Μπροστά στις εκλογές του Εργατικού Κέντρου Φλώρινας - Π.Α.ΜΕ. Ταξική Ενότητα

ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΤΗΣ «ΤΑΞΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ»

(του Συνδυασμού που στηρίζει το ΠΑΜΕ)

Μπροστά στις εκλογές του Εργατικού Κέντρου Φλώρινας

Άλλαξε τους συσχετισμούς! Υπάρχει λύση, υπάρχει ελπίδα!

Είναι η πρόταση των δυνάμεων του ΠΑΜΕ!

     Η ΤΑΞΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ είναι η παράταξη στο Εργατικό Κέντρο Φλώρινας, που στηρίζει το πλαίσιο αιτημάτων και στόχων πάλης του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου (ΠΑΜΕ) και επιδιώκει να γίνει βάση συσπείρωσης και ανάπτυξης των αγώνων της εργατικής τάξης κατά του Μαύρου Μετώπου κυβέρνησης - ΕΕ – κεφαλαίου. Αυτό το Μαύρο Μέτωπο έχει εξαπολύσει μια πρωτόγνωρη αντεργατική επίθεση ενάντια στις κατακτήσεις ενός ολόκληρου αιώνα. Με αφορμή την καπιταλιστική οικονομική κρίση, οι δυνάμεις του Μαύρου Μετώπου επιτίθενται στο βιοτικό επίπεδο της εργατικής τάξης, στην τιμή της εργατικής δύναμης, στις Συλλογικές Συμβάσεις, στα ασφαλιστικά, συνταξιοδοτικά και εργασιακά δικαιώματα με σκοπό να τα ισοπεδώσουν και να βγάλουν όχι μόνο αλώβητο το μεγάλο κεφάλαιο από την κρίση, αλλά και με μια στρατηγικού χαρακτήρα νίκη ενάντια στην εργατική τάξη.

     Σ’ αυτήν την επίθεση ενάντια στην εργατική τάξη και τα άλλα τμήματα του εργαζόμενου λαού, με το Μαύρο Μέτωπο συντάσσεται και η ξεπουλημένη ηγεσία της ΓΣΕΕ. Έχοντας υιοθετήσει όλες τις στρατηγικές επιδιώξεις του κεφαλαίου και της μεγαλοεργοδοσίας (ανταγωνιστικότητα, όλες τις ευρωενωσιακές συμφωνίες, κλπ.), όχι μόνο συναινεί αλλά με ενεργητικό τρόπο βάζει πλάτη για να περάσουν οι αντεργατικοί νόμοι και τα μέτρα της κυβέρνησης. Οι όποιες κινητοποιήσεις αναγκάστηκε να εξαγγείλει, κάτω από την πίεση των εργαζομένων και του ταξικού κινήματος  ήταν εκ των προτέρων υπονομευμένες και κινούνταν σε πλαίσια που έβγαζαν λάδι την κυβέρνηση. Την ίδια τακτική, με μικροπαραλλαγές, ακολουθούν και οι ακόλουθοι της συνδικαλιστικής αριστοκρατίας του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού σε Εργατικά Κέντρα και Ομοσπονδίες.

