Οι δραματικοί τόνοι της πλουτοκρατίας και των αστών αναλυτών από τα ΜΜΕ, που χαρακτήριζαν
τη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ της 28/29 Ιούνη ως «την κρισιμότερη για το μέλλον της Ευρώπης»,
ήταν μία ακόμη επιχείρηση κοροϊδίας, ώστε να σπείρουν αυταπάτες στους λαούς ότι η ΕΕ και
οι αστικές κυβερνήσεις - κεντροδεξιές και κεντροαριστερές - μπορούν να αντιμετωπίσουν τα λαϊκά
προβλήματα, να δώσουν φιλολαϊκή διέξοδο από την κρίση.
Εδώ και δύο χρόνια, που η καπιταλιστική κρίση στην ΕΕ και την Ευρωζώνη βαθαίνει, κάθε
Σύνοδος Κορυφής της ΕΕ χαρακτηρίζεται ως«ιστορική» ή ως «η κρισιμότερη». Και κάθε
φορά αποδεικνύεται ότι κάθε Σύνοδος Κορυφής της ΕΕ προσθέτει κι έναν κρίκο σε μια
μακριά αλυσίδα αντιλαϊκών μέτρων, κλιμακώνει την ένταση της αντεργατικής λαίλαπας σε
όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ ανεξάρτητα από τη δημοσιονομική κατάστασή τους και
το επίπεδο του δημόσιου χρέους τους.
Κάθε φορά που διαφημίζεται ότι έγιναν βήματα στην κατεύθυνση του ξεπεράσματος της καπιταλιστικής
κρίσης, τόσο γίνονται και πιο φανερές οι μεγάλες δυσκολίες της αστικής διαχείρισής της. Κάθε φορά
που γίνεται επίκληση στην «αρχή της αλληλεγγύης» μέσα στην ΕΕ, αποκαλύπτονται ολοένα και
περισσότερο οι τεράστιες αντιθέσεις ανάμεσα στις αστικές τάξεις των χωρών - μελών της,
ιδιαίτερα ανάμεσα σ' αυτές των μεγάλων καπιταλιστικών οικονομιών.
πράγματι έχει η καπιταλιστική κρίση για τη ζωή της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων, έχει
και μια άλλη διάσταση. Να τρομοκρατήσει τους εργαζόμενους ότι υπάρχουν ακόμη χειρότερα,
ότι η εξαθλίωση μπορεί να μεγαλώσει κι άλλο. Κι έτσι να αποδεχτούν τη λυκοσυμμαχία της ΕΕ ως
μονόδρομο, ότι μοναδική λύση είναι να σκύψουν κι άλλο το κεφάλι, διευκολύνοντας έτσι στην
πραγματικότητα όχι τη ζωή τους, μα το έργο του δημίου τους.
Ενας ακόμη συμβιβασμός
Το αποτέλεσμα της Συνόδου Κορυφής ήταν ένας ακόμη συμβιβασμός. Η καπιταλιστική
κρίση βαθαίνει στην Ευρωζώνη, στο σύνολο της ΕΕ. Σύμφωνα με τις προβλέψεις της ΕΕ, η
ιταλική οικονομία θα συρρικνωθεί το 2012 κατά 2,4% από το 1,6% που ήταν η αρχική πρόβλεψη.
Η Ισπανία ζήτησε την ένταξή της στο Μηχανισμό Στήριξης, ακολούθησε η Κύπρος και έπεται συνέχεια.
Η διαπάλη, ιδίως ανάμεσα στις αστικές τάξεις της Γερμανίας και της Γαλλίας, οι
μεγάλες δυσκολίες που αντιμετωπίζει η αστική διαχείριση στην Ιταλία και την Ισπανία
(3η και 4η αντίστοιχα καπιταλιστικές οικονομίες της Ευρωζώνης), φαίνεται να διασπάει
τον λεγόμενο «γαλλογερμανικό άξονα» (που έτσι κι αλλιώς είχε προσωρινό χαρακτήρα και πριν,
αφού οι μεταξύ τους αντιθέσεις δεν έπαυαν να μαίνονται). Διαμορφώνει νέες προσωρινές και
πάλι «συμμαχίες», άξονες και αντιάξονες, της Γερμανίας και της Γαλλίας, με την Ισπανία και την
Ιταλία, καθώς και τη Μ. Βρετανία, την ισχυρότερη καπιταλιστική οικονομία εκτός ευρώ να διεκδικεί
τον δικό της διακριτό ρόλο.
