ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΒΙΤΣΙ- ΣΤΑ ΒΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ ΕΛΛΛΑΔΑΣ ΣΤΙΣ ΠΡΕΣΠΕΣ

ΠΡΕΣΠΕΣ - ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ ΤΑΞΙΔΙΩΤΙΚΟΥ ΟΔΗΓΟΥ

«Βίτσι - Στα βήματα του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας»: Πρόταση - πρόκληση για τις επόμενες γενιές

 

Με την παρουσίαση της νέας έκδοσης της «Σύγχρονης Εποχής» «Βίτσι - Στα βήματα του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας» (ιστορικός - ταξιδιωτικός οδηγός), από τον Θανάση Λεκάτη, δημοσιογράφο του «Ριζοσπάστη», στο παλιό Δημαρχείο των Πρεσπών, ξεκίνησαν απόψε οι διήμερες εκδηλώσεις που οργάνωσε η Επιτροπή Περιοχής Δυτικής Μακεδονίας του ΚΚΕ και κορυφώνονται αύριο Κυριακή με πολιτική συγκέντρωση που θα γίνει στις 11.30 π.μ., στην αίθουσα πολλαπλών χρήσεων του Δήμου Φλώρινας.

Στην αυριανή εκδήλωση θα μιλήσει ο Δημήτρης Γόντικας, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, με θέμα «100 χρόνια ΚΚΕ. Ένας αιώνας αγώνων και θυσιών, αταλάντευτα στον επαναστατικό δρόμο για το σοσιαλισμό - κομμουνισμό». Στην εκδήλωση θα γίνει εκ νέου παρουσίαση του ιστορικού - ταξιδιωτικού οδηγού.

Μετά το τέλος της εκδήλωσης θα πραγματοποιηθεί πορεία προς το μνημείο των μαχητών του ΔΣΕ που έπεσαν στη Μάχη της Φλώρινας, όπου θα γίνει και κατάθεση στεφάνων.

Στην αποψινή εκδήλωση στο παλιό δημαρχείο των Πρεσπών, παραβρέθηκε αντιπροσωπεία της ΚΕ του ΚΚΕ.

Παραβρέθηκε επίσης και χαιρέτισε ο δήμαρχος Πρεσπών Παναγιώτης Πασχαλίδης. Αναφέρθηκε στην αποδόμηση των κοινωνιών και των χωριών τους, στην απομόνωση που ακολούθησε την μεταπολεμική περίοδο από την υπόλοιπη χώρα, την καχυποψία του κράτους απέναντι στην περιοχή που όπως είπε, σημάδεψαν την εξέλιξη των πραγμάτων επί δεκαετίες. Τόνισε ότι «σήμερα σχεδόν 70 χρόνια και δύο γενιές μετά, μπορούμε χωρίς φόβο να μελετήσουμε και να τιμήσουμε την ιστορία μας. Να διδαχθούμε από αυτή και να χτίσουμε το μέλλον μας. (...) Σήμερα που η φωτιά φουντώνει στα Βαλκάνια εμείς στοχεύουμε να κάνουμε την Πρέσπα παράδειγμα φιλίας και συνεργασίας των γειτονικών λαών».

Πλήθος κόσμου της περιοχής που γέμισε την αίθουσα της εκδήλωσης, παρακολούθησε με ενδιαφέρον την πρώτη επίσημη παρουσίαση του ιστορικού ταξιδιωτικού οδηγού που είναι αφιερωμένος στους μαχητές του ΔΣΕ, ευρύτερα στους κατοίκους της συγκεκριμένης περιοχής που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο βοήθησαν σ’ αυτήν την κορυφαία στιγμή της ταξικής πάλης, στην ένοπλη αντιπαράθεση με την αστική τάξη. Επίσης πήρε στα χέρια του και ξεφύλλισε αντίτυπα της έκδοσης που εκτίθονταν στο χώρο.

Ο Θανάσης Λεκάτης μεταξύ άλλων σημείωσε:

«Η αστική τάξη έχει κάθε λόγο να συκοφαντεί αυτόν τον αγώνα. Έχουμε κι εμείς κάθε λόγο να προβάλουμε αυτόν τον αγώνα σαν παράδειγμα για το πως πρέπει να εξελιχθούν τα πράγματα ώστε να γίνει η εργατική τάξη ο αφέντης της δικής της δουλειάς.

Τιμάμε τα 100χρονα του ΚΚΕ

ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΔΥΤΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ 

Τιμάμε τα 100χρονα του ΚΚΕ 

Το Σάββατο 24 και την Κυριακή 25 Φλεβάρη, σε Πρέσπες και Φλώρινα αντίστοιχα

     Δύο εκδηλώσεις οργανώνει η Επιτροπή Περιοχής Δυτικής Μακεδονίας του ΚΚΕ, στο πλαίσιο των 100χρονων του Κόμματος, το Σάββατο 24 και την Κυριακή 25 Φλεβάρη, στη Φλώρινα.

     Την Κυριακή 25 Φλεβάρη, στις 11.30 π.μ. στην αίθουσα πολλαπλών χρήσεων του Δήμου Φλώρινας, ο Δημήτρης Γόντικας, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, θα μιλήσει σε πολιτική εκδήλωση με θέμα «100 χρόνια ΚΚΕ. Ένας αιώνας αγώνων και θυσιών, αταλάντευτα στον επαναστατικό δρόμο για το σοσιαλισμό - κομμουνισμό».

