Θηλιά στο λαιμό του λαού

 

     Αν ένα πράγμα επιβεβαιώνεται από την προχτεσινή συνεδρίαση του Γιούρογκρουπ, είναι ότι οποιαδήποτε ρύθμιση κι αν αποφασιστεί για το χρέος, θα συνοδεύεται από ένα νέο, σαρωτικό κύμα αντιλαϊκής επίθεσης, χωρίς ημερομηνία λήξης.

     Όλα τα σχέδια και οι προτάσεις που έπεσαν στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης για τη διευθέτηση του ελληνικού κρατικού χρέους περιέχουν την πρόβλεψη για ματωμένα πρωτογενή πλεονάσματα από τα οποία θα πληρώνονται οι τόκοι, προκειμένου να καταστεί το χρέος «βιώσιμο» μέχρι το 2060! Μάλιστα, για να συμβεί αυτό, θα πρέπει οι ρυθμοί ανάπτυξης να παραμένουν σταθεροί για 32 ολόκληρα χρόνια (!) από το 2022 και έπειτα, διαφορετικά τα πρωτογενή πλεονάσματα θα πρέπει να αυξηθούν κι άλλο. Κι όλα αυτά μέσα σε συνθήκες γενικευμένης αβεβαιότητας στην παγκόσμια οικονομία, με ανοιχτό το ενδεχόμενο να επιστρέψει η κρίση.

     Στην πραγματικότητα, η ίδια η συμφωνία για το χρέος θα αποτελέσει από μόνη της ένα μνημόνιο διαρκείας στο σβέρκο του λαού, για να εξοικονομήσει το κράτος χρήματα που θα κατευθύνονται στο ακέραιο για την ενίσχυση του κεφαλαίου και τη χρηματοδότηση της ανάκαμψης.

     Ο λαός πληρώνει ήδη με αιματηρές περικοπές, αντεργατικές ανατροπές και φοροαφαίμαξη τα πρωτογενή πλεονάσματα των μνημονίων, στο όνομα της «δημοσιονομικής σταθερότητας», με την κυβέρνηση μάλιστα να πανηγυρίζει ότι υπερβαίνει τους καθορισμένους στόχους, «υπερβάλλοντας εαυτόν» στην υλοποίηση των αντιλαϊκών μέτρων.

     Με τη συμφωνία για το χρέος, οι εκβιασμοί στο λαό θα ενταθούν, για να σηκώσει «ψηλά τα χέρια» μπροστά στη νέα επίθεση. Τα αντιλαϊκά μέτρα που θα αποφασίζονται από χρόνο σε χρόνο, και μάλιστα στο διηνεκές, θα είναι χωρίς προηγούμενο και σωρευτικά, θα απογειώσουν την εκμετάλλευση και θα βαθύνουν τη φτώχεια για το λαό.

     Η κυβέρνηση υπερασπίζεται με σθένος τη διευθέτηση του κρατικού χρέους και προσπαθεί να καλλιεργήσει προσδοκίες στο λαό ότι κάτι καλό τον περιμένει, αν εφαρμοστεί η συμφωνία. Την ίδια στάση όμως απέναντι στο ζήτημα του χρέους κρατούν και τα άλλα αστικά κόμματα, ανεξάρτητα από την κριτική που ασκούν στην κυβέρνηση για ανεπάρκειες και καθυστερήσεις. Για παράδειγμα, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ θεωρούν τις σημερινές εξελίξεις παράγωγο της συμφωνίας που είχαν διαπραγματευτεί οι ίδιοι ως κυβέρνηση το 2012 και καταλογίζουν στον ΣΥΡΙΖΑ ότι τους κλέβει τη «δόξα», ολοκληρώνοντας τώρα εκείνον τον σχεδιασμό. Με την ίδια θέρμη υπερασπίζονται το «κούρεμα» του χρέους με το PSI, που ζημίωσε με δεκάδες δισ. ευρώ τα ασφαλιστικά ταμεία. Τη σημασία εκείνης της ρύθμισης για το κεφάλαιο αναγνωρίζει τώρα και ο ΣΥΡΙΖΑ. Όλοι μαζί ιεραρχούν τη διευθέτηση του χρέους σε «νούμερο ένα» παράγοντα για τη στήριξη της ανάκαμψης, μιλώντας ακόμα και για «εθνική γραμμή» σε ότι αφορά τις διαπραγματεύσεις για να υπάρξει συμφωνία. Η ...γραβάτα που λέει ότι θα φορέσει ο πρωθυπουργός, αν υπάρξει συμφωνία για το χρέος, είναι θηλιά στο λαιμό του λαού, που θα πληρώσει διπλά και τρίδιπλα κάθε ευρώ «ελάφρυνσης» του κρατικού χρέους, για το οποίο δεν έχει καμιά ευθύνη. Σημειωτέον ότι μιλάμε για διευθέτηση και όχι για μείωση του χρέους, που σημαίνει ότι ο λαός θα κληθεί να το αποπληρώσει στο σύνολό του μέχρι τελευταίας δεκάρας.

     Επομένως, το δίλημμα που του βάζουν, «χρέος και λιτότητα ή διευθέτηση και ανάκαμψη», είναι πέρα για πέρα κάλπικο. Η αντιλαϊκή πολιτική θα συνεχίζεται και θα ενταθεί με ή χωρίς συμφωνία για το χρέος, γιατί αυτό απαιτούν οι ανάγκες του κεφαλαίου. Μόνο ένας δρόμος υπάρχει για να απαλλαγεί ο λαός από τον βραχνά του χρέους και των μέτρων: Να οργανώσει τη συμμαχία και την πάλη του ενάντια στο κεφάλαιο, να παλέψει για τη δική του εξουσία, που θα του δώσει τα εργαλεία να διαγράψει μονομερώς το χρέος και να οργανώσει την παραγωγή με βάση τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες.

24/5/2017