1. Το περιβόητο «Σύμφωνο για την Ανάπτυξη» που διαφήμιζαν όλο το προηγούμενο
διάστημα σοσιαλδημοκράτες και οπορτουνιστές είναι μια μεγαλοπρεπής απάτη των λαών. Το πρώτο
που πρέπει να τονιστεί είναι ότι το Σύμφωνο αυτό εμμένει φανατικά στην τήρηση όλων των
προηγούμενων αντιδραστικών Συμφωνιών και κανονισμών της ΕΕ: «Το Δημοσιονομικό Σύμφωνο»,
το «Σύμφωνο για το ευρώ +», οι Κανονισμοί για την «Ενισχυμένη Οικονομική Διακυβέρνηση» και
το «Ευρωπαϊκό Εξάμηνο», με πυρήνα το τσάκισμα των μισθολογικών, εργασιακών και ασφαλιστικών
δικαιωμάτων των εργαζομένων.
Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι μία από τις σημαντικότερες αποφάσεις της Συνόδου είναι η υιοθέτηση των
Συστάσεων που πρότεινε η Επιτροπή για κάθε κράτος - μέλος της ΕΕ, στα πλαίσια του
Ευρωπαϊκού Εξαμήνου. Συστάσεις που έχουν ως βασικό περιεχόμενο την επίθεση με ακόμη
μεγαλύτερη ένταση σε εργατικά και λαϊκά δικαιώματα σε κάθε κράτος-μέλος: Από τη Γερμανία,
τη Γαλλία, την Ισπανία, την Ιταλία, το Βέλγιο μέχρι τη Σλοβενία, την Κύπρο και την Ελλάδα.
Το ίδιο το περιεχόμενο του «Συμφώνου για την Ανάπτυξη» αφήνει σοβαρά εκτεθειμένες
τις δυνάμεις του ευρωμονόδρομου, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ, Καμμένος κ.α., που είχαν βγει
στα κεραμίδια το προηγούμενο διάστημα, διαφημίζοντας τις αλλαγές στην ΕΕ, με αφορμή την
εκλογή Ολάντ. Τι προβλέπει λοιπόν το «Σύμφωνο για την Ανάπτυξη»:
α) Παραπέρα ενοποίηση της Ενιαίας καπιταλιστικής Αγοράς της ΕΕ, καλύτερη εφαρμογή
της αντεργατικής Οδηγίας «Μπολκεστάιν» για την απελευθέρωση των υπηρεσιών που ρίχνουν στο
κατώτερο σημείο την τιμή της εργατικής δύναμης, ολοκλήρωση της απελευθέρωσης αγοράς - ιδιωτικοποίηση
στους κλάδους της ενέργειας, των μεταφορών, των τηλεπικοινωνιών κλπ.
β) Η μεγαλύτερη απάτη του Συμφώνου είναι αυτή της εξαγγελίας περί παροχής 130 δισ. ευρώ
για την πραγματοποίηση στοχευμένων μεγάλων έργων, που είχε ήδη συμφωνηθεί την προηγούμενη
βδομάδα στη συνάντηση της Ρώμης, μεταξύ Ολάντ, Μέρκελ, Μόντι και Ραχόι. Μάλιστα,
μερικά αστικά παπαγαλάκια που ειδικεύονται στην ευρωλαγνεία, με διάφορες κουτοπόνηρες
λαθροχειρίες προσπαθούν να τα παρουσιάσουν μέχρι και 180 δισ. Πρόκειται για κοροϊδία.
Να ποια είναι η πραγματικότητα την οποία αποκάλυψε ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου,
Βαν Ρομπάι, στη συνέντευξή του στις 28 Ιούνη: Τα 10 δισ. ευρώ θα δοθούν στην Ευρωπαϊκή
Τράπεζα Επενδύσεων (ΕΤΕπ), ώστε να αυξήσουν το κεφάλαιό της που θα φτάσει στα 60
δισ. Από αυτό το κεφάλαιο κάποια χρήματα θα διαθέσει με τη μορφή δανείων στα κράτη-μέλη για επενδύσεις.
Τα υπόλοιπα 60 δισ. ευρώ προέρχονται τα μεν 55 δισ. από τα διαθέσιμα ήδη κονδύλια των Ταμείων Συνοχήςτης ΕΕ που δεν απορροφήθηκαν από τα κράτη-μέλη και κανονικά έπρεπε να επιστραφούν στα εθνικά ταμεία, ενώ τα υπόλοιπα 5 δισ. θα διατεθούν με τη μορφή των πιλοτικών «ομολόγων έργου», δανείου δηλαδή με την εγγύηση της ΕΕ, σε στοχευμένα έργα που εγγυώνται υψηλή κερδοφορία για τις μονοπωλιακές επιχειρήσεις. Συνεπώς, μιλάμε για 120 δισ. ευρώ, ίσως και λιγότερα, τα οποία δεν είναι επιπλέον χρήματα, αλλά χρήματα που είναι ήδη προγραμματισμένο να επενδυθούν μέσα από τον υπάρχοντα προϋπολογισμό της ΕΕ και συγκεκριμένα από το Ταμείο Συνοχής και Περιφερειακής Ανάπτυξης της ΕΕ.
Το σημαντικότερο όμως είναι πού θα κατευθυνθούν αυτά τα χρήματα, σε ποια ανάπτυξη και για ποιον:Αυτά τα χρήματα θα διατεθούν ως ζεστό, δωρεάν χρήμα στους μονοπωλιακούς ομίλους για την κατασκευή έργων, για επενδύσεις σε τομείς υψηλής κερδοφορίας για το κεφάλαιο, όπως τα δίκτυα ενέργειας, μεταφορών, οι πράσινες τεχνολογίες και η ψηφιακή τεχνολογία, που δημιουργούν ελάχιστες θέσεις εργασίας και αυτές προσωρινού χαρακτήρα που καταργούνται με την περάτωση των έργων. Και, μάλιστα, ένα μεγάλο μέρος από τα χρήματα αυτά θα είναι δάνεια (είτε από την ΕΤΕπ, είτε «ομόλογα έργου»), που πρέπει να αποπληρωθούν όχι από τις επιχειρήσεις που τα παίρνουν ζεστά, αλλά από τα κρατικά εθνικά ταμεία, δηλαδή από το λαό!
Αυτή λοιπόν είναι η απάτη της ευρωενωσιακής καπιταλιστικής ανάπτυξης. Ανάπτυξη με λιτότητα. Ανάπτυξη για τους λίγους, δηλαδή κέρδη για τα μονοπώλια με τζάμπα χρήμα προερχόμενο από τη φορολόγηση των εργαζομένων σε όλη την ΕΕ, λιτότητα, ανεργία και φτώχεια για τη συντριπτική πλειοψηφία, την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα.
Αυτή η συμφωνία κοροϊδίας είναι το πρόσχημα της γαλλικής αστικής τάξης την οποία θα επιχειρήσει να «πουλήσει» ο Γάλλος πρόεδρος Φ. Ολάντ στο εσωτερικό και τους «συμμάχους» του, για την πλήρη συμφωνία του, υιοθέτηση και εφαρμογή του αντιλαϊκού «Δημοσιονομικού Συμφώνου» και όλου του πλαισίου της«Ενισχυμένης Οικονομικής Διακυβέρνησης», αφήνοντας στα «κρύα του λουτρού» τους ντόπιους θαυμαστές του στην Ελλάδα, ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ, αλλά και τον Καμμένο.
2. Οι απολογητές της ΕΕ και οι οπορτουνιστές κάθε απόχρωσης επιχειρούν να παρουσιάσουν ως «βήμα μπροστά», επιτυχία της Ισπανίας και Ιταλίας και αντίστοιχης «ήττας» της Γερμανίας, το συμβιβασμό που επιτεύχθηκε στη Σύνοδο της Ευρωζώνης, στις 29 Ιούνη:
α) Να δανείζονται για την ανακεφαλαιοποίησή τους απευθείας οι Τράπεζες από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στήριξης (ΕΜΣ), ώστε αυτός ο δανεισμός να μην επιβαρύνει τα κράτη - μέλη και
β) ο ΕΜΣ να μπορεί υπό προϋποθέσεις να αγοράζει ομόλογα χρέους των κρατών-μελών που αντιμετωπίζουν υψηλά επιτόκια δανεισμού.
Μάλιστα, από τον ΣΥΡΙΖΑ προβάλλονται διάφορες φαιδρότητες περί «καλής διαπραγματευτικής ικανότητας» της Ισπανίας και Ιταλίας, σε αντίθεση με τη «διαχειριστική ανικανότητα των ελληνικών κυβερνήσεων». Ηδη στις βαλίτσες τους ο Μόντι και ο Ραχόι είχαν τα πακέτα των αντιλαϊκών μέτρων που πήραν στις χώρες τους, πριν αναχωρήσουν για τις Βρυξέλλες.
Γιατί πανηγυρίζουν λοιπόν οι υποστηρικτές της ευρωενωσιακής λυκοσυμμαχίας; Γιατί οι Τράπεζες που έχουν ήδη πάρει περίπου 5 τρισεκατομμύρια ευρώ μέχρι τώρα από ΕΕ και αστικές κυβερνήσεις, θα δανείζονται απευθείας από τον ΕΜΣ! Γιατί αντί για την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ), που μέχρι σήμερα αγόραζε κρατικά ομόλογα χρέους των κρατών-μελών, τώρα θα τα αγοράζει ο ΕΜΣ. Τι κρύβουν επιμελώς:
- Οτι ο ΕΜΣ είναι μηχανισμός ελεγχόμενης χρεοκοπίας που συστάθηκε με διακρατική συμφωνία, στον οποίο κυρίαρχη θέση και ρόλο έχουν τόσο η Γερμανία, όσο και η Γαλλία για τον έλεγχο του χρηματοπιστωτικού συστήματος.
- Οτι η δυνατότητα δανεισμού των τραπεζών από τον ΕΜΣ εξαρτάται από τη σύσταση ενός ευρωενωσιακού μηχανισμού εποπτείας των Τραπεζών, ο οποίος θα έχει τον έλεγχο και την εποπτεία των εθνικών τραπεζών, αντί για τις εθνικές κρατικές αρχές. Ο ευρωενωσιακός αυτός μηχανισμός εποπτείας πρέπει να δημιουργηθεί «κατεπειγόντως» μέχρι το τέλος του 2012.
- Οτι για το δανεισμό ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών τα κράτη-μέλη πρέπει επίσης να υπογράφουν «Μνημόνια».
- Οτι και η Ισπανία θα υπογράψει μνημόνιο, αφού στη σχετική δήλωση αναφέρεται: «Ζητούμε την ταχεία σύναψη του μνημονίου συμφωνίας που συνδέεται με την παροχή οικονομικής στήριξης προς την Ισπανία για την ανακεφαλαιοποίηση του τραπεζικού της τομέα».
- Οτι για την αγορά κρατικών ομολόγων από τον ΕΜΣ - που μέχρι σήμερα αγόραζε η ΕΚΤ χωρίς όρους - τα σχετικά κράτη-μέλη πρέπει «να τηρούν τις ανά χώρα συστάσεις και τις λοιπές δεσμεύσεις τους, περιλαμβανομένων των σχετικών χρονοδιαγραμμάτων, δυνάμει του Ευρωπαϊκού Εξαμήνου, του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης και της διαδικασίας μακροοικονομικών ανισορροπιών. Οι όροι αυτοί θα πρέπει να αποτυπωθούν σε μνημόνιο συμφωνίας».
Να, λοιπόν, γιατί πανηγυρίζουν οι οπαδοί του ευρωμονόδρομου και οι οπορτουνιστές: Γιατί τα «Μνημόνια» φτώχειας και εξαθλίωσης των εργαζομένων γενικεύονται σε όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ. Γιατί εκχωρούνται ακόμη περισσότερα κυριαρχικά δικαιώματα των κρατών-μελών όχι μόνο σε ευρωενωσιακά όργανα, αλλά και σε δομές όπως ο ΕΜΣ.
Και αυτός ο συμβιβασμός - που καθόλου δεν αδυνατίζει τη θέση των γερμανικών μονοπωλίων, αλλά ικανοποιεί θέσεις της γερμανικής αστικής τάξης για βαθύτερη οικονομική ενοποίηση της ΕΕ - δεν πρόκειται να αντιμετωπίσει την καπιταλιστική κρίση στην ΕΕ και την Ευρωζώνη. Αντίθετα θα συνεχίσει να φορτώνει ακόμη πιο βαριά τις συνέπειες της κρίσης στην εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα σε όλα τα κράτη-μέλη της ΕΕ, ενισχύοντας τη θέση των πιο ισχυρών μονοπωλιακών ομίλων.
3. Το σχέδιο «προς μία πραγματική οικονομική και νομισματική ένωση» που παρουσίασε ο πρόεδρος της ΕΕ, που συντάχθηκε απ' αυτόν και τους προέδρους της Επιτροπής Μ. Μπαρόζο, της Ευρωζώνης Ζ. Κ. Γιούνκερ και της ΕΚΤ, Μ. Ντράγκι, αποτελεί εμβάθυνση του αντιδραστικού χαρακτήρα της ΕΕ και έντασης της επιθετικότητάς της ενάντια στους λαούς. Κινείται στην κατεύθυνση της ακόμη μεγαλύτερης οικονομικής και πολιτικής ενοποίησης της ΕΕ και ιδιαίτερα της Ευρωζώνης και της ΕΕ, στο βάθος της προσεχούς δεκαετίας.
Στην ουσία, προβλέπει την εκχώρηση ακόμη περισσότερων κυριαρχικών δικαιωμάτων των κρατών-μελών στα όργανα της ΕΕ, ως αντάλλαγμα για τη θωράκιση της εξουσίας τους απέναντι στους λαούς. Προβλέπει μία «νέα αρχιτεκτονική για το ευρώ», με τρεις πυλώνες για την ενοποίηση αυτή.
Α) Στο Χρηματοπιστωτικό τομέα: Προτείνει κεντρικό έλεγχο των τραπεζών των κρατών-μελών από ένα ευρωενωσιακό όργανο, ώστε η ίδια η ΕΕ να αποφασίζει ποιες τράπεζες θα πτωχεύσουν, θα συγχωνευτούν ή θα εξαγοραστούν, με άλλα λόγια τη συγκέντρωση και συγκεντροποίηση του κεφαλαίου στο χρηματοπιστωτικό τομέα. Η εξέλιξη αυτή μπαίνει σε άμεση εφαρμογή (μέχρι το τέλος του 2012) με την παραπάνω απόφαση της Ευρωζώνης. Με την παραπάνω προϋπόθεση μπορεί να συσταθεί ένα Σχήμα Αναδιάρθρωσης των τραπεζών και ένα Ευρωπαϊκό Σύστημα Εγγύησης καταθέσεων.
Β) Στο δημοσιονομικό τομέα: Προτείνει την «έκδοση κοινού χρέους», δηλαδή ομολόγων από την ΕΕ και τη σύσταση ενός «Ταμείου για την επαναγορά του χρέους» των κρατών-μελών. Προϋπόθεση για αυτά όμως είναι η εκχώρηση του δικαιώματος κατάρτισης των εθνικών προϋπολογισμών των κρατών-μελών στα όργανα της ΕΕ, τα οποία θα επιβάλλουν και τη συμμόρφωση με τις υποδείξεις τους και τη σύσταση ενός ευρωενωσιακού δημοσιονομικού οργάνου.
Γ) Στο Πολιτικό σκέλος προβλέπει τον ακόμη μεγαλύτερο συντονισμό και έλεγχο των οικονομικών πολιτικών των κρατών-μελών στα πλαίσια που βάζουν το «Ευρωπαϊκό εξάμηνο» και το «Σύμφωνο για το Ευρώ+» και μέτρα παρέμβασης στα πολιτικά και διοικητικά όργανα των κρατών-μελών για την επιβολή των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων που κρίνονται αναγκαίες για το καθένα. Είναι φανερό ότι πρόκειται για ενίσχυση των πιο αντιδραστικών και αντιλαϊκών χαρακτηριστικών της ΕΕ, της δικτατορίας των μονοπωλίων.
Χαρακτηριστικό είναι ότι τα περισσότερα από τα μέτρα που προωθεί είναι προτάσεις διαφόρων τμημάτων του κεφαλαίου, που κυκλοφορούσαν όλο το προηγούμενο διάστημα και που έχουν γίνει σημαία των οπορτουνιστών του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΕΑ. Μάλιστα στο δελτίο Τύπου που κυκλοφόρησε ο ΣΥΡΙΖΑ ενόψει της Συνόδου Κορυφής χρησιμοποιεί ακριβώς τις εκφράσεις του αντιδραστικού αυτού σχεδίου, προτείνοντας ως λύση για την ΕΕ μια «νέα αρχιτεκτονική» με κύριο αίτημα την «έκδοση κοινού χρέους». Δηλαδή καραμπινάτη καπιταλιστική διαχείριση που απορρέει από το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ.
4. Η Σύνοδος Κορυφής αποφάσισε νέα μέτρα ενάντια στη Συρία και το Ιράν, κλιμακώνοντας την ωμή ιμπεριαλιστική επέμβαση ΕΕ - ΗΠΑ - ΝΑΤΟ, στο έδαφος της όξυνσης των ανταγωνισμών με τις δυναμικά αναπτυσσόμενες χώρες - Ρωσία, Κίνα, Ινδία κ.ά. - για τον έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών πηγών και την εκμετάλλευση των λαών της περιοχής. Από την 1η Ιούλη 2012 η Σύνοδος αποφάσισε την πλήρη εφαρμογή του εμπάργκο προμήθειας πετρελαίου από τα κράτη-μέλη της ΕΕ, καθώς και των άλλων μέτρων ενάντια στο Ιράν, γεγονός που θα έχει σοβαρές αρνητικές επιπτώσεις στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες, που βρίσκονται στη δίνη της καπιταλιστικής κρίσης.
***
Οι αναλύσεις και οι προειδοποιήσεις του ΚΚΕ προεκλογικά επιβεβαιώνονται με δραματικό τρόπο για το λαό. Το ΚΚΕ συνεχίζει αταλάντευτα την πάλη κόντρα στο ρεύμα. Με όλες του τις δυνάμεις στα εργοστάσια, στους κλάδους, στις εργατικές γειτονιές, με τους φτωχούς αγρότες και επαγγελματίες. Η ρεαλιστικότητα της πολιτικής πρότασης του ΚΚΕ βασίζεται στην αντικειμενική πραγματικότητα της καπιταλιστικής βαρβαρότητας και την αναγκαιότητα της ανατροπής της, για την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών.
Η καπιταλιστική κρίση οξύνεται στην Ευρωζώνη και την ΕΕ και τα αδιέξοδα της αστικής διαχείρισης πολλαπλασιάζονται. Η εξέλιξη αυτή κάνει επιθετικότερο το μονοπωλιακό κεφάλαιο και την επίθεση του πολιτικού προσωπικού του στην εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα αγριότερη.
Η ανεργία, η φτώχεια και η εξαθλίωση εξαπλώνονται με γεωμετρική πρόοδο και προσθέτουν ακόμη χειρότερα βάσανα στον εργαζόμενο λαό. Στην Ελλάδα, η καπιταλιστική διαχείριση βάζει σε άμεσο κίνδυνο ακόμη και τη ζωή του λαού, με τη στάση πληρωμών στον τομέα της Υγείας, στα φάρμακα. Κατεδαφίζει στοιχειώδεις προϋποθέσεις διαβίωσης, όπως η στέγη και το φαγητό.
Ο λαός μας πρέπει να σηκώσει κεφάλι. Κόντρα στους εκβιασμούς, την τρομοκρατία και τις αυταπάτες ότι υπάρχει καλή διαχείριση του καπιταλισμού. Ενάντια στη λογική του ευρωμονόδρομου που καλλιεργείται από όλο το φάσμα των πολιτικών δυνάμεων του ευρώ και της ΕΕ, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ, Καμμένο και το οπλισμένο χέρι του καπιταλισμού, τη φασιστική Χρυσή Αυγή.
Μοναδική λύση για το λαό μας είναι η πολιτική πρόταση και το πλαίσιο άμεσης πάλης και αιτημάτων του ΚΚΕ. Καμιά θυσία για την πλουτοκρατία. Ανασύνταξη του εργατικού - λαϊκού κινήματος. Κανένας εργαζόμενος μόνος του στην κρίση. Οργάνωση, αντεπίθεση και πάλη, στους τόπους δουλειάς και στις γειτονιές. Αποδέσμευση από την ΕΕ με μονομερή διαγραφή του χρέους, Λαϊκή Εξουσία και Οικονομία.
Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚ
