είναι; Οπως κι εγώ, πολλοί από τους φιλοξενούμενούς μας έχουν κάποια δουλειά. Αν διασταυρωνόσασταν στο δρόμο, δεν θα μαντεύατε πως είναι άστεγοι. Δεν είναι βρώμικοι, δεν είναι κακοντυμένοι, δεν είναι άρρωστοι ή ναρκομανείς… Εδώ στις ΗΠΑ ο οποιοσδήποτε μπορεί πολύ γρήγορα να μείνει άστεγος και κάποιοι μπορεί να βρεθούν σε αυτή την κατάσταση αν χάσουν αύριο τη δουλειά τους ή αρρωστήσουν…».

Για πρώτη φορά εδώ και 23 χρόνια, ο αριθμός των Αμερικανών με ασφαλιστική κάλυψη μειώθηκε, σύμφωνα με μια επίσημη έρευνα. Το 2009, σχεδόν 51 εκατομμύρια Αμερικανοί βρέθηκαν χωρίς ιατροφαρμακευτική ασφάλιση, δηλαδή το 17% του πληθυσμού. Το φαινόμενο αυτό εξηγείται λόγω της αύξησης της ανεργίας από την αρχή της κρίσης, το 2008, και παρά τη δημιουργία θέσεων εργασίας, το ποσοστό της ανεργίας έφτασε στο 9,6% τον περασμένο μήνα.
...

Εργατικό δελτίο ειδήσεων Π.Α.ΜΕ 24/07/2011


Παρασκευή 22 Ιουλίου 2011

Σχολιάζοντας την επικαιρότητα - Του Γιώργου Μούλη


Απογειωμένη υποκρισία! Αυτό επικρατεί τις τελευταίες μέρες στα κανάλια και στα άλλα αστικά ΜΜΕ, με αφορμή την απεργία των μικροϊδιοκτητών ταξί. Έχουν κάνει επάγγελμα το να στρέφουν κάθε μέρα μια ομάδα εργαζομένων ενάντια σε άλλη.
Όταν οι ναυτεργάτες διεκδικούν τα δικαιώματά τους και περιφρουρούν την απεργία τους, από την εφοπλιστική και κρατική τρομοκρατία και καταστολή, στους καταπέλτες των πλοίων, «πλήττουν τον τουρισμό, το κοινωνικό σύνολο, το δημόσιο συμφέρον», προπαγανδίζουν οι αστοί και τα παπαγαλάκια τους. Το ίδιο και για τους φτωχούς αγρότες με τα μπλόκα στους δρόμους. Το ίδιο και με τους απεργούς της ΔΕΗ, τους δασκάλους και καθηγητές. Το ίδιο τώρα και με τα ταξί. Αυτό κάνουν για όλους τους κλάδους εργατοϋπαλλήλων και αυτοαπασχολουμένων. Όπου «κοινωνικό σύνολο και δημόσιο συμφέρον» βαφτίζουν τα ιδιωτικά συμφέροντα των καπιταλιστών. Αλλά κάθε απεργία έχει κόστος. Και οι εργάτες όταν απεργούν χάνουν το μεροκάματο, ενώ υφίστανται και την απειλή της απόλυσης. Όμως την κυβέρνηση την πιάνει ο πόνος μόνο για τα υπερκέρδη των μονοπωλίων στον κλάδο του τουρισμού και των εφοπλιστών. Το ίδιο και τα αστικά ΜΜΕ, που, αυτές τις μέρες (και όχι μόνο), λειτουργούν σαν «βαρύ πυροβολικό» της πλουτοκρατίας. [Αλήθεια, μπορούν να μας πουν πόσες χιλιάδες ξενοδοχοϋπάλληλοι, σερβιτόροι και άλλοι εργαζόμενοι στον τουρισμό δουλεύουν σε συνθήκες γαλέρας, χωρίς ωράρια, με ελαστικές μορφές εργασίας, απλήρωτες υπερωρίες, ανασφάλιστοι, κλπ; – Κουβέντα γι’ αυτά].
Η πολιτική της κυβέρνησης, με τις «απελευθερώσεις», τις ιδιωτικοποιήσεις και το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, την φοροεπιδρομή και τα χαράτσια, που τσακίζει τους εργαζόμενους, τους μικρούς επαγγελματίες και τους αυτοαπασχολούμενους στα ταξί, οδηγεί στη φτώχια όλο το λαό. Αυτή η πολιτική πλήττει τον τουρισμό και υπονομεύει τις παραγωγικές δυνατότητες της χώρας και όχι οι λαϊκές κινητοποιήσεις. Τα αστικά ΜΜΕ κάνουν άτιμη προπαγάνδα σε βάρος των εργαζομένων και των αυτοαπασχολουμένων, που αγωνίζονται για το δίκιο τους κόντρα στα μονοπώλια και την πολιτική που τα υπηρετεί. Λέξη δε λένε για το ότι η μεγάλη πλειοψηφία των εργαζομένων, η λαϊκή οικογένεια, δεν μπορεί να κάνει σήμερα ούτε καν ολιγοήμερες διακοπές, ελέω μνημονίων. Και έχουν το θράσος να μιλούν για τον τουρισμό;
Κάθε κινητοποίηση, στον πυρήνα της, – ακόμα και αν δεν το συνειδητοποιούν πλήρως αυτοί που αγωνίζονται, – κουβαλά το πραγματικό πρόβλημα: Την καπιταλιστική κρίση και την προσπάθεια των καπιταλιστών να την ξεπεράσουν, τσακίζοντας τους εργατοϋπάλληλους και τους αυτοαπασχολούμενους. Γι’ αυτό και κάθε κινητοποίηση οφείλει να προσανατολίζεται με μεγαλύτερη ένταση στο κύριο και βασικό: Ανάπτυξη σε όφελος του λαού, αποδέσμευση από την Ευρωπαϊκή Ένωση και διαγραφή του χρέους με Λαϊκή Εξουσία. – Συμπόρευση με το ΚΚΕ στους αγώνες και στις εκλογές, ακόμα κι αν κάποιοι δεν συμφωνούν σε όλα μαζί του.

