Allons enfants de la Patrie ...

Για τις μεγάλες απεργιακές κινητοποιήσεις στη Γαλλία

 Οι μαζικότατες απεργιακές κινητοποιήσεις των εργαζομένων σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα και της νεολαίας, τράβηξαν τα βλέμματα εκατομμυρίων ανθρώπων από ολόκληρο τον κόσμο τον περασμένο Οκτώβρη. Παρίσι, Μασσαλία και μια σειρά άλλες πόλεις “ταρακουνήθηκαν” από τις μεγάλες διαδηλώσεις ενάντια στο νέο νομοσχέδιο για τις συντάξεις που προωθεί η γαλλική κυβέρνηση σύμφωνα με το οποίο οι σημερινοί εργαζόμενοι,  ιδιαίτερα οι νέοι, θα αναγκάζονται να δουλεύουν μέχρι τα 70 και 72 χρόνια για κάποια σύνταξη. Στην πραγματικότητα το συνταξιοδοτικό είναι μόνο ένα μέρος της επίθεσης εναντίον των εργαζομένων αφού τα προβλήματά τους οξύνονται συνεχώς, λόγω των συνεπειών της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης.

Οι πρόσφατες κινητοποιήσεις στη Γαλλία ενδείκνυνται για να βγουν ορισμένα συμπεράσματα για το χαρακτήρα της οικονομικής κρίσης, το βρώμικο ρόλο του ρεφορμισμού στα συνδικάτα και της σοσιαλδημοκρατίας, αλλά και το αντικαπιταλιστικό περιεχόμενο που πρέπει να έχει η πάλη της εργατικής τάξης.

Πρωτόγνωρη συμμετοχή

Οι εντυπωσιακές σε όγκο και παλμό συγκεντρώσεις των εργαζομένων, οι οποίες για πολλούς είναι οι μαζικότερες των τελευταίων 40 χρόνων, μόνο αισθήματα αισιοδοξίας προκαλούν στους λαούς που πλήττονται από την πολιτική που εφαρμόζεται παγκοσμίως. Τα περισσότερα από 3,5 εκατομμύρια εργαζομένων που συμμετείχαν στις διαδηλώσεις, αλλά και το 80% των Γάλλων πολιτών που τις υποστηρίζει, δεν είναι μικρή υπόθεση.

Συσσωρευμένη οργή

Είναι φανερό ότι στις συγκεκριμένες κινητοποιήσεις, οι εργαζόμενοι που συμμετέχουν, δεν εκδηλώνουν μονάχα την αντίθεσή τους στο νομοσχέδιο για το συνταξιοδοτικό, αλλά αγανακτούν με τη συνολικότερη αντιλαϊκή πολιτική που εφαρμόζεται από την ΕΕ και τα μονοπώλια. Αυτό γιατί τα τελευταία χρόνια στη Γαλλία:

-εφαρμόζονται τα αντιλαϊκά μέτρα που έχουν αποφασιστεί στο Μάαστριχτ και τη Λισσαβόνα και λαμβάνονται σε όλες τις χώρες της ΕΕ.

-η επίσημη ανεργία το δεύτερο τρίμηνο του 2010 έφτασε το 10%.

-έχουν πια εδραιωθεί τα προγράμματα stage και ο θεσμός της δια βίου μάθησης.

Έτσι δημιουργούνται προϋποθέσεις για να αποκαλύπτεται ότι ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης, αυτός που έχει ακολουθηθεί όλα τα προηγούμενα χρόνια, από νεοφιλελεύθερες και σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις είναι που έχει δημιουργήσει αυτή την εκρηκτική κατάσταση για το γαλλικό λαό.

Απεργίες και στο βάθος… σοσιαλδημοκρατία

Μέσα σε αυτές τις συνθήκες η σοσιαλδημοκρατία, πιστή στον ιστορικό της ρόλο, κάνει το “κατά δύναμη”  για να επιτευχθεί ταξική συνεργασία, ωθεί το κίνημα σε ανέξοδα μονοπάτια, με το βλέμμα στραμμένο φυσικά στις προεδρικές εκλογές του 2012.  Και φαίνεται για την ώρα να “αξιοποιεί” το κίνημα, αφού το σύνθημα “Σαρκό οι νέοι κατέβηκαν στο δρόμο, ξόφλησες” το οποίο ταιριάζει γάντι στους σχεδιασμούς της, κυριαρχεί στις διαδηλώσεις και τα δημοσκοπικά της ποσοστά βρίσκονται σε άνοδο.

Ιδιαίτερο ρόλο στην υπόθεση της ταξικής συνεργασίας παίζουν ο οπορτουνισμός και οι ρεφορμιστικές συνδικαλιστικές οργανώσεις, που σπέρνουν αυταπάτες στην εργατική τάξη. Με επικεφαλής τη CGT (τη μεγαλύτερη συνδικαλιστική οργάνωση που πρόσκειται στο Γαλλικό Κομμουνιστικό Κόμμα) εξαντλούν την επαναστατική φρασεολογία τους με συνθήματα όπως “οι νέοι απαιτούν το δικαίωμα στη σύνταξη, στο μέλλον”, ενώ χαρακτηρίζουν το νομοσχέδιο “άδικο” και “αναποτελεσματικό”. Τα συγκεκριμένα ξεπουλημένα συνδικάτα συχνά “επιστρατεύονται” από την πλουτοκρατία για να κατευνάσουν τις αγωνιστικές διαθέσεις της εργατικής τάξης (πχ υπονόμευση των κινητοποιήσεων στο λιμάνι της Μασσαλίας). Έχουν πρωτοκλασάτο ρόλο μέσα στη Διεθνή Συνομοσπονδία Εργατικών Συνδικάτων.

