ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΛΑΪΚΗΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ ΔΗΜΟΥ ΦΛΩΡΙΝΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΛΑΪΚΗΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ ΦΛΩΡΙΝΑΣ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗ ΣΥΝΔΙΟΡΓΑΝΩΣΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΦΛΩΡΙΝΑΣ ΜΕ ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΠΡΟΛΗΨΗΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΝΑΡΚΩΤΙΚΩΝ 

Η πολιτική κατά των ναρκωτικών των διαφόρων κυβερνήσεων ως στόχο έχει την υποχρηματοδότηση και περικοπή των κονδυλίων των στεγνών θεραπευτικών προγραμμάτων. Πριμοδοτεί τα προγράμματα υποκατάστατων, απαξιώνει και διαλύει σιγά - σιγά τα Κέντρα Πρόληψης (ειδικά μετά την ψήφιση του "Καλλικράτη"), δρομολογώντας έτσι την ιδιωτικοποίηση της πρόληψης - θεραπείας και κοινωνικής επανένταξης.

Τα ναρκωτικά είναι ένα όπλο που το κρατά επιδέξια η εκάστοτε εξουσία για να παροπλίσει τη νεολαία, να τη μετατρέψει σε άβουλη μάζα, που σιωπηλά και παθητικά μαστουρωμένη θα αποδέχεται τη μοίρα που της διαμορφώνουν, χωρίς να αντιστέκεται, χωρίς να αντιδρά και να παλεύει.

Χαρακτηρίζοντας τον τοξικο­μανή αποκλειστικά ως άρρωστο, που χρειάζεται να παίρνει, βάσει κάρτας, δια βίου, τη μεθαδόνη, την ηρωίνη ή κάποια άλλη ου­σία από νοσοκομείο ή άλλες υγειονομι­κές υπηρεσίες, οι υπέρμαχοι της νομι­μοποίησης εκφράζουν και αυτοί με τον δικό τους τρόπο την ανάγκη της «ομα­λοποίησης» της συμπεριφοράς του το­ξικομανούς μέσα από τη νομιμοποίηση της περιθωριοποίησης του.

Ως «ασθε­νής» θα έχει το φάκελο του και βάσει της κάρτας του θα του χορηγείται νόμι­μα η ουσία του. Ως εξαρτημένος θα εξακολουθεί να βρίσκεται στο χώρο του περιθωρίου, αλλά αυτή τη φορά με τη σφραγίδα της νομιμότητας.

Τα κοινωνικά αίτια που γεννούν την εξάρτηση όπως αυτά με ανάγλυφο τρόπο αποτυπώνονται στους δείκτες ανεργίας και υποαπασχόλησης, στην κοινωνική ανασφάλεια, στην εμπορευματοποίηση των σχέσεων, στην αποξένωση και την αλλοτρίωση της ανθρώπινης προσωπικότητας, στην ολοένα αυξανόμενη περιθωριοποίηση και τον κοινωνικό αποκλεισμό συγκεκριμένων ομάδων πληθυσμού, στην κυριαρχία των πολιτιστικών υποπροιόντων και της ναρκωκουλτούρας συνεχίζουν να διαβρώνουν  τον κοινωνικό ιστό και απλώνουν ένα αόρατο πλέγμα δεσμών στα νέα παιδιά.

Η τοξικομανία δεν είναι χρόνια εγκεφαλική νόσος, ούτε βιολογική ανεπάρκεια χημικών ουσιών, αλλά ένα πολύπλοκο φαινόμενο με παραμέτρους βιολογικές, κοινωνικές, οικονομικές, ψυχολογικές, πολιτιστικές και άλλες. Σε αυτό το πλαίσιο η θεραπευτική αντιμετώπιση του τοξικομανούς επιβάλλει μια σφαιρική πολυδιάστατη προσέγγιση και δεν μπορεί να εξαντλείται μόνο στα στερητικά φαινόμενα ή την αντιμετώπιση των κινδύνων από τη χρήση ουσιών. Ένα μέρος της θεραπείας απεξάρτησης, το μικρότερο, αφορά την αποτοξίνωση, και το άλλο, το μεγαλύτερο, αφορά στην ψυχολογική απεξάρτηση, που αποβλέπει στην ανασυγκρότηση της προσωπικότητας του χρήστη και την ισότιμη κοινωνική του επανένταξη. Είναι γεγονός πως μόνο ένα σύστημα που βάζει στο επίκεντρο τον άνθρωπο και τις ανάγκες του μπορεί να εγγυηθεί την πραγματική και οριστική λύση της τοξικομανίας.

