ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΛΑΪΚΗΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ

Λαϊκή  Συσπείρωση

Δήμου  Φλώρινας

Υποψήφιος Δήμαρχος: Καραντζίδης Βασίλης

Δ Ι Α Κ Η Ρ Υ Ξ Η

    

     Ι.

     Εργαζόμενοι – εργαζόμενες. Συνταξιούχοι και άνεργοι.

     Αυτοαπασχολούμενοι. Μικροί και μεσαίοι αγρότες.

     Νέοι και νέες.

     Σε συνθήκες ολομέτωπης επίθεσης, – απ’ τη μεριά της κυβέρνησης, της ΕΕ και του κεφαλαίου, – ενάντια στα εργασιακά, ασφαλιστικά και κοινωνικά δικαιώματα των εργαζομένων, πραγματοποιούνται, τον προσεχή Νοέμβρη, οι Δημοτικές και Περιφερειακές εκλογές.

     Τα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα που παίρνει η κυβέρνηση, – στο όνομα της κρίσης, –είναι μέτρα που, κάνουν πιο φτηνή την τιμή της εργατικής δύναμης,  απαντούν στις ανάγκες του κεφαλαίου, προκειμένου να αυξήσει την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία του.

     Οι εργαζόμενοι δεν ευθύνονται για την κρίση. Είναι κρίση του ίδιου του συστήματος, που δείχνει και τα αδιέξοδά του. Δεν πρέπει να δεχτούν να κάνουν καμία θυσία για τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας.

Το επόμενο διάστημα, με την εφαρμογή και του «Καλλικράτη», τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η λαϊκή οικογένεια, θα οξυνθούν ακόμα περισσότερο.

Την ίδια στιγμή, τα κέρδη της πλουτοκρατίας θα αυξηθούν κι άλλο.

*   *   *

     ΙΙ.

Ο «Καλλικράτης» είναι μέρος της γενικευμένης επίθεσης

ενάντια στα λαϊκά δικαιώματα.

     Αποτελεί προσαρμογή του αστικού κράτους στις ανάγκες του κεφαλαίου, με στόχο,  μέσα από μεγάλες διοικητικές μονάδες, την αύξηση της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας του. Αποτελεί γρανάζι – «ιμάντα» μεταφοράς για την πιο αποτελεσματική

                                                                                                                                         

εφαρμογή της αντιλαϊκής πολιτικής σε περιφερειακό και τοπικό επίπεδο. – Έναν ακόμα οδοστρωτήρα σε βάρος των αναγκών και της ζωής της λαϊκής οικογένειας.

     Σε συνθήκες καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, ο «Καλλικράτης» είναι ένα ισχυρό εργαλείο στα χέρια του κεφαλαίου και του κράτους για να ξεζουμίζουν τα φτωχά λαϊκά στρώματα και να κερδίζουν οι λίγοι. 

Οι συνέπειες για τους εργαζόμενους θα είναι δραματικές:

      * Αύξηση της ανεργίας, αφού, με την κατάργηση εκατοντάδων δημοτικών επιχειρήσεων και Οργανισμών, θα υπάρξουν χιλιάδες απολύσεις.

     * Νέες αντεργατικές αλλαγές στα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων.  Πλήρης ανατροπή των εργασιακών σχέσεων και γενίκευση των ελαστικών μορφών εργασίας.

     * Νέα φορολογικά βάρη για το λαό. – Αύξηση της τοπικής φορολογίας.

     * Εμπορευματοποίηση του περιβάλλοντος και των υποδομών. – Εκτεταμένες ιδιωτικοποιήσεις δημοσίων επιχειρήσεων (όσων έχουν απομείνει) και της δημόσιας περιουσίας. Αλλαγή χρήσεων γης. Παράδοση στο μεγάλο κεφάλαιο ορεινών όγκων, δασών, λιμνών, παραλιών, δημοσίων εκτάσεων και ακινήτων, της Ενέργειας, των τηλεπικοινωνιών, των μεταφορών, κ.λπ., με στόχο την επέκταση της δράσης του και την αύξηση της κερδοφορίας του.

     * Τα σχολεία μετατρέπονται σε επιχειρήσεις. Διασπάται ο ενιαίος χαρακτήρας της μόρφωσης και η ταξική κατηγοριοποίηση των μαθητών/σπουδαστών βαθαίνει.

     * Τα δημόσια νοσοκομεία και τα Κέντρα Υγείας υποβαθμίζονται (ενώ, πολλά από αυτά πρόκειται να κλείσουν), την ίδια στιγμή που ενισχύεται πολύμορφα ο ιδιωτικός τομέας Υγείας.  Η ποσότητα και η ποιότητα αυτών των υπηρεσιών θα εξαρτάται από την οικονομική κατάσταση της λαϊκής οικογένειας, που θα πρέπει να βάλει βαθιά το χέρι στην τσέπη.    

