Τρία χρόνια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ

K.K.E.

Τρία χρόνια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ

     Τρία χρόνια συμπληρώθηκαν χθες απ' όταν ο ΣΥΡΙΖΑ, από κοινού με τους ΑΝΕΛ, ανέλαβε να διεκπεραιώσει από κυβερνητικές θέσεις τη βρώμικη για το κεφάλαιο δουλειά. Μέσα σε αυτό το διάστημα, παίρνοντας τη σκυτάλη της αντιλαϊκής πολιτικής από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ έχει καταφέρει σε χρόνο ρεκόρ να ολοκληρώσει μια σειρά από βρώμικες αποστολές για το κεφάλαιο, που οι προηγούμενοι άφησαν στη μέση, κερδίζοντας τα εύσημα από τα ...«γεράκια», όπως αποκαλούσε ο ΣΥΡΙΖΑ τους εκπροσώπους της ΕΕ και του ΔΝΤ παλιότερα.

     Τρία χρόνια μετά, οι επιχειρηματικοί όμιλοι, τα αστικά επιτελεία και από κοντά οι ιμπεριαλιστικοί «θεσμοί» έχουν κάθε λόγο να γεμίζουν συγχαρητήρια και «ευχές για μακροημέρευση» την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, που στη διακυβέρνησή της «όλα έγιναν πολύ ευκολότερα» για τα σχέδια της αστικής τάξης. Έχουν κάθε λόγο να συγχαίρουν την κυβέρνησή τους, για το πώς προώθησε τους στρατηγικούς της στόχους, «βάζοντας βάσεις» για τον επόμενο γύρο καπιταλιστικής κερδοφορίας, ώστε η χώρα να γίνει - μέσα από την ατελείωτη σειρά των αντιλαϊκών μέτρων - «παράδεισος» κερδοφορίας για τους επιχειρηματικούς ομίλους. Ψηφίζοντας ένα τρίτο μνημόνιο, κλείνοντας - μόνο από πέρυσι τέτοια εποχή και με συνοπτικές διαδικασίες - δύο «αξιολογήσεις» με εκατοντάδες «προαπαιτούμενα» αντιλαϊκά μέτρα, που ανοίγουν νέα πεδία κερδοφορίας, θωρακίζοντας περαιτέρω το νομοθετικό πλαίσιο για την ένταση της εκμετάλλευσης, «στριμώχνοντας» σε ορίζοντα πολλών χρόνων τις λαϊκές ανάγκες για να δώσει και άλλο «δημοσιονομικό χώρο» στις ανάγκες των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων. Να πανηγυρίζουν για το ότι ήταν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ που με την προβιά της «αριστεροσύνης» «πετυχαίνει» εκεί όπου οι προηγούμενοι δεν μπόρεσαν, ξεθεμελίωσε το απεργιακό δικαίωμα, απελευθέρωσε τις ομαδικές απολύσεις, έδωσε το «λοκ άουτ» στην εργοδοσία, σπάει - με το μαστίγιο και το καρότο - «όλα τα ταμπού», όπως βαφτίζουν τα αστικά επιτελεία τα δικαιώματα που κατέκτησαν οι εργαζόμενοι τα προηγούμενα χρόνια. Να βλέπουν με ικανοποίηση το πώς ο «αντιλαϊκός οίστρος» της κυβέρνησης επεκτείνεται και σε διεθνές επίπεδο. Εκεί όπου η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, για λογαριασμό των συμφερόντων της αστικής τάξης και του «οράματός» της για μετατροπή της χώρας σε κόμβο μεταφοράς Ενέργειας και εμπορευμάτων, διεκδικεί το ρόλο σημαιοφόρου των αμερικανο-ΝΑΤΟικών σχεδιασμών στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων, της Μ. Ανατολής, της ΝΑ Μεσογείου. Η χρονιά που πέρασε, με την πολύπλευρη επέκταση της εμπλοκής στους επικίνδυνους σχεδιασμούς, με αποκορύφωμα το «ξέπλυμα» στον αμερικανικό ιμπεριαλισμό, και μάλιστα στο πρόσωπο του «διαβολικά καλού» (όπως δήλωνε ο ίδιος ο Τσίπρας) Ντ. Τραμπ, είναι παραπάνω από αποκαλυπτική.

