Ομιλία στην συγκέντρωση του Π.Α.ΜΕ. στις 13.08.2015 στη Φλώρινα

Άμεση λαϊκή κινητοποίηση ενάντια στο τρίτο Μνημόνιο

     Το τρίτο μνημόνιο, που συμφώνησε η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ με τους «θεσμούς» και φέρνει σήμερα για ψήφιση στη Βουλή, πρέπει να συναντήσει τη μέγιστη δυνατή αντίσταση απ' τη μεριά των εργαζομένων και όλου του λαού. Περιέχει μέτρα τέτοιας βαναυσότητας και σκληρότητας που καμιά κυβέρνηση στο παρελθόν δεν τόλμησε να φέρει, κάτω από το φόβο της λαϊκής κατακραυγής. Αυτή είναι και η μεγάλη συνεισφορά της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ στο σύστημα. Με το παραμύθι της «αριστερής κυβέρνησης» και του πρωθυπουργού «που πάλεψε αλλά δεν τον άφησαν», προχωρά στην υλοποίηση βάρβαρων μέτρων, που αποτελούσαν πάγια αιτήματα του μεγάλου κεφαλαίου και κατευθύνσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τα οποία κατεδαφίζουν ότι έχει απομείνει όρθιο στα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα.

     Το τρίτο μνημόνιο και οι εφαρμοστικοί νόμοι που το συνοδεύουν, περιλαμβάνει τη συνέχιση όλων των προηγούμενων μνημονίων και τη δέσμευση ότι τα αντιλαϊκά μέτρα θα εφαρμοστούν μέχρι κεραίας. Περιλαμβάνει νέα επώδυνα μέτρα για τα Εργασιακά, το Ασφαλιστικό, τους αυτοαπασχολούμενους, τους μικρούς και μεσαίους αγρότες, που θα κάνουν ακόμη πιο δύσκολη την επιβίωσή τους. Την ίδια στιγμή, περιέχει την υλοποίηση μέτρων που στοχεύουν στη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας και κερδοφορίας του κεφαλαίου, στη συγκέντρωση του πλούτου σε ακόμη πιο λίγα χέρια, μέσα από τις ιδιωτικοποιήσεις, τις κατευθύνσεις του ΟΟΣΑ, την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, την παραπέρα

απελευθέρωση της αγοράς της Ενέργειας, το ταμείο στο οποίο θα παραχωρηθεί κρατική περιουσία ύψους 50 δισεκατομμυρίων.  

     Αντίθετα, ακόμα και εκείνα τα ελάχιστα που ψήφισε η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ για να διασκεδάσει τις εντυπώσεις, όπως η επέκταση της μετενέργειας των Συλλογικών Συμβάσεων στους έξι μήνες, προβλέπεται από το νέο μνημόνιο να ανακληθούν.

     Η νέα συμφωνία σφίγγει τα δεσμά του λαού και βαθαίνει τη φτώχεια του, με στόχο να δοθεί ώθηση στην καπιταλιστική ανάκαμψη.

     Θίγει το σύνολο των εργαζομένων και των άλλων φτωχών λαϊκών στρωμάτων και, αντίστροφα, βελτιώνει τους όρους για την επένδυση λιμναζόντων σωρευμένων κεφαλαίων από τους επιχειρηματικούς ομίλους για ανάκαμψη και διεύρυνση της αναπαραγωγής των κερδών τους.

     Εργαζόμενοι και συνταξιούχοι θα μετρήσουν νέες μεγάλες απώλειες.

     Οι αλλαγές στο Ασφαλιστικό θα μετατρέψουν σε «όνειρο θερινής νυκτός» τη σύνταξη για τις νέες γενιές των εργαζομένων, όσων καταφέρουν να βρουν δουλειά, ακόμα και ασφαλισμένων που είναι κοντά στη σύνταξη και θα δουν τα όρια ηλικίας να αυξάνουν.

     Οι ανατροπές που σχεδιάζονται στα Εργασιακά και στο συνδικαλιστικό νόμο, συμπληρώνουν τις προηγούμενες και νομιμοποιούν τη «ζούγκλα» σε βάρος των εργαζομένων που έχει παγιωθεί στην αγορά εργασίας, με ευθύνη της εργοδοσίας και των κυβερνήσεων που υπηρετούν τα συμφέροντά της.