Γιώργος Μούλης
Γραμματέας της Ν.Ε. Φλώρινας του ΚΚΕ

Δευτέρα 18 Ιουλίου 2011

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ στο ΝΠΔΔ του Δήμου Φλώρινας (Αίτηση της Λ.Σ. προς την Πρόεδρο του Δημοτ. Συμβουλίου)

ΠΡΟΣ
Την κ. Πρόεδρο Δημοτικού Συμβουλίου Φλώρινας

ΑΙΤΗΣΗ
ΓΙΑ ΘΕΣΗ ΘΕΜΑΤΟΣ ΠΡΟΣ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΩΣ ΠΡΟ ΗΜΕΡΗΣΙΑΣ  ΔΙΑΤΑΞΗΣ

Κα Πρόεδρε,

            Εδώ και πάνω από δύο μήνες παραμένουν απλήρωτοι όλοι οι εργαζόμενοι του ΝΠΠΔ  Κοινωνικής Προστασίας και Αλληλεγγύης, Πολιτισμού, Αθλητισμού Δήμου Φλώρινας, παραμένουν απλήρωτοι ενώ συνεχώς πληθαίνουν οι ανησυχίες ότι πρόκειται να επιβληθούν τροφεία σε παιδικούς σταθμούς στα πλαίσια της αδυναμίας του κράτους να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του σε θέματα κοινωνικής πολιτικής.

            Επειδή το ζήτημα είναι εξαιρετικά επείγον καθώς πλέον οι εργαζόμενοι αντιμετωπίζουν οξύτατο πρόβλημα οικονομικής επιβίωσης και κάλυψης των καθημερινών αναγκών τους αιτούμαστε, κατά την παρ 7, εδφ. 3 του άρθρου 67 Ν. 3852/2010, να συζητηθεί το θέμα προ ημερησίας διατάξεως κατά την συνεδρίαση της 18/7/2011 του Δημοτικού Συμβουλίου Δήμου Φλώρινας και να εκδοθεί απόφαση με το ακόλουθο περιεχόμενο:

            Το Δημοτικό Συμβούλιο ζητά την άμεση πληρωμή μέχρι αύριο όλων των δεδουλευμένων των εργαζομένων στο Νομικό Πρόσωπο και να ληφθεί κάθε μέριμνα όσον αφορά στην στελέχωση και την κατανομή αρμοδιοτήτων κυρίως όμως την έγκαιρη εξασφάλιση των σχετικών πιστώσεων   ώστε να μην επαναληφθούν και στο μέλλον ανάλογα φαινόμενα. Το Δημοτικό Συμβούλιο εγγυάται την εύρυθμη λειτουργία

            Το Δημοτικό Συμβούλιο δηλώνει την κατηγορηματική αντίθεσή του σε επιβολή τροφείων για την σίτιση των νηπίων. Επίσης σε οποιαδήποτε επιβολή τελών για την χρήση κοινωφελών εγκαταστάσεων από τους δημότες.