     Το Σάββατο 24 Φλεβάρη, στις 6.30 μ.μ., στο Λαιμό, στο παλιό δημαρχείο Πρεσπών, θα πραγματοποιηθεί εκδήλωση παρουσίασης της νέας έκδοσης της «Σύγχρονης Εποχής» «Βίτσι - Στα βήματα του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας» (ιστορικός - ταξιδιωτικός οδηγός), από τον Θανάση Λεκάτη, δημοσιογράφο του «Ριζοσπάστη».

 Το ΚΚΕ συμπληρώνει φέτος έναν αιώνα αγώνων και θυσιών, παραμένοντας το μόνο πραγματικά νέο κόμμα της ελληνικής κοινωνίας, γιατί είναι το μόνο που παλεύει για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Ιδρύθηκε σε μια εποχή που η φλόγα της Οκτωβριανής Σοσιαλιστικής Επανάστασης το 1917 έδωσε ώθηση στο επαναστατικό εργατικό κίνημα διεθνώς και στην Ελλάδα.

Εκδήλωση προς τιμήν των μαχητών και μαχητριών του ΔΣΕ που έπεσαν στη μάχη της Φλώρινας.

Εκδήλωση προς τιμήν των μαχητών και μαχητριών του ΔΣΕ που έπεσαν στη μάχη της Φλώρινας.

Μεγάλη εκδήλωση προς τιμήν των μαχητών και μαχητριών του ΔΣΕ που έπεσαν στη μάχη της Φλώρινας διοργανώνει η Επιτροπή Περιοχής Δυτικής Μακεδονίας του Κ.Κ.Ε. την Κυριακή 25 Φλεβάρη 2018. Η Εκδήλωση θα ξεκινήσει στις 11:30’ πμ με ομιλία του σ. Δημήτρη Γόντικα στην αίθουσα πολλαπλών χρήσεων του Δήμου Φλώρινας και θα ακολουθήσει πορεία στον ομαδικό Τάφο των μαχητών του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας.

Τιμάμε το λαϊκό, ηρωικό ΔΣΕ, εμπνεόμαστε και διδασκόμαστε απ’ τον τιτάνιο αγώνα του !

Αποτελεί χρέος και καθήκον μας να αναδείξουμε την αιματοποτισμένη προσφορά του λαϊκού ηρωικού Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας στη σκληρή, άνιση, αλλά δίκαιη πάλη του.

Η μάχη της Φλώρινας ήταν μια από τις πιο δύσκολες και πολύνεκρες μάχες που έδωσε ο ΔΣΕ.

Συλλαλητήρια - «πολυεργαλεία» για την προώθηση των αστικών σχεδιασμών

K.K.E.

Συλλαλητήρια - «πολυεργαλεία» για την προώθηση των αστικών σχεδιασμών

Ο αστικός εθνικισμός και κοσμοπολιτισμός είναι όψεις του ίδιου νομίσματος, υπηρετούν τους ίδιους αντιδραστικούς σχεδιασμούς

     Πλήρως ενταγμένα στους εν εξελίξει αστικούς σχεδιασμούς είναι και τα συλλαλητήρια ενάντια στη χρήση του όρου «Μακεδονία» σε περίπτωση σύνθετης ονομασίας της ΠΓΔΜ, όπως αυτό της Αθήνας, μετά το αντίστοιχο της Θεσσαλονίκης. Η πρωτοβουλία ανήκει σε διάφορες Παμμακεδονικές Οργανώσεις, ενώ πίσω τους στοιχίζονται ακροδεξιές και φασιστικές κινήσεις, μητροπολίτες με γνωστές αντικομμουνιστικές αντιλήψεις και άλλοι σκοταδιστές, που περιλαμβάνονται σε λίστα την οποία μοίρασαν οι διοργανωτές σε συνέντευξη Τύπου την περασμένη Πέμπτη (ανάμεσά τους μοστράρει και η ναζιστική Χρυσή Αυγή, μαζί με άλλα κόμματα όπως οι ΑΝΕΛ, η Ένωση Κεντρώων, το ΛΑ.Ο.Σ. και το κόμμα Βελόπουλου). Ο εθνικιστικός παροξυσμός των διοργανωτών εκδηλώνεται με κραυγές αλυτρωτισμού, όπως το ανιστόρητο σύνθημα «Η Μακεδονία είναι μία και είναι ελληνική», εννοώντας τη γεωγραφική περιοχή της Μακεδονίας, που έχει μοιραστεί ανάμεσα στην Ελλάδα, τη Βουλγαρία και τη Σερβία (το τμήμα που σήμερα αποτελεί την ΠΓΔΜ) με διεθνείς Συνθήκες. [Η ελληνική Μακεδονία αναμφισβήτητα είναι ελληνική. Όμως, η γεωγραφική περιοχή της αρχαίας Μακεδονίας έπιανε έναν ευρύτερο χώρο, που σήμερα βρίσκεται και εκτός των συνόρων της Ελλάδας. Είναι γνωστό ότι μετά τη λήξη του Β' Βαλκανικού Πολέμου, με τη Συνθήκη του Βουκουρεστίου, καθορίστηκαν τελεσίδικα τα σύνορα των βαλκανικών χωρών. Έτσι, ο ιστορικά γεωγραφικός χώρος της Μακεδονίας κατανεμήθηκε ανάμεσα σε τρία κράτη (Ελλάδα, Σερβία, Βουλγαρία). Από πλευράς Ελλάδας τη Συνθήκη υπέγραψε ο Ελ. Βενιζέλος]. 