     Οι αυτοαπασχολούμενοι και μικροί ΕΒΕ, που ήδη φυτοζωούν, θα δεχτούν νέο πλήγμα από την εφαρμογή της «εργαλειοθήκης»

του ΟΟΣΑ, που προβλέπει πλήρη απελευθέρωση του ωραρίου στο εμπόριο, με κατάργηση επί της ουσίας της κυριακάτικης αργίας, αλλά και νέες απελευθερώσεις τομέων της οικονομίας υπέρ των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων.

     Το ίδιο ισχύει και για τους μικρούς και μεσαίους αγρότες, για τους οποίους η φορολογία εκτοξεύεται και αλλάζουν τα κριτήρια για το χαρακτηρισμό τους ως «κατ' επάγγελμα αγροτών». Οι συνέπειες στο εισόδημα του φτωχού αγροτικού νοικοκυριού θα είναι πραγματικά εξοντωτικές. Μέσα κι από αυτή τη διαδικασία, είναι βέβαιο ότι θα επιταχυνθεί η συγκέντρωση γης και αγροτικής παραγωγής σε ακόμα λιγότερα χέρια.

     Συνολικά, η χρεοκοπία για το λαό μεγαλώνει από την αύξηση των έμμεσων φόρων, τη διατήρηση όλων των χαρατσιών που επιβλήθηκαν παλιότερα, από τους στόχους των ματωμένων πρωτογενών πλεονασμάτων, που προϋποθέτουν νέες περικοπές σε κρατικές δαπάνες, με άμεση επίδραση σε Υγεία, Παιδεία, Πρόνοια, Ασφάλιση. Τα μέτρα αυτά ήρθαν για να μείνουν, αφορούν αναδιαρθρώσεις που δεν πρόλαβαν ή δεν μπόρεσαν να περάσουν οι προηγούμενες κυβερνήσεις.

     Αντίστροφα, μέτρα που συντρίβουν τους εργαζόμενους και το λαό, είναι αναζωογονητικά για την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία του κεφαλαίου. Οι ιδιωτικοποιήσεις, η απαλλαγή της εργοδοσίας και του κράτους από τις ασφαλιστικές υποχρεώσεις, η άμεση σύνδεση των μισθών με την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας, οι απελευθερώσεις τομέων της οικονομίας, σε συνδυασμό με τα εγχώρια και ευρωπαϊκά επενδυτικά πακέτα, φιλοδοξούν να δώσουν ώθηση σ' ένα νέο κύκλο διευρυμένης αναπαραγωγής συσσωρευμένων κεφαλαίων.

     Είναι μια καραμπινάτη αντιλαϊκή συμφωνία, που πρέπει να την πολεμήσει ο λαός, αξιοποιώντας την πείρα από τους μαζικούς ταξικούς αγώνες ενάντια στα προηγούμενα δύο μνημόνια και την πολιτική που τα επιβάλλει.

     Στην πραγματικότητα, και το τρίτο μνημόνιο συνιστά μια μόνιμη και διαρκή απειλή σε βάρος του λαού, ο οποίος θα εκβιάζεται συνεχώς να κάνει νέες θυσίες για την επίτευξη των στόχων, των πρωτογενών πλεονασμάτων, της δημοσιονομικής πειθαρχίας και πάνω απ' όλα της ίδιας της καπιταλιστικής ανάκαμψης. Άλλωστε, με το Συμβούλιο Δημοσιονομικής Πολιτικής, που έχει ήδη ψηφιστεί ως προαπαιτούμενο, ανά πάσα στιγμή μπορούν να υπάρχουν και νέες περικοπές στο λαϊκό εισόδημα, στο βαθμό που δεν επιτυγχάνονται οι στόχοι της κυβέρνησης και των θεσμών.

     Ο λαός έχει πλέον χειροπιαστά και ατράνταχτα στοιχεία, που αποδεικνύουν ότι, στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της οικονομίας του κεφαλαίου, καμιά κυβέρνηση δεν μπορεί όχι απλά να ασκήσει φιλολαϊκή πολιτική, αλλά ούτε καν να ανακουφίσει στοιχειωδώς το λαό. Από τη στιγμή που και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, όπως και οι προηγούμενες κυβερνήσεις ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, θεωρεί μονόδρομο τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, η σύναψη νέου αντιλαϊκού μνημονίου ήταν πια θέμα χρόνου. Η κυβέρνηση με την πολιτική της ουσιαστικά δίνει άφεση αμαρτιών στις προηγούμενες κυβερνήσεις, συγκροτώντας μαζί με τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, το ΠΟΤΑΜΙ ένα κοινοβουλευτικό μέτωπο ψήφισης και υλοποίησης των νέων βάρβαρων μέτρων.

