Πληθώρα πρεμιέρες την τρέχουσα βδομάδα με ονόματα γνωστά, ηχηρά και λαμπερά.«Chappie» (2015) τιτλοφορείται η αμερικανο - μεξικάνικη παραγωγή, ένα θρίλερ επιστημονικής φαντασίας για το ανθρωποειδές ρομπότ Τσάπι που απάγεται και προγραμματίζεται κατά παντελώς διαφορετικό τρόπο ώστε να σκέφτεται και να νιώθει. Χιπ χοπ προσέγγιση στο Robocop σε σκηνοθεσία του νοτιοαφρικανού Νιλ Μπλόμκαμπ. (Δείτε εδώ το Trailer).
«Η Απαγωγή του κου Heineken» (Kidnapping Freddy Heineken - 2014) είναι ο τίτλος της αστυνομικής περιπέτειας δράσης που αναφέρεται στην απαγωγή, μέρα μεσημέρι στο Άμστερνταμ του 1983, του πολυεκατομμυριούχου κληρονόμου της γνωστής μπύρας. Στο ρόλο ο Άντονι Χόπκινς. Η σκηνοθεσία είναι του Σουηδού Ντάνιελ Άλφρεντσον και πρόκειται για παραγωγή που εμπλέκει το Βέλγιο, το Ηνωμένο Βασίλειο, την Ολλανδία, και τις ΗΠΑ. (Δείτε εδώ το Trailer).
«Εξωτικό Ξενοδοχείο Μάριγκολντ 2» (The Second Best Exotic Marigold Hotel - 2015). Αγγλοαμερικάνικη παραγωγή γεμάτη χιούμορ, συγκίνηση, χρώματα, μουσική και χορό! Είναι η συνέχεια της κωμωδίας για την τρίτη ηλικία που είδαμε 3 χρόνια πριν σε σκηνοθεσία Τζον Μάντεν. Παίζουν, μεταξύ άλλων οι θαυμάσιες Τζούντι Ντεντς και Μάγκι Σμιθ ενώ στο σίκουελ προστέθηκε και ο Ρίτσαρντ Γκιρ. (Δείτε εδώ το Trailer).
«Σε Θέση Βολής» (The Gunman - 2015). Αστυνομικό θρίλερ δράσης και περιπέτειας για έναν απόστρατο στρατιωτικό που πάσχει από στρες μετατραυματικό, που προσπαθεί να καθαρίσει το όνομά του και να ξαναβρεθεί με τη γυναίκα της ζωής του. Συμπαραγωγή Ισπανίας, Ηνωμένου Βασιλείου και Γαλλίας, σε σκηνοθεσία Πιέρ Μορέλ. Παίζουν οι Σον Πέν, Ιντρις Ελμπά, Χαβιέ Μπαρδέμ, Τζασμίν Τρίνκα και άλλοι. (Δείτε εδώ το Trailer).
«1000 Φορές Καληνύχτα» (Tusen ganger god natt- 2013). Δράμα συμπαραγωγής Νορβηγίας, Ιρλανδίας και Σουηδίας, σκηνοθετημένο από τον Νορβηγό Ερικ Πόπε, με την Γαλλίδα Ζυλιέτ Μπινός στο ρόλο πολεμικής ανταποκρίτριας που διακινδυνεύει την οικογένειά της για να αλλάξει τον κόσμο. Μαζί της ο Νικολάι Κόστερ Βάλνταου. (Δείτε εδώ το Trailer).
«Παραμονεύοντας» (Lurk - 2014) ο τίτλος του ψυχολογικού θρίλερ του Βασίλη Κατσίκη που διαδραματίζεται στην Ελλάδα του σήμερα. (Δείτε εδώ το Trailer).
Και τέλος στην Αλκυονίδα, μεταξύ άλλων, προβάλλονται καθημερινά οι εξής ταινίες: Το βουβό αριστούργημα του σοβιετικού κινηματογράφου για την Παρισινή Κομμούνα «Η Νέα Βαβυλώνα» (1929), στις 17.00 και το ντοκιμαντέρ της Θεοδοσίας Γραμματικού «Non Omnis Moriar» (2014) για την εννεάμηνη απεργία της Χαλυβουργίας, στις 18.30 (Διαβάστε εδώ περισσότερα)...
Κριτική: Τζία Γιοβάνη
«Μακριά από τους ανθρώπους» (Loin des Hommes) του Νταβίντ Ελχόφεν
Η δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία του σκηνοθέτη Νταβίντ Ελχόφεν ["Nos retrouvailles" (2007)], συνιστά περισσότερο απ' οτιδήποτε άλλο, μια διακριτική σπουδή χαρακτήρων σε ένα δυναμικό φιλμ με άξιους ηθοποιούς και ευρηματική κινηματογράφηση, πάνω στο θέμα της αδελφοσύνης. Ατέλειωτο και τραχύ το οδοιπορικό ανάμεσα στην υπνωτιστική μουσική και το ξηρό και μεγαλειώδες τοπίο στη σκιά της αλγερινής οροσειράς του Ατλαντα, εκεί πάνω παίρνει σάρκα και οστά μια βαθιά φιλία που χτίζεται δύσκολα ανάμεσα σε δυο, καθ' όλα, διαφορετικούς άνδρες, με φόντο τον πόλεμο της Αλγερίας που μόλις ξεκίνησε. Στο θλιμμένα περιπετειώδες αυτό κινηματογραφικό "φρέκο", πιστό στο πνεύμα της νουβέλας του Καμύ "Η Φιλοξενία" που βρίσκεται στη βάση της ταινίας, η λυρική μελαγχολία -σαν τις σκιές των εχθρών που καθρεφτίζονται στους βράχους- όσο πλησιάζει τόσο γιγαντώνεται και το πέπλο της επικαλύπτει την ιστορία, με διακριτικά εκλεπτισμένο τρόπο, μέχρι την τελική της, αναπόφευκτη επιλογή. Η ταινία, ότι πιθανά κερδίζει από το στοιχείο της περιπέτειας, το χάνει από το φειδωλό και ισχνό της σκέψης και γλυτώνει από το «επικίνδυνα επίπεδο» χάρη στο ντουέτο των ερμηνευτών και την διεύθυνση τους!
Στην Αλγερία, το 1954 ο απελευθερωτικός αγώνας εναντίον των Γάλλων αποικιοκρατών έχει μπει σε τροχιά στις μεγάλες πόλεις... Στο μέσο της τραχιάς στέπας όπου ο Γάλλος, γεννημένος στην Αλγερία (pied noir) ουμανιστής δάσκαλος μαθαίνει στα παιδιά της περιοχής να διαβάζουν, τα πράγματα είναι ακόμα ήσυχα ώσπου ένας χωροφύλακας έρχεται και παραδίδει στο δάσκαλο έναν άραβα κρατούμενο που σκότωσε τον ξάδελφό του. Ο δάσκαλος πρέπει να τον συνοδεύσει στην Τινγκίτ και να τον παραδώσει στις εκεί γαλλικές αρχές ώστε, η πράξη του δολοφόνου να τιμωρηθεί για να αποφευχθεί μελλοντική βεντέτα που θα ενέπλεκε τα δυο μικρά αδέλφια του δολοφόνου. Στο ρόλο του δάσκαλου Νταρού ο χαρισματικής παρουσίας Βίγκο Μόρτενσεν, με ενοχλητική όμως δυσκολία στα γαλλικά...
Η ταινία με την κινηματογραφική φόρμα που ξεπερνά την απλή ιστορική εικονογράφηση, είναι γυρισμένη στα εντυπωσιακού κάλλους τοπία της αλγερινής οροσειράς Άτλας, που ο σκηνοθέτης φαίνεται ότι ξέρει πώς να κινηματογραφεί... Στη ροή του δράματος, κάπου διαμορφώνεται και ατμόσφαιρα και κλίμα γουέστερν που αναμειγνύεται με τον φιλοσοφικό στοχασμό της ταινίας για τον πόλεμο, την προδοσία και το κουράγιο. Πιο έντονο, στις ενότητες που δείχνουν τους Αλγερινούς που πολέμησαν στο πλευρό των Γάλλων στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και που τώρα σηκώνουν ένοπλο αγώνα εναντίον της αποικιοκρατικής Γαλλίας, οι αξιωματικοί της οποίας, καταπατούν περιφρονητικά κάθε κανόνα τιμής, εκτελώντας εν ψυχρώ αντάρτες που είχαν ήδη παραδοθεί. Σκηνοθετικές προθέσεις για κάποιο «καινούργιο» μήνυμα πέραν του ότι η «προσωπική ελευθερία έρχεται μετά την απώλεια της αθωότητας» -κάτι που συνέβη στον Μοχάμεντ- δεν φαίνεται να υπάρχουν. Ενώ το κλασικό πασιφιστικό μήνυμα που αναδύεται δειλά στην επιφάνεια, είναι μάλλον πια, παρωχημένο...
Με τους: Βίγκο Μόρτενσεν, Αντζελα Μολίνα, Ρεντά Κατέμπ, κ.α.
Παραγωγή: Γαλλία (2014)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το blog μας δεν έχει ούτε ειδησεογραφικό χαρακτήρα ούτε έχει θέση ενός φόρουμ.
Δοκιμαστικά ενεργοποιούμε την χρήση σχολίων. Αυτά όμως θα δημοσιεύονται ΜΟΝΟ εφόσον έχουν συμπληρωματικό χαρακτήρα σε σχέση με τις αναρτήσεις, όσα δηλαδή προσφέρουν κάποια επιπλέον συγκεκριμένη πληροφορία (άντε τις πρώτες μέρες μπορεί να κάνουμε μια εξαίρεση).
Γι αυτό είναι πιθανόν πολλοί φίλοι ή "φίλοι" να μην βλέπουν το σχόλιό τους δημοσιευμένο.
Αυτονόητα ΔΕΝ θα δημοσιεύονται απρεπή σχόλια.
Τα μέλη και οι φίλοι του ΚΚΕ, των μαζικών φορέων, των ταξικών σωματείων είναι διαρκώς παρόντα στην κοινωνία και μπορεί εύκολα να τους συναντήσετε. Όποια συζήτηση, απορία, διαφωνία καλό θα είναι να εκφράζεται δια ζώσης.