            Το Δημοτικό Συμβούλιο δηλώνει αντίθετο σε οποιαδήποτε συγχώνευση παιδικών σταθμών χωρίς αυστηρά και αποκλειστικά παιδαγωγικά κριτήρια και χωρίς να εξασφαλιστεί προηγουμένως η δωρεάν και ασφαλής μεταφορά των νηπίων.  

Φλώρινα, 18-7-2011
Με τιμή

Βασίλης Καραντζίδης
Δημοτικός Σύμβουλος – Επικεφαλής Λαϊκής Συσπείρωσης

Πέμπτη 14 Ιουλίου 2011

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

14 Ιούλη πέφτει η Βαστίλη

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΠΑΜΕ - ΗΜΕΡΑ ΔΡΑΣΗΣ ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗΝ ΥΓΕΙΑ



ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΟ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ      ΠΑΝΑΓΡΟΤΙΚΗ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ
ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΑΝΤΙΜΟΝΟΠΩΛΙΑΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΕΒΕ
ΜΕΤΩΠΟ ΑΓΩΝΑ ΣΠΟΥΔΑΣΤΩΝ      ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ
 
Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Σ Η 
Στη λαιμητόμο της αντιλαϊκής πολιτικής Νοσοκομεία και Κέντρα Υγείας.
 Καταργούνται 14.000 νοσοκομειακές κλίνες, 330 κλινικές και 70 δομές Πρόνοιας.  
20 Ιούλη: Ημέρα λαϊκής δράσης για το δικαίωμα στην Υγεία – Πρόνοια.  
Να μπει φραγμός στα αντιλαϊκά σχέδια!