     Η πλειοψηφία στο ΔΣ του Εργατικού Κέντρου (ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ), αυτήν την περίοδο που ξεδιπλώθηκε η επίθεση, όχι μόνο δεν ανέπτυξε καμιά αντίδραση στην αντεργατική πολιτική της κυβέρνησης, αλλά παρέμεινε σε στάση απόλυτης ακινησίας. Καμιά διεκδικητική δράση. Οι λειτουργίες του Εργατικού Κέντρου σε κωματώδη κατάσταση. Μόνο με σαφείς άνωθεν εντολές από την ξεπουλημένη ηγεσία της ΓΣΕΕ αναλάμβαναν δράση, με γενικές και αόριστες καταγγελίες για το κακό το ριζικό μας. Η πλειοψηφία στο ΔΣ του Εργατικού Κέντρου, έχοντας εξουσιοδοτήσει την ηγετική πλειοψηφία της ΓΣΕΕ να διαχειρίζεται όλα τα ζητήματα εν λευκώ, περιορίστηκε στην στάση του θεατή της σφαγής των εργατικών δικαιωμάτων, του κομπάρσου σε «απεργίες» για τα μάτια του κόσμου, του αυλοκόλακα και χειροκροτητή της εργοδοτικής - κυβερνητικής πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ. Απέδειξε έμπρακτα ότι είναι μέρος των οξυμμένων προβλημάτων των εργαζομένων και όχι μέρος της λύσης τους. Όσο στην ηγεσία του συνδικαλιστικού κινήματος κυριαρχούν οι συνδικαλιστικές παρατάξεις των κομμάτων της πλουτοκρατίας, όσο οι συσχετισμοί θα είναι αρνητικοί για την εργατική τάξη τόσο θα φρενάρουν και θα εμποδίζουν την ανάπτυξη της εργατικής αντεπίθεσης. Καθήκον των εργαζομένων είναι η απαλλαγή του συνδικαλιστικού κινήματος από τις συμβιβασμένες και υποταγμένες στα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου συνδικαλιστικές ηγεσίες.

     Συνάδελφοι.

     Μεγάλα και δραματικά ερωτήματα απασχολούν καθημερινά εκατομμύρια εργαζόμενους και τις οικογένειές τους. Πώς θα απαλλαγούμε από την ανεργία; Τι θα γίνει με το μέλλον των παιδιών μας; Τι θα κάνουμε για να απαλλαγούμε από τη φτώχεια και την ανασφάλεια του αύριο; Μέχρι πότε θα δουλεύουμε για να αυξάνει ο πλούτος των λίγων και οι πολλοί να οδηγούνται στη φτώχεια και την εξαθλίωση; Μέχρι πότε θα έχουμε πάνω από το κεφάλι μας τους τραπεζίτες, τους μεγαλέμπορους, τους βιομηχάνους, τους εφοπλιστές, τα μνημόνια και την τρόικα που τους υπηρετούν και όλα τα αρπακτικά που απαιτούν φθηνή δουλειά  χωρίς δικαιώματα και ως τα βαθιά γεράματα, μας ληστεύουν και μας αρπάζουν το προϊόν του μόχθου μας; Πώς θα απαλλαγούμε από ένα κράτος που αρπάζει συνεχώς από το λαό και μοιράζει και με τα δυο χέρια στα μεγαθήρια του πλούτου;

     Απαντήσεις υπάρχουν και μπορούν να δοθούν μόνο μέσα από την αύξηση της συμμετοχής των εργαζομένων στον ταξικό αγώνα, μέσα από την μαζική συμμετοχή και οργάνωση στα σωματεία, μέσα από την ενίσχυση του ταξικού πόλου στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, μέσα από το δυνάμωμα του ΠΑΜΕ.

ΣΤΗΡΙΞΕ ΤΗΝ ΤΑΞΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ

     Η ΤΑΞΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ υιοθετεί το διεκδικητικό πλαίσιο αιτημάτων και τους στόχους πάλης του ΠΑΜΕ που εκφράζει τις σύγχρονες ανάγκες της εργατικής τάξης και έχει σαν αφετηριακή αρχή ότι τα εκατομμύρια των εργατών και των εργατριών, τα εκατομμύρια των εργαζομένων, παράγουν όλον τον πλούτο και επιβάλλεται να τον διεκδικήσουν.

     Το ΠΑΜΕ, που συσπειρώνει στις γραμμές του δεκάδες χιλιάδες εργατοϋπαλλήλους και τις οικογένειές τους, χιλιάδες απόμαχους της δουλειάς οργανωμένους σε ταξικά προσανατολισμένα Σωματεία, Ομοσπονδίες και Εργατικά Κέντρα συντονίζει αυτές τις δυνάμεις και τους αγώνες τους με βάση τα ταξικά τους συμφέροντα και συμβάλλει στην ανάπτυξη ενός ρωμαλέου κινήματος πάλης και ανατροπής με άμεσο στόχο στις παρούσες συνθήκες να μπει ένα τέρμα στις θυσίες από τους εργαζόμενους για τα συμφέροντα των καπιταλιστών. Τώρα να πληρώσει το κεφάλαιο για την κρίση που προκάλεσε.