Καμιά θεραπεία απεξάρτησης δεν μπορεί να είναι αποτελεσματική αν οδηγεί σε μια καινούργια περιθωριοποίηση του τοξικομανούς, έστω και «θεσμοθετημένη», αν αποβλέπει απλώς και μόνο στην «ομαλοποίηση» της συμπεριφοράς του. Μιας συμπεριφοράς που υποκριτικά «εκμεταλλεύονται» οι υπέρμαχοι της υποκατάστασης για να πριμοδοτήσουν τα σχέδια τους.

Όλα τα υποκατάστατα είναι αποτελεσματικά μόνο απέναντι στη χρήση ηρωίνης και όχι της πολυτοξικομανίας, της παράλληλης δηλαδή κατανάλωσης διαφόρων ουσιών, κοκαίνης, χασίς, «έκσταση», αλκοόλ, ηρεμιστικών από το χρήστη. Έτσι κάθε προσπάθεια αποτοξίνωσης-απεξάρτησης με υποκατάστατο που είναι ενεργό μόνο απέναντι στην ηρωίνη (μεθαδόνη, βουπρενορφίνη κ.α.) είναι εξ’αρχής καταδικασμένη σε αποτυχία. Η πολυτοξικομανία (>70% παράλληλη χρήση ουσιών, ΚΕΘΕΑ 2009) ως το κατεξοχήν φαινόμενο της εποχής από μόνη της καταρρίπτει τη θεωρία της βιολογικής-ιατρικής-γεννετικής αιτιολογίας της τοξικομανίας.

Η χορήγηση «μεθαδόνης» είναι συνδεδεμένη με μεγάλο αριθμό «ξαφνικών» θανάτων των υπό θεραπεία χρηστών, ιδίως την πρώτη εβδομάδα ένταξης τους στο πρόγραμμα.

Η πανελλαδική κάλυψη με προγράμματα «υποκατάστασης και συντήρησης», ως μονάδων απεξάρτησης, σύμφωνα με την πρόθεση της πολιτείας, συντηρεί το μύθο πως κανείς δεν απεξαρτείται οριστικά, και αφαιρεί στην ουσία από τον χρήστη, κάτι πολύ πιο επικίνδυνο, την μοναδική ευκαιρία του να απεξαρτηθεί μέσω των στεγνών προγραμμάτων, αφού του στρώνει απλόχερα τον εύκολο δρόμο της δια βίου εξάρτησης μέσω μιας νόμιμης ουσίας.

Το δίλημμα για το χρήστη είναι εξαιρετικά απλό αφού ανάμεσα στη νόμιμη «μαστούρα» και τη επίπονη διαδικασία απεξάρτησης προτιμάει τη συντήρηση και την υποκατάσταση.