     Με την άγρια εκμετάλλευση στους τόπους δουλιάς, τη φτώχια, την ανεργία, τη δουλιά ως τα 70, τα λουκέτα, την ιδιωτικοποίηση του νερού, του ηλεκτρικού και του τηλεφώνου, κυβέρνηση, ΕΕ, ΔΝΤ και τα κόμματα που στηρίζουν την αντιλαϊκή πολιτική, δεν υπολογίζουν ούτε την υγεία μας. Η υγεία λαού βρίσκεται σε κίνδυνο, προκειμένου να σωθούν τα κέρδη των μονοπωλίων.   
     Στη λαιμητόμο της αντιλαϊκής πολιτικής της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και των δεσμεύσεών της στα μνημόνια μπαίνουν τα δημόσια Νοσοκομεία και τα Κέντρα Υγείας.  Πριν καν στεγνώσει το μελάνι της υπογραφής του «Μεσοπρόθεσμου», η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Υγείας ανακοίνωσε, μέσω διαδικτύου, το τελικό σχέδιο για τις συγχωνεύσεις νοσοκομείων και άλλων δομών Υγείας. Σύμφωνα με το σχέδιο: Τα δημόσια νοσοκομεία της χώρας από 138 μειώνονται σε 83. Συγχωνεύονται 330 κλινικές εντός των νοσοκομείων (από 2.000 θα μείνουν 1.670) και μεταφέρονται άλλες 40. Καταργούνται περίπου 14.000 οργανικές κλίνες στα δημόσια Νοσοκομεία (από 46.873 που είναι σήμερα θα μείνουν 32.990), – ενώ η προσέλευση στα δημόσια νοσοκομεία έχει αυξηθεί το τελευταίο χρόνο κατά 20 - 23%, – και μειώνονται κατά 700 οι γιατροί. Συρρικνώνονται οι ήδη ανεπαρκείς δομές Πρόνοιας από 92 σε 22 και γίνονται επιπλέον περικοπές στο δημόσιο σύστημα Υγείας 150 εκατομμυρίων ευρώ ως το 2014. Οκτώ μικρά νοσοκομεία μετατρέπονται σε Κέντρα Υγείας. Με τη δημιουργία Κέντρων Υγείας δύο ταχυτήτων, που προβλέπει το σχέδιο (Τύπου Α, με 24ωρη λειτουργία και Τύπου Β, με 16ωρη λειτουργία), η κυβέρνηση επιχειρεί τον ακρωτηριασμό των ήδη υποβαθμισμένων υπηρεσιών των 200 Κέντρων Υγείας αγροτικού τύπου, με αποτέλεσμα να στερηθούν υπηρεσίες κυρίως οι ακριτικές και απομακρυσμένες περιοχές της χώρας, που είναι, έτσι κι αλλιώς, γυμνές από πρωτοβάθμια φροντίδα Υγείας. Καταργούνται 113 «μη αυτοτελείς υγειονομικές μονάδες» του ΙΚΑ και συγχωνεύονται στις 223 «αυτοτελείς μονάδες» του Ιδρύματος. Σχεδιάζεται η μείωση κατά 10% των εργαστηριακών εξετάσεων και αναπροσαρμόζονται προς τα πάνω 700 θεραπευτικές πράξεις (που ξεκινάν από τα 136 ευρώ και φτάνουν τις 94.009 ευρώ), με αποτέλεσμα τα ασφαλιστικά ταμεία να υφίστανται μία ακόμη αφαίμαξη, προκειμένου να υποστηρίξουν την επιχειρηματική λειτουργία των νοσοκομείων. Τέλος, 550 κλίνες δημόσιων νοσοκομείων παραδίδονται σε ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες ως «ειδικές θέσεις». Την ίδια στιγμή τα κενά σε μηχανολογικό εξοπλισμό (αλλά και σε αναλώσιμα) και κυρίως σε ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό είναι τεράστια (λείπουν περίπου 3.000 γιατροί και πάνω από 25.000 νοσηλευτές).
     Σε επίπεδο Δυτικής Μακεδονίας, σύμφωνα με τους πίνακες που είναι αναρτημένοι στην ιστοσελίδα του Υπουργείου Υγείας, καταργούνται 14 κλινικές (οι 3 αφορούν το Νοσοκομείο της Φλώρινας), οι οργανικές κλίνες στα δημόσια νοσοκομεία μειώνονται από 824 σε 568 (στο Νοσοκομείο της Φλώρινας μειώνονται κατά 28). Επιπλέον, 5 δομές Πρόνοιας, στην περιοχή, συγχωνεύονται σε 2 (οι 4 από αυτές αφορούν τη Φλώρινα και το Αμύνταιο). Οι ελλείψεις σε μηχανολογικό         
                                                                                                                                                      à

2
εξοπλισμό, σε ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, σ’ όλη τη Δυτική Μακεδονία είναι τεράστιες. Το ΙΚΑ Φλώρινας ανέστειλε τη λειτουργία του ακτινολογικού εργαστηρίου, ενώ πληθαίνουν οι διαμαρτυρίες για ελλείψεις φαρμάκων στο Νοσοκομείο.
     Είναι αδίστακτοι και επικίνδυνοι, γιατί μετατρέπουν τη λαϊκή ανάγκη και το δικαίωμα στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και στην Πρόνοια σε ακριβοπληρωμένο εμπόρευμα, απρόσιτο για όλο και περισσότερους.                                                                 
     Ο Υπουργός Υγείας δηλώνει «μπετόν αρμέ» στην προώθηση των αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων στην Υγεία και στην παραπέρα εμπορευματοποίησή της. Δηλώνει με θράσος ότι επίκεινται και νέες περικοπές και μειώσεις νοσοκομειακών κλινών και υποδομών.  
     Το ΠΑΜΕ καλεί τους εργαζόμενους, όλο το λαό, να παλέψουν για να μπει φραγμός στα νέα αντιλαϊκά σχέδια της κυβέρνησης. Ενάντια στην εμπορευματοποίηση της Υγείας και της Πρόνοιας.
     Για:
     * Να μην συγχωνευτεί / καταργηθεί καμία κλινική, κανένα κρεβάτι, κανένα Νοσοκομείο ή μονάδα Υγείας.
     * Πλήρη κρατική χρηματοδότηση όλων των δημόσιων μονάδων Υγείας με βάση τις ανάγκες. Να απαγορευτούν άμεσα οι συμβάσεις ανάμεσα στο δημόσιο, τα ασφαλιστικά ταμεία και στον ιδιωτικό τομέα. – Να κοινωνικοποιηθούν όσες ιδιωτικές ή ΜΚΟ μονάδες Υγείας πληρούν τις προϋποθέσεις για ποιοτική παροχή υπηρεσιών.
     * Να καταργηθεί κάθε πληρωμή για την Υγεία και την Πρόνοια.
     * Άμεσες προσλήψεις μόνιμου ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης.   
     Τους καλεί να πάρουν μαζικά μέρος, στις 20 Ιούλη 2011, στην ημέρα λαϊκής δράσης για το δικαίωμα στην Υγεία - Πρόνοια και στα συλλαλητήρια, που οργανώνουν το ΠΑΜΕ, η ΠΑΣΥ, η ΠΑΣΕΒΕ, το ΜΑΣ και η ΟΓΕ.
Στη Φλώρινα, την Τετάρτη 20 Ιούλη 2011, στις 7:30΄ μ.μ.,
στην κεντρική πλατεία.
     Να παλέψουν για κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δράσης στο χώρο της Υγείας, για αποκλειστικά δημόσιο, υψηλού επιπέδου, σύγχρονο και δωρεάν σύστημα Υγείας - Πρόνοιας για όλο το λαό. Τους καλεί να εγκαταλείψουν μαζικά τα κόμματα της πλουτοκρατίας και του ευρωμονόδρομου, που είναι υπεύθυνα και εφαρμόζουν την εμπορευματοποίηση της Υγείας και τις άλλες αντιλαϊκές πολιτικές, να συμπορευτούν μαζί του, για να αλλάξει ο συσχετισμός δύναμης σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο και ν’ ανοίξει ο δρόμος για μια άλλη εξουσία, που στο κέντρο της θα έχει την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών και όχι τα κέρδη του κεφαλαίου.