     Το ΠΑΜΕ πρωτοστατεί για τη συγκρότηση ενός ενιαίου μετώπου πάλης εργατών, υπαλλήλων του ιδιωτικού και δημοσίου τομέα, αυτοαπασχολούμενων, φτωχών αγροτών, γυναικών, νεολαίας για τη διεκδίκηση μιας αξιοπρεπούς ζωής για τις οικογένειές μας και ένα σίγουρο μέλλον για τα παιδιά μας. Η οικοδόμηση αυτής της λαϊκής συμμαχίας είναι η απαραίτητη προϋπόθεση για να διεκδικήσουμε αγωνιστικά το δικαίωμα και τη δυνατότητα να διαφεντεύουμε προς όφελός μας και προς όφελος όλου του λαού τον πλούτο που παράγουμε, για άλλο δρόμο ανάπτυξης και εξουσίας, που θα έχει ως σκοπό την ευημερία του λαού, την ανάπτυξη για το λαό και όχι για τα μονοπώλια.

     Έχουμε συνείδηση των δυσκολιών του αγώνα. Ξέρουμε ακόμη ότι, ανάμεσά μας, υπάρχουν και διαφορές, αλλά προτάσσουμε τα κοινά συμφέροντα και τον κοινό αντίπαλο, που είναι το κεφάλαιο που μας ξεζουμίζει και ως εργαζόμενους - παραγωγούς του πλούτου και ως καταναλωτές. Είμαστε πεισμένοι, ότι ο μόνος δρόμος που μπορεί να διασφαλίσει σε όλους μας σταθερή και μόνιμη δουλειά με αξιοπρεπή εισοδήματα, δικαιώματα και ελεύθερο χρόνο είναι ο κοινός αγώνας για έναν ριζικά διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης. Η οικονομική κρίση που ζούμε σήμερα και οι συνέπειές της, που πέφτουν στα κεφάλια μας, δεν είναι κάτι τυχαίο και προσωρινό. Είναι το αποτέλεσμα, αλλά και η απόδειξη, του ξεπερασμένου, σάπιου, παρασιτικού καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής. Φιλολαϊκή διέξοδος από την κρίση στα πλαίσια αυτού του συστήματος δεν μπορεί να υπάρξει. Ούτε εξανθρωπίζεται, ούτε διορθώνεται. Γίνεται όλο και πιο βάρβαρο. Παλεύουμε για να αποκτήσει ο εργαζόμενος λαός την αυτοπεποίθηση, ότι μπορεί να γίνει κυρίαρχη δύναμη και να διεκδικήσει τη δική του εξουσία. Να παλέψει για αλλαγή τάξης στην εξουσία και όχι κομμάτων που αναπαράγουν το βάρβαρο, καταπιεστικό, εκμεταλλευτικό σύστημα. Να παλέψει για την εργατική - λαϊκή εξουσία. Με μέτωπο απέναντι στα μονοπώλια, τα κόμματα που τα υπηρετούν και την ΕΕ, καλούμε σε αγώνα για την ανατροπή των αντιλαϊκών πολιτικών. Σε αγώνα επιβίωσης. Σε αγώνα για ριζικές αλλαγές σε επίπεδο οικονομίας και εξουσίας. Μόνο αυτός ο αγώνας για άλλο δρόμο ανάπτυξης, για εργατική - λαϊκή εξουσία, μπορεί να ικανοποιήσει συνδυασμένα τις λαϊκές ανάγκες, που αφορούν στη διατροφή, στη στέγη, στην ολοκληρωμένη μόρφωση, στην προστασία της Υγείας, στη διασφάλιση του σταθερού χρόνου εργασίας, στην ξεκούραση, στη δημιουργική ψυχαγωγία, στη χειραφέτηση και ισοτιμία της γυναίκας, στα σύγχρονα δικαιώματα της νεολαίας. Μόνο αυτός ο δρόμος μπορεί να οδηγήσει στην ισόμετρη και ολόπλευρη ανάπτυξη περιοχών και κλάδων, στην ανάπτυξη της εγχώριας παραγωγής και των αναγκαίων υποδομών με κριτήριο τη λαϊκή ευημερία. Μόνο αυτός ο δρόμος μπορεί να εξασφαλίσει εγχώρια παραγωγή αγροτικών προϊόντων για την κάλυψη των διατροφικών αναγκών του λαού και για την ανάπτυξη σχετικών κλάδων της εγχώριας μεταποιητικής βιομηχανίας. Μόνο αυτός ο δρόμος μπορεί να μεταβάλλει σε κοινωνικές παροχές το νερό, την τηλεπικοινωνία, την ενέργεια, τις μεταφορές, κατοχυρώνοντας την κοινωνική - κρατική ιδιοκτησία σε στρατηγικούς τομείς της οικονομίας. Μόνο αυτός ο δρόμος μπορεί να διευρύνει και να κατοχυρώσει τις λαϊκές ελευθερίες και τα εργατικά δικαιώματα. Οι παραγωγοί όλου του πλούτου, με την ανατρεπτική δράση τους, πρέπει να καταστήσουν τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής λαϊκή ιδιοκτησία, στην υπηρεσία της σχεδιασμένης παραγωγής για τη λαϊκή ευημερία. Σε αυτούς τους στόχους είναι αφοσιωμένη η συμμαχία που οικοδομούμε σήμερα με την απόφασή μας να συντονίσουμε τις δυνάμεις μας.