     Τεράστιες είναι και οι ευθύνες των στελεχών της λεγόμενης «Αριστερής Πλατφόρμας» του ΣΥΡΙΖΑ, που, αφού έσπειραν άφθονες αυταπάτες σε αριστερό, ριζοσπαστικό κόσμο για μια

κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, αφού στήριξαν όλα τα βήματα προς το νέο μνημόνιο (συμφωνία 20ήςΦλεβάρη, πρόταση Τσίπρα 47 σελίδων κλπ.), τώρα διαφοροποιούνται, συνεχίζοντας να στηρίζουν την κυβέρνηση. Προτείνουν την – εξίσου αδιέξοδη για το λαό –  πολιτική της καπιταλιστικής Ελλάδας με εθνικό νόμισμα, που από άλλες αφετηρίες προτείνουν αντιδραστικές δυνάμεις (όπως ο Σόϊμπλε), άλλες φασιστικές και ακροδεξιές δυνάμεις του ευρωσκεπτικισμού στην Ελλάδα και την Ευρώπη. Κρύβουν ότι η έξοδος από το ευρώ και μόνο, χωρίς αποδέσμευση από την Ευρωπαϊκή Ένωση, χωρίς ριζικές αλλαγές στην οικονομία και την εξουσία, θα οδηγήσει - από άλλο δρόμο - στο ίδιο αποτέλεσμα, δηλαδή στη λαϊκή χρεοκοπία, την ώρα που κάποια τμήματα του κεφαλαίου θα βγουν πολλαπλά ωφελημένα.

     Ήρθε η ώρα ο λαός να σηκώσει το ανάστημά του, να πάρει την υπόθεση στα χέρια του, να αξιοποιήσει τη δική του δύναμη, που μέχρι σήμερα την έχει αφήσει ανεκμετάλλευτη, με την ελπίδα μιας μελλοντικής κυβερνητικής διαχείρισης, που δήθεν θα του έλυνε τα προβλήματα. Όλες όμως οι εναλλακτικές κυβερνητικές λύσεις, εντός των τειχών, αποδείχτηκαν εφιάλτης για το λαό. Αν σήμερα ο λαός συναινέσει, αν δεν αντισταθεί, τότε τα χειρότερα είναι μπροστά του και ταυτόχρονα κινδυνεύει να χάσει και άλλον πολύτιμο χρόνο.

     Το ΚΚΕ λέει στο λαό ότι υπάρχει ελπίδα. Τα μνημόνια, η φτώχεια, η ανεργία, η εκμετάλλευση του λαού για να κερδίζουν οι λίγοι δεν είναι μονόδρομος, ούτε μπορεί να αποτελεί το μέλλον του ίδιου και των παιδιών του. Αυτό που χρειάζεται τώρα είναι η οργάνωση και το δυνάμωμα της πάλης ενάντια στο τρίτο μνημόνιο και τα μέτρα που φέρνει. Είναι η ενίσχυση των ταξικών και ριζοσπαστικών δυνάμεων στο εργατικό - λαϊκό κίνημα, για την κατάργηση των αντεργατικών - αντιλαϊκών

νόμων, την ανάκτηση των απωλειών, την κάλυψη των σύγχρονων αναγκών, σε ρήξη με την ΕΕ, το κεφάλαιο και την εξουσία τους.

     Αυτό που χρειάζεται είναι η συμπόρευση, η στήριξη και ισχυροποίηση του ΚΚΕ, που ποτέ δεν είπε ψέματα στο λαό, στάθηκε πάντα δίπλα του και σήμερα προτείνει τη μοναδική ρεαλιστική φιλολαϊκή διέξοδο: Τη συνολική αποδέσμευση από την Ευρωπαϊκή Ένωση, τη μονομερή διαγραφή του χρέους, την κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, του πλούτου της χώρας, με τον ίδιο το λαό στην εξουσία.

13/8/2015