• Κανένας τοξικομανής δεν περιορίζεται μόνο στη «νόμιμη» δόση του.
• Εγκαταλείπεται από τους χρήστες κάθε προσπάθεια απεξάρτησης και ένταξης τους σε θεραπευτικά προγράμματα όταν έχουν ήδη εξασφαλίσει από την πολιτεία τη νόμιμη δόση τους.
• Η ιατρική κοινότητα έχει επανειλημμένως αρνηθεί να αποτελέσει τον Δούρειο ίππο για την εξάπλωση και ελεύθερη χρήση των ναρκωτικών.
• Το πρόβλημα της πολυτοξικομανίας δεν αντιμετωπίζεται με υποκατάστατα τα οποία σα στόχο έχουν μόνο την ηρωινομανία.
• Στη Δανία το 44% των θανάτων από ναρκωτικά οφείλεται στη μεθαδόνη, ενώ στη Γερμανία σ' ένα χρόνο σημειώθηκαν 350 θάνατοι από βουπρενορφίνη (άλλο υποκατάστατο). Εάν πάμε στις ΗΠΑ θα δούμε ότι μόνο τη δεκαετία 1994 - 2004 οι θάνατοι από μεθαδόνη και τα περιστατικά υπερβολικής δόσης από τη συγκεκριμένη ουσία, αυξήθηκαν κατά 390%.

Η Ελλάδα είναι η χώρα με τη μικρότερη ανά έτος εισροή νέων τοξικομανών στην εξάρτηση. Αυτό σημαίνει πως η κεντρική αντιναρκωτική πολιτική πρέπει να στοχεύει πρώτιστα στην πρωτογενή πρόληψη (μείωση της ζήτησης) και ταυτόχρονα να ενισχύει τα στεγνά προγράμματα που μόνο αυτά έχουν ικανοποιητικά αποτελέσματα.

Τα προγράμματα υποκατάστασης πρέπει να έχουν αυστηρά επιστημονικά κριτήρια. Να είναι ενταγμένα μέσα σε ένα δημόσιο, δωρεάν, ολοκληρωμένο πρόγραμμα που στόχο έχει την απεξάρτηση και την κοινωνική επανένταξη. Δε μπορεί ποτέ κανείς να επιτύχει απεξάρτηση μόνο με υποκατάστατα.

Η αντιναρκωτική πολιτική της κυβέρνησης και το υ ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ σύμφωνη με τις προσταγές της ΕΕ για μείωση όλων των κοινωνικών δαπανών, αναλώθηκε την τελευταία δεκαετία στην αποδοχή της τοξικομανίας ως αναγκαίου κακού, στη διαχείριση του προβλήματος με την εισαγωγή των προγραμμάτων υποκατάστασης, στη συναίνεσή της στο διαχωρισμό σκληρά — μαλακό με απώτερο στόχο τη σταδιακή νομιμοποίησή τους. Η πολιτική αυτή είναι αποκλειστικά υπεύθυνη για την όξυνση του προβλήματος, για την απουσία θεραπευτικών προγραμμάτων σε όλη την Ελλάδα, για την παραπληροφόρηση της κοινής γνώμης σε σχέση με τις ουσίες και την εξάρτηση.

Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, όπως και της ΝΔ, ακολουθώντας πιστά τις εντολές της ΕΕ, προωθεί Εθνικό Σχέδιο Δράσης, εναρμονισμένο στις ευρωεντολές, με βασικούς άξονες:

Ιδιωτικοποίηση και κατά συνέπεια εμπορευματοποίηση των δομών που ασχολούνται με την απεξάρτηση.


Απελευθέρωση των προγραμμάτων χορήγησης υποκατάστατων,  μέσα από τις δομές του ΕΣΥ καθώς και από ιδιώτες ιατρούς. Όταν η Ελλάδα έχει τα χαμηλότερα ποσοστά εισόδου στη χρήση και θα έπρεπε η υποκατάσταση να είναι εξαιρετικά περιορισμένη και με πολύ αυστηρούς όρους.

Οι μέχρι σήμερα κυβερνήσεις της χώρας προπαγάνδιζαν τα συγκεκριμένα προγράμματα, παρουσιάζοντάς τα ως τις «νέες» εξελίξεις στο χώρο της φαρμακευτικής.

Πόσο καινούριες είναι, όταν η φαρμακοβιομηχανία «BAYER» εισάγει στην αγορά το 1898 την ηρωίνη ως υποκατάστατο της μορφίνης και η «HOECSHT» παράγει τη μεθαδόνη στη ναζιστική Γερμανία το 1943 ως υποκατάστατο της ηρωίνης; Είναι φανερό ότι υπηρετούν τα οικονομικά συμφέροντα πολυεθνικών, ανοίγοντας το πεδίο για μεγάλες μπίζνες και στο πρόβλημα των ναρκωτικών.  