Μια με το καρότο και μια με το μαστίγιο…

Η αντιμετώπιση του αστικού τύπου της Γαλλίας είναι κατά κύριο λόγο εχθρική απέναντι στις κινητοποιήσεις. Η προβοκάτσια που ταυτίζει τους κουκουλοφόρους και τα σπασμένα με τους Γάλλους απεργούς είναι ο κανόνας στα πρωτοσέλιδα.

Ωστόσο υπάρχουν και οι “υγιείς πολιτικές δυνάμεις”, όπως τις αποκαλούν οι γαλλικές αστικές εφημερίδες, που δεν είναι άλλες από αυτές που συμμετέχοντας στο κίνημα “κάνουν τη βρώμικη δουλειά” για την πλουτοκρατία. Είναι αυτοί που κάθονται στο τραπέζι του διαλόγου, υμνούν την ταξική συνεργασία και σε καμία περίπτωση δεν θίγουν την εξουσία των μονοπωλίων. Για όλους αυτούς, οι συνεντεύξεις και τα πρωτοσέλιδα στη “Le Monde” και στα άλλα αστικά έντυπα είναι εξασφαλισμένα.

Δυστυχώς για την αστική τάξη της χώρας μας, στην Ελλάδα υπάρχουν ΚΚΕ και ΚΝΕ που βρίσκονται σε ευθεία σύγκρουση με τα συμφέροντα της αστικής τάξης.

Ορισμένα συμπεράσματα

Οι κινητοποιήσεις που έλαβαν χώρα το προηγούμενο διάστημα στη Γαλλία πρέπει να αποτελέσουν κριτήριο για να βγάλουν οι εργαζόμενοι σε μια σειρά χώρες (και στην Ελλάδα) σημαντικά συμπεράσματα. Αρχικά τσακίζεται το επιχείρημα ότι “η κρίση είναι ελληνικό φαινόμενο”. Γιατί κρίση υπάρχει και στη Γαλλία και στην Αγγλία και στις ΗΠΑ, που δεν υπάρχουν “διαφθορά”, “λαμόγια”, “κλέφτες”, “κακοδιαχείριση” και “μνημόνιο”. Αποκαλύπτεται με τον πλέον γλαφυρό τρόπο ότι η κρίση είναι του καπιταλισμού, έχει παγκόσμιο χαρακτήρα και ότι η επίθεση στοχεύει στη μείωση της αξίας της εργατικής δύναμης διεθνώς.

Επίσης, φανερώνεται ότι η άρχουσα τάξη σε κάθε χώρα χρησιμοποιεί ανάλογα επιχειρήματα για να επιτεθεί στους αγώνες της εργατικής τάξης. Χαρακτηριστικά είναι τα δημοσιεύματα στο γαλλικό τύπο που εκφράζουν ανησυχία«για την εικόνα της χώρας που πλήττεται στο εξωτερικό, για την πιθανή μείωση του τουρισμού» μετά τις κινητοποιήσεις στο λιμάνι της Μασσαλίας, για το ότι «υπάρχουν ουρές στα πρατήρια βενζίνης λόγω της απεργίας στα διυλιστήρια». Όλα αυτά τα επιχειρήματα αναπόφευκτα μας θυμίζουν το “Αλαφουζέικο”, το ΠΑΣΟΚικο πάνελ του δελτίου των 8 στο Μέγκα και όλους τους υπόλοιπους που σκύλιασαν για τις μεγάλες απεργιακές κινητοποιήσεις του ΠΑΜΕ.

Η εικόνα της Γαλλίας, όπως και κάθε χώρας που οι εργαζόμενοί της αντιστέκονται, δεν πλήττεται από καμία κινητοποίηση ή απεργία. Ίσα-ίσα που ομορφαίνει και δίνει ελπίδα στους λαούς του κόσμου. Και είναι βέβαιο ότι αυτή η εικόνα, θα γίνει ακόμη ομορφότερη όταν οι αγώνες της εργατικής τάξης συνενωθούν με την επαναστατική κομμουνιστική θεωρία και δυναμώσουν το “χείμαρρο” που θα διαλύσει στο διάβα του τους εκμεταλλευτές και θα ανοίξει δρόμο για την οικοδόμηση της νέας κοινωνίας.

Πηγή: http://www.odigitis.gr/issue/977/%CE%B4%CE%B9%CE%B5%CE%B8%CE%BD%CE%AE/%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B9%CF%82-%CE%BC%CE%B5%CE%B3%CE%AC%CE%BB%CE%B5%CF%82-%CE%B1%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B3%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%AD%CF%82-%CE%BA%CE%B9%CE%BD%CE%B7%CF%84%CE%BF%CF%80%CE%BF%CE%B9/