Ο Μαρξισμός και το Εθνικό Ζήτημα (3)

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ - Κυριακή 25 Ιούλη 1999

Ι. Β. ΣΤΑΛΙΝ

Ο Μαρξισμός και το Εθνικό Ζήτημα

Ο "Ρ" αναδημοσιεύει σήμερα το τρίτο και τελευταίο μέρος των αποσπασμάτων από το άρθρο του Ι. Β. Στάλιν, "Ο Μαρξισμός και το Εθνικό Ζήτημα". Υπενθυμίζουμε στους αναγνώστες ότι η αναδημοσίευση γίνεται από το περιοδικό "ΚΟΜΕΠ", Θεωρητικό και Πολιτικό Οργανο της ΚΕ του ΚΚΕ, τεύχος 3 1999.

Γ Μέρος

ΙΙΙ. Η ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΤΟΥ ΖΗΤΗΜΑΤΟΣ

Το έθνος έχει το δικαίωμα να καθορίζει ελεύθερα την τύχη του, έχει το δικαίωμα να οργανώνεται όπως του αρέσει, χωρίς βέβαια να βλάπτει τα συμφέροντα άλλων εθνών. Αυτό είναι αναμφισβήτητο.

Πώς, όμως, πρέπει να οργανωθεί, ποιες μορφές πρέπει να πάρει η μελλοντική του συγκρότηση, αν ληφθούν υπόψη τα συμφέροντα της πλειοψηφίας του έθνους και πρώτ' απ' όλα του προλεταριάτου;

Το έθνος έχει το δικαίωμα να οργανωθεί αυτόνομα. Έχει το δικαίωμα και να αποχωριστεί ακόμα. Αυτό, όμως, δε σημαίνει επίσης ότι πρέπει να το κάνει αυτό κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες, ότι η αυτονομία είτε ο αποχωρισμός συμφέρουν παντού και πάντα στο έθνος, δηλαδή στην πλειοψηφία του, δηλαδή στα εργαζόμενα στρώματα. Οι Τάταροι της Υπερκαυκασίας σαν έθνος μπορούν να συγκεντρωθούν, ας πούμε, στη Βουλή τους και υποταγμένοι στην επιρροή των μπέηδων και μολάδων τους να παλινορθώσουν στον τόπο τους το παλιό τους καθεστώς, να αποφασίσουν να αποχωριστούν από το κράτος. Σύμφωνα με την έννοια της παραγράφου που μιλάει για την αυτοδιάθεση, έχουν απόλυτο δικαίωμα να το κάνουν αυτό. Συμφέρει, όμως, αυτό στα εργαζόμενα στρώματα του ταταρικού έθνους; Μπορεί η σοσιαλδημοκρατία να βλέπει αδιάφορα πώς παρασέρνουνε οι μπέηδες και οι μολάδες τις μάζες στη λύση του εθνικού ζητήματος; Δε θα πρέπει η σοσιαλδημοκρατία να αναμειχθεί στην υπόθεση και να επηρεάσει με καθοριστικό τρόπο τη θέληση του έθνους; Δε θα πρέπει να βγει μ' ένα συγκεκριμένο σχέδιο για τη λύση του ζητήματος, μ' ένα σχέδιο που να συμφέρει περισσότερο στις τατάρικες μάζες;

Ποια λύση συμβιβάζεται με τα συμφέροντα των εργαζόμενων μαζών: Η αυτονομία, η ομοσπονδία ή ο αποχωρισμός;

Όλα αυτά είναι ζητήματα, που η λύση τους εξαρτιέται από τις συγκεκριμένες ιστορικές συνθήκες, που περιβάλλουν το δοσμένο έθνος.

Πολύ περισσότερο, που οι συνθήκες, όπως και το καθετί, αλλάζουν, και μια λύση που είναι σωστή για τη δοσμένη στιγμή μπορεί να αποδειχθεί ότι είναι ολότελα απαράδεκτη για μια άλλη στιγμή.

Στα μέσα του 19ου αιώνα, ο Μαρξ ήτανε οπαδός του αποχωρισμού της ρωσικής Πολωνίας και είχε δίκιο, γιατί τότε επρόκειτο για την απελευθέρωση ενός ανώτερου πολιτισμού από έναν κατώτερο που τον κατάστρεφε. Και το ζήτημα τότε έμπαινε, όχι μονάχα στη θεωρία, όχι ακαδημαϊκά, μα στην πράξη, στην ίδια τη ζωή...

Στα τέλη του 19ου αιώνα, οι Πολωνοί μαρξιστές εκφράζονταν πια ενάντια στον αποχωρισμό της Πολωνίας κι είχαν κι αυτοί επίσης δίκιο, γιατί στα τελευταία 50 χρόνια είχανε γίνει βαθιές αλλαγές στην οικονομική και εκπολιτιστική προσέγγιση της Ρωσίας και Πολωνίας. Εκτός απ' αυτό, τον ίδιο καιρό το ζήτημα του αποχωρισμού μετατράπηκε από θέμα πραχτικό σε θέμα για ακαδημαϊκές συζητήσεις, που συγκινούσε ίσως μονάχα τους διανοούμενους του εξωτερικού.

Αυτό, βέβαια, δεν αποκλείει την πιθανότητα να παρουσιαστούν ορισμένες εσωτερικές και εξωτερικές συνθήκες, κάτω από τις οποίες το ζήτημα του αποχωρισμού της Πολωνίας να ξαναγίνει επίκαιρο.

* * *

Απ' όλα αυτά βγαίνει ότι η λύση του εθνικού ζητήματος είναι δυνατή, μονάχα σε σχέση με τις ιστορικές συνθήκες, παρμένες στην εξέλιξή τους.

Ο Μαρξισμός και το Εθνικό Ζήτημα (2)

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ - Κυριακή 18 Ιούλη 1999

Ι.Β. ΣΤΑΛΙΝ

Ο Μαρξισμός και το Εθνικό Ζήτημα

Ο "Ρ" αναδημοσιεύει σήμερα το δεύτερο μέρος των αποσπασμάτων από το άρθρο του Ι.Β. Στάλιν, "Ο Μαρξισμός και το Εθνικό Ζήτημα". Υπενθυμίζουμε στους αναγνώστες ότι η αναδημοσίευση γίνεται από το περιοδικό "ΚΟΜΕΠ", Θεωρητικό και Πολιτικό Οργανο της ΚΕ του ΚΚΕ, τεύχος 3 1999.

Β' Μέρος

ΙΙ. ΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ

Το έθνος δεν είναι απλώς μια ιστορική κατηγορία, μα μια ιστορική κατηγορία μιας ορισμένης εποχής, της εποχής του αναπτυσσόμενου καπιταλισμού. Το προτσές της διάλυσης της φεουδαρχίας και της ανάπτυξης του καπιταλισμού είναι ταυτόχρονα και προτσές συγκρότησης των ανθρώπων σε έθνη. Αυτό έγινε, λ.χ., στη Δυτική Ευρώπη. Οι Αγγλοι, οι Γάλλοι, οι Γερμανοί, οι Ιταλοί και άλλοι συγκροτήθηκαν σε έθνη στο διάστημα της νικηφόρας πορείας του καπιταλισμού που θριάμβευε ενάντια στο φεουδαρχικό τεμαχισμό.

Εκεί όμως ο σχηματισμός των εθνών σήμαινε ταυτόχρονα και τη μετατροπή τους σε αυτοτελή εθνικά κράτη. Το αγγλικό, το γαλλικό και άλλα έθνη είναι ταυτόχρονα και αγγλικό κλπ. κράτη. Η Ιρλανδία, που έμεινε έξω απ' αυτό το προτσές, δεν αλλάζει τη γενική εικόνα.

Κάπως διαφορετικά ξετυλίχτηκαν τα πράγματα στην Ανατολική Ευρώπη. Τον καιρό που στη Δύση τα έθνη εξελίσσονταν σε κράτη, στην Ανατολή συγκροτήθηκαν κράτη πολυεθνικά, κράτη που αποτελούνταν από κάμποσες εθνότητες. Τέτοια κράτη είναι η Αυστροουγγαρία και η Ρωσία. Στην Αυστρία, από πολιτική άποψη, αποδείχτηκαν πιο αναπτυγμένοι οι Γερμανοί και γι' αυτό αυτοί ανέλαβαν να συνενώσουν σε ένα κράτος τις εθνότητες της Αυστρίας. Στην Ουγγαρία οι Μαγιάροι - ο πυρήνας των ουγγρικών εθνοτήτων - αποδείχτηκαν οι πιο ευπροσάρμοστοι στην κρατική οργάνωση, αυτοί λοιπόν συνενώσανε την Ουγγαρία. Στη Ρωσία το ρόλο του συνενωτή των εθνοτήτων τον ανέλαβαν οι μεγαλορώσοι, που είχαν επικεφαλής μια ιστορικά συγκροτημένη, ισχυρή και οργανωμένη αριστοκρατική στρατιωτική γραφειοκρατία.

Αυτό έγινε στην Ανατολή.

Ο ιδιόμορφος αυτός τρόπος του σχηματισμού των κρατών μπορούσε να συντελεστεί μονάχα μέσα στις συνθήκες του φεουδαρχισμού που δεν είχε ακόμα εξαλειφθεί, μέσα στις συνθήκες του λίγο αναπτυγμένου καπιταλισμού, τότε που οι απωθημένες στο περιθώριο εθνότητες δεν είχαν προλάβει ακόμα να παγιωθούν οικονομικά σε ολοκληρωμένα έθνη.