     Απορρίπτουμε τα επιχειρήματα της κυβέρνησης, ότι οι θυσίες των εργαζομένων πιάνουν τόπο, ότι υπάρχει φως στο βάθος του τούνελ. Είναι θυσίες προς όφελος του μεγάλου κεφαλαίου και απώλειες σε εισοδήματα και δικαιώματα, μόνιμες και χωρίς ημερομηνία λήξης για τους εργαζόμενους. Η όποια ανάπτυξη θα στηρίζεται στη βάρβαρη και ακόμη μεγαλύτερη εκμετάλλευση των εργαζομένων για να αυξηθούν τα κέρδη των μονοπωλίων, στη μαζική εξόντωση των αυτοαπασχολούμενων και της φτωχής αγροτιάς. Θα οδηγήσει στη μεγαλύτερη συγκέντρωση κεφαλαίων σε λίγα χέρια.

     Καλούμε τους εργαζόμενους, τα υπόλοιπα εργαζόμενα λαϊκά στρώματα, να διαχωρίσουν τις ευθύνες τους από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, από τις συνδικαλιστικές τους παρατάξεις, να ξεπεράσουν τις όποιες αναστολές έχουν και να τους γυρίσουν την πλάτη. Τα κόμματα αυτά ,αλλά και όσα καλλιεργούν αυταπάτες ότι είναι δυνατό να γίνει πιο ανθρώπινος ο καπιταλισμός και η ΕΕ, - όπως είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, - δεν υπηρετούν τους εργαζόμενους και τα συμφέροντά τους. Το ίδιο έχει αποδειχθεί και για τις συνδικαλιστικές παρατάξεις, που στηρίζουν τα κόμματα αυτά. Είναι καιρός οι εργαζόμενοι να τους γυρίσουν την πλάτη και να αναδείξουν τους δικούς τους εκπροσώπους. Να στηριχθούν στις δυνάμεις τους και στην κοινωνική συμμαχία που οικοδομείται ανάμεσα σε εργατοϋπάλληλους, αυτοαπασχολούμενους, φτωχούς αγρότες, την εργαζόμενη και σπουδάζουσα νεολαία, τις γυναίκες, τους συνταξιούχους, που αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα της εργατικής τάξης. Εδώ βρίσκεται η δύναμή τους, η ελπίδα και η προοπτική.

ΚΑΜΙΑ ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ, ΚΑΜΙΑ ΥΠΟΤΑΓΗ.

ΑΠΕΙΘΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΑΝΥΠΑΚΟΗ ΣΤΗΝ ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΗ, ΑΝΤΙΛΑΪΚΗ ΛΑΙΛΑΠΑ.