ΕΠ ΔΥΤΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ ΤΟΥ ΚΚΕ Εκδήλωση τιμής και μνήμης για τον Γιώργο Γιαννούλη

Η Επιτροπή Περιοχής Δυτικής Μακεδονίας του ΚΚΕδιοργανώνει, αύριο, Κυριακή, εκδήλωση τιμής και μνήμης για τον Επταχωρίτη Γιώργο Γιαννούλη, ηγετικό στέλεχος του ΔΣΕ, στις 11 π.μ., στην πλατεία Επταχωρίου Καστοριάς.

Θα μιλήσει η Θεανώ Καπέτη, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ.

Λεωφορείο ξεκινά την Κυριακή  στις 8πμ από το Αμύνταιο

Λαϊκός αγωνιστής με έφεση στη στρατιωτική τέχνη

Ο Γιώργος Γιαννούλης ήταν γέννημα - θρέμμα της περιοχής του Γράμμου. Γεννήθηκε το 1915 στο Επταχώρι Καστοριάς, ένα από τα πιο σημαντικά κεφαλοχώρια του Γράμμου. Στο Επταχώρι τελείωσε το Δημοτικό Σχολείο και επειδή ήταν άριστος μαθητής ο πατέρας του, ο μπαρμπα - Κώστας, κάνοντας πολλές θυσίες, τον έστειλε στο Γυμνάσιο στο Τσοτύλι, για να συνεχίσει το σχολείο. Τέλειωσε το Γυμνάσιο με Αριστα το 1934 και το 1935 μπαίνει στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Την ίδια χρονιά γίνεται μέλος του ΚΚΕ. Οντας φοιτητής δουλεύει ως υπάλληλος - γραφιάς στο δικηγορικό γραφείο του Φίλιππα Δραγούμη. Το 1938 πήρε το δίπλωμά του και πηγαίνει στο στρατό, στη Σχολή Εφέδρων Αξιωματικών στη Σύρο, όπου διακρίθηκε ανάμεσα στους δόκιμους συμφοιτητές του για τις στρατιωτικές του ικανότητες. Τελειώνοντας τις σπουδές του στη σχολή τον κρατάνε για εκπαιδευτή της καινούργιας σειράς εφέδρων αξιωματικών.

Μέσα στη σχολή ο Γιαννούλης έγινε μέλος της Οργάνωσης Αντιφασιστικού Μετώπου των αξιωματικών. Στη διάρκεια των χρόνων που ήταν στη σχολή μιλούσε συνεχώς για το μόχθο των ανθρώπων στα κατσάβραχα του Γράμμου, τη φτώχεια και τις στερήσεις των κατοίκων του, σε αντιπαράθεση με τα πλούτη και τη χλιδή που υπήρχαν αλλού.

Το 1940, όταν ξέσπασε ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος, ο Γιαννούλης είναι διμοιρίτης στο αλβανικό μέτωπο, όπου και τραυματίστηκε. Μόλις εμφανίστηκαν οι πρώτες αντάρτικες ομάδες του ΕΛΑΣ, ο Γιαννούλης συνέβαλε να ξεσηκωθούν τα Καστανοχώρια και τα Πευκοχώρια για να πολεμήσουν ενάντια στους κατακτητές. Τον ακολουθούν στο ξεσήκωμα η Ζούζουλη, το Επταχώρι, η Χρυσή, το Πεύκο, η Κυψέλη και άλλα χωριά. Το Γενάρη του 1943 τοποθετείται μέλος της Διοίκησης του Υπαρχηγείου Γράμμου του ΕΛΑΣ. Του ανατέθηκε να οργανώσει την εκστρατεία των πρώτων συγκροτημάτων του ΕΛΑΣ του Γράμμου. Τον χαρακτήριζε το πνεύμα της πρωτοβουλίας, της κίνησης και της δράσης. Πάντα επιτίθονταν και ήταν ενάντια στη στατικότητα και την άμυνα.