Ο καπιταλισμός όμως αρχίζει να αναπτύσσεται και στα ανατολικά κράτη. Αναπτύσσονται το εμπόριο και οι συγκοινωνίες. Ξεπροβάλλουν μεγάλες πόλεις. Τα έθνη σταθεροποιούνται οικονομικά. Ο καπιταλισμός που εισόρμησε μέσα στην ήρεμη ζωή των παραγκωνισμένων εθνοτήτων τις αναταράσσει και τις βάζει σε κίνηση. Η ανάπτυξη του Τύπου και του θεάτρου, η δράση του Ράιχσρατ (στην Αυστρία) και της Δούμας (στη Ρωσία) υποβοηθούσε το δυνάμωμα του "εθνικού αισθήματος". Η διανόηση, που δημιουργήθηκε είναι διαποτισμένη από τις "εθνικές ιδέες" και δρα προς την ίδια κατεύθυνση!

Τα παραγκωνισμένα όμως έθνη, που αφυπνίστηκαν και απόχτησαν αυτοτελή ζωή, δε συγκροτούνται πια σε ανεξάρτητα εθνικά κράτη, συναντούν στο δρόμο τους την πιο ισχυρή αντίπραξη των ηγετικών στρωμάτων των κυρίαρχων εθνών, που από καιρό κιόλας είχαν μπει επικεφαλής του κράτους. Αργοπόρησαν!

Έτσι συγκροτούνται σε έθνη οι Τσέχοι, οι Πολωνοί, κλπ. στην Αυστρία, οι Κροάτες και άλλοι στην Ουγγαρία, οι Λετονοί, Λιθουανοί, Ουκρανοί, Γεωργιανοί, Αρμένηδες κλπ. στη Ρωσία. Αυτό που στη Δυτική Ευρώπη αποτελούσε εξαίρεση (Ιρλανδία) έγινε στην Ανατολή κανόνας.

Στη Δύση, η Ιρλανδία απάντησε στην ιδιαίτερη κατάστασή της μ' ένα εθνικό κίνημα. Στην Ανατολή τα αφυπνισμένα έθνη ήταν υποχρεωμένα ν' απαντήσουν με τον ίδιο τρόπο.

Ο μαρξισμός και το εθνικό ζήτημα (1)

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ - Κυριακή 11 Ιούλη 1999

Ι. Β. ΣΤΑΛΙΝ

Ο μαρξισμός και το εθνικό ζήτημα

Αποσπάσματα από το άρθρο του Στάλιν "Ο μαρξισμός και το εθνικό ζήτημα": "Απαντα" Ι. Β. Στάλιν, τόμος 2ος (1907 - 1913), εκδόσεις ΚΕ του ΚΚΕ, 1952, σελ. 327 - 412.

Το άρθρο γράφτηκε στη Βιέννη στα τέλη του 1912 και στις αρχές του 1913. Την πρώτη φορά δημοσιεύτηκε το 1913 με την υπογραφή Κ. Στάλιν στα τεύχη αριθμ. 3 - 5 του περιοδικού "Προσβεστσένιγε" με τον τίτλο "Το εθνικό ζήτημα και η σοσιαλδημοκρατία". Το 1914 το άρθρο του Ι. Β. Στάλιν εκδόθηκε σε ιδιαίτερη μπροσούρα με τον τίτλο "Το εθνικό ζήτημα κι ο μαρξισμός" στο εκδοτικό "Πριμπόι" (Πετρούπολη). Η μπροσούρα, με διαταγή του υπουργού των Εσωτερικών, αποσύρθηκε απ' όλες τις δημόσιες βιβλιοθήκες και τα δημόσια αναγνωστήρια. Το 1920 το Λαϊκό Επιτροπάτο για τις υποθέσεις των εθνοτήτων επανεξέδωσε το έργο στη "Συλλογή άρθρων" του Ι. Β. Στάλιν για το εθνικό ζήτημα (Τούλα, κρατικό εκδοτικό). Το 1934 το άρθρο αυτό μπήκε στο βιβλίο του Ιωσήφ Στάλιν: "Ο μαρξισμός και το εθνικό - αποικιακό ζήτημα". Μια συλλογή από διαλεχτά άρθρα και λόγους.

Ο Λένιν στο άρθρο του "Το εθνικό πρόγραμμα του Ρωσικού Σοσιαλδημοκρατικού Εργατικού Κόμματος", τονίζοντας τις αιτίες που στην περίοδο αυτή συντέλεσαν ώστε το εθνικό ζήτημα να καταλάβει σημαντική θέση, έγραφε: "Στη θεωρητική μαρξιστική φιλοσοφία αυτή η κατάσταση πραγμάτων και οι βάσεις του εθνικού προγράμματος της σοσιαλδημοκρατίας φωτίστηκαν πια τον τελευταίο καιρό, (σε πρώτη γραμμή προβάλλει εδώ το άρθρο του Στάλιν)". Το Φλεβάρη (νέο ημερολόγιο) του 1913 ο Βλαδίμηρος Ιλιτς έγραφε στον Α. Μ. Γκόρκι: "Εχουμε ένα θαυμάσιο Γεωργιανό, κάθισε κι έγραψε για την "Προσβεστσένιγε" ένα μεγάλο άρθρο, αφού μάζεψε "όλα" τα αυστριακά και άλλα υλικά". Ο Λένιν όταν έμαθε πως προτείνεται να θεωρηθεί το άρθρο σαν άρθρο για συζήτηση, αντιτάχθηκε σ' αυτό κατηγορηματικά: "Είμαστε, βέβαια, απόλυτα ενάντια σ' αυτό. Το άρθρο είναι πολύ καλό.Το ζήτημα είναι μαχητικό κι εμείς δε θα υποχωρήσουμε ούτε κατά ένα γιώτα από τις θέσεις αρχών μπρος στη μαφία του Μπουντ". (Αρχείο Ινστιτούτου Μαρξ - Ενγκελς - Λένιν). Το Μάρτη του 1913, ευθύς ύστερα από τη σύλληψη του Ι. Β. Στάλιν, ο Λένιν έγραφε στη σύνταξη της εφημερίδας "Σοσιαλδημοκράτης": "Έχουμε βαριές συλλήψεις. Πιάσανε τον Κόμπα (ψευδώνυμο του Στάλιν). Ο Κόμπα πρόφτασε κι έγραψε ένα μεγάλο άρθρο (για τρία φύλλα του "Προσβεστσένιγε") για το εθνικό ζήτημα. Καλά! Πρέπει να αγωνίζεται κανείς για την αλήθεια ενάντια στους σεπαρατιστές και οπορτουνιστές του Μπουντ και των λικβινταριστών".