Γραμματεία Φλώρινας
του ΠΑΜΕ

14 – 7 – 2011 
          












Για την «επιλεκτική χρεοκοπία»


Να που στην καθημερινή ορολογία μπήκε ένας νέος όρος σχετικά με τη διαχείριση του κρατικού χρέους της Ελλάδας. «Επιλεκτική χρεοκοπία». Είναι, λένε, ο τρόπος με τον οποίο θα εφαρμόσουν το σχέδιο που, αφενός θα ανακουφίσει την Ελλάδα από το βραχνά των δυσκολιών της αποπληρωμής του χρέους και τη χρεοκοπία, αφετέρου να επανέλθει η δυνατότητα δανεισμού της Ελλάδας, που σήμερα είναι απαραίτητος για να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα της οικονομίας. Οι αστοί και τα επιτελεία τους είναι εφευρετικοί στην προπαγάνδα, προκειμένου να αποπροσανατολίζουν τις λαϊκές δυνάμεις στοχεύοντας να τις χειραγωγήσουν στην πολιτική τους. Ετσι και τώρα.
Η λεγόμενη «επιλεκτική χρεοκοπία» είναι η «ελεγχόμενη χρεοκοπία». Είναι ακριβώς αυτό που το ΚΚΕ έλεγε από την αρχή της όξυνσης της οικονομικής κρίσης και των δυσκολιών διαχείρισής της από το αστικό πολιτικό σύστημα, ότι η έξοδος από την κρίση σε όφελος του κεφαλαίου γίνεται με καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων. Οι αστοί καταστρέφουν την πρώτη παραγωγική δύναμη, την εργατική δύναμη, με τις βάρβαρες αντεργατικές αναδιαρθρώσεις των «μνημονίων». Αλλά αυτό δεν τους φτάνει. Πρέπει να καταστραφεί και ένα μέρος του κεφαλαίου. Αν αυτό το αφήσουν να γίνει ανεξέλεγκτα, κινδυνεύουν από μεγάλη καταστροφή. Επομένως, θέλουν εφαρμογή πολιτικής από τις αστικές κυβερνήσεις, με την οποία να έχει το κεφάλαιο τις λιγότερες δυνατές απώλειες, τη μικρότερη δυνατή καταστροφή. Και αυτή η καταστροφή πρέπει να γίνει ελεγχόμενα. Βεβαίως, λίγο πριν από την πρόσφατη Σύνοδο του Γιούρογκρουπ, τα διάφορα αστικά και ευρωενωσιακά επιτελεία προπαγανδίζουν ότι έχουν βρει τρόπο αντιμετώπισης της πληρωμής στους δανειστές των ομολόγων από το ελληνικό κράτος, μιλώντας ουσιαστικά για μια μορφή αναδιάρθρωσης του κρατικού χρέους της Ελλάδας. Μόνο που αυτό επιβεβαιώνει ότι υπάρχει χρεοκοπία. Ετσι, με τον όρο «επιλεκτική χρεοκοπία» πάνε να συγκαλύψουν και αυτό το γεγονός, ότι δηλαδή η Ελλάδα είναι ήδη σε χρεοκοπία.
Οι οξύτατες αντιθέσεις που προέκυψαν στο Γιούρογκρουπ, για τον τρόπο της ελεγχόμενης χρεοκοπίας, εκφράζουν τις δυσκολίες αντιμετώπισης της κρίσης που οφείλονται στην τεράστια ένταση της διεθνοποίησης της καπιταλιστικής οικονομίας, στην ΕΕ και στην Ευρωζώνη, με το κοινό νόμισμα το ευρώ, στη συγχρονισμένη οικονομική κρίση στην Ευρωζώνη. Επομένως, το ποια κεφάλαια, ποιων τομέων (τράπεζες, βιομηχανίες κ.λπ.), και ποιων κρατών θα καταστραφούν, οξύνει τις αντιθέσεις. Η επιλεκτική χρεοκοπία ή η ελεγχόμενη χρεοκοπία - το ίδιο κάνει - φέρνει μεγάλες ζημιές σε τράπεζες που διαχειρίζονται κρατικά ομόλογα, προκαλεί πρόβλημα στη ρευστότητα των τραπεζών και δυσκολίες στη δανειοδότηση από τις τράπεζες επενδύσεων (οι τράπεζες είναι η καρδιά της καπιταλιστικής οικονομίας). Επομένως, δυσκολίες να ξαναρχίσει η διευρυμένη αναπαραγωγή, δηλαδή να γίνουν επενδύσεις και να αρχίσει η έξοδος από την κρίση. Ταυτόχρονα, οι τράπεζες ανήκουν σε μονοπωλιακούς ομίλους με άλλες δραστηριότητες, βιομηχανικές, εμπορικές κ.λπ. Επομένως, η επιλεκτική ή ελεγχόμενη χρεοκοπία σημαίνει καταστροφή μέρους του κεφαλαίου τους. Βεβαίως, χωρίς χρεοκοπία, χωρίς καταστροφή, καπιταλιστική ανάκαμψη δεν μπορεί να υπάρξει. Αυτές είναι οι αντιφάσεις του καπιταλισμού, αντικειμενικές, που αναδεικνύουν και τις δυσκολίες τους.
Στο Γιούρογκρουπ προέκυψαν και ανταγωνισμοί για τη μοιρασιά της λείας από τις ιδιωτικοποιήσεις. Ανταγωνισμοί που ξεπερνούν την ΕΕ, αφού διαπλέκονται με ανταγωνισμούς της ΕΕ με ΗΠΑ και Κίνα για επενδύσεις στην Ελλάδα λόγω της γεωστρατηγικής της θέσης. Σ' αυτό το πλαίσιο, πρέπει να δούμε και την παρέμβαση των λεγόμενων «οίκων αξιολόγησης», που είναι αμερικανικές εταιρείες, ότι η ελεγχόμενη ή επιλεκτική χρεοκοπία θα θεωρηθεί πιστωτικό γεγονός, δηλαδή χρεοκοπία, και θα υποβαθμίσει τις τράπεζες. Ολα τα παραπάνω αποκαλύπτουν ότι τα περιθώρια του καπιταλισμού να πετύχει μια σχετικά ελεγχόμενη και ανώδυνη - για το σύστημα - διέξοδο από την κρίση είναι πολύ πιο στενά σε σύγκριση με το παρελθόν. Η κατάσταση για το λαό θα γίνεται ολοένα και πιο φρικτή, ό,τι και αν γίνει. Ο λαός να μη δεχτεί να πληρώνει τα χρέη που δημιούργησε η πλουτοκρατία, αυτή άδειασε τα κρατικά ταμεία. Ούτε και την κρίση, γιατί τα κέρδη της τη δημιούργησαν. Να πληρώσει το κεφάλαιο. Να αντεπιτεθεί ο λαός, διεκδικώντας κάλυψη των αναγκών του, σε ρότα ρήξης, ανατροπής της εξουσίας του κεφαλαίου - που προκαλεί την κρίση και την πληρώνει ο λαός - και αποδέσμευση από την ΕΕ.
 