Ο Γιαννούλης αξιωματικός του ΔΣΕ στο Γράμμο

Μετά τη Συμφωνία της Βάρκιζας, την περίοδο της «λευκής» τρομοκρατίας, ο Γιαννούλης, όπως και άλλοι κομμουνιστές, κατέφυγε στο Μπούλκες της Γιουγκοσλαβίας. Εκεί, το καλοκαίρι του '46, του δίνεται η εντολή από το Κόμμα να οργανώσει τις πρώτες ομάδες ανταρτών στο Γράμμο. Εγινε ένας από τους θαυμάσιους αξιωματικούς του ΔΣΕ και πήρε το βαθμό του Αντισυνταγματάρχη. Το 1947 ήταν στη Διοίκηση του Αρχηγείου Κεντρικής - Δυτικής Μακεδονίας. Στη συνέχεια, το 1948, αναλαμβάνει διοικητής της 102ης Ταξιαρχίας, η οποία ανήκε στην 670 μονάδα, που υπαγόταν άμεσα στο Γενικό Αρχηγείο. Ως αξιωματικός στην περιοχή πήρε μέρος σε πολλές μάχες τα 2 αυτά χρόνια.

Στις 14 Ιούνη 1948 ξεκίνησε στη Βόρεια Πίνδο η μεγάλη μάχη του Γράμμου, που έμελλε να κρατήσει σχεδόν 70 μέρες, έως την 20ή προς 21η Αυγούστου, οπότε και πραγματοποιήθηκε ο περίφημος ελιγμός των δυνάμεων του ΔΣΕ στο Βίτσι. Πρόκειται για το μεγαλύτερο σε διάρκεια και σκληρότερο πολεμικά γεγονός σε όλη τη διάρκεια της τρίχρονης αναμέτρησης. Τα αντίπαλα στρατόπεδα προετοιμάζονταν καιρό γι' αυτή τη μεγάλη μάχη και καθόρισαν τις στρατιωτικές τους επιδιώξεις.

Η βασική επιδίωξη του ΔΣΕ ήταν:

-- Να δεσμεύσει και να φθείρει τις κύριες δυνάμεις του κυβερνητικού στρατού στη Βόρεια Πίνδο.

-- Να δώσει έτσι τη δυνατότητα στις δυνάμεις του ΔΣΕ που δρούσαν στη Θεσσαλία, στη Ρούμελη, στην Πελοπόννησο και την Ηπειρο να αναπτυχθούν και να δημιουργήσουν καταστάσεις πιο απειλητικές για τον αντίπαλο από αυτήν που αντιμετώπιζε στο Γράμμο.

-- Να διατηρήσει αξιόμαχες τις κύριες δυνάμεις του ΔΣΕ που δρούσαν σε Σμόλικα - Γράμμο.

Από την άλλη, η εγχώρια στρατιωτικο-πολιτική ηγεσία με τους ξένους συμμάχους της οργανώθηκε για τη μάχη με στόχο την οριστική συντριβή του ΔΣΕ. Εκπόνησε το «Σχέδιο Κορωνίς», το οποίο δήλωνε ακριβώς την κορωνίδα της νίκης, το επιστέγασμα που θα ερχόταν μετά τη χαραυγή της, ονομασία που δόθηκε στο σχέδιο επιχειρήσεων στη Ρούμελη, δύο μήνες νωρίτερα, τον Απρίλη και Μάη του 1948. Ωστόσο, ούτε η χαραυγή ούτε η κορωνίδα έγιναν πραγματικότητα. Με βάση το «Σχέδιο Κορωνίς», θα κινούνταν οι κύριες δυνάμεις από την περιοχή Νεστορίου και Κόνιτσας με στόχο να καταληφθεί η γραμμή κατά μήκος των συνόρων. Στη συνέχεια, να επεκταθεί η κατοχή στο ορεινό συγκρότημα Γράμμου - Σμόλικα - Ζαγορίων επιδιώκοντας τη συντριβή των δυνάμεων του ΔΣΕ. Το σχέδιο σκόνταψε στον ηρωισμό και τη μαχητικότητα των υπερασπιστών του Γράμμου και τροποποιήθηκε αρκετές φορές στη διάρκεια των 88 ημερών.