Ο "Ρ" αναδημοσιεύει τα αποσπάσματα σε τρεις συνέχειες, από το περιοδικό "ΚΟΜΕΠ", Θεωρητικό και Πολιτικό Οργανο της ΚΕ του ΚΚΕ, τεύχος 3, 1999.

Α Μέρος

Η περίοδος της αντεπανάστασης στη Ρωσία δεν έφερε μονάχα "αστραπές και βροντές" μα και την απογοήτευση στο κίνημα, την έλλειψη πίστης στις κοινές δυνάμεις. Όσο πιστεύανε σ' ένα "φωτεινό μέλλον", οι άνθρωποι αγωνίζονταν μαζί, ανεξάρτητα από εθνότητα: προηγούνταν τα κοινά ζητήματα. Στην ψυχή τους εισχώρησε η αμφιβολία κι άρχισαν οι άνθρωποι να χωρίζονται, ο καθένας στο εθνικό του σπιτάκι: ο καθένας ας υπολογίζει μονάχα - στον εαυτόν του! Πρώτ' απ' όλα "το εθνικό πρόβλημα"!

Ταυτόχρονα, μέσα στη χώρα συντελούνταν ένα σοβαρό ρήγμα στην οικονομική ζωή. Το 1905 δεν είχε περάσει μάταια: Τα υπολείμματα της δουλοπαροικίας στο χωριό δέχτηκαν ακόμα ένα χτύπημα. Μια σειρά καλές σοδειές ύστερα από τους λιμούς και η βιομηχανική άνοδος, που ακολούθησε κατοπινά, προώθησαν τον καπιταλισμό. Η διαφοροποίηση στο χωριό και η ανάπτυξη των πόλεων, η ανάπτυξη του εμπορίου και των συγκοινωνιών προχώρησε με μεγάλα βήματα. Ιδιαίτερα είναι αυτό σωστό για τις ακρινές περιοχές. Όλα αυτά δεν μπορούσαν να μην επιταχύνουν και το προτσές της οικονομικής παγίωσης των εθνοτήτων της Ρωσίας, που υποχρεώθηκαν να μπουν σε κίνηση.

Προς την ίδια κατεύθυνση της αφύπνισης των εθνοτήτων επιδρούσε και το "συνταγματικό καθεστώς" που εγκαθιδρύθηκε αυτή την εποχή. Η ανάπτυξη του Τύπου και γενικά της φιλολογίας, μια ορισμένη ελευθερία του Τύπου και των εκπολιτιστικών θεσμών, η ανάπτυξη των λαϊκών θεάτρων κτλ. συντελέσανε, χωρίς αμφιβολία, στο δυνάμωμα των "εθνικών αισθημάτων". Η Δούμα με την εκλογική της καμπάνια και τις πολιτικές της ομάδες πρόσφερε καινούριες δυνατότητες για το ζωντάνεμα των εθνών, μια καινούρια πλατιά κονίστρα για την κινητοποίησή τους.

Το κύμα όμως του μαχητικού εθνικισμού που ξεσηκώθηκε από τα πάνω, μια ολόκληρη σειρά από καταπιεστικά μέτρα που τα έπαιρναν οι "κάτοχοι της εξουσίας" για να εκδικηθούν τις ακρινές περιοχές για την "αγάπη τους προς τη λευτεριά", προκαλέσανε σαν απάντηση το κύμα του εθνικισμού από τα κάτω που κάποτε μετατρεπόταν σε βάναυσο σοβινισμό. Το δυνάμωμα του σιωνισμού (1) στους Εβραίους, ο αναπτυσσόμενος σοβινισμός στην Πολωνία, ο πανισλαμισμός στους Τατάρους, το δυνάμωμα του εθνικισμού στους Αρμένηδες, στους Γεωργιανούς και στους Ουκρανούς, η γενική κλίση του μικροαστού προς τον αντισημιτισμό, όλα αυτά είναι πασίγνωστα γεγονότα.

