Πλησιάζει η ώρα της πιο κρίσιμης
και πιθανόν οριστικής, στην φάση αυτή, εκλογικής αναμέτρησης.
Το ΚΚΕ βρέθηκε στο στόχαστρο με
έναν ιδιόμορφο τρόπο. Οι λύκοι φόρεσαν την προβιά τους και ξεχύθηκαν. Τους πήρε
όλους ο πόνος για την εκλογική δύναμη του ΚΚΕ! Προσέξτε: για την εκλογική του
δύναμη και όχι για την αποτελεσματικότητά του στην διεκδίκηση της λύσεως των
προβλημάτων και βασάνων του λαού. Η συνισταμένη απλή; Το ΚΚΕ δεν θέλει να
κυβερνήσει τώρα που υπάρχει η δυνατότητα «αριστερής κυβέρνησης». Το νέο δίλημμα
στήθηκε: Το Κόμμα είτε να μπει στην λογική της κυβερνητικής σύμπραξης αρνούμενο
τον ίδιο τον εαυτό του αποκομίζοντας κάποια πρόσκαιρα εκλογικά οφέλη είτε να
υποστεί εκλογική πίεση. Το ΚΚΕ διάλεξε και δεν νομίζω να εξέπληξε κανέναν. Αν πούμε
ψέματα στον κόσμο, αν μπούμε στην λογική της διαχείρισης της εξαθλίωσης του
λαού, αν συμβάλουμε και εμείς στην τρομοκράτηση ή τον εφησυχασμό του τότε δεν
μας αξίζει να είμαστε το ΚΚΕ.
Θέλουν το ΚΚΕ είτε στην «κυβέρνηση»
είτε παροπλισμένο και ξεδοντιασμένο στην γωνιά! Δηλαδή ακίνδυνο! Τρέμουν ένα
ΚΚΕ που θα τους χαλάσει τα νέα σχέδια καθήλωσης των δικαιωμάτων του λαού, που
θα ενημερώνει και θα κινητοποιεί την εργατική τάξη και όλο τον λαό, που δεν θα
απαρνηθεί το όνειρο της λαϊκής, εργατικής εξουσίας.
Η πολιτική της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ
είναι γνωστή. Δεν είναι ακριβές ότι το πρόγραμμά τους είναι μόνο το Μνημόνιο.
Το πρόγραμμά τους είναι η πολιτική πρακτική καθ όλο το διάστημα που κυβέρνησαν,
είναι οι αντεργατικοί νόμοι που ψήφισαν και πριν το Μνημόνιο, είναι το
χειροπόδαρο δέσιμο στις αποφάσεις της ΕΕ. Η επαναδιαπραγμάτευση που προτείνουν
δεν είναι παρά η αποτελεσματικότερη διαχείριση της φτώχειας στην οποία μας
καταδίκασαν προκειμένου να εξασφαλιστούν τα κέρδη των τοκογλύφων και της
πλουτοκρατίας. Σου λένε να συνεχίσεις να κάνεις θυσίες χωρίς κανένα αποτέλεσμα
υπό τον τρόμο που καλλιεργούν. Καμία ψήφο σε ΝΔ και ΠΑΣΟΚ!
Ο ΣΥΡΙΖΑ ετοιμάζεται να γίνει ο
νέος πόλος της σοσιαλδημοκρατίας. Ανάμεσα στα άλλα έχουν μπερδέψει και την
έννοα της πολιτικής αντιπαράθεσης. Όποτε νιώθει στριμωγμένος ως προς τις θέσεις
του και την συνεχή μετατόπισή του προς τα δεξιά και αντί να αντιπαρατεθεί στην
ουσία πιάνει άλλο τροπάρι και ζητά «να τα αφήσουμε τώρα αυτά, να βάλετε πλάτη,
θα τα βρούμε μετά, δεν είναι εχθρός ο ΣΥΡΙΖΑ» και πόσα άλλα. Φτάνει πια. Στον
ΣΥΡΙΖΑ είμαστε ακόμα πιο αυστηροί γιατί εγκλωβίζει και αριστερούς ανθρώπους. Ας
απαντήσουν στην ουσία.
Από τα πολλά που με τρομάζουν
είναι η ευκολία με την οποία, όποτε η αστική τάξη του κουνά του δάχτυλο, ο
ΣΥΡΙΖΑ κάνει το χατίρι και στρογγυλεύει τις θέσεις του. Έφτασε να
«επικαιροποιήσει» λέει το πρόγραμμά του που συντάχθηκε μεν τα 2009 αλλά είχε
αναρτηθεί και τον Νοέμβριο του 2011! Γιατί αυτή η υποχώρηση στο όνομα ου
ρεαλισμού; Έτσι αλλάζουν τα κομματικά προγράμματα; Μήπως άλλαξαν οι λαϊκές
ανάγκες που απαιτούν αξιοπρεπή μισθό και πλήρη ασφαλιστικά δικαιώματα;
Για το διαζύγιο του ΣΥΡΙΖΑ με την
αριστερά που τουλάχιστον αγωνίζεται για την πλήρη καταγγελία του Μνημονίου και
την κατοχύρωση των λαϊκών αναγκών και δικαιωμάτων θα μπορούσα να παραπέμπω και
μόνο στην προχθεσινή διακαναλική συνέντευξη του κυρίου Τσίπρα. Νομίζω πώς κάθε
αριστερός αγωνιστής θα έπρεπε να την δει ξανά και ξανά. Κάπως έτσι έγινε η
νομική μονομερής καταγγελία του Μνημονίου και της Δανειακής Σύμβασης πολιτική καταγγελία και μετά ακύρωση, στη
συνέχεια αντικατάσταση και τελικά επαναδιαπραγμάτευση επαχθών (ποιών;) όρων της
δανειακής σύμβασης, σεβασμός των διεθνών δεσμεύσεων της χώρας χωρίς «τσαμπουκά»
αλλά με πειθώ ώστε να διασωθεί η «κοινωνική συνοχή», η κατάσταση δηλαδή εκείνη
όπου «ένας λύκος και ένα πρόβατο συζητούν για το τι θα φάνε για δείπνο». Έτσι η
κυβέρνηση της αριστεράς έγινε κυβέρνηση με πυρήνα την αριστερά! Έτσι το «καμιά
θυσία για το Ευρώ» έγινε μετά τις εκλογές
«Ευρώ με κάθε τρόπο» Πόσα στραμπουλήγματα της γλώσσας χρειάζονται ακόμα για να
καταλάβουμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ξεχνά ακόμα και τις ελάχιστες διακηρύξεις του; Θα μπορούσα ακόμα να θυμίσω την ανήκουστη
συνάντηση με τους πρεσβευτές του G20 κεκλεισμένων
των θυρών όπου επισήμως δόθηκαν διαβεβαιώσεις περί της μη διακινδύνευσης
της θέσεως της χώρας στο σύστημα της ΕΕ.
Ας μην ανησυχούν για τις
«κατηγορίες» που προσάπτουν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ σε ΣΥΡΙΖΑ. Ο κ. Σταθάκης, εκ των
οικονομικών εγκεφάλων του κόμματος αυτού, στην Αυγή της 10-6-2012 αναλύει το
πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ (http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=694117)
και τονίζει ότι οι πηγές των εσόδων δεν μπορεί να είναι άλλες από τις συνήθεις και εξηγεί:
«Πρώτον, την καταπολέμηση της σπατάλης και της διαφθοράς αναφορικά με τη
διαχείριση του δημόσιου χρήματος ή, με άλλα λόγια, τη μείωση των τιμών των
προμηθειών, αγαθών και υπηρεσιών,
καθώς και έργων που εκτελεί το Δημόσιο. Δεύτερον, την άντληση πόρων, αλλά,
κυρίως, τη βελτίωση της διαχείρισης των ευρωπαϊκών
πόρων αναφορικά με τις επιδοτήσεις, τα έργα υποδομής και τα κοινωνικά
προγράμματα. Οι δυνατότητες άντλησης ευρωπαϊκών πόρων αναμένεται να βελτιωθούν
ανάλογα με τη μορφή που θα πάρει το “αναπτυξιακό πακέτο” που συζητιέται στην
Ε.Ε. Η τρίτη πηγή είναι η σταδιακή αύξηση των φορολογικών εσόδων εφόσον διαμορφωθεί ένα ενιαίο, καθολικό και
δίκαιο φορολογικό σύστημα που θα σταθεροποιήσει τα φορολογικά έσοδα.»
Θα δυσκολεύονταν
να διακρίνει κάποιος σε ποιον ανήκει το παραπάνω απόσπασμα, θα μπορούσε
κάλλιστα να εκφέρεται από κάθε αστικό κόμμα. Όσο νεφελώδες και αν είναι πρέπει
να θυμηθούμε ότι η μείωση αγαθών και υπηρεσιών δεν μπορεί να σχετίζεται με την
διαφθορά και μάλιστα άμεσα, ότι η χρήση ευρωπαϊκών κονδυλίων και του ΕΣΠΑ
συνεπάγεται ιδιωτικοποιήσεις, συμπράξεις δημοσίου και ιδιωτικού τομέα,
ελαστικές σχέσεις απασχόλησης. Όσον αφορά στο νέο φορολογικό σύστημα αυτό
παραμένει στην σφαίρα του αγνώστου. Ούτε λέξη για πραγματική αναδιανομή του
πλούτου, για άντληση εσόδων από την κατάργηση της επιχειρηματικής
δραστηριότητας στους στρατηγικούς τομείς της οικονομίας.
Ακολουθεί όμως και καλύτερο:
«Η ιδιωτική πρωτοβουλία θα ωφεληθεί από τις ριζικές μεταρρυθμίσεις που
προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ για τη δημόσια διοίκηση, το φορολογικό σύστημα, τη
διαφάνεια, τη δημιουργία αναπτυξιακών θεσμών, τις τομές που προβλέπονται στη
χωροταξία και στα θέματα του περιβάλλοντος. Η σταθερότητα του πλαισίου
λειτουργίας του ιδιωτικού τομέα από κοινού με τη βελτίωση της
αποτελεσματικότητας της δημόσιας διοίκησης θα δημιουργήσει καλύτερες
προϋποθέσεις για την ενεργοποίηση των ιδιωτικών επενδύσεων.». Μάλιστα!
Σε αυτό λοιπόν καλούν, υποκριτικά το ΚΚΕ να συμπράξει. Στην εξασφάλιση καλύτερων όρων για το
ιδιωτικό κεφάλαιο. Και μάλιστα ποιο είναι αυτό που καλείται να επενδύσει; Ο
μικροεπιχειρηματίας ή ο κολοσσός που θα ορμήσει σε ενέργεια, περιβάλλον,
τουρισμό, ναυτιλία;
Ας σκεφτεί ο κάθε εργαζόμενος τα «πέντε σημεία
άμεσης ανακούφισης του ΣΥΡΙΖΑ» και πόσο μπορούν να τον ανακουφίσουν έστω και
λίγο. (Θα πρότεινα μάλιστα να ρίξετε μια ματιά όχι στο συνοπτικό πρόγραμμα που
κυκλοφορεί αλλά στο αναλυτικό στο διαδίκτυο. Υπάρχουν μικρές αλλά ιδιαίτερα
ουσιώδεις διαφοροποιήσεις). Για τον κατώτερο μισθό τα έχουμε πει εδώ και πολύ
καιρό. Ακόμα και αν επανέλθει παραμένει αδύνατον να ζήσει κανείς με αυτόν.
Άλλωστε πραγματικός στόχος είναι η μείωση
του συνόλου των μισθών και κυρίως αυτών που ορίζονται με κλαδικές
συμβάσεις και είναι το 80% του συνόλου των απασχολουμένων στον Ιδιωτικό τομέα.
Και εδώ ο ΣΥΡΙΖΑ περιέργως (;) δεν αναφέρει τίποτα για τον θεσμό της
υποχρεωτικής διαιτησίας, τον μόνο που θα μπορούσε να διασφαλίσει κάπως τα
πράγματα. Ούτε η μετενέργεια ούτε η υποχρεωτική επεκτασιμότητα μπορούν να
δώσουν λύσεις.
Ο ΣΥΡΙΖΑ στο αναλυτικό πρόγραμμά του εξαγγέλλει
την κατάργηση των χαρατσιών μόνο για τους απόλυτα εξαθλιωμένους «Μέτρα άμεσης φορολογικής ανακούφισης
(χαράτσι κ.λπ.) για την πρώτη κατοικία, τους ανέργους και όσους ζουν κοντά στο
όριο της φτώχειας.» Το
συνοπτικό πρόγραμμα παρουσιάζει και τους μελλοντικούς στόχους σαν σημερινούς.
Κουβέντα βέβαια γα την επιστροφή των αδίκως και παρανόμως καταβληθέντων (όπως
και οι ίδιοι υποστήριζαν) χαρατσιών. Προκύπτει λοιπόν κάτι ουσιώδες. Στην
Φλώρινα εκατοντάδες πολίτες συσπειρώθηκαν στην Λαϊκή Επιτροπή και οργανωμένα
αρνούμαστε να υποκύψουμε στον εκβιασμό και να πληρώσουμε το χαράτσι και θα
συνεχίσουμε να το πράττουμε. Χιλιάδες ακόμα κάνουν το ίδιο έστω ανοργάνωτα. Η πλειοψηφία αυτών
δεν ανήκουμε στις ομάδες εξαθλίωσης που περιγράφει παραπάνω ο ΣΥΡΙΖΑ. Σε όλους
εμάς λοιπόν που θα συνεχίσουμε να αντιστεκόμαστε και δίνουμε έναν πολιτικό τι
θα κάνει αυτή η «κυβέρνηση με πυρήνα την αριστερά» από τη στιγμή που έστω σε
πρώτη φάση θα διατηρήσει το χαράτσι; Τι θα κάνει για τους 500.000 συνανθρώπους
μας που ήδη αντιστέκονται και τώρα απειλούνται; Θα μας κόψει το ρεύμα; Θα
διατάξει μέτρα αναγκαστικής είσπραξης μέσω Δ.Ο.Υ; τι λοιπόν;
Στις
δύσκολες ώρες που έρχονται δεν έχει θέση ούτε η τρομοκρατία του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ
και της ΔΗΜΑΡ ούτε οι εκπτώσεις, τα πισωγυρίσματα και ο εφησυχασμός του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο λαός μας αξίζει κάτι καλύτερο. Δεν είναι «αριστερή κυβέρνηση» η σωτηρία της
κοινωνικής συνοχής και της εξουσίας των
καπιταλιστών με την διαχείριση της εξαθλίωσης, με ένα παρακαλεστό κατοστάρικο
πάνω ή κάτω (που και γι αυτό πάρα πολύ αμφιβάλλουμε) την ώρα που στα άμεσα
μέτρα δεν περιλαμβάνεται καν το θέμα της τιμής του πετρελαίου θέρμανσης.
Ο
λαός έναν τρόπο έχει. Να σηκώσει ανάστημα, να διαλύσει τα μίζερα ψευτοδιλήμματα
να κάνει πανίσχυρο το ΚΚΕ, πιο ισχυρό από τις 6 Μαΐου. Να τους χαλάσει τα
σχέδια. Αδύναμο ΚΚΕ σημαίνει και αδύναμο λαϊκό κίνημα, αδύναμο ΠΑΜΕ και Λαϊκές
επιτροπές. Σημαίνει ότι από τις 18 του μήνα ο εργαζόμενος θα είναι πιο αδύναμος
και ανυπεράσπιστος όταν θα περνάει την πύλη της δουλειάς. Αδύναμο ΚΚΕ σημαίνει
ότι δεν θα μπορεί κοινοβουλευτικά, αν του λείπουν οι αναγκαίες έδρες, να φέρει
το σχέδιο νόμου που θα καταργεί πραγματικά το Μνημόνιο, δεν θα μπορεί να ασκεί
πίεση, να διορθώνει όσο μπορεί τα μέτρα είτε της μιας είτε της άλλης εκδοχής
της ίδιας πολιτικής. Το ισχυρό ΚΚΕ, που δεν μπορούν να βάλουν στο χέρι είναι
αυτό που τους φοβίζει, αυτό που μπορεί να τους αναγκάσει σε παραχωρήσεις.
Μην σκεφτείς ότι δεν τρέχει και τίποτα,
το ΚΚΕ ίσως έχει και άλλη ευκαιρία. Ακόμα και αν δεν το ψήφισες την προηγούμενη
φορά πρέπει να το κάνεις τώρα. Ξέρεις από την πείρα σου ποιες δυσκολίες
έρχονται και ξέρεις πώς και με ποιους μπορείς να τις αντιμετωπίσεις.
Μην αφήσεις την ψήφο σου στο ΚΚΕ «για
άλλη φορά» γιατί το δυνατό ΚΚΕ το χρειάζεσαι ΤΩΡΑ και όχι «κάποια άλλη φορά».
Βασίλης
Καραντζίδης
Υποψήφιος
Βουλευτής Φλώρινας του ΚΚΕ