«Στρώνουν» και μεγαλώνουν την αγορά για τις φαρμακοβιομηχανίες, οι οποίες μετρούν αμύθητα κέρδη με την αγοραπωλησία νόμιμων ναρκωτικών εξασφαλίζοντας μόνιμους χρήστες.

Έτσι, με χαμηλό κόστος, δημιουργείται ένα νόμιμο περιθώριο, εύκολα και απόλυτα ελεγχόμενο, που η ύπαρξή του θα είναι συνυφασμένη με τη χρήση, και, άρα, ακίνδυνο για το σύστημα. Με αυτόν τον τρόπο εξουδετερώνονται στρατιές νέων ανθρώπων και συγχρόνως επιχειρείται η αλλοίωση και η άλωση της έννοιας και της ουσίας της απεξάρτησης.

Οι παράγοντες που ενισχύουν την εξάρτηση, ιδιαίτερα σε νέους ανθρώπους, απ' την κρίση, θα ενταθούν. Γι αυτό σήμερα δεν μπορεί να έχεις ένα ισχυρό κίνημα κατά των ναρκωτικών, όταν δεν απαντήσεις και στο ποιος θα πληρώσει την κρίση. Τα παιδιά των εργαζόμενων και των λαϊκών στρωμάτων πρέπει να δώσουν απάντηση μέσα από ένα αντιναρκωτικό αγώνα που θα βάζει σαφείς και ξεκάθαρους στόχους. Το πρόβλημα των ναρκωτικών είναι κοινωνικό και μόνο με την ανατροπή των συσχετισμών που συντηρούν τις πολιτικές που το παράγουν και το διαιωνίζουν και την οικοδόμηση ενός άλλου δρόμου ανάπτυξης, με επίκεντρο τον άνθρωπο και τις ανάγκες του, μπορεί να λυθεί.

•   Όχι σε ΟΛΑ τα ναρκωτικά.

• Όχι στα προγράμματα υποκατάστασης, που συντηρούν και δεν θεραπεύουν.

• Αποκλειστικά δημόσιες, δωρεάν, σύγχρονες υπηρεσίες πρόληψης, απεξάρτησης, κοινωνικής επανένταξης.

•   Άρνηση του διαχωρισμού μαλακών-σκληρών.

•   Όχι στην αποποινικοποίηση του χασίς.

• Καμία επιχειρηματική δραστηριότητα στο χώρο της πρόληψης, απεξάρτησης και κοινωνικής επανένταξης

•   Πολιτική «μείωσης της ζήτησης» και όχι «μείωσης της βλάβης».

• Αύξηση των κονδυλίων του προϋπολογισμού για κοινωνική πολιτική και εφαρμογή πανελλαδικού αντιναρκωτικού σχεδίου δράσης (πρόληψη, απεξάρτηση, κοινωνική επανένταξη).

• Θέσπιση προγράμματος για την εφαρμογή πρωτογενούς πρόληψης που θα στοχεύει τα αίτια και όχι τα αποτελέσματα της τοξικομανίας (εκπαίδευση, εργασία, οικογένεια, πολιτισμός, ασφαλιστικά και κοινωνικά δικαιώματα, ΜΜΕ, στρατός, ψυχαγωγία-ελεύθερος χρόνος).

• Αποκλειστικά δημόσιες, δωρεάν, σύγχρονες θεραπευτικές κοινότητες «στεγνών» προγραμμάτων σε όλη την επικράτεια ανάλογα με τις ανάγκες. Πλήρης εργασιακή και κοινωνική επανένταξη των απεξαρτημένων.

• Εξοντωτικές ποινές για τους εμπόρους. Εκπαιδευμένο σώμα δικαστών για τα ναρκωτικά