κδηλώσεις μνήμης και τιμής για τον υποστράτηγο του ΔΣΕ, διοικητή του Αρχηγείου Δυτικής Μακεδονίας του ΔΣΕ, Νίκο Θεοχαρόπουλο (Σκοτίδα), που σκοτώθηκε τον Αύγουστο του 1949 στις μεγάλες επιχειρήσεις στο Βίτσι, πραγματοποιήθηκαν την περασμένη Κυριακή στο Βατοχώρι Φλώρινας και το Κυπαρίσσι Γρεβενών. Οργανώθηκαν στο πλαίσιο των εκδηλώσεων για τα 70 χρόνια από την ίδρυση του ΔΣΕ, μέσα από τις οποίες αποδίδεται τιμή στους χιλιάδες μαχητές και μαχήτριες και αναδεικνύεται ο ηρωισμός των λαϊκών μαζών στην πάλη για την κοινωνική απελευθέρωση.
«Η πραγματοποίηση τέτοιων εκδηλώσεων σαν τη σημερινή δεν αποτελούν απλά ένα μνημόσυνο, αλλά πηγή έμπνευσης και παραδειγματισμού. Αναδεικνύουν τον ηρωισμό των λαϊκών μαζών στην πάλη για την κοινωνική απελευθέρωση. Διαπαιδαγωγούν και σημαδεύουν καθοριστικά την ατομική αγωνιστική πορεία χιλιάδων νέων αγωνιστών.
Η ΤΟ Γρεβενών του ΚΚΕ διοργάνωσε εκδήλωση στο Κυπαρίσσι, τη γενέτειρα του Νίκου Θεοχαρόπουλου. Εκεί που τον Ιούνη του 2008 τοποθετήθηκε ο ανδριάντας του, στο πλαίσιο μεγάλης πολιτικής εκδήλωσης για τα 90 χρόνια του ΚΚΕ. Στην ομιλία του, ο Κώστας Παύλου, μέλος της ΤΕ Γρεβενών του ΚΚΕ, αναφέρθηκε στη ζωή και τη δράση του θρυλικού Σκοτίδα, στην ξεχωριστή προσωπικότητά του, στις αρετές του, στη συμβολή του στον αγώνα του ΔΣΕ.
Οι ΚΟ Φλώρινας και Καστοριάς του ΚΚΕ πραγματοποίησαν εκδήλωση στο Βατοχώρι του Δήμου Πρεσπών, στο Βίτσι, εκεί όπου ο πολέμαρχος των βουνών της Πίνδου τραυματίστηκε θανάσιμα στις 11/8/1949. Στην εκδήλωση μίλησε η Μιμίκα Ναλπαντίδου, μέλος της Επιτροπής Περιοχής Δυτικής Μακεδονίας του ΚΚΕ. Ακολούθησε κατάθεση στεφάνων, ενώ η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με την ανάγνωση των ονομάτων 37 μαχητών του ΔΣΕ που η καταγωγή τους ήταν από την τοπική κοινότητα του Βατοχωρίου και σκοτώθηκαν στις μάχες της περιόδου 1946-1949. Στην εκδήλωση παραβρέθηκε και ο πρόεδρος της τοπικής κοινότητας Βατοχωρίου, Νίκος Φάτσης.
Πηγή έμπνευσης και παραδειγματισμού
Στην ομιλία της στην εκδήλωση στο Βατοχώρι, η Μ. Ναλπαντίδου τόνισε μεταξύ άλλων:
Στη σχεδόν εκατοντάχρονη δύσκολη και ηρωική πορεία του ΚΚΕ, αναδείχτηκαν χιλιάδες κομμουνιστές - λαϊκοί αγωνιστές, οι οποίοι πάλεψαν για τα συμφέροντα της εργατικής τάξης, του λαού και του τόπου. Στην τρίχρονη εποποιία του ΔΣΕ, άξιοι, πρωτοπόροι κομμουνιστές αγωνιστές έδωσαν τα πάντα για τη λευτεριά, την ανεξαρτησία και το σοσιαλισμό.
(...) Μπροστά στο γιορτασμό των 100 χρόνων του Κόμματός μας, η ανάδειξη του αγώνα του ΔΣΕ έχει τεράστια σημασία. Τιμάμε τον Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας, την προσφορά του και εμπνεόμαστε από τον τιτάνιο αγώνα του. Μελετάμε, διδασκόμαστε, συνεχίζουμε. Αυτή είναι η καλύτερη και μεγαλύτερη τιμή για τους χιλιάδες μαχητές και μαχήτριες του ΔΣΕ που "έπεσαν σε άνιση μάχη κι αγώνα".
(...) Ο αγώνας του ΔΣΕ ήταν πέρα για πέρα δίκαιος. Αποτέλεσε τη μαζική, λαϊκή, ένοπλη απάντηση στην αδίστακτη επιχείρηση της αστικής τάξης να υποδουλώσει ή να εξοντώσει το μεγάλο ΕΑΜικό κίνημα, προκειμένου να στερεώσει την αντιλαϊκή της εξουσία.
(...) Μέσα από τις μικρές και μεγάλες νίκες, κάποτε και τις οδυνηρές ήττες και τα προσωρινά πισωγυρίσματα, το επαναστατικό κίνημα της εργατικής τάξης διδάσκεται, ανασυντάσσεται και προχωρά. Γίνεται πιο ικανό και ισχυρό στην πάλη για την ανατροπή του καπιταλισμού και με περισσότερη ορμή εφορμά για τη νίκη των λαών, το σοσιαλισμό».
Ο θρυλικός Σκοτίδας, πολέμαρχος των βουνών της Πίνδου
Ο Νίκος Θεοχαρόπουλος (Σκοτίδας) γεννήθηκε το 1915 στο Κυπαρίσσι Γρεβενών από εργατική οικογένεια. Στον ελληνοϊταλικό πόλεμο, ως έφεδρος ανθυπολοχαγός του Πυροβολικού, πολέμησε γενναία στην πρώτη γραμμή του αλβανικού μετώπου και παρασημοφορήθηκε επ' ανδραγαθία.
Με την εισβολή των χιτλερικών στρατευμάτων και την κατοχή της χώρας, ο Νίκος Θεοχαρόπουλος, όπως πολλοί πρωτοπόροι αγωνιστές - κομμουνιστές, δεν έμεινε με χέρια σταυρωμένα. Εντάχθηκε στο ΕΑΜ και βγήκε από τους πρώτους στις γραμμές του ΕΛΑΣ. Αγωνίστηκε ενάντια στους Ιταλοφασίστες και τους Γερμανούς κατακτητές και αναδείχτηκε στη Διοίκηση του Αρχηγείου της Πίνδου. Οι εξαίρετες ικανότητές του τον ανέδειξαν σε καθοδηγητή του Αρχηγείου.
Πήρε μέρος και διακρίθηκε σε πολλές μάχες εναντίον των ναζί κατακτητών. Ιστορικές έμειναν οι μάχες στο Σνίχοβο και στο Φαρδύκαμπο. Στο Φαρδύκαμπο, λίγα χιλιόμετρα από τη Σιάτιστα, στην «Μπάρα» οι αντάρτες του ΕΛΑΣ κατάφεραν όχι μόνο να συντρίψουν τις υπέρτερες δυνάμεις του εχθρού, αλλά συνέλαβαν και 603 Ιταλούς αιχμαλώτους.
Αργότερα, ως καπετάνιος του 28ου Συντάγματος του ΕΛΑΣ, ανέπτυξε πλούσια και σημαντική δράση.
Μετά τη Βάρκιζα και το πογκρόμ που εξαπολύθηκε εναντίον των αγωνιστών της ΕΑΜικής Εθνικής Αντίστασης, των κομμουνιστών - με συλλήψεις, δίκες, βασανιστήρια και εκτελέσεις - ο Ν. Θεοχαρόπουλος, ο θρυλικός Σκοτίδας, διώχτηκε και αναγκάστηκε πολύ γρήγορα να βγει στο βουνό, στις 12/9/1946. Την ίδια περίοδο, το φθινόπωρο του 1946, σχηματίζει την πρώτη ομάδα των Ενοπλων Καταδιωκόμενων Αγωνιστών. Ηταν η περίοδος όπου οι αγωνιστές που απελευθέρωσαν τη χώρα διώκονταν σκληρά από το αστικό κράτος που οικοδομούσαν οι δυνάμεις του κεφαλαίου μαζί με τους Εγγλέζους ιμπεριαλιστές και τους συνεργάτες των ναζί κατακτητών.
Αυτές οι ομάδες των Ενοπλων Καταδιωκόμενων αποτέλεσαν τους πρώτους πυρήνες για τη δημιουργία αργότερα του ΔΣΕ. Ετσι, από το Νοέμβρη του 1947 του ανατέθηκε η Διοίκηση του Αρχηγείου Δυτικής Μακεδονίας του ΔΣΕ. Στην πορεία της σκληρής ένοπλης αναμέτρησης, για την πλούσια, πρωτοπόρα και σημαντική στρατιωτική του δράση ο σύντροφος Νίκος Θεοχαρόπουλος (Σκοτίδας) ονομάστηκε διαδοχικά: Αντισυνταγματάρχης, Συνταγματάρχης και έφτασε στο βαθμό του Υποστράτηγου του Δημοκρατικού Στρατού.
Μέσα σ' αυτή τη σκληρή πάλη, στον ένοπλο αγώνα του εργατικού - λαϊκού κινήματος, του ΚΚΕ, για τη λευτεριά της χώρας, στον αγώνα ενάντια στο αστικό καθεστώς και στον εγγλέζικο και αμερικανικό ιμπεριαλισμό, διακρίθηκαν οι μεγάλες αρετές του. Το 1948 ήταν οργανωτής της Σχολής Αξιωματικών του Γενικού Αρχηγείου του ΔΣΕ, επιτελάρχης της 670 Μονάδας. Αργότερα, του ανατέθηκε η Διοίκηση της ΧΙ Μεραρχίας και ύστερα η Διοίκηση της Χ Μεραρχίας του ΔΣΕ. Διακρίθηκε για την παλικαριά του στο πεδίο της μάχης και διέθετε μεγάλη τακτική αντίληψη, ήταν εφευρετικός σε στρατηγήματα, τολμηρός στους στρατιωτικούς ελιγμούς. Ηταν πάντα κοντά στους μαχητές. Ενέπνεε απέραντη εμπιστοσύνη και σιγουριά στους μαχητές του και φόβο στους αντιπάλους του. Ηταν σεμνός αγωνιστής, ανώτερος στο ήθος και υπόδειγμα κομμουνιστή.
Ο Σκοτίδας ήταν επικεφαλής των δυνάμεων του ΔΣΕ που κατέλαβαν τη Νάουσα και την κράτησαν 4 μέρες. Ηταν μια σημαντική επιτυχία που ανησύχησε σοβαρά την τότε κυβέρνηση και τις δυνάμεις του ιμπεριαλισμού. Την τελευταία περίοδο της δράσης του, ήταν επικεφαλής του Γραφείου Επιχειρήσεων του Γενικού Αρχηγείου.
Αυτός ο πρωτοπόρος αγωνιστής, ο κομμουνιστής, ο πολέμαρχος των βουνών της Πίνδου, χάθηκε στις 11/8/1949, όταν έπεσε, τραυματισμένος θανάσιμα από εχθρικό βλήμα πυροβολικού, στο ύψωμα του χωριού Βατοχώρι στο Βίτσι. Ηταν τότε επικεφαλής του Γραφείου Επιχειρήσεων του Γενικού Αρχηγείου του ΔΣΕ.
Ο λαός της περιοχής τον έκανε θρύλο και τραγούδι και θα τον θυμάται αιώνια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το blog μας δεν έχει ούτε ειδησεογραφικό χαρακτήρα ούτε έχει θέση ενός φόρουμ.
Δοκιμαστικά ενεργοποιούμε την χρήση σχολίων. Αυτά όμως θα δημοσιεύονται ΜΟΝΟ εφόσον έχουν συμπληρωματικό χαρακτήρα σε σχέση με τις αναρτήσεις, όσα δηλαδή προσφέρουν κάποια επιπλέον συγκεκριμένη πληροφορία (άντε τις πρώτες μέρες μπορεί να κάνουμε μια εξαίρεση).
Γι αυτό είναι πιθανόν πολλοί φίλοι ή "φίλοι" να μην βλέπουν το σχόλιό τους δημοσιευμένο.
Αυτονόητα ΔΕΝ θα δημοσιεύονται απρεπή σχόλια.
Τα μέλη και οι φίλοι του ΚΚΕ, των μαζικών φορέων, των ταξικών σωματείων είναι διαρκώς παρόντα στην κοινωνία και μπορεί εύκολα να τους συναντήσετε. Όποια συζήτηση, απορία, διαφωνία καλό θα είναι να εκφράζεται δια ζώσης.