«Παλιά» και «νέα» σαπίλα

Το ζήτημα είναι απλό. Ο ΣΥΡΙΖΑ πριν από τις εκλογές του Γενάρη του 2015 έθεσε ως κυρίαρχο το δίλημμα «μνημόνιο - αντιμνημόνιο». Ενα ψεύτικο δίλημμα, με το οποίο εξαπατήθηκε μεγάλο μέρος εργαζομένων και λαϊκών στρωμάτων, που πίστεψαν ότι μέσα στον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης και την ΕΕ, με όλες τις δεσμεύσεις που απορρέουν από αυτήν, με μια πολιτική με στόχο την ανάκαμψη των κερδών του κεφαλαίου, με τα κλειδιά της οικονομίας στα χέρια των καπιταλιστών, μπορεί ο λαός να δει άσπρη μέρα. Πατώντας πάνω σε αυτήν την απάτη έγινε κυβέρνηση μετά τις εκλογές της 25ης του Γενάρη 2015. Τα αποτελέσματα είναι ήδη γνωστά. Οχι μόνο δεν έσκισε κανένα μνημόνιο, αλλά καθαρο-έγραψε ένα τρίτο, πιο σκληρό μνημόνιο, από κοινού με τους Ευρωπαίους εκπροσώπους ιμπεριαλιστικών μηχανισμών, που το ψήφισαν ΝΔ, Ποτάμι, ΑΝΕΛ και ΠΑΣΟΚ.

Και τώρα; Τώρα που πάμε σε νέες εκλογές, ποιο θα είναι το επόμενο δίλημμα εξαπάτησης σε βάρος του λαού; Το περασμένο Σάββατο, ο Αλέξης Τσίπρας, στην Πανελλαδική τους Συνδιάσκεψη, το περιέγραψε αναλυτικά. Ο ΣΥΡΙΖΑ - λέει - είναι η πολιτική δύναμη που εναντιώνεται στο «παλιό πολιτικό κατεστημένο που βύθιζε τη χώρα 40 χρόνια τώρα». Λέει, λοιπόν, ψηφίστε με γιατί δεν ανήκω στο πολιτικό κατεστημένο. Όταν η πολιτική απάτη γίνεται δεύτερη φύση, τότε πρέπει να περιμένεις τα πάντα...

Ναι, αυτό συμβαίνει με τον ΣΥΡΙΖΑ. Κυριολεκτικά, ζούμε ένα ακόμα επεισόδιο του πώς να εξαπατάς το λαό για να τον κρατάς ενσωματωμένο σε μια αντιλαϊκή πολιτική. Και αυτό το δίλημμα, «με το παλιό πολιτικό σύστημα ή με εμάς που είμαστε νέοι και φρέσκοι», είναι κάλπικο.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, μέσα σε επτά μήνες, ξεσήκωσε μια χαρά όλα τα «χούγια» των πολιτικών δυνάμεων τις οποίες χαρακτηρίζει «παλιές και φθαρμένες δυνάμεις που κυβέρνησαν 40 χρόνια». Όχι μόνο κατάφερε μέσα σε επτά μήνες να περάσει αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις που ήταν ζητούμενο για χρόνια από τα επιτελεία του κεφαλαίου, αλλά, ταυτόχρονα, να αναπαραγάγει με νέο τρόπο τη λογική ότι είναι μονόδρομος ο καπιταλιστικός δρόμος, η συμμετοχή σε ιμπεριαλιστικές ενώσεις, στην ΕΕ, στο ΝΑΤΟ, να αμβλύνει κάθε διάθεση ριζοσπαστισμού, να σπείρει την απογοήτευση και το συμβιβασμό. Αυτή η τελευταία του μεγάλη προσφορά είναι που τον κάνει να ξεχωρίζει σε σχέση με τις άλλες δυνάμεις του αστικού πολιτικού συστήματος.

Και το κατάφερε γιατί είναι προσηλωμένος στη στρατηγική του κεφαλαίου και της ΕΕ. Οι ίδιες του οι θέσεις εκεί οδηγούν και αυτό φαίνεται ξεκάθαρα και στο νέο του προεκλογικό πρόγραμμα, δηλαδή στην αστική διακυβέρνηση, με στόχο την ενίσχυση του μεγάλου κεφαλαίου, σε βάρος των εργαζομένων. Η ιστορία ΣΥΡΙΖΑ, βέβαια, είναι τόσο παλιά και φθαρμένη, όσο ακριβώς και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα - ΝΔ, ΠΑΣΟΚ - που έχουν κυβερνήσει. Τόσο παλιά και φθαρμένη όσο η σοσιαλδημοκρατία. Αποστολή του είναι να εγκλωβίζει ριζοσπαστικές συνειδήσεις σε ανώδυνα μονοπάτια. Τόσο ως αξιωματική αντιπολίτευση, όσο και ως εν δυνάμει κυβέρνηση πριν από τις εκλογές του Γενάρη, αλλά και ως κυβέρνηση στηρίχτηκε από τμήματα του μεγάλου κεφαλαίου στη χώρα μας. Και στηρίζεται και τώρα.

Πράγματι, ο λαός όσα βιώνει, τα βιώνει εξαιτίας του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής και του σάπιου αστικού πολιτικού συστήματος που τον στηρίζει. Αυτό το σύστημα που ο Αλ. Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ υπηρετούν στη σημερινή συγκυρία με τον καλύτερο τρόπο, όπως διαβεβαιώνουν άλλωστε οι εκπρόσωποι ιμπεριαλιστικών μηχανισμών, όπως η ΕΕ, η ΕΚΤ, το ΔΝΤ, οι ΗΠΑ. Ολοι αυτοί δηλώνουν περιχαρείς για τον ηγέτη Τσίπρα και το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ.

Οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα έχουν επιλογή. Δοκίμασαν και τους «παλιούς» και τους «νέους». Τώρα, ήρθε η στιγμή που χωρίς κανένα δισταγμό πρέπει να στηρίξουν το ΚΚΕ. Για να γκρεμίσουν την παλιά και τη νέα σαπίλα και να ανοίξουν το δρόμο της ανατροπής.

Το άρθρο αναδημοσιεύεται από τη στήλη «Η Άποψή μας» του Ριζοσπάστη της Τρίτης 1 Σεπτέμβρη 2015.