Από "Ρ"

Τετάρτη 13 Ιουλίου 2011

για τις αντιλαϊκές συνέπειες του «Καλλικράτη»


ΕΠΙΚΑΙΡΗ  ΕΡΩΤΗΣΗ
Προς τον Πρωθυπουργό
για τις αντιλαϊκές συνέπειες του «Καλλικράτη»
κατέθεσε στη Βουλή η Γ.Γ. της Κ.Ε. του ΚΚΕ

     Επίκαιρη Ερώτηση προς τον Πρωθυπουργό, στα πλαίσια του κοινοβουλευτικού ελέγχου,  σχετικά με την κατάσταση που έχει διαμορφώσει για τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα η εφαρμογή του «Καλλικράτη», κατέθεσε πρόσφατα στη Βουλή η Γενική Γραμματέας της Κ.Ε. του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα.
     Ολόκληρο το κείμενο της Επίκαιρης Ερώτησης είναι το παρακάτω:
     «Η εξάμηνη εφαρμογή του Ν.3852/2010 (Πρόγραμμα Καλλικράτης) αποδεικνύεται έμπρακτα ότι έχει βασική αποστολή την υλοποίηση της κεντρικής πολιτικής της ανταγωνιστικότητας, η οποία εκφράζεται με τη φορολογική αφαίμαξη των λαϊκών στρωμάτων, την ιδιωτικοποίηση/εμπορευματοποίηση υπηρεσιών και έργων, την ανατροπή και διάλυση των εργασιακών σχέσεων, τις απολύσεις και την πολιτική χειραγώγηση των εργαζομένων στις Περιφέρειες και στους Δήμους.
     Οι περικοπές την Κεντρικών Αυτοτελών Πόρων (ΚΑΠ) των Περιφερειών και των Δήμων
Το 2010 – 2011 ανήλθαν σε 1,4 δισεκατομμύρια ευρώ, με πρόσχημα τα χρέη και το δημοσιονομικό έλλειμμα. Νέες μεγάλες περικοπές προβλέπει το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα Δημοσιονομικής Στρατηγικής και ο εφαρμοστικός νόμος. Αυτό θα σημάνει νέες απολύσεις εργαζομένων.
     Οι τεράστιες ελλείψεις στην αποκομιδή των απορριμμάτων, στη λειτουργία των βρεφονηπιακών σταθμών, στα αθλητικά κέντρα, στα ΚΑΠΗ, κλπ., παράλληλα με την παντελή έλλειψη έργων υποδομής, θα επιδεινώσουν την ποιότητα ζωής των εργαζομένων, της λαϊκής οικογένειας, ιδιαίτερα των νέων ζευγαριών. Την ίδια στιγμή ανακοινώνονται νέες μειώσεις φόρων στις Ανώνυμες Εταιρείες, παράδοση τομέων του δημοσίου στα μονοπώλια και λειτουργία του εναπομείναντος  δημοσίου με αμιγώς ιδιωτικο - οικονομικά κριτήρια. 
     ΕΡΩΤΑΤΑΙ ο Πρωθυπουργός, τι μέτρα προτίθεται να πάρει η κυβέρνηση προκειμένου:
     Να νομιμοποιηθεί, χωρίς όρους και προϋποθέσεις, το υπάρχον προσωπικό, που δουλεύει με κάθε είδους συμβάσεις ορισμένου χρόνου;
     Να λειτουργήσουν απρόσκοπτα και δωρεάν οι υπηρεσίες και οι κοινωνικές δομές των Περιφερειών και των Δήμων της χώρας, – έργα υποδομής για κάλυψη όλων των αναγκών;
     Να εξασφαλιστεί η στελέχωσή τους με προσλήψεις νέου μόνιμου προσωπικού με πλήρη μισθολογικά και ασφαλιστικά δικαιώματα, με βάση τις διευρυνόμενες σύγχρονες ανάγκες;

12/7/2011».

ΕΝΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΝΤΟΚΥΜΑΝΤΕΡ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΛΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΑΝΤΙΛΑΪΚΗ ΕΠΙΘΕΣΗ - ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΤΟ ΔΕΙΤΕ!