     Σήμερα που η κυβέρνηση πουλάει τη νέα απάτη της «εξόδου από τα μνημόνια με την κοινωνία όρθια», καλώντας το λαό να στρατευτεί ξανά πίσω από τους στόχους του κεφαλαίου, οι εργαζόμενοι χρειάζεται να αξιοποιήσουν την πείρα αυτή, με το βλέμμα όχι στο παρελθόν και σε όσα η κυβέρνηση τους ζητάει να θεωρήσουν ως «περασμένα - ξεχασμένα», αλλά στο σήμερα και το αύριο. Να «καταθέσουν» την εμπειρία που απέκτησαν, όχι στο «ταμείο» της απογοήτευσης και της παραίτησης στο όνομα του «ρεαλισμού» και του ότι «δεν υπάρχει εναλλακτική», όπως λένε κυβέρνηση και αστικά επιτελεία, αλλά στο «ταμείο» της οργάνωσης και της διεκδίκησης για ανάκτηση των απωλειών, για ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών των ίδιων και των οικογενειών τους.

     Σήμερα που η κυβέρνηση καλεί ξανά τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα να διαλέξουν ανάμεσα στη «Σκύλλα και τη Χάρυβδη», για το αν εκείνοι ή οι «άλλοι» θα διαχειριστούν την «επόμενη μέρα» του κεφαλαίου, τώρα που στήνονται και νέα σχήματα εγκλωβισμού του λαού, οι εργαζόμενοι χρειάζεται να θυμηθούν το πώς έφτασαν έως εδώ, το τι σήμαιναν για τους ίδιους και τις οικογένειές τους τα κάλπικα και εκβιαστικά διλήμματα, οι ψεύτικες διαχωριστικές γραμμές, η επιλογή του τάχα «μικρότερου» κακού, που σηματοδότησε πορεία από το κακό στο χειρότερο.

     Τρία χρόνια μετά, οι εργαζόμενοι έχουν παραπάνω από αρκετές αποδείξεις για το ότι δεν μπορούν να εναποθέσουν τις ελπίδες τους στην εναλλαγή των αστικών κομμάτων, ούτε και στους κάθε λογής σωτήρες. Για το πώς η κάθε αστική κυβέρνηση, ανεξάρτητα από «αναφορές» και «αφετηρίες», συνεχίζει από εκεί που σταμάτησε η προηγούμενη, επεκτείνει το αντιλαϊκό της έργο, αποδεικνύεται χειρότερη για το λαό, γιατί χειρότερο γίνεται το ίδιο το σάπιο εκμεταλλευτικό σύστημα, που τις δικές του «ανάγκες» και αδιέξοδα φορτώνουν στις πλάτες του λαού. Γιατί η καπιταλιστική οικονομία έχει τους δικούς της νόμους και η ανάκαμψη των κερδών απαιτεί - παντού και πάντα - την πτώση της τιμής της εργατικής δύναμης, απαιτεί μέτρα στήριξης των επενδύσεων του κεφαλαίου, «δημοσιονομική πειθαρχία», «άνοιγμα νέων αγορών» που τσακίζει αυτοαπασχολούμενους και επαγγελματίες, αλλά και ένταση της καταστολής, του αυταρχισμού, της προσπάθειας οι εργατικοί - λαϊκοί αγώνες να μπουν στο «γύψο».

     Σήμερα που η κυβέρνηση επαναφέρει με το μανδύα της «δίκαιης ανάπτυξης» την απάτη ότι η ικανοποίηση των εργατικών και λαϊκών αναγκών περνάει μέσα από τη στήριξη της καπιταλιστικής κερδοφορίας, οι εργαζόμενοι χρειάζεται να «μετρήσουν» την πείρα αυτή, βλέποντας καθαρά ότι «ούτε στη Δευτέρα Παρουσία» τα δυο αυτά δεν συμβιβάζονται. Ότι οι μόνες θυσίες που πιάνουν τόπο είναι αυτές για τις δικές τους ανάγκες, σε σύγκρουση με το κεφάλαιο και την εξουσία του, τις κυβερνήσεις του και όσους το υπηρετούν.

26/1/2018