Αρχείο Κ.Κ.Ε. Προσφορές από οικογένειες αγωνιστών

Προσφορές από οικογένειες αγωνιστών

Εμπλουτίζεται διαρκώς το Αρχείο του ΚΚΕ με υλικά που προσφέρουν αγωνιστές και φίλοι του Κόμματος. Το αρχικό κάλεσμα για συγκέντρωση υλικού που θα εμπλουτίσει το Αρχείο του ΚΚΕ έχει βρει ήδη μεγάλη ανταπόκριση, διαδικασία που όλα δείχνουν πως θα ενισχυθεί ακόμα περισσότερο.

Ενα κομπολογάκι ξύλινο με ζωγραφισμένες μία προς μία τις χάντρες του κι ένα «χρόνια πολλά» σε μια απ' αυτές, σκουλαρικάκια από κοχύλια της θάλασσας, ένα πορτοφολάκι, ένας δίσκος ξυλόγλυπτος κι άλλα τέτοια «μικρά» πράγματα μιας μεγάλης ζωής. Αντικείμενα της φυλακής και της εξορίας συνεχίζουν να φτάνουν στην έδρα της ΚΕ του ΚΚΕ και παραδίδονται στο Αρχείο του Κόμματος, από συγγενείς αγωνιστών που δεν είναι πια μαζί μας, αλλά έχουν αφήσει το αποτύπωμά τους γερό, βαθιά τυπωμένο στη στράτα του επαναστατικού κινήματος της χώρας μας.

ο δικός μας Λάζαρος, μπροστά από τα στεφάνια με την καρό μπλούζα (1996)

Ένας απ' αυτούς, ο Λάζαρος της Φλώρινας, όπως τον ξέραμε οι νεότεροι, ο Λάζαρος Σπυρόπουλος, που τον έμαθαν άλλοι μέσα από το βιβλίο του «Τετράδια Φυλακής», σύντροφος ανεκτίμητος απ' τη γενιά των «παρανόμων», που λέγαμε ψιθυριστά με δέος όταν τους αντικρίζαμε. Στη φυλακή που πέρασε κοντά 20 χρόνια, φιλοτέχνησε διάφορα πραγματάκια που τα γνωρίσαμε μόλις τώρα. Η κόρη του,Ισμήνη Σπυριδωνίδου, τα έφερε και τα έκανε δωρεά για το Αρχείο του Κόμματος. Την ευχαριστούμε. Πρόκειται για πλούσιο έργο, ανεκτίμητης αξίας, το οποίο θα αξιοποιήσουμε προκειμένου να αναδείξουμε και την πλευρά της πολιτιστικής δημιουργίας των αλύγιστων της ταξικής πάλης.

Ο Λάζαρος Σπυρόπουλος γεννήθηκε στον Πόντο της Μ. Ασίας τον Αύγουστο 1921. Οργανώθηκε στο Κόμμα το 1943. Από το 1942 εντάχθηκε στο κίνημα της Εθνικής Αντίστασης και δούλεψε στο ΕΑΜ ως μέλος της Τομεακής Επιτροπής Αμύνταιου μέχρι το 1945. Το 1948 πέρασε στην ομάδα των «ΚΠ» («Κέντρο Πληροφοριών») και ήταν σε αυτό το πόστο μέχρι το 1949 και έπειτα πέρασε στην Αλβανία. Από 'κει πήγε στο Σκοντζέλετς Πολωνίας, υπεύθυνος σε σοβχόζ. Αργότερα πήγε στη Ρουμανία, στο Βουκουρέστι και παρακολούθησε τη Σχολή «Νίκος Μπελογιάννης». Το 1954 στάλθηκε σε αποστολή στην Ελλάδα. Πιάστηκε, φυλακίστηκε και δικάστηκε στη Φλώρινα, με βάση το Γ' ψήφισμα, σε 20 χρόνια φυλακή. Είκοσι χρόνια στις φυλακές και τις εξορίες. Δε λύγισε στις κακουχίες, δεν έκανε δήλωση ούτε όταν του πρόσφερε η Ασφάλεια 15 εκατομμύρια και ένα γωνιακό μαγαζί στην Αθήνα. Όλες οι απαντήσεις μπροστά στους ανακριτές και την Ασφάλεια λιτές, ψύχραιμες. Μέσα από το βιβλίο του «Τετράδια Φυλακής», μέσα από τα προσωπικά του βιώματα, δίνει πολλά στοιχεία όχι μόνο για τα βασανιστήρια και τις δυσκολίες που αντιμετώπιζαν οι κρατούμενοι, αλλά και την οργάνωση της αντίστασης μέσα στις εξορίες, με σκοπό τη βελτίωση των συνθηκών στις φυλακές και στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Αταλάντευτος ο Λάζαρος, έδωσε όλες τις μάχες παλικαρίσια, με τη γραμμή και τις αποφάσεις του Κόμματος και μπροστά στη διαπάλη που αναπτύχθηκε και μέσα στους κρατούμενους στη διάσπαση του 1968.

Το 1971 απολύεται, κάτω από τη στενή παρακολούθηση από την αστυνομία και την ΚΥΠ. Με τη βοήθεια του Κόμματος βγαίνει στο εξωτερικό και έπειτα από 20 χρόνια έρχεται σε επαφή με τη γυναίκα του Θεοπίστη και τις δύο κόρες του, Ρούλα και Ισμήνη. Συνέβαλε και εκεί μέσα από διάφορες στελεχικές θέσεις.

Επιστρέφει στην Ελλάδα το 1976 και αξιοποιήθηκε σε διάφορες στελεχικές θέσεις, όπως Γραμματέας της Νομαρχιακής Φλώρινας, Κοζάνης, Καστοριάς και μέλος της Επιτροπής Περιοχής.

Και με τα λόγια του ίδιου: «Η Ιστορία του ΚΚΕ είναι η ίδια η δοκιμασία των μελών και στελεχών του, οι οποίοι αψηφώντας κάθε βία, τρομοκρατία, πίεση και καταπίεση, κάτω από οποιεσδήποτε σκληρές συνθήκες, παρανομίες, φυλακές, εξορίες, ρετσινόλαδο, φάλαγγα, καταδίκες και εκτελέσεις, κράτησαν ψηλά τη σημαία του Κόμματός τους. Στάθηκαν πάντα αλύγιστοι δίπλα στον εργαζόμενο λαό παλεύοντας στην πρώτη γραμμή».