Το κύμα του εθνικισμού ανέβαινε ολοένα και πιο δυναμωμένο και απειλούσε να καταχτήσει τις εργατικές μάζες. Κι όσο πιο πολύ το απελευθερωτικό κίνημα βρισκόταν σε πτώση, τόσο πιο πλούσια ανθούσαν τα λουλούδια του εθνικισμού. Στη δύσκολη αυτή στιγμή έπεφτε στη σοσιαλδημοκρατία η υψηλή αποστολή ν' αποκρούσει τον εθνικισμό, να προφυλάξει τις μάζες από τη γενική "επιδημία". Γιατί μονάχα η σοσιαλδημοκρατία μπορούσε να το κάνει αυτό, αντιπαραθέτοντας στον εθνικισμό το δοκιμασμένο όπλο του διεθνισμού, την ενότητα και το αδιαίρετο της ταξικής πάλης. Κι όσο πιο δυναμωμένα ανέβαινε το κύμα του εθνικισμού, τόσο πιο βροντερά έπρεπε ν' αντηχήσει η φωνή της σοσιαλδημοκρατίας για αδελφότητα και ενότητα των προλετάριων όλων των εθνοτήτων της Ρωσίας. Γι' αυτό απαιτούνταν ιδιαίτερη σταθερότητα από τους σοσιαλδημοκράτες των ακρινών περιοχών που αντιμετώπιζαν άμεσα το εθνικιστικό κίνημα.

Ανακοίνωση του ΚΚΕ για τις εξελίξεις με την ΠΓΔΜ

Πλατιά εξόρμηση ενημέρωσης στο λαό πραγματοποιεί το ΚΚΕ, για τις εξελίξεις με την ΠΓΔΜ. Στην ανακοίνωση - φυλλάδιο σημειώνει:

«Οι εμπρηστές των Βαλκανίων - ΝΑΤΟ, ΗΠΑ, ΕΕ - δεν θέλουν να δώσουν λύση υπέρ των λαών !

Το ΚΚΕ καλεί τον ελληνικό λαό, που δικαιολογημένα ανησυχεί για τις εξελίξεις με την ΠΓΔΜ, να δει την ουσία του προβλήματος, το “δάσος” και όχι το “δέντρο”. Να ξεπεράσει τον αποπροσανατολισμό και τις ψεύτικες διαχωριστικές γραμμές, που καλλιεργούν τόσο η κυβέρνηση όσο και εκείνες οι δυνάμεις που επενδύουν στον εθνικισμό κι αλυτρωτισμό.

Και οι δύο πλευρές, ανεξάρτητα από την τοποθέτησή τους, αναγορεύουν σε κύριο ζήτημα το όνομα και κρύβουν το επικίνδυνο σκηνικό που στήνεται. Κρύβουν τη συμφωνία τους με τη ΝΑΤΟική ομπρέλα, κάτω από την οποία διεξάγονται οι διαπραγματεύσεις, με στόχο την ένταξη της γειτονικής χώρας στο ΝΑΤΟ.

Οι εξελίξεις δεν αφορούν μόνο τις σχέσεις Ελλάδας - ΠΓΔΜ. Είναι κομμάτι των συνολικότερων σχεδιασμών που προωθούνται από το ΝΑΤΟ, τις ΗΠΑ, την ΕΕ, προκειμένου να ενισχύσουν την οικονομική - πολιτική - στρατιωτική παρουσία τους στα Δυτικά Βαλκάνια και την ευρύτερη περιοχή.

Να βγουν πιο ενισχυμένες στο σφοδρό ανταγωνισμό με άλλες δυνάμεις, όπως η Ρωσία, η Κίνα, με επίκεντρο τον έλεγχο ενεργειακών πηγών και δρόμων, τα μερίδια των αγορών.

Γι’ αυτό καίγονται τα ΝΑΤΟικά επιτελεία, η ελληνική κυβέρνηση και η κυβέρνηση της ΠΓΔΜ. Γι’ αυτό και ως ορίζοντας για την επίτευξη συμφωνίας καθορίζεται η Σύνοδος του ΝΑΤΟ τον Ιούλη.

Οι εξελίξεις προμηνύουν νέα δεινά για τους λαούς!

Αποτελεί ανιστόρητη κοροϊδία ότι η ένταξη αυτών των χωρών σε ΝΑΤΟ - ΕΕ θα διασφαλίσει την ειρήνη και τη σταθερότητα, ότι θα αποτρέψει κινδύνους απέναντι στη χώρα μας.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ήταν οι ΝΑΤΟικές δυνάμεις που:

• Πρωτοστάτησαν στη διάλυση της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας και στη δημιουργία του προβλήματος.
• Επαναχάραξαν τους χάρτες των Βαλκανίων, δημιούργησαν κράτη - προτεκτοράτα για να προωθήσουν τα συμφέροντά τους.
• Αξιοποιούν υπαρκτά και ανύπαρκτα μειονοτικά ζητήματα, υποδαυλίζουν εθνικισμούς κι αλυτρωτισμούς, για να "διαιρούν" τους λαούς.

Οι ελληνοτουρκικές σχέσεις αποδεικνύουν πως η συμμετοχή στο ΝΑΤΟ, όχι μόνο δεν εξασφαλίζει την ειρήνη και την εδαφική ακεραιότητα, αλλά αντίθετα αποτελεί παράγοντα όξυνσης των προβλημάτων, αμφισβήτησης κυριαρχικών δικαιωμάτων.

Η ίδια η πορεία άλλων βαλκανικών χωρών προς το ΝΑΤΟ και την ΕΕ συνυπάρχει με αμφισβήτηση συνόρων, παραβιάσεις κυριαρχικών δικαιωμάτων, ανακίνηση ακόμα και ανύπαρκτων μειονοτικών ζητημάτων.