    

     Τα κόμματα του «ευρωμονόδρομου» (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑΟΣ, ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και Οικολόγοι), στην ουσία συμφωνούν με τον «Καλλικράτη». Οι όποιες διαφωνίες τους αφορούν σε δευτερεύοντα ζητήματα (π.χ. χωροταξικό, έδρες των Δήμων, κ.λπ.), που, στην ουσία, αποπροσανατολίζουν το λαό από τα πραγματικά προβλήματα και τον βαθιά αντιλαϊκό χαρακτήρα του «Καλλικράτη».

    

     Οι εκπρόσωποί τους στην Αυτοδιοίκηση, – Νομάρχες, Δήμαρχοι, Νομαρχιακοί και Δημοτικοί Σύμβουλοι, –  έχουν  τεράστιες ευθύνες  για τη  χειροτέρευση της θέσης  των λαϊκών στρωμάτων. Όλα τα προηγούμενα χρόνια, όχι μόνο δεν αντέδρασαν, στην εφαρμογή των αντιλαϊκών πολιτικών (πχ. στην ελαστική και μερική απασχόληση, στην ανασφάλιστη εργασία, στα stage και στην «ομηρία» των εργαζομένων, στην υπερφορολόγηση των λαϊκών στρωμάτων, μέσω των ανταποδοτικών τελών και της τοπικής φορολογίας, στις ιδιωτικοποιήσεις, στην εμπορευματοποίηση της Υγείας-Πρόνοιας και της Παιδείας, κ.λπ.), αλλά «έβαλαν πλάτη» ή και πρωτοστάτησαν για να περάσουν στην πράξη αυτές οι πολιτικές.   

     Προβάλλουν το επιχείρημα ότι, με τον «Καλλικράτη», θα υπάρξει ανάπτυξη. Τα τελευταία χρόνια, ωστόσο, εφαρμόστηκαν πολλά «αναπτυξιακά» προγράμματα. Όμως, ούτε η ανεργία μειώθηκε (αντίθετα, εκτινάχθηκε στα ύψη),  ούτε η θέση των λαϊκών στρωμάτων βελτιώθηκε.  Το περιβάλλον  υποβαθμίστηκε,  ενώ  συνεχίστηκε   το

ξεκλήρισμα της φτωχής αγροτιάς και ο αφανισμός των μικρομεσαίων επιχειρήσεων. Μόνο τα κέρδη της πλουτοκρατίας αυξήθηκαν.

Σε κάθε περίπτωση, η ανάπτυξη έχει ταξικό χαρακτήρα.

Το πραγματικό δίλλημα, επομένως, που αντικειμενικά μπαίνει είναι:

Ανάπτυξη για ποιόν;

Ανάπτυξη για τα μονοπώλια ή ανάπτυξη για το λαό;  

Ανάπτυξη που υπηρετεί τα κέρδη της πλουτοκρατίας ή ανάπτυξη που ικανοποιεί

τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες;

*   *   *

     ΙΙΙ.

Παλεύουμε για έναν άλλο δρόμο ανάπτυξης.

     Μια ανάπτυξη ισόρροπη, – κατά περιφέρεια και κλάδο, – που σέβεται το περιβάλλον, ικανοποιεί τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες και υπηρετεί τα συμφέροντα των εργαζομένων και όχι τα κέρδη του κεφαλαίου. Μια ανάπτυξη, όπου τα μεγάλα και συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής θα είναι λαϊκή περιουσία, θα υπάρχει κεντρικός σχεδιασμός και εργατικός–λαϊκός έλεγχος και θα δημιουργηθούν νέοι θεσμοί γνήσιας λαϊκής συμμετοχής στους χώρους δουλιάς, μόρφωσης και κατοικίας.

Αυτός είναι ο δρόμος σήμερα που μπορεί ν’ απαντήσει στην αγωνία του εργαζόμενου,

του φτωχού αγρότη, του αυτοαπασχολούμενου, του νέου και της νέας

για μόνιμη και σταθερή δουλιά, με πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα,

για καθολική, αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν Παιδεία και Υγεία–Πρόνοια,

για λαϊκή κατοικία και ασφάλεια.

Σ’ αυτά τα πλαίσια,

Π α λ ε ύ ο  υ μ ε   και   δ ι ε κ δ ι κ ο ύ μ ε :

    

     ** Αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου, του υδάτινου δυναμικού και των άλλων πλουτοπαραγωγικών πηγών της περιοχής, από κρατικούς Φορείς, με γνώμονα τις αναπτυξιακές προοπτικές, – στα πλαίσια της Λαϊκής Οικονομίας, – και τα  πραγματικά συμφέροντα της χώρας, τις λαϊκές ανάγκες και την προστασία του περιβάλλοντος και όχι τα κέρδη του κεφαλαίου.                                                                                                                                                                                     