Επρόκειτο επί της ουσίας για μια μάχη μεταξύ Δαβίδ και Γολιάθ. Οι δυνάμεις του ΔΣΕ απαρτίζονταν από το Αρχηγείο Δυτικής Μακεδονίας που επιχείρησε στο Βόρειο Γράμμο (ανατολική πλευρά, βόρειος Γράμμος και κοιλάδα του Αλιάκμονα) με δύναμη κοντά στους 4.000 μαχητές, και από την 670 μονάδα που επιχειρούσε στο Νότιο Γράμμο (κοιλάδα Σαραντάπορου, Σμόλικας κ.λπ.) με δύναμη κοντά στους 3.000 μαχητές. Εδώ υπαγόταν και η 102η ταξιαρχία με διοικητή τον Γ. Γιαννούλη. Το άθροισμα των μάχιμων δυνάμεων ανερχόταν έτσι κοντά σε 7.000 μαχητές. Από την άλλη πλευρά, διατέθηκαν 6 μεραρχίες πεζικού, ενώ το σύνολο των μάχιμων δυνάμεων έφθανε τους 70.000 άνδρες.

Ο συσχετισμός δυνάμεων διαμορφώθηκε σε 1 προς 10 σε έμψυχο υλικό και 1 προς 50 στα μέσα. Σε ένα μέτωπο έκτασης μεγαλύτερο των 100 χιλιομέτρων αναλογούσαν, στην καλύτερη περίπτωση, 100 μαχητές για κάθε χιλιόμετρο. Αυτό ήταν και το καθοριστικό στο ρήγμα που πέτυχε ο κυβερνητικός στρατός στον Τάλιαρο, απέναντι από το Επταχώρι, για να προωθήσει τις θέσεις του και αφού είχε ήδη τροποποιηθεί το επιχειρησιακό του σχέδιο. Μετά από σκληρές συγκρούσεις μέρα και νύχτα με υπέρτερες δυνάμεις, αποφασίστηκε στις 18 Αυγούστου η αποχώρηση από το Γράμμο, που υλοποιήθηκε με τον ελιγμό στις 20 - 21 Αυγούστου από την περιοχή Φούσια - Μονόπυλο - Σλημνίτσα, οπότε και πέρασαν 8.000 άνδρες του ΔΣΕ στο Βίτσι.

Αδικη εκτέλεση με αβάσιμη κατηγορία

Στις 20 Αυγούστου 1948, δικάστηκε από το στρατοδικείο της 670 μονάδας σε θάνατο και εκτελέστηκε ο Γεώργιος Γιαννούλης. Σύμφωνα με την ανακοίνωση της εκτέλεσής του, ο Γεώργιος Γιαννούλης θεωρήθηκε ο άμεσος υπεύθυνος για τον αιφνιδιασμό και την απώλεια του Κάμενικ, για την απώλεια του Γκόλιο, επίσης και για την απώλεια της Μπάτρας, φέρνει μεγάλη στρατιωτική ευθύνη για τις απώλειες αυτές.

Η εκτέλεση του Γιώργου Γιαννούλη ήταν άδικη, παίρνοντας υπόψη και το αγωνιστικό του παρελθόν. Η υποψία για συνεργασία με τον ταξικό εχθρό, που έγινε στην πράξη άτυπη κατηγορία, ήταν αβάσιμη (υποψία για επαφές με αστό πολιτικό παράγοντα της περιοχής της Καστοριάς και με τον Φίλιππο Δραγούμη, που τότε ήταν υπουργός των Στρατιωτικών).

Οταν το Γενάρη του '47 ο Δραγούμης ως υπουργός έστειλε εκπρόσωπό του στον Γιαννούλη για να τον εξαγοράσει και να εγκαταλείψει το ΔΣΕ, εκείνος του έστειλε γράμμα που μάλιστα το δημοσιοποίησε την ίδια στιγμή. Ανάμεσα σε άλλα αναφέρει: «Σκεφτήκατε πολύ ταπεινά, σκεφτήκατε πολύ άτιμα, πολύ χυδαία, νομίζοντας πως με ταξίματα, πόστα και χρυσάφι και ανώτερες σπουδές στο εξωτερικό, θα μπορούσατε να εξαγοράσετε τη συνείδηση ενός τίμιου λαϊκού αγωνιστή, αληθινού πατριώτη και πιστού γιου της δημοκρατίας».

Το 1962 γράφτηκε άρθρο στο «Νέο Κόσμο», στο οποίο αναφερόταν ότι η ΚΕ του ΚΚΕ ακύρωσε προηγούμενες αποφάσεις και αποκατέστησε τη μνήμη συντρόφων, ανάμεσα στα ονόματα των οποίων ήταν και του Γιαννούλη.