Για την «επιλεκτική χρεοκοπία»

Να που στην καθημερινή ορολογία μπήκε ένας νέος όρος σχετικά με τη διαχείριση του κρατικού χρέους της Ελλάδας. «Επιλεκτική χρεοκοπία». Είναι, λένε, ο τρόπος με τον οποίο θα εφαρμόσουν το σχέδιο που, αφενός θα ανακουφίσει την Ελλάδα από το βραχνά των δυσκολιών της αποπληρωμής του χρέους και τη χρεοκοπία, αφετέρου να επανέλθει η δυνατότητα δανεισμού της Ελλάδας, που σήμερα είναι απαραίτητος για να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα της οικονομίας. Οι αστοί και τα επιτελεία τους είναι εφευρετικοί στην προπαγάνδα, προκειμένου να αποπροσανατολίζουν τις λαϊκές δυνάμεις στοχεύοντας να τις χειραγωγήσουν στην πολιτική τους. Ετσι και τώρα.

Η λεγόμενη «επιλεκτική χρεοκοπία» είναι η «ελεγχόμενη χρεοκοπία». Είναι ακριβώς αυτό που το ΚΚΕ έλεγε από την αρχή της όξυνσης της οικονομικής κρίσης και των δυσκολιών διαχείρισής της από το αστικό πολιτικό σύστημα, ότι η έξοδος από την κρίση σε όφελος του κεφαλαίου γίνεται με καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων. Οι αστοί καταστρέφουν την πρώτη παραγωγική δύναμη, την εργατική δύναμη, με τις βάρβαρες αντεργατικές αναδιαρθρώσεις των «μνημονίων». Αλλά αυτό δεν τους φτάνει. Πρέπει να καταστραφεί και ένα μέρος του κεφαλαίου. Αν αυτό το αφήσουν να γίνει ανεξέλεγκτα, κινδυνεύουν από μεγάλη καταστροφή. Επομένως, θέλουν εφαρμογή πολιτικής από τις αστικές κυβερνήσεις, με την οποία να έχει το κεφάλαιο τις λιγότερες δυνατές απώλειες, τη μικρότερη δυνατή καταστροφή. Και αυτή η καταστροφή πρέπει να γίνει ελεγχόμενα. Βεβαίως, λίγο πριν από την πρόσφατη Σύνοδο του Γιούρογκρουπ, τα διάφορα αστικά και ευρωενωσιακά επιτελεία προπαγανδίζουν ότι έχουν βρει τρόπο αντιμετώπισης της πληρωμής στους δανειστές των ομολόγων από το ελληνικό κράτος, μιλώντας ουσιαστικά για μια μορφή αναδιάρθρωσης του κρατικού χρέους της Ελλάδας. Μόνο που αυτό επιβεβαιώνει ότι υπάρχει χρεοκοπία. Ετσι, με τον όρο «επιλεκτική χρεοκοπία» πάνε να συγκαλύψουν και αυτό το γεγονός, ότι δηλαδή η Ελλάδα είναι ήδη σε χρεοκοπία.

Οι οξύτατες αντιθέσεις που προέκυψαν στο Γιούρογκρουπ, για τον τρόπο της ελεγχόμενης χρεοκοπίας, εκφράζουν τις δυσκολίες αντιμετώπισης της κρίσης που οφείλονται στην τεράστια ένταση της διεθνοποίησης της καπιταλιστικής οικονομίας, στην ΕΕ και στην Ευρωζώνη, με το κοινό νόμισμα το ευρώ, στη συγχρονισμένη οικονομική κρίση στην Ευρωζώνη. Επομένως, το ποια κεφάλαια, ποιων τομέων (τράπεζες, βιομηχανίες κ.λπ.), και ποιων κρατών θα καταστραφούν, οξύνει τις αντιθέσεις. Η επιλεκτική χρεοκοπία ή η ελεγχόμενη χρεοκοπία - το ίδιο κάνει - φέρνει μεγάλες ζημιές σε τράπεζες που διαχειρίζονται κρατικά ομόλογα, προκαλεί πρόβλημα στη ρευστότητα των τραπεζών και δυσκολίες στη δανειοδότηση από τις τράπεζες επενδύσεων (οι τράπεζες είναι η καρδιά της καπιταλιστικής οικονομίας). Επομένως, δυσκολίες να ξαναρχίσει η διευρυμένη αναπαραγωγή, δηλαδή να γίνουν επενδύσεις και να αρχίσει η έξοδος από την κρίση. Ταυτόχρονα, οι τράπεζες ανήκουν σε μονοπωλιακούς ομίλους με άλλες δραστηριότητες, βιομηχανικές, εμπορικές κ.λπ. Επομένως, η επιλεκτική ή ελεγχόμενη χρεοκοπία σημαίνει καταστροφή μέρους του κεφαλαίου τους. Βεβαίως, χωρίς χρεοκοπία, χωρίς καταστροφή, καπιταλιστική ανάκαμψη δεν μπορεί να υπάρξει. Αυτές είναι οι αντιφάσεις του καπιταλισμού, αντικειμενικές, που αναδεικνύουν και τις δυσκολίες τους.

Στο Γιούρογκρουπ προέκυψαν και ανταγωνισμοί για τη μοιρασιά της λείας από τις ιδιωτικοποιήσεις. Ανταγωνισμοί που ξεπερνούν την ΕΕ, αφού διαπλέκονται με ανταγωνισμούς της ΕΕ με ΗΠΑ και Κίνα για επενδύσεις στην Ελλάδα λόγω της γεωστρατηγικής της θέσης. Σ' αυτό το πλαίσιο, πρέπει να δούμε και την παρέμβαση των λεγόμενων «οίκων αξιολόγησης», που είναι αμερικανικές εταιρείες, ότι η ελεγχόμενη ή επιλεκτική χρεοκοπία θα θεωρηθεί πιστωτικό γεγονός, δηλαδή χρεοκοπία, και θα υποβαθμίσει τις τράπεζες. Ολα τα παραπάνω αποκαλύπτουν ότι τα περιθώρια του καπιταλισμού να πετύχει μια σχετικά ελεγχόμενη και ανώδυνη - για το σύστημα - διέξοδο από την κρίση είναι πολύ πιο στενά σε σύγκριση με το παρελθόν. Η κατάσταση για το λαό θα γίνεται ολοένα και πιο φρικτή, ό,τι και αν γίνει. Ο λαός να μη δεχτεί να πληρώνει τα χρέη που δημιούργησε η πλουτοκρατία, αυτή άδειασε τα κρατικά ταμεία. Ούτε και την κρίση, γιατί τα κέρδη της τη δημιούργησαν. Να πληρώσει το κεφάλαιο. Να αντεπιτεθεί ο λαός, διεκδικώντας κάλυψη των αναγκών του, σε ρότα ρήξης, ανατροπής της εξουσίας του κεφαλαίου - που προκαλεί την κρίση και την πληρώνει ο λαός - και αποδέσμευση από την ΕΕ.

 

Από "Ρ"