     ** Ενιαίο, αποκλειστικά δημόσιο, Φορέα Ενέργειας, - μοχλό για την ανάπτυξη. Δημόσια ορυχεία και σταθμοί ηλεκτροπαραγωγής. – Μόνιμη και σταθερή δουλιά για όλους τους εργαζόμενους, με διασφάλιση των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων τους. Κατάργηση των εργολαβιών και των ελαστικών μορφών εργασίας. Μονιμοποίηση των συμβασιούχων και των εργολαβικών και άμεσα 5.000 προσλήψεις μόνιμου προσωπικού στη ΔΕΗ, σε επίπεδο Δυτικής Μακεδονίας.  Μέτρα για την υγιεινή και ασφάλεια  στους τόπους

                                                                                                           

δουλιάς. Μέτρα για την προστασία του περιβάλλοντος. Αποκατάσταση των εδαφών που έχει τελειώσει η εξόρυξη  και οργανωμένη μετεγκατάσταση οικισμών (Ανάργυροι, Αχλάδα, κ.λπ.),

με έξοδα του κράτους και της ΔΕΗ. – Συντονισμός της πάλης με άλλες περιοχές που έχουν  ανάλογο πρόβλημα (π.χ. Ποντοκώμη, Μαυροπηγή, Ακρινή, κ.λπ.), σε επίπεδο Δυτ. Μακεδονίας. –  Αναγνώριση του ενεργειακού προϊόντος ως κοινωνικού προϊόντος. Φτηνή ηλεκτρική ενέργεια για το λαό.        

     ** Ολόπλευρη ανάπτυξη της αγροτικής παραγωγής, που θα αξιοποιεί τις παραγωγικές δυνατότητες της περιοχής μας. – Με προτεραιότητα στην κτηνοτροφία και στον εφοδιασμό του μεταποιητικού τομέα με εγχώριες αγροτικές πρώτες ύλες, για την παραγωγή φτηνών και υγιεινών προϊόντων. Ιδιαίτερα μέτρα για την ενίσχυση της αμπελοκαλλιέργειας, της παραγωγής φασολιών, φρούτων (μήλα, αχλάδια, κ.λπ.) και οπωροκηπευτικών, καθώς και για τη δημιουργία μεταποιητικών μονάδων παραγωγής τροφίμων και ζωοτροφών. – Βελτίωση της παραγωγικότητας,  με την εκτέλεση των αναγκαίων έργων υποδομής. Μέτρα για τη μείωση του κόστους παραγωγής. Πλήρης ασφάλιση της ζωικής και φυτικής παραγωγής. Σύνδεση των επιδοτήσεων με την παραγωγή. Θεσμοθέτηση εγγυημένων τιμών, που να ανταποκρίνονται στο κόστος παραγωγής και να διασφαλίζουν ικανοποιητικό εισόδημα στους μικρομεσαίους αγρότες. Μοχλός αυτής της ανάπτυξης θα είναι ο παραγωγικός συνεταιρισμός της μικρομεσαίας αγροτιάς.

     ** Αξιοποίηση του φυσικού περιβάλλοντος της περιοχής μας και των νεότερων ιστορικών μνημείων για την προώθηση του λαϊκού και των ειδικών μορφών τουρισμού (χειμερινός τουρισμός, οικολογικός-φυσιολατρικός τουρισμός, ιστορικός τουρισμός, κ.λπ.).  

     ** Μέτρα για την προστασία των ορεινών όγκων, των δασών, των λιμνών και του περιβάλλοντος γενικότερα. – Σχεδιασμός και υλοποίηση των απαραίτητων υποδομών και μηχανισμών δημόσιας προστασίας από φυσικές καταστροφές. Μέτρα αντισεισμικής θωράκισης, αντιπυρικής και αντιπλημμυρικής προστασίας. – Φτηνή λαϊκή κατοικία και πολεοδομική ανασυγκρότηση και ανάπλαση (δρόμοι, πλατείες, χώροι αναψυχής και πράσινου, δίκτυα ύδρευσης, αποχέτευσης και αποκομιδής των σκουπιδιών, αποχιονισμός, άλλες υποδομές, τηλεθέρμανση, κ.λπ.), με γνώμονα τη βελτίωση της ποιότητας ζωής του λαού και όχι τα κέρδη των μεγαλοεργολάβων και του κεφαλαίου. – Ουσιαστική βελτίωση του οδικού δικτύου  και κατασκευή των κάθετων αξόνων της Εγνατίας, που θα βγάζουν την περιοχή μας από την απομόνωση.   

     ** Δραστική αύξηση της χρηματοδότησης της Τοπικής Αυτοδιοίκησης από τον Κρατικό Προϋπολογισμό. – Κατάργηση κάθε είδους αντιλαϊκής φορολογίας.

*   *   *

     Εργαζόμενοι – εργαζόμενες. Νέοι και νέες.

     Καταδικάστε – και με την ψήφο σας – την αντιλαϊκή πολιτική. Πείτε ΟΧΙ στον «Καλλικράτη» και στα βάρβαρα μέτρα του Μνημονίου, κυβέρνησης/ΔΝΤ/ΕΕ, που οδηγούν τη λαϊκή οικογένεια στη φτώχια, την ανεργία και την ανασφάλεια.

Ψ  η  φ  ί  σ  τ  ε    το   Συνδυασμό

της   Λαϊκής  Συσπείρωσης.