Ακόμη και αν υπάρχει κάποιος συμβιβασμός, είναι βέβαιο ότι αυτός θα είναι εύθραυστος, ότι όταν ο συσχετισμός αλλάξει, θα αναζητηθούν νέες συμφωνίες και γεωπολιτικές ισορροπίες, που επιτυγχάνονται είτε με πόλεμο είτε με το πιστόλι στον κρόταφο των λαών.

Η "ονοματολογία" συγκαλύπτει τα ιμπεριαλιστικά σχέδια, τα πραγματικά προβλήματα

Το ΚΚΕ, από το 1992, όταν τέθηκε το ζήτημα της ονομασίας του γειτονικού κράτους, μετά τη διάλυση της πρώην ενιαίας Γιουγκοσλαβίας, τοποθετήθηκε από θέσεις αρχών, με στόχο την προώθηση της φιλίας των λαών, ενάντια στα σχέδια των ιμπεριαλιστών και την αλλαγή συνόρων στην περιοχή.

Πήγε κόντρα στο κυρίαρχο εθνικιστικό ρεύμα που καλλιεργούσαν όλα τα άλλα πολιτικά κόμματα.

Για την κοπή της πίτας του ΕΚΦ

Με έκπληξη παρακολουθήσαμε πως στην εκδήλωση της κοπής της πρωτοχρονιάτικης  πίτας του Εργατικού Κέντρου Φλώρινας, ο Πρόεδρος και το διοικητικό συμβούλιο βράβευσαν κάποιες επιχειρήσεις του νομού. Επέλεξε δηλαδή η διοίκηση ενός εργατικού κέντρου ως κεντρικό περιεχόμενο, όχι να τιμήσει και να αναδείξει την δράση κάποιων  πρωτοπόρων εργαζόμενων ή κάποιων σωματείων , αλλά να τιμήσει την επιχειρηματικότητα, έστω και αν πρόκειται για κάποιες επιχειρήσεις τοπικών προϊόντων.

Αν θέλει η διοίκηση να προσφέρει στον τόπο, θα πρέπει αυτό να γίνει από την πλευρά των συμφερόντων των εργαζομένων και των χιλιάδων άνεργων της περιοχής. Αν θέλει να προσφέρει θα πρέπει να υπηρετήσει τον ρόλο για τον οποίο εκλέχθηκε, που δεν είναι άλλος από την οργάνωση των εργαζομένων, την ενημέρωση τους, την δράση απέναντι στα μέτρα που ήρθαν και έρχονται. Αν θέλει να προσφέρει θα πρέπει να είναι στόχος το δυνάμωμα των συνδικάτων και των σωματείων, όχι μόνο για να βγάζουν αντιπροσώπους, αλλά για να παλεύουν κόντρα στην εργοδοσία , κόντρα σε κάθε μέτρο κατάργησης των δικαιωμάτων μας που προωθούν οι κυβερνήσεις. 

Δεν πάει πολύς καιρός από την ημέρα που η κυβέρνηση έφερε στην βουλή το μέτρο για την κατάργηση της απεργίας. Τι έκανε η διοίκηση του εργατικού κέντρου πάνω σε αυτό; Τίποτα απολύτως. Τι έκανε στην ψήφιση του πολυνομοσχεδίου που προβλέπει την επέκταση των πλειστηριασμών; Τίποτα απολύτως. Τι έκανε την ημέρα απεργίας στις 14 Δεκέμβρη; Έκανε απεργιακή συγκέντρωση στις 14:00 το μεσημέρι, δηλαδή απεργία χωρίς απεργούς, σπάζοντας κάθε όριο συμβιβασμού και ηττοπάθειας.

Δεν μπορεί το εργατικό κέντρο μιας περιοχής να έχει καταντήσει κέντρο ευρέσεως εργασίας. Αν επισκεφτεί κανείς την ιστοσελίδα του ΕΚΦ, θα δει δυστυχώς μόνο ανακοινώσεις από προκηρύξεις για 8μηνα και 2μηνα ,όχι συνελεύσεις εργαζομένων, όχι αγώνες από εργατικές διεκδικήσεις, όχι απεργίες.

Καλούμε τους εργαζόμενους της περιοχής να παρακολουθούν τις εξελίξεις. Η κυβέρνηση ετοιμάζει νέα μέτρα απέναντί μας και ο μόνος δρόμος είναι η ρήξη με τον κυβερνητικό και εργοδοτικό συνδικαλισμό που υπηρετεί με αξιοζήλευτη συνέπεια η διοίκηση του ΕΚΦ. Καλούμε τους εργαζόμενους να οργανώσουν την πάλη τους σε κάθε χώρο δουλειάς, μαζί με τις δυνάμεις που αντιστέκονται στην βαρβαρότητα και τον εργασιακό μεσαίωνα που θέλουν να μας επιβάλλουν οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι και η Κυβέρνηση.  

Σωματείο Εμπορικών Ιδιωτικών  Υπαλλήλων και  Υπαλλήλων σε Επιχειρήσεις Παροχής Υπηρεσιών Ν. Φλώρινας 

Som_ypall@yahoo.gr