Αντικομμουνισμός διά της «αγιοποίησης»

Αντικομμουνισμός διά της «αγιοποίησης»

 

 

Η... είδηση με τις αγιογραφίες σε ελληνική εκκλησία, που απεικονίζουν τον Λένιν να κόβει τα γένια του αγίου Λουκά, δεν απασχόλησε μόνο τα ελληνικά, έντυπα και ηλεκτρονικά, ΜΜΕ. Απασχόλησε τις τελευταίες μέρες και τα ρωσικά, μαζί με τις εξελίξεις γύρω από τον αγωγό Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολη. Το γεγονός μάλλον δεν είναι τυχαίο. Σύμφωνα με όσα γράφει ο αριστερός δημοσιογράφος Α. Μπαράνοφ στην ειδησεογραφική ιστοσελίδα forum.msk.ru, η συγκεκριμένη αγιογραφία αποτελεί ένδειξη της αντιλενινιστικής επίδρασης των εκκλησιών της πρώην ΕΣΣΔ, που γίνεται προσπάθεια να «εξαχθεί» σε άλλες χώρες, όπως στην Ελλάδα. Από εδώ και η «αλληλοτροφοδότηση» του αντικομμουνισμού μέσω των ΜΜΕ.

Βεβαίως, αυτά τα «φαινόμενα» δεν εμφανίζονται στο «πουθενά», αλλά στις συνθήκες «θερμοκηπίου» για την ανάπτυξη του αντικομμουνισμού και αντισοβιετισμού, που δημιουργεί η μαύρη προπαγάνδα αμαύρωσης του υπαρκτού σοσιαλισμού, τόσο από τα κυρίαρχα αστικά πολιτικά ρεύματα, όσο κι από τα μικροαστικά «νεοαριστερά». Κορυφαίο παράδειγμα ήταν το λεγόμενο Μνημόνιο του Συμβουλίου της Ευρώπης. Γι' αυτό και ό,τι να πούνε, πλέον δε μας εκπλήσσουν!

Αλήθεια, όμως, ποιος είναι ο εικονιζόμενος στην προαναφερόμενη αγιογραφία όσιος Λουκάς; Δεν πρόκειται, βέβαια, για τον ευαγγελιστή Λουκά, αλλά για τον «σύγχρονο» όσιο Λουκά Συμφερουπόλεως και Κριμαίας με το κατά κόσμον όνομα Βαλεντίν Βόινο-Γιασενέτσκι, που έγινε όσιος με απόφαση της ορθόδοξης ουκρανικής εκκλησίας το 1995.

Ανατρέξαμε στο Ιντερνετ και στην ελληνική έκδοση της «Βικιπαίδειας» [.http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82_%CE%9B%CE%BF%CF%85%CE%BA%CE%AC%CF%82_%CE%A3%CF%85%CE%BC%CF%86%CE%B5%CF%81%CE%BF%CF%85%CF%80%CF%8C%CE%BB%CE%B5%CF%89%CF%82 .] όπου διαβάσαμε πως ο Βαλεντίν Βόινο - Γιασενέτσκι γεννήθηκε το 1877 και πέθανε το 1961, σε ηλικία 84 χρονών. Αναφέρεται, επίσης, ότι ήταν γιατρός και μάλιστα χειρουργός [Παρέμεινε αρχίατρος του Γενικού Νοσοκομείου Τασκένδης, χειρουργούσε καθημερινά και παρέδιδε μαθήματα στην Ιατρική Σχολή], καθώς και ιερέας και ακόμη πως φυλακίστηκε και εξορίστηκε συνολικά έντεκα χρόνια για τη θρησκευτική του δράση !!! (πότε, πού, με ποιες κατηγορίες δεν αναφέρεται πουθενά στο δημοσίευμα της Βικιπαίδεια, αντίθετα μας ενημερώνει το ίδιο δημοσίευμα ότι : Στη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου διεύθυνε το στρατιωτικό νοσοκομείο του Κρασνογιάρσκ, ενώ ήταν και επίσκοπος της πόλης αυτής. Από το 1946 μέχρι το 1961 που πέθανε, ήταν μητροπολίτης της Συμφερούπολης, συνεπώς, πότε (?) φυλακίστηκε ή εξορίστηκε ? όταν του απονέμονταν το βραβείο Στάλιν ? !!! ). Όταν, βέβαια, δεν έχουμε άλλες πηγές, δεν μπορούμε να διασταυρώσουμε το αληθές αυτής της πληροφόρησης, αξίζει όμως να αναφέρουμε και τα εξής, που υπάρχουν μεταξύ των διαφόρων αναφορών περί «διώξεων».

Το 1934 το βιβλίο του Βαλεντίν Βόινο-Γιασενέτσκι «Δοκίμια για τη χειρουργική των πυογόνων λοιμώξεων» τιμήθηκε με το Βραβείο Στάλιν, που ήταν κορυφαία τότε διάκριση της ΕΣΣΔ. Τώρα, πώς γίνεται ένας «διωκόμενος» να γράφει επιστημονικά βιβλία που να τιμούνται με το ανώτατο βραβείο της χώρας στην οποία φέρεται να διώχτηκε; Μάλλον για «θαύμα» θα πρόκειται!

Επίσης, στη διάρκεια του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου ο Βαλεντίν Βόινο-Γιασενέτσκι διεύθυνε το στρατιωτικό νοσοκομείο του Κρασνογιάρσκ (άλλο «παράξενο» πόστο για διωκόμενο, σε σχέση π.χ. με κάτι Ακροναυπλίες), ενώ ήταν και επίσκοπος της πόλης αυτής. Από το 1946 μέχρι το 1961, που πέθανε, ήταν μητροπολίτης της Συμφερούπολης. Σύμφωνα με την παραπάνω πηγή, το 1947 του απαγορεύτηκε να μιλά στους φοιτητές και σταμάτησαν να τον καλούν στα ιατρικά συμβούλια επειδή αρνιόταν να πηγαίνει χωρίς το ράσο και το σταυρό στην εργασία του. Όμως, όσοι ξέρουν στοιχειώδη αριθμητική, καταλαβαίνουν πως ο συγκεκριμένος άνθρωπος ήταν τότε 70 χρονών και το πιθανότερο είναι η απομάκρυνσή του να έγινε για βιολογικούς, παρά για αντι-θρησκευτικούς λόγους... Και, βέβαια, ποτέ του ο όσιος Λουκάς Συμφερουπόλεως και Κριμαίας δε γνώρισε τον Λένιν και, με τη σειρά του, ο δεύτερος ποτέ του δεν μπήκε στον κόπο να τον ξυρίσει...

Μετά απ' όλ' αυτά, λοιπόν, παίρνουμε το θάρρος να προτείνουμε στους εκκλησιαστικούς αρμοδίους να αντικαταστήσουν την αμφισβητούμενη - τουλάχιστον - περίπτωση του Βαλεντίν Βόινο-Γιασενέτσκι ως χαρακτηριστικού παραδείγματος... διώξεων σε βάρος των χριστιανών, με μια άλλη, ξεκάθαρη ιστορικά περίπτωση. Αναφερόμαστε στον τσάρο Νικόλαο Β΄ (1894-1917). Τα πλεονεκτήματα της περίπτωσης αυτής είναι ολοφάνερα. Πρώτον, είναι άγιος με απόφαση της ρωσικής ορθόδοξης εκκλησίας το έτος 2000. Δεύτερον, εκτελέστηκε από τους μπολσεβίκους το 1917. Τρίτον, είναι ιστορικά καταγεγραμμένος και αδιαμφισβήτητος ο... άγιος βίος και πολιτεία του. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το γεγονός ότι στις 9 (22) Γενάρη του 1905 έστειλε τον τσαρικό στρατό ενάντια σε διαδήλωση 140.000 εργατών της Πετρούπολης. Μόνο σ' εκείνη τη διαδήλωση σκοτώθηκαν πάνω από χίλιοι εργάτες και τραυματίστηκαν περισσότεροι από 2.000..!

Εν κατακλείδι και για να σοβαρευτούμε: Ο αντικομμουνισμός δεν είναι καλός «σύμβουλος» ούτε για την εκκλησία, όταν και οι άνθρωποι που πιστεύουν καταλαβαίνουν από την καθημερινή τους εμπειρία πως εχθρός τους δεν μπορεί να είναι οι κομμουνιστές, που αγωνίζονται μαζί τους στο εργοστάσιο, στο χωράφι, στο σχολείο για μια δίκαιη κοινωνία, αλλά εκείνοι που είναι βολεμένοι και με κάθε μέσο αγωνίζονται να κρατήσουν στη ζωή το σημερινό σύστημα της κοινωνικής αδικίας και ταξικής εκμετάλλευσης.

Του Ελ. Βαγενά – Ριζοσπάστης 9.02.2007

http://www.rizospastis.gr/story.do?id=3914801&textCriteriaClause=%2B%CE%A1%CE%A9%CE%A3%CE%99%CE%9A%CE%97+%2B%CE%95%CE%9A%CE%9A%CE%9B%CE%97%CE%A3%CE%99%CE%91+%2B%CE%91%CE%93%CE%99%CE%9F%CE%A3+%2B%CE%9B%CE%9F%CE%A5%CE%9A%CE%91%CE%A3

ΣΗΜΕΙΩΣΗ

[ * Βραβείο «Στάλιν» Wikipedia : Το Κρατικό Βραβείο Στάλιν (ρωσ. Государтвенная Сталинская премия) το οποίο συνήθως αναφέρεται απλά «Βραβείο Στάλιν» απονεμόταν κατά την περίοδο 1941-1954 (κάποιες πηγές αναφέρουν εσφαλμένα ότι το βραβείο σταμάτησε να υπάρχει το 1952). Είχε τον ίδιο ρόλο με το "Κρατικό Βραβείο Ε.Σ.Σ.Δ.") το οποίο δημιουργήθηκε το 1966. Οι τελετές απονομής του βραβείου το 1944 και το 1945 (τα τελευταία χρόνια του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου) δεν πραγματοποιήθηκαν, για αυτό και το 1946 η τελετή απονομής του βραβείου πραγματοποιήθηκε δυο φορές: τον Ιανουάριο βραβεύτηκαν οι πολίτες για τα έργα που πραγματοποίησαν στα 1943-1944 και τον Ιούνιο για τα έργα που πραγματοποιήθηκαν το 1945. Αποτελούσε βραβείο τιμής και δεν είχε χρηματικές απολαβές. Επίσης επειδή κατά τη Βικιπαίδεια: «…Οι τελετές απονομής του βραβείου το 1944 και το 1945 (τα τελευταία χρόνια του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου) δεν πραγματοποιήθηκαν, για αυτό και το 1946 η τελετή απονομής του βραβείου πραγματοποιήθηκε δυο φορές: τον Ιανουάριο βραβεύτηκαν οι πολίτες για τα έργα που πραγματοποίησαν στα 1943-1944 και τον Ιούνιο για τα έργα που πραγματοποιήθηκαν το 1945» Συνεπώς το βραβείο Στάλιν πρέπει να του απονεμήθηκε το νωρίτερο το έτος 1946, όταν αυτός ήταν ήδη επίσκοπος Συμφερουπόλεως!!! (http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CF%81%CE%B1%CE%B2%CE%B5%CE%AF%CE%BF_%CE%A3%CF%84%CE%AC%CE%BB%CE%B